คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #102 : Odinia's Children
" Stop the drama and move on "
If you start to miss me, remember, I didn't walk away. You let me go.
APPLICATION
“ ถ้าต้องการความช่วยเหลือ มาหาเราได้เสมอนะคะ ”
" กลิ่นนี้.. หอมจัง ไม่ทราบว่ากลิ่นอะไรเหรอคะ ? "
ชื่อ-นามสกุล : ลอเรนน่า แบร์ด || Lorenna Baird
ชื่อเล่น : ลอเรนน่า , ลอเรน ( เมื่อสนิทกันแล้ว ) || Lorenna , Loren
เพศ : หญิง
อายุ : 18 ปี
รูปร่างลักษณะ : ลอเรนน่า หญิงสาวผู้มีใบหน้าเรียวสวยราวกับใบหน้าของทวยเทพบนสรวงสวรรค์ เรือนผมสีส้มเพลิงราวกับแสงดวงอาทิตย์ แต่หาใช่แสงแดดที่สาดส่องมาเพื่อทำลายผู้คน แต่เป็นแสงแดดที่คอยมอบความอบอุ่นให้กับผู้อื่นเสียมากกว่า เรือนผมยาวหนานุ่มอย่างคนที่ได้รับการดูแลมาแต่ยังเล็ก เส้นผมละเอียดอ่อนสวยงามทุกเส้น เมื่อสางด้วยมือก็ไม่มีแม้แต่ผมที่ร่วงโรยลงมา ไว้ยาวถึงเข่าอย่างที่ครอบครัวเคยสอนเอาไว้ ว่ายิ่งยาวยิ่งสูงศักดิ์ นั้นทำให้เธอพยายามที่จะตัดมันให้น้อยที่สุด ผมหน้าม้าปรกคิ้วเรียวยาวสวย โค้งราวคันศร นัยน์ตากลมโตสีฟ้าสดใสเช่นเดียวกับสีท้องฟ้ายามไร้เมฆหมอกมาบดบัง จมูกเล็กจิ้มลิ้มติดจะเชิดขึ้นหน่อยๆ พวงแก้มสีชมพูกุหลาบเป็นระเรื่อ ริมฝีปากเล็กบางกระจับสีเชอรี่เป็นมันวาวน่าจุ๊บ แขนขาเรียวยาวไม่มีแม้แต่ไขมันส่วนเกิน ผิวสีขาวอมชมพู ที่หลังๆมาแลจะคล้ำลงบ้าง แต่ก็ยังขาวกว่าคนอื่นทั่วไปอยู่ดี ผิวเรียบเนียนไม่มีแม้แผลเป็น แต่ไม่ได้เนียนนุ่มเหมือนเมื่อก่อน และเริ่มที่จะแข็งกระด้างขึ้นมาบ้าง เพราะการทำงาน ส่วนสูง 157 ซม. น้ำหนักสมส่วน 48 กก.
นิสัยใจคอ :
เธอมักจะชอบเก็บสะสมสิ่งต่างๆ เช่นหนังสือ ของขวัญที่ใครหลายๆคนให้มา เธอจะเก็บมันไว้เป็นความทรงจำ ไม่ค่อยทิ้งขว้างมันซักเท่าไร ทั้งยังเก็บของเป็นระเบียบเรียบร้อย ทำให้เธอไม่เคยทำของพวกนี้หายเลยแม้แต่น้อย ลอเรนน่านั้นเป็นคนที่มีจมูกไวต่อกลิ่นมาก ข้าวของของเธอจะมีกลิ่นหอมด้วยกลิ่นที่เธอชื่นชอบ คือกลิ่นดอกไม้อ่อนๆ ทำให้คนที่พบเห็นจะรู้ได้ทันทีว่าเป็นของๆเธอ
ประวัติ : เดิมที เธอเป็นลูกคุณหนูตระกูลดัง ตระกูล เฮโรเดียน ได้รับการฝึกและการอบรมมาเฉกเช่นเดียวกับคุณหนูสูงศักดิ์ตระกูลอื่นๆ ท่วงท่า การเดินหรือแม้แต่คำพูดคำจาล้วนแฝงกลิ่นไอความสูงศักดิ์ออกมาเสมอ เธอไม่ได้เป็นคุณหนูที่ถูกตามใจจนเสียคน แต่ก็ไม่ได้ถูกคาดหวังซะจนเครียด เรียกว่าเธอไม่เคยถูกคาดหวังเลยซะมากกว่า เพราะถึงจะเกิดมาในตระกูลยิ่งใหญ่ แม่ของเธอก็เป็นเพียงชาวบ้านสามัญธรรมดาที่มารักกับผู้นำของตระกูลก็เท่านั้น แม้จะได้รับการฝึกอบรบ แต่ก็หาได้รับการยกย่อง เธอนั้นไม่ค่อยได้ไปออกงานเหมือนพี่น้องคนอื่นๆเขา ได้แต่อยู่ในห้องและฝึกดนตรีกับผู้เป็นแม่เท่านั้น แม่ของเธอเป็นสามัญชนที่เก่งกาจในเรื่องของดนตรี และยังมีใบหน้าที่งดงาม ทำให้ท่านพ่อชอบพอท่านแม่ และพามาอยู่ในตระกูล แต่มันก็เป็นความหลงใหลเพียงชั่ววูบ เมื่อหมดไปก็ทิ้งขวางอย่างไม่ใยดี แม่ของเธอเก่งในเรื่องของเครื่องดนตรีทรัมเป็ต และได้สอนเธอเล่นจนเธอเชี่ยวชาญ ทรัมเป็ตที่แม่เธอใช้ เป็นของมีค่าชิ้นเดียวตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายาย และแม่ก็ส่งมอบมันให้เธอในวันที่แม่ตายจากไป
แม่ตายหลังจากที่ตระกูลล้มละลาย เนื่องจากลูกชายคนโตที่ถูกคาดหวัง และจะได้เป็นผู้นำตระกูลคนต่อไป ไปเล่นหนี้พนัน ทั้งยังวางแผนธุรกิจได้ย่ำแย่ซะจนครอบครัวไม่เหลืออะไร เธอกับแม่ออกจากบ้านหลังนั้น พร้อมกับกลับไปที่บ้านเก่าของแม่เธอแถบชนบท หลังจากนั้นไม่กี่ปี แม่เธอก็จากไปด้วยโรคร้าย เธอใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียวอยู่ในบ้านหลังนั้น ตั้งแต่ 13 ปี ก่อนที่บ้านทั้งหลังจะถูกไฟไหม้เพราะผลจากไฟป่าที่ลามมา เธอไร้ที่ซุกหัวนอน จึงเดินร่อนเร่มาเรื่อยๆ ระหว่างที่ใกล้จะตาย เธอก็พบเข้ากับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้
ชอบ : สุนัข - ทั้งซื่อสัตย์และภักดี
ส้ม - ชอบรสชาติเปรี้ยวปนหวานของมัน
ทรัมเป็ต - ของชิ้นสำคัญจากแม่
เกลียด : แมลงสาบ - แอบขยะแขยงอยู่นะจ๊ะ แต่เธอไม่รู้บ้างเลย..
ฝูงแมลง - เหตุผลเดียวกับข้างบน
กลัว : ผี - มันแน่นอนอยู่แล้ว..
ตุ๊กแก - แค่เห็นก็ขาสั่นไปทั้งตัว
อาวุธประจำตัว : ทรัมเป็ต ( ของแม่นั้นแหละ.. )
สกิลสงคราม :
Scream Voice - เป่าทรัมเป็ตออกมาเป็นเสียงหวีดร้องเบาๆ แต่ผู้ที่ได้ยินจะเกิดอาการปวดหูอย่างรุนแรง ลามไปเรื่อยๆ จนกระทั้งหมดสติลง
Corona Discharge - บรรเลงเพลงตามห้วงอารมณ์ต่างๆ หากอยากปกป้อง ทรัมเป็ตจะเรืองแสงอ่อนๆ พร้อมเกิดบาเรียครอบตัวคนรอบๆ และตัวเธอเอง แต่หากอยากทำลาย ทรัมเป็ตจะเรืองแสงสีเข้ม และทำให้เกิดแผ่นดินไหว
Solaire Musique - บรรเลงเพลง โดยต้องให้ทรัมเป็ตโดนแสงแดด แล้วจะเพิ่มพลังด้านต่างๆให้กับเพื่อนหรือผู้ที่อยู่กลุ่มเดียวกัน
ความสามารถพิเศษ : เล่นดนตรี ( ไวโอลิน , ทรัมเป็ต ) | เต้นรำ | ทำอาหารคาวหวาน | เย็บปักถักร้อย
งานอดิเรก : เล่นดนตรี | ทำอาหาร | เย็บเสื้อผ้าหรือของให้คนในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
ลักษณะการพูดจา : ลอเรนน่า มีน้ำเสียงนุ่มนวล ไม่หยาบกระด้าง แต่ก็ไม่ได้อ่อนนุ่มจนแผ่วเบา โทนเสียงปานกลาง ไม่ดังไม่เบา พูดด้วยน้ำเสียงสุภาพและอ่อนน้อมกับทุกคน มักมีรอยยิ้มเล็กๆประดับอยู่เสมอยามพูดคุย ดวงตามองสบกับผู้สนทนาด้วย หลังเหยียดตรง ดวงหน้าเรียวเชิดขึ้นเล็กน้อยพองาม ซึ่งเป็นลักษณะท่าทางที่ติดมาตั้งแต่ยังเด็ก พูดลงท้ายด้วยหางเสียงเสมอ มักแทนตัวเองว่า 'เรา' แทนคนอื่นที่เพิ่งพบเจอว่า 'คุณ' แต่เมื่อสนิทไปเรื่อยๆก็จะเรียกด้วยชื่อของคนๆนั้น
พบครั้งแรก
" สวัสดีค่ะ เราลอเรนน่า แบร์ด ยินดีที่ได้พบ แล้วคุณล่ะคะ ? " พูดพลางย่อตัวเพื่อแสดงความเคารพเล็กน้อย
" ให้เราเรียกชื่อเหรอคะ.. ถ้าเช่นนั้นก็.. " ยิ้มบางเบา พลางเอ่ยเรียกชื่อของคนๆนั้น
เศร้าเสียใจ
" ต้องขอโทษด้วยค่ะ.. แต่เราขออยู่คนเดียวซักพักได้มั้ยคะ " ฝืนยิ้มให้อีกฝ่าย พลางโค้งตัวออกไป
" เราขอโทษ ขอโทษจริงๆ.. " พูดเสียงสั่นเครือ แววตาสั่นไหว
โกรธ
" หากยังสงสัยว่าเราโกรธอะไร ก็กลับไปทบทวนตัวเองก่อนและค่อยมาคุยกันค่ะ ! " พูดเสียงดังเล็กน้อย พลางสบัดหน้าเดินหนี
" มันจะมากไปแล้วนะคะ ! " หน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ คิ้วขมวดพร้อมท่าทางหาเรื่องขั้นสุด
กลัว
" ได้โปรด.. อย่าแกล้งกันอย่างนี้สิคะ " กำมือแน่น ดวงตาฉ่ำวาวด้วยน้ำตา
" ขอร้องล่ะ.. หยุดซักที " เม้มปากเบาๆ พร้อมเอาหน้าซุกกับมือ
เวลาพูดถึงเลดี้โอดิเนีย : " เลดี้โอดิเนียเหรอคะ " พูดชื่อเต็มยศของอีกฝ่ายออกมา ก่อนจะตาโตเบาๆพลางปิดปากตัวเอง เมื่อรู้ว่าเผลอพูดอะไรออกไป " หมายถึงท่านแม่น่ะค่ะ ท่านก็เป็นคนดีนะคะ.. ค่อนข้างจะ.. น่ารัก ? " พูดอย่างไม่แน่ใจ แต่ก็มีเพียงรอยยิ้มแห้งๆออกมาจากใบหน้าของเธอเท่านั้น
นิสัยคนในสเป็ค : " อยากได้คนที่เข้าใจ.. และปกป้องเราได้ค่ะ " พูดอย่างเขินๆเล็กน้อยในประโยคท้าย " เราไม่เก่งเรื่องต่อสู้นัก เก่งแต่การป้องกันตัว หรือซัพพอร์ตคนอื่นก็เท่านั้นน่ะค่ะ " เกาแก้มเบาๆอย่างเขินอาย
เพิ่มเติม : - หลังออกจากตระกูลก็เปลี่ยนนามสกุลเป็น แบร์ด ตามสกุลเก่าของแม่
- ต่อสู้ไม่เก่ง สกิลส่วนใหญ่ก็มีแต่ป้องกันตัวเองแบบชั่วคราวหรือไม่ก็ซัพพอร์ตคนอื่นเท่านั้น
- สามารถแปลงเพลงทุกเพลงมาเป็นโน็ตเล่นในทรัมเป็ตได้ทุกเพลง
- ขออภัยถ้ายาว.. แต่ไม่รู้จะตัดตรงไหนออกดี YY )
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
สัมภาษณ์กับตัวละคร
โอ้โฮะโฮะโฮะ! สวัสดีหนูน้อย บอกชื่อของเจ้ามาซิ!
:: " สวัสดีค่ะ " ย่อตัวอย่างงดงาม พลางเอ่ยชื่อตัวเองออกมา " ลอเรนน่า แบร์ด ฝากตัวด้วยนะคะ "
เจ้าคิดว่าเราคนนี้ยิ่งใหญ่หรือไม่?
:: ยิ้มออกมา ดวงตากลมโตปิดสนิทจนมองไม่เห็นแววตาข้างใน ริมฝีปากขยับขึ้นลงตามจังหวะการพูด " ถ้าหากคุณไม่ยิ่งใหญ่จริง.. คงจะระเบิดบ้านของเราไม่ได้หรอกค่ะ " เธอเอ่ย ก่อนจะเปิดดวงตาสีฟ้าครามนั้นออกมาสบกับคนตรงหน้า
แล้วสำหรับเจ้าแล้ว ความรักคืออะไรอย่างนั้นหรือ?
:: เธอนิ่งไปซักพัก ก่อนจะเอ่ยตอบ " คอยดูแลเรายามป่วย คอยอยู่ข้างๆตอนเสียใจ.. ประมาณนี้มั้งคะ ? " ตอบอย่างไม่แน่ใจนัก พลางพยายามคิดว่าความรักที่คนตรงหน้าถามมา จะเป็นแบบเดียวกับความรักที่แม่ของเธอมอบให้รึเปล่านะ
โอ้โฮะโฮะโฮะ! อย่างนั้นหรือ ยังไงก็ขอให้โชคดีก็แล้วกัน หวังว่าเราจะได้ใช้งานเจ้าในเร็วๆนี้นะ!
:: ไม่ตอบอะไร เพียงแต่ย่อตัวลาด้วยรอยยิ้ม
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
สัมภาษณ์กับผู้ปกครอง
สวัสดีเจ้าค่ะ ข้าคือ เจ้าแมวขี้เกียจ ท่านผู้ปกครองชื่ออะไรเจ้าคะ?
:: อันยองค่ะ ! เราพิณ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ
ถ้าเราจะทำการดัดแปลงลูกของท่านจะได้หรือไม่?
:: ได้เสมอค่ะ
ถ้าไม่ผ่านจะโกรธเค้ามั้ยอ่า? T^T
:: ไม่แน่นอนค่ะ
ถ้าเกิดติดขึ้นมา แล้วเค้าดองนิยายนานบ้าง สั้นบาง จะได้มั้ยอ่า?
:: ไม่เป็นไรค่ะ แต่อยากให้มาบอกข่าวคร่าวกันบ้าง อย่าหายไปแบบคนสูญหายนะคะ TT
ยังไงก็ขอบคุณที่ร่วมส่งตัวละครมานะคะ ขอให้โชคดีค่ะ
:: เช่นกันค่ะ !
ความคิดเห็น