CATEYE ROOM[ห้องลับ]

ลำดับตอนที่ #106 : 「Fic Onmyoji」命運帶來愛 เจ็ดเรื่องราวสองสายใย

" 愛してその悪を知り、憎みてその善を知る"

" เพราะรักจึงรู้ข้อด้อย เพราะเกลียดจึงรู้ข้อดี "

貴男様どうか私と一夜限りの戯れを

ได้โปรดเถอะท่าน ช่วยซื้อข้าได้หรือไม่

偽りだらけの恋愛　そして私を買うのね

แม้มันจะเป็นเพียงแค่รักจอมปลอม แต่ท่านก็ซื้อข้าได้ใช่ไหม

悲しいくらいに感じた振りの吉原　今日は雨

ราวกับว่ามันจะสามารถรับรู้ถึงความเศร้าได้ ฝนก็เทลงมาในโยชิวาระแห่งนี้

「ようこそおいでくんなまし」

「 ยินดีต้อนรับ เชิญเข้ามาก่อนสิ 」

A P P L I C A T I O N

   

" ข้าเองก็ไม่ต่างจากนกน้อย ที่ต้องกักขังหัวใจตนไว้ไม่ให้ไปหลงรักใคร "

บทบาท :: โออิรันสีเทาแห่งย่านโคมแดง

ชื่อ - สกุล :: ชินัทสุ ฮิมาวาริ || Shinatsu Himawari [ ชินัทสุ (ฤดูร้อนที่ยาวนาน) , ฮิมาวาริ (ดอกทานตะวัน) ]

อายุ :: 23 ปี

สัญชาติ :: ญี่ปุ่น

ลักษณะภายนอก :: ' ชินัทสุ ฮิมาวาริ ' นามนี้ไม่ว่าผู้ใดในย่านโยชิวาระต่างต้องเคยได้ยินผ่านหู โออิรันสาวแห่งย่านโยชิวาระ อิสตรีสูงศักดิ์ผู้มีมลทิล ด้วยโครงหน้าเรียวรูปไข่ราวกับได้รับการบรรจงปั้นและรังสรรค์มาอย่างดีจากผู้สร้าง ใบหน้านั้นทั้งงดงามและสูงส่งราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบของชาวตะวันตก เรือนผมเรียวยาวดกดำเฉกเช่นยามค่ำคืนที่ไร้ซึ่งแสงจันทร์ เส้นผมเนียนละเอียดนุ่มลื่นราวกับเส้นไหมราคาแพงที่ได้รับการถักทอมาเป็นอย่างดี ยาวเหยียดตรงจรดเอว มวยผมขึ้นเป็นทรงตามแบบฉบับสาวโออิรัน พร้อมด้วยเครื่องประดับตกแต่งราคาแพง แต่ก็แลกมาด้วยน้ำหนักอันมหาศาล ยามต้องกระทบแสงเรือนผมจะเกิดประกายเงางามขึ้นมา ผมไม่ปรกหน้าปรกตาเพื่อที่จะเปิดให้เห็นเรียวหน้าสวย ไล่ลงมาจนถึงคิ้วคมเข้มตรงเป็นมุมสวยรับเข้ากับแพขนตางอนยาวเรียงตัวอย่างเป็นระเบียบ ห้อมกรอบดวงตาสองชั้นกลมโตราวกับผลอัลมอนด์ นัยน์ตาสีม่วงมัลเบอร์รี่ที่มักจะทอประกายบางอย่างออกมาเสมอ จมูกทรงสวยเป็นธรรมชาติคล้ายรูปหยดน้ำ แต่ปลายจมูกจะโด่งรั้นขึ้นเล็กน้อย พวงแก้มขึ้นสีพีชระเรื่อดูมีเลือดฝาดค่อยหล่อเลี้ยงแก้มอยู่เสมอ ปากอวบอิ่มสีชมพูนุ่มนิ่มน่าจับต้องอย่างคนสุขภาพดี แต่มักจะถูกทาทับกลบด้วยสีแดงอมส้มเสมอ ทั้งยังมีประกายฉ่ำวาวชุ่มชื่น ไม่แม้แต่จะมีรอยแห้งกรานที่ริมฝีปาก

คอเรียวยาวราวกับหงส์นั้นเรียบเนียนไร้ซึ่งร่องรอยตำหนิ ทั่วทั้งร่างกายล้วนแต่ได้รับการดูแลและเอาใจใส่เป็นอย่างดี ผิวกายสีเนื้ออมชมพูไม่หยาบกระด้างทั้งยังกระจ่างใสราวกับผ้าขาวที่ถูกเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี รูปร่างเล็กดูบอบบาง แต่กลับแฝงความยั่วยวนเอาไว้อยู่ตลอดเวลา ด้วยน้ำหนัก 49 กก. และส่วนสูง 161 ซม. ที่พอดีกัน แขนขาเรียวเล็กราวตุ๊กตา จำเป็นต้องถนอม ไม่เช่นนั้นอาจจะแหลกสลายลงได้ เธอนั้นเป็นอิสตรีที่มีเค้าโครงราวกับปีศาจจิ้งจอก เอวและสะโพกรวมถึงทรวงทรงองค์เอว กล่าวกันว่าเป็นสิ่งที่ใช้สยบผู้คนมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ทั้งเรือนอกที่นูนออกมานั้น เป็นสิ่งที่เรียกได้ว่าผู้หญิงทุกคนล้วนเอ่ยปากว่าอยากได้รูปร่างของนาง ด้วยแม้จะมีกิโมโนหนาถึง 5 ชั้นสวมทับและปกปิดร่างกายไว้ แต่ก็ไม่สามารถปกปิดเสน่ห์อันเปี่ยมล้นของเธอได้

ลักษณะนิสัย :: ฮิมาวารินั้น เป็นหญิงสาวที่จัดได้ว่าพูดเก่ง ชอบที่จะชักชวนลูกค้า และผู้อื่นมาสนทนาเล่นด้วยกันเสมอ แต่สิ่งที่เธอพูดออกไปนั้น หากลองชั่งน้ำหนักความจริงใจที่มีในคำพูดนั้นก็พบว่ามันช่างบางเบาราวกับขนนก ทุกถ้อยคำล้วนคำใจยากและแฝงนัยยะบางอย่างอยู่เสมอ มักจะชอบพูดด้วยน้ำเสียงและรอยยิ้มที่ริมฝีปาก หากแต่ดวงตางามคู่นั้นกลับไม่มีแม้แต่แววตาที่ฉายชัดถึงอารมณ์ภายในเลยแม้แต่น้อย 

                        เธอนั้นค่อนข้างจะเป็นคนที่เบี่ยงประเด็นเก่งพอๆกับความสามารถในการยั่วยวนของเธอ ไม่ว่าจะมีลูกค้าหรือผู้อื่นกี่รายที่ซักถามหรือสงสัยในคำพูดและตัวเธอ เธอก็ล้วนจะเบี่ยงประเด็นไปเรื่องอื่นได้อย่างลื่นไหล การเอาใจผู้คนเก่งก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ฮิมาวาริทำได้ดีมาโดยตลอด ริมฝีปากของเธอมักจะเอ่ยคำหวานเพื่อชื่นชมผู้อื่นอยู่เสมอ และแน่นอนว่าไม่เคยมีใครปฏิเสธคำยกย่องของเธอแม้แต่น้อย

                         เมื่อได้พบเจอกับเธอ ผู้คนล้วนกล่าวขานออกมาเป็นเสียงเดียวกันว่าเธอนั้นราวกับปีศาจจิ้งจกในคราบของมนุษย์ ทั้งความยั่วยวน และรูปร่างหน้าตาของเธอ นั้นช่างตรงกันกับสิ่งที่มนุษย์เคยกล่าวขานและจารึกไว้ในตำนานของเหล่าภูติผีปีศาจ ด้วยบุคลิกที่ดูอ่อนหวานแต่กลับแฝงความเร่าร้อนไว้ในทุกท่วงท่า เสียงหวานราวกับนกไนติงเกล แต่ในน้ำเสียงนั้นคล้ายราวกับว่ามีเสียงร่ำไห้อย่างแผ่วเบาเปล่งออกมาอยู่เสมอ นัยน์ตาหวานฉ่ำราวกับลูกมัลเบอร์รี่ เมื่อได้สบตาจ้องมองคล้ายจะสะกดให้ผู้คนเพ้อพกถวิลหาถึงแต่เธอ 

                         โดยพื้นฐาน ฮิมาวาริเป็นหญิงสาวที่มีจิตใจดีงามมาแต่เกิด แม้จะถูกทำให้แปดเปื้อนด้วยราคะและมลทินมากซักเท่าไร จิตใจของเธอก็ยังคงเชื่อมั่นในแสงสว่างและความดีอยู่เสมอ เพราะเช่นนั้นจึงเป็นคนรักความยุติธรรมเป็นอย่างมาก บางครั้งก็ดูเหมือนจะเพ้อฝันและโลกสวยเกินไปบ้างในสถานที่โสมมเช่นนี้ แต่เธอก็ยังคงมีความหวังที่จะได้ออกจากที่แห่งนี้และพบหน้าครอบครัวอีกครั้ง

          

                         ความจริงคือถ้าหากมองข้ามว่าเธอเป็นสิ่งใด และตัดความยั่วยวนทิ้งไป จะพบว่าเธอเป็นคนที่เป็นมิตรมากคนหนึ่ง ชอบที่จะได้พบเจอกับผู้คนและสิ่งใหม่ๆอยู่เสมอ ทั้งยังชอบตื่นเต้นและประทับใจกับเรื่องง่ายๆอยู่บ่อยครั้ง ด้วยความที่ไม่เคยได้ย่างเท้าออกจากย่านโยชิวาระเลยตั้งแต่เข้ามา ทำให้เธอไม่รับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของโลกภายนอกเลยแม้แต่นอก ว่ากันว่าเคยมีแขกคนหนึ่งของเธอมาใช้บริการ และด้วยความที่เขาเป็นนักเดินทาง จึงได้เล่าเรื่องราวมากมายให้ฮิมาวาริได้ฟัง กล่าวขานว่าแขกผู้นั้นออกมาได้พูดพร่ำเพ้อถึงอิสตรีนางนี้ว่า 

" เป็นผู้ที่มีดวงตางดงามเปล่งประกายราวกับดวงดาวสุกสกาว เป็นดาวที่เปล่งประกายสวยกว่าจันทรา ริมฝีปากสีสวยนั้นแย้มยิ้มออกมาจนเห็นฟันครบทุกซี่ เมื่อได้เห็นราวกับว่าพบเจอเทพธิดา เหมือนกับข้าได้ล่องลอยขึ้นไปสู่สรวงสวรรค์ เพียงนางแย้มยิ้มออกมาเช่นนั้น ไม่ว่าดาวหรือเดือน หากต้องการข้าก็หาให้ได้ " 

แต่อนิจจัง หลังจากนั้นก็ไม่มีผู้ใดพบเห็นรอยยิ้มเช่นนั้นของนางอีกเลย

                         เธอนั้นลึกๆแล้วเป็นคนที่มีความโรแมนติกเป็นอย่างมาก เมื่อรักใครแล้วจะทะนุถนอมความรักที่มีให้กับคนผู้นั้นอย่างอ่อนโยน พร้อมทุ่มเทเพื่อคนที่รัก ทั้งยังรักเพียงหนึ่งเดียวไม่มีสองใจ  ฮิมาวาริเองค่อนข้างที่จะมีข้อเสียติดตัวคือไม่ค่อยจะไว้ใจหรือผูกพันกับใครมากเท่าไรนัก ด้วยเพราะรู้ถึงสถานะของตัวเองว่าผู้คนที่พบเจอนั้น ล้วนเข้ามาแล้วจากไป ดังนั้นถ้าไม่อยากเจ็บปวดมากไปกว่านี้ก็อย่าผูกพันเลยจะดีกว่า เพราะอย่างนั้น เพียงแค่เธอยิ้มและหัวเราะให้ก็จงอย่าเปิดใจเชื่อว่าเธอไว้ใจ เพราะสิ่งที่เป็นก็เป็นเพียงแค่ของปรุงแต่งเท่านั้น

                         เป็นคนมีวินัยและความอดทนอย่างดีเยี่ยม สามารถควบคุมอารมณ์ในแง่ลบต่างๆของตัวเองไว้ภายใต้รอยยิ้มได้อยู่เสมอ และไม่เคยคิดถอดใจในเป้าหมายของตัวเอง เพราะเธอเข้าใจว่าทุกอย่างจำต้องใช้เวลา ต้องเป็นไปทีละขั้นตอนถึงจะได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ ดังนั้นเธอจึงอดทนรอจนกว่าจะมีใครซักคนมาปลดปล่อยเธอจากโซ่ตรวนที่มองไม่เห็นนี้

ประวัติ :: เธอนั้นเกิดและเติบโตมาในหมู่บ้านเล็กๆแถบริมทะเลแห่งหนึ่ง ครอบครัวของเธอนั้นเป็นครอบครัวที่แม้จะไม่ได้ดีพร้อม แต่ก็มีครบทั้งด้านความรักและความอบอุ่น พ่อของเธอนั้นทำงานอยู่ที่หมู่บ้านอีกฝั่งที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่นี้นัก ส่วนแม่ของเธอก็ทำงานเย็บปักถักร้อยอยู่ที่บ้าน บางวันก็จะฝากไปให้พ่อขาย เธอและพี่ชายของเธอนั้นคอยช่วยกันดูแลบ้านและแบ่งเบาภาระต่างๆอย่างการทำอาหารหรือดูแลบ้านเมื่อพวกท่านไม่อยู่ เมื่ออายุมากขึ้น พี่ชายของเธอก็ออกไปทำงานกับพ่อ ทำให้รายได้เพิ่มมากขึ้น แม้จะไม่มากเท่าครอบครัวอื่น แต่ก็มีพอที่จะให้มีชีวิตต่อในวันพรุ่งนี้ พวกเธอใฝ่ฝันว่าจะเก็บเงินและไปสร้างบ้านหลังใหญ่ใจกลางเมือง ทุกๆคนจะได้แต่งตัวราวกับเจ้าคนนายคน แต่แล้วความฝันก็มีอันต้องดับสลายไป

             ในคืนนั้นที่คลื่นพายุพัดโหมกระหน่ำ สายฟ้าแล่นไปมาบนท้องนภา ราวกับว่าเทพเจ้ากำลังพิโรธในบางสิ่งอยู่ ลมพายุที่พัดมาคล้ายกับจะพังทลายให้ที่แห่งนี้ราบเป็นหน้ากลอง พวกเราสี่คนกอดกันแน่น หวังเพียงให้คืนนี้เป็นอย่างเช่นทุกๆครั้ง เสียงพายุจะสงบลง และท้องฟ้าจะกลับมาสดใสอีกครา แต่เป็นเพียงฝัน คลื่นสึนามิกำลังพังทลายทุกอย่าง บ้าน ผู้คน พืชผัก ล้วนจมอยู่ภายใต้คลื่นน้ำ แสงจากสายฟ้าฟาดแล่นไปมาวูบไหวอยู่ในดวงตา แต่กลับเทียบไม่ได้เลยกับความทรมาณที่เกิดขึ้นนี้ สายน้ำกำลังบีบรัดและพังทลายทุกอย่าง ราวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพียงภาพลวงตา มันคล้ายกับว่าเราเป็นเพียงฟองสบู่บางเบา แม้ลมเพียงนิดก็ทำให้แตกสลายได้ในพริบตา

              

             เมื่อตื่นลืมตากลับพบว่ายังมีชีวิตอยู่ด้วยกันพร้อมหน้า เหมือนสวรรค์จะยังปราณีที่ไม่พรากใครไปจากกัน แต่ก็ต้องสู้อดทนเริ่มต้นทุกอย่างใหม่ เมื่อสึนามิได้พัดผ่านไป พร้อมนำทุกสิ่งทุกอย่างไปพร้อมกับมัน พวกเราย้ายไปเมืองเฮอังเคียว แต่เพราะไร้ซึ่งญาติสนิทมิตรสหาย จึงได้แต่จนใจก้มหน้าขอกู้เงินมา ทุกอย่างคล้ายจะเริ่มได้ดี แต่สุดท้ายเหมือนสึนามิยังตามติด แม้ไม่ได้มาในรูปน้ำ แต่กลับมาในรูปคน หนี้กลับเพิ่มพูนอย่างประหลาด ผลผลิตที่พ่อแม่ และเธอกับพี่ชายคอยช่วยกันทำมากลับถูกทำลายเสียทุกครา

              คล้ายสวรรค์ชังหรือนรกรักใคร่ เจ้าหนี้เข้ามาทวงหนี้สิน แต่หนนี้กลับทำร้ายพ่อและแม่ของเธอ ไม่เพียงเท่านั้นยังพรากเธอและพี่ชายออกจากอกผู้เป็นพ่อและแม่ นางนั้นถูกขายให้กับย่านโยชิวาระ และได้ยินว่าพี่ชายของตนถูกขายให้กับกองทัพ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เธอยังคงถามตัวเองอยู่เสมอ ว่าควรอ้อนวอนร้องขอความเมตตาจากสวรรค์ หรือควรจะสาปแช่งและชิงชังให้กับทุกสิ่งบนโลกนี้ดี

ลักษณะการพูด :: น้ำเสียงของเธอนั้นนุ่มนวลราวกับสายนทีที่คอยปลอบประโลมผู้คน ทั้งอ่อนหวานและไพเราะราวกับเสียงนกไนติงเกล แม้ในบางครั้งน้ำเสียงนั้นจะเจือจางและแฝงความเย้ยหยันไว้ในทุกถ้อยคำที่พูดราวกับกำลังเยาะเย้ยในโชคชะตาของตนเอง

ยามพานพบ : " ยินดีต้อนรับ เชิญเข้ามาก่อนนายท่าน หวังว่าข้าจะพอบรรเทาความทุกข์ใจของท่านได้ "

ยามโศกา : " ตัวข้าที่ไม่มีแม้แต่อิสระภาพนี้.. จะยังเป็นสิ่งใดได้กัน "

ยามชิงชัง : " เพราะสวรรค์ชังหรือนรกเมตตา จึงไม่แม้แต่จะมอบความตายให้ข้ากัน "

ยามแดกดัน : " ข้ามิได้กล่าวเกินจริงเลยแม้สักน้อย เรื่องเล่าของท่านเลื่องลือไปไกล ชายผู้มีจิตใจเมตตาคอยรับงาน                       สกปรกต่างๆ ฆ่าฟันผู้คนเพียงเพื่อเศษเงิน.. ไม่สิ ข้าหมายถึง เพื่อความสุขของผู้คน "

ยามโกธา : " ขอโทษด้วยนายท่าน ขอเพียงรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาก็เท่านั้นเอง "

สิ่งที่ชอบ :: นกไนติงเกล ด้วยเพราะมีคนเปรียบเสียงของนางคล้ายนกตัวนี้อยู่เสมอ

                   บทเพลง มักจะคอยปลอบประโลมเธอเสมอยามไม่มีใคร

                   โคลงกลอน เธอเป็นคนที่แต่งโคลงกลอนเก่งมาก และมันเป็นการระบายออกมาอย่างหนึ่ง

                   กลิ่นหอม ทำให้เธอผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้กลิ่น

สิ่งที่ไม่ชอบ :: ทะเล ไม่ชอบที่จะต้องอยู่กับทะเลนานๆ เพราะมันทำให้นึกถึงแต่สิ่งแย่ๆ

                       สายฟ้า จะทำให้นึกถึงเหตุการณ์วันนั้นอยู่เสมอ

                       นกไนติงเกล แม้จะชอบ แต่ก็อิจฉาและไม่ชอบที่มีแต่คนบอกว่าเธอเหมือนมัน แต่นกสามารถมี                               อิสระได้มากกว่า

สิ่งที่กลัว :: พบความจริงว่าครอบครัวที่เธอเฝ้าฝันจะได้เจอ เมื่อพบแล้วกลับรับรู้ว่าไม่มีเหลือซักคน

งานอดิเรก :: แต่งโคลงกลอน ฝึกซ้อมร่ายรำ ขับกล่อมเพลง และเล่นดนตรี

เพิ่มเติม :: - เวลายิ้มจากใจจริง จะพบว่าเป็นรอยยิ้มที่งดงามที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา

                 - เวลาร้องไห้ กลับพบว่าเป็นอิสตรีที่ร้องไห้ได้งดงาม แต่กลับน่าสงสารที่สุดในเวลาเดียวกัน

T A L K

สวัสดีค่ะ!ท่านผู้ปกครอง เรามีชื่อว่า ซือเค่อหรือในชื่อเก่าที่ชื่อว่า เซบ ไม่ทราบว่าท่านผู้ปกครองมีชื่อว่าอะไรหรือคะ?

:: ยินดีที่ได้รู้จักค่า เราชื่อพิณน้า

ต้องของอภัยอย่างมากหากท่านเป็นหนึ่งในคนที่ติดตามเรื่องMystic Messengerที่เราเคยเปิดรับสมัครแล้วลบออกไป เพราะเรารู้สึกว่าคนส่งมันน้อยมากกกก บวกกับความขี้เกียจเล็กๆ(?)

:: รู้สึกเหมือนจะเคยเฟบไว้ แต่คงไม่ได้ปั่น ทางนี้ต้องขอโทษด้วยเช่นกันค่ะ TT

เหตุใดท่านจึงส่งลูกสาวมาให้ไรท์ยำ(?)เล่นคะ?

:: ว่างล้วนๆค่ะ ( ความจริงคืองานกองทับเยอะมาก._.)

ไรท์ยอมรับเลยว่าไรท์ชอบดอง หากว่างก็จะแต่งไปเรื่อยๆ บางครั้งก็หายหน้าไปเลยยยย(?) บวกกับภาษาแนวจีนโบราณมันค่อนข้างดูดพลังงานไรท์หนักมาด้วย

:: อยู่ดีๆก็หาย ไลน์ไม่ตอ--- #ผิด เราเข้าใจค่า แต่อย่าหายไปดื้อๆหรือไม่ก็ปิดเรื่องทิ้งเฉยๆไปเลยนะคะ TT โผล่มาให้ข่าวคร่าวบ้างว่าจะหายไปทำอะไร จะกลับมาไหม ฮื่อ 

หากลูกสาวของท่านไม่ติด ท่านจะเผาบ้านไรท์ไหม---

:: บ่เป็นหยั่ง เขาเข้าใจ.. /โบกผ้าเช็ดหน้า--

ท่านอวยอยากให้ลูกสาวคู่กับใครเป็นพิเศษไหมคะ?

:: บอกตรงๆว่าเคยอยากเล่นเกมนี้ค่ะ.. แต่เพราะเมมโทรศัพท์ไม่พอเลยไม่ได้เล่น. /ทรุด แต่เพราะความอยากเลยไปโด้มือถือพ่อมาโหลด แต่พอลองเล่นกลับพบว่าไม่ใช่แนวของเราค่ะ ฮื่อ เพราะงั้นเรื่องตัวละครนี้ไม่รู้จริงๆค่ะ ._. แต่จากการไปสืบค้น(?) เราอยากให้คู่กับสุซาบิค่ะ!

ขอบพระคุณมากค่ะที่ส่งลูกสาวมาให้เรา! เราจะพยายามแต่งออกมาให้ได้ดีที่สุดเลยค่ะ!

:: เช่นกันค่า ขอบคุณที่สร้างนิยายมาให้เราสมัครนะคะ ! จะรอการคอมเม้นท์อย่างใจจดใจ่จ่อเลยค่ะ ><

S
N
A