รักวุ่นๆ ของสาวซ่ากับหนุ่มไฮโซ

ลำดับตอนที่ #1 : รักวุ่นๆ ของสาวจอมซ่ากับหนุ่มไฮโซ ตอนที่ 1

ตอน 1
แว่นแก้วสาวน้อยจอมซ่าที่ชอบใส่แว่นตาหนาเต่อกับหวานใจเพื่อนสาวจอมจุ้นได้เข้ากรุงเทพมหานครครั้งแรกหลังจากที่ เอนทรานส์ สอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง วันนี้เป็นวันแรกของการรับน้องใหม่ ทั้งสองคนรู้สึกตื่นเต้นสุดๆ  
- แก้ว...เราจะเดินไปทางไหนกันดีว่ะ หวานใจถามแว่นแก้วด้วยความสงสัย  หลังจากทั้งสองคนเดินเข้ามาในรั่วมหาลัย ด้วยความที่คนเยอะทำให้ทั้งสองหันซ้ายหันขาว ไม่รู้จะไปทางไหนดี
- น้องสองคนหนะยื่นเอ๋ออยู่ได้ อยู่คณะไหนล่ะ  ...แว่นแก้วและหวานใจ หันไปตามเสียงเรียก เห็นผู้หญิงหน้าตาจัดว่าดีคนหนึ่ง เสื้อที่ผู้หญิงคนไหนใส่ ทั้งสองรู้ได้ทันที่ว่าต้องเป็นรุ่นพี่ที่อยู่คณะเดียวกันแน่นอน 
-เออ พี่ค่ะ พอดีเราสองคนจะไปคณะ ศึกษาศาสตร์ นะค่ะ..หวานใจตอบ
- น้องสองคนมาสายใช่ไหม 
- เปล่านะ เรามาแต่เช้าแหละ แต่ว่า เออ.........เราสองคนหลงทางนะค่ะ..แว่นแก้วตอบด้วยน้ำเสียงเปล่า
-เดียวน้องไปยืนเข้าแถวตรงนั้นเลย นะ...แว่นแก้วและหวานใจหันหน้าไปตามมือของรุ่นพี่ที่ชี้ไปทางกลุ่มนักศึกษากลุ่มหนึ่ง ที่กำลังเต้นท่าทาง ตามที่รุ่นพี่สั่งให้ทำ แล้วทั้งสองก็มองหน้ากัน 
- แก้ว อย่าบอกนะ ว่าเราต้องเต้นท่านั้นด้วยอะ ท่าเกลียดสุดๆ..หวานใจกระซิบข้างหูเพื่อน 
แล้วทั้งสองก็เดินตรงไปที่กลุ่มนักศึกษากลุ่มนั้น

.....................
ไก่ยางถูกเผา ไก่ยางถูกเผา....เสียงร้องเพลงพร้อมเสียงหัวเราะของกลุ่มนักศึกษาเมื่อได้เห็นท่าทางการเต้นของเหล่านักเต้นจำเป็น ที่ทำตามรุ่นพี่สั่ง ทำให้แว่นแก้วกับหวานใจ ไม่อยากจะเดินเข้าไปในกลุ่มนั้นเลย 
-อ้าวน้องสองคนนะ...มาสายใช่ไหม มายืนข้างหน้าเลย..รุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งตะโกนเสียงดังและดุ เมื่อเห็นแว่นแก้วกับหวานใจเดินเข้ามาในกลุ่ม
- แนะนำชื่อสิ รุ่นพี่ผู้ชายอีกคนหนึ่งบอกให้ทั้งสองแนะนำตัวเอง
- ชื่อแว่นแก้วค่ะ ชื่อหวานใจค่ะ....
-โอเค น้องสองคนมาสาย ทุกคนจะให้สองคนนี้ทำอะไรดี 
-เพื่อนคนหนึ่งยกมือ ให้เต้นทางไก่ยาง.........แล้วทุกคนก็ตะโกนเป็นเสียงเดียวกัน เต้นท่าไก่ยาง เต้นท่าไก่ยาง
- หยุด..เสียงตะโกนบอกให้หยุดของรุ่นพี่ ทำให้ทุกคนหยุดชะงักทันที
-น้องแว่น กับน้องหวาน เพื่อนเค้าให้เต้นท่าไก่ยาง..ตกลงนะ
-เอ้อ พี่ค่ะแก้วกับหวานไม่ได้มาสายนะค่ะ...พอดีเราหลงทาง หาคณะเราไม่เจอเท่านั้น...แว่นแก้วอธิบายเหตุผลให้รุ่นพี่ฟัง 
-แล้วน้องคิดว่า พวกพี่จะเชื่อน้องหรือเปล่าละ...แว่นแก้วหันไปตามเสียงตะโกนของรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง ลักษณะท่าทางวางหมาด ถึงแม้จะหน้าตาดี แต่แว่นแก้วกลับรู้สึกไม่ค่อยถูกชะตาเท่าไร
-น้องไม่ต้องมาอ้างเหตุผลหรอก ยังไงสายก็คือสาย 
หวานใจกระซิบบอกเพื่อน...เต้นเถอะแก้ว จะได้ไม่มีปัญหาวะ...
แว่นแก้วเต้นไปแค้นไป คิดในใจ ค่อยดูนะ จะเอาคืนผู้ชายคนนี้ให้แสบเลย 
ระหว่างที่ทำกิจกรรมรับน้อง แว่นแก้วและหวานใจก็โดนแกล้งจากรุ่นพี่ตลอด..และแว่นแก้วก็รู้แล้วว่า คนที่บังคับให้เธอต้องเต้นท่าไก่ย่างน่าเกลียดๆ นั้น ชื่อนัท เป็นรุ่นพี่ปีสองของเธอ 
เมื่อจบกิจกรรมรับน้อง รุ่นพี่ทุกคนจะให้รุ่นน้องจับฉลากเพื่อเลือกพี่รหัสของตนเอง คนอื่นจับฉลากเลือกพี่รหัสกันหมดแล้ว เหลือแต่แว่นแก้วกับหวานใจที่ยังไม่ได้จับฉลาก 
- น้องหวานใจเชิญจับฉลากเลือกพี่รหัส ระหว่างที่หวานใจเอามือลวงเข้าไปในกล่องฉลาก หวานใจก็ท่องอธิฐานในใจ ขอให้ได้พี่รหัสที่ใจดี หล่อๆ ด้วยเถิด สาธุ..
-น้องหวานได้พี่ ประกิตเป็นพี่รหัส 
-หา...หวานใจสีหน้าเศร้าสลดทันที..อุส่าอธิฐานขอให้ได้คนหล่อใจดี แต่รุ่นได้รุ่นพี่รหัสทั้งอ้วน แถมยังเก๊กหล่อตลอดเวลาอีกต่างหาก
-ใครรู้ตัวว่าเป็นคนสุดท้าย เชิญ แว่นแก้วหันซ้ายหันขวา มองดูคนอื่นๆ ซึ่งก็ไม่เหลือใครแล้ว เค้าจับฉลากเลือกกันไปหมด 
- อ้าว มัวแต่หันซ้ายหันขวาอยู่นั่นแหละ จะเอาไหมพี่รหัสนะ  แว่นแก้วหันค้อนคนที่ว่าเธอซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คนที่เธอไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกนั้นเอง
- ถ้าแก้วได้คุณเป็นพี่รหัสแก้วก็ไม่เอาหรอก
-นี้เธอ คนที่ถูกย้อนถึงกับหัวเสียทันที
แว่นแก้วเอามือลวงลงไปในกล่อง หยิบฉลากขึ้นมา 1 ใบ รุ่นพี่อีกคนนำไปเปิด 
-น้องแว่น เฮ้ย น้องแก้วได้ พี่นัท เป็นรหัส 
- หะ........... แว่นแก้วถึงกับหน้าถอดสี...ทำไมมันซวยอย่างนี้วะเรา แต่คนที่แว่นแก้วจับฉลากได้กลับยิ้มสะใจ..
-เป็นไงละน้องแว่นหนาเต่อไม่อยากได้พี่..สุดท้าย..555 
-แว่นแก้ว มองคนที่หัวเราะเยาะด้วยความแค้น....นึกในใจ..."อย่าให้ถึงเวลาของฉันบ้างแล้วกัน ฉันจะเอาคืนให้แสบเลย."..
หลังจากการรับน้องและการเลือกพี่รหัสจบไป เมื่อเลิกกิจกรรม ทั้งสองได้กลับที่พักซึ่งเป็นหอพักหญิงของมหาวิทยาลัย ด้วยความอ่อนเพลียจากการทำกิจกรรม อาบน้ำเสร็จพอหัวถึงหมอนทั้งสองก็หลับไปในทันที

-----
ในงานแต่งงาน ที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง แว่นแก้วก็จำไม่ได้ว่าที่ใด แต่เมื่อเดินเข้าไปในงาน แว่นแก้วก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น เพื่อนรักของเธอกำลังจะแต่งงานกับผู้ชายที่เธอเกลียดที่สุด
-หวาน....ทำไม แกจึงทำยังนี้ แกก็รู้ว่าฉันเกลียดนายนัทเข้ากระดูกดำ แกยังไปแต่งงานกับเขาอีกเหรอ
-เออ.....แก้วฉันขอโทษ  ฉันรักเขา....อย่าโกรธฉันเลยนะ.....ฉันรู้ว่าแกไม่ชอบเขาแต่ว่า..
-แกไม่ต้องมาแต่เลย  ฉันเสียใจจริงๆ ที่เพื่อนรักฉัน ทรยศ ฉันยังนี้ ...
-นี้ ยายแว่นหนาเต่อ เธอไม่ชอบฉัน ก็อย่ามากีดกันความรักของเราสองคนสิ...หรือว่าเธอแอบหลงรักฉันอีกคน..ก็ได้นะ ถ้าเธอบอกว่ารักฉัน ฉันก็จะไม่แต่งงานกับน้องหวาน ...
-จริงเหรอแก้ว เธอชอบพี่นัทเหรอ ไม่จริงๆๆๆๆๆๆ
-เธอชอบฉันใช่ไหม ใช่ไหม ใช่ไหม  
-นายนัทอย่าเอาหน้ามาใกล้ฉันนะ อย่านะ ไม่ ไม่ ม่ายยยยยยยยยยยยย  ...ตุ๊บ !  โอ้ย

- ไอ้แก้วแกมาทีบฉันทำไมว่ะ...โอ้ย...หวานใจถามเพื่อน หลังจากที่ลุกนั่งจับเอวด้วยความเจ็บ  กำลังหลับอยู่ดีๆ ก็ล่วงหล่นจากเตียงไปอยู่ข้างล่างตามแรงเท้าของเพื่อน
แว่นแก้วได้สติ รีบลุกขึ้นไปดูเพื่อน 
- เฮ้ย  เป็นไงบ้างว่ะแก 
-ถามได้ก็เจ็บซิว่ะ.....แว่นแก้วค่อยๆ ประคองเพื่อนขึ้นมานั่งบนเตียง
- เออ  ฉันขอโทษทีว่ะ เพื่อน แฮ่ๆๆ เผอิญ ฝันร้ายนะ ...แว่นแก้วบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด แล้วหันไปมองดูนาฬิกา 
-เฮ้ย หกโมงเช้าแล้ว เดียวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ...บอกเพื่อนแล้วก็รีบหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำทันที หนีความผิดทันทีโดยไม่รอให้เพื่อนตำหนิอีกครั้ง "นายนัทนะนายนัท ทำให้เพื่อนฉันต้องเจ็บตัว ค่อยดูอย่าให้ถึงทีฉันบ้างละ" แว่นแก้วกล่าวอย่าเคลียดแค้นในใจ

-โอ้...ฉันขอโทษหนา..อย่าโกรธฉันเลยนะ...มันสุดวิสัยจริงๆ หนะ....แว่นแก้วขอโทษ ขอโพยระหว่างที่เดินเข้ามหาวิทยาลัยด้วยกัน
-แกไม่ต้องเลย คราวหน้าถ้ามีอีกฉันให้แก่นอนข้างล่างจริงด้วย....
ปริ๊นปริ้นๆ ...
-เฮ้ย แกดูผู้ชายคนนั้นสิ หล่อเนาะ ท่าทางจะไฮโซ ซะด้วยละ  ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งหลบรถเก๋งคันงานที่วิ่งผ่านมาด้วยความเร็วกล่าวชื่นชมคนขับรถ ซึ่งแว่นแก้วคิดว่าขับรถได้เสียมารยาทที่สุด
- ฉันรู้จักล่ะเธอ...เค้าชื่อพี่นัท ชื่อจริง นัทวุฒิ อยู่ปีสอง บ้านรวยมาก....หญิงสาวในกลุ่มซึ่งลักษณะการแต่งตัวโดดเด่นมาก หน้าตาสวยแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางค์จัด ผมยาวสรวย ท่าทางการเดินเหมือนกับไปเดินแบบแถวแคทวอท์กที่ไหนสักแห่ง ตามความคิดของแว่นแก้ว 
- ฟ้า เธอรู้จักได้ไง อะ....อ๋อ ผู้หญิงคนนี้ชื่อฟ้านี้เอง
-ผู้หญิงที่ชื่อฟ้าเมื่อถูกเพื่อนซักถามก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย ชวนให้บรรดาเพื่อนๆของเธอมองเธอด้วยความสงสัย 
ระหว่างที่แว่นแก้วกับหวานใจเดินผ่านกลุ่มที่มีผู้หญิงที่ชื่อฟ้านั้นก็ต้องสะดุดกับชื่อที่เอ๋ยออกมา
- เฮ้ยแก้ว...คนที่ขับรถเร็วๆ เมื่อกี้นี้ อย่าบอกนะว่าเป็น พี่นัท พี่รหัสแกอะ หวานใจกระซิบถามเพื่อน
- นี้ยายหวาน...คนที่เสียมารยาทแบบนั้น ก็มีคนเดียวเท่านั้นแหละ แกไม่ต้องไปสงสัยเลย แว่นแก้วตอบเพื่อน ไม่รอให้เพื่อนซักถามอีกเดินนำหน้าหวานใจตรงไปที่ตึกเรียนทันที่

- นี้ๆ หล่อนสองคนนะ...อยู่สาขาเดียวกับเราใช่หรือเปล่า....สวัส แม้ร่างกายจะเป็นผู้ชายแต่ภายในส่วนลึกแล้วชอบความสวยความงามเหมือนผู้หญิง ได้ตะโกนร้องถาม เมื่อเห็นแว่นแก้วกับหวานใจเดินเข้ามาที่ตึกเรียน ทั้งสองคนหันไปทางต้นเสียงแล้วยิ้มกับเจ้าของเสียงเรียกด้วยความจริงใจ 
- ใช่จ๊ะ เออ เธอชื่อ หวัด ใช่ไหม วันรับน้องอาทิตย์ที่แล้วเราไม่ค่อยได้ทำความรู้จักกันเลย...แว่นแก้วกล่าวทักทาย
- ขนาดไม่ค่อยคุยกัน เธอยังจำฉันได้ เธอชื่อแว่นแก้วใช่ปะ แล้วนี้ก็หวานใจ ใช่ไหม ที่ฉันจำเธอได้ก็ไอ้เพราะแว่นหนาๆ ของหล่อนที่แหละ สวัสกล่าวล้อเลียนพร้อมขยับแว่นของแว่นแก้วเล่น "ไอ้แว่นหนาเต่อเนี่ยเป็นเอกลักษณะของหล่อนจริง" แล้วทั้งสามคนก็หัวเราะด้วยคำพูดของสวัส 
- เราว่านะ เราขึ้นไปเรียนกันเถอะ เรายังไม่รู้ห้องเรียนเลย เดียวหาไม่เจออีก..หวานใจกล่าวแล้วทั้งสามคนก็พากันเดินเข้าไปในตึกเพื่อหาห้องเรียน
- นี้หล่อนได้เอาตารางเรียนมาด้วยหรือเปล่า มาเปิดดูสิว่าห้องไหน สวัสถามเพื่อนใหม่ทั้งสองหลังจากที่เดินวนหาห้องเรียนกันหลายรอบแล้วแต่ก็ยังหาไม่เจอสักที
-เออ ไม่ได้เอามาอะ หวานใจยิ้มแห้งๆ แล้วถามแว่นแก้ว "แก้วละเอามาหรือเปล่า"
- เปล่าอะ แก้วดูเมื่อคืน แล้วจำไว้ ก็เลย ไม่ได้เอามา แต่จำได้ว่าห้อง 506 นะ...แต่ทำไมไม่มีเพื่อนเราสักคน...
- นั้นนะสิ  สวัสกล่าว- 
- นี้ยายแว่นหนาเต่อ นี้มันจะ 9 โมงแล้ว ทำไมไม่เข้าไปเรียนสักทีละ..มาเดินวน แถวนี้อยู่ได้....แว่นแก้วหันไปตามเสียง...อ๋อเสียงคู่อริของเธอนี้เอง
- ว้าย!!  พี่นัทสุดหล่อ ที่พึงของน้องๆๆ สวัส กล่าวด้วยน้ำเสียงดีใจ เหมือนได้เจอฮีโร่ในดวงใจ สวัสกำลังจะเดินวิ่งเข้าไปหาแต่ถูก นัทวุฒิ เบรกไว้ซะก่อน "หยุดตรงนั้นเลย...ถ้าเข้ามาอย่าหาว่าพี่ไม่เตือนนะ" ได้ยินคำนี้สวัสหุบยิ้มทันที
- โถเอ้ย นึกว่าหล่อตายแหละ....แว่นแก้วพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆแล้วหันหน้าไปทางหวานใจ ทำสีหน้าสะอิดสะเอียด
- นี้ยายแว่นหนาเต่อ....เธอเป็นอะไรอะ...แว่นแก้วหันมาทำสีหน้าปกติหลังจากถูกถามจากคู่อริ
-เปล่า...เออ ขอโทษนะ นายนัท ถ้าไม่ช่วยก็ไม่ต้องมาขวางทาง เราสามคนกำลังหาห้องเรียนอยู่ และคงจะหาเจอแล้วถ้านายไม่เข้ามายุ่งวุ่นวาย แว่นแก้วกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ระอาเต็มที สวัสกับหวานใจมองหน้ากัน รีบจับแขนแว่นแก้วเขย่าเบา หวานใจกระซิบ กับแว่นแก้ว "เฮ้ยแกพูดแรงไปเปล่าวะ เค้ารุ่นพี่นะ แล้วพี่รหัสแกด้วย" แต่แว่นแก้วก็ไม่ได้สนใจกับเตือนของเพื่อน
- ฉันก็ไม่อยากยุ่ง กับเธอนักหรอกนะ ถ้าฉันไม่ได้เป็นพี่รหัสเธอ ....ขอโทษนะ เธอนะไม่มีอะไรที่ทำให้ฉันสนใจและอยากยุ่งด้วยหรอก นัทวุฒิกล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน แต่ทำให้คนที่ได้ฟังถึงกับโกรธจนลมออกหู
- เออ พี่นัทค่ะ พอดีเรากำลัง หาห้องเรียน ห้อง 506 นะค่ะ  เราหากันไม่เจอ รบกวนพี่นัทด้วยบอกทางได้ไหม ค่ะ หวานใจรีบตัดบทเพราะกลัวเพื่อนรักจะระงับอาการไม่อยู่ แล้วอาจจะเกิดวางมวยกันได้
-ก็ได้..นี้พี่เห็นแก่น้องหวานนะ ...เดียวพวกน้องขึ้นไปชั้น 5 นะ แล้วเลี้ยวซ้ายเดินตรงไปจะเจอห้องแลปเคมี ข้างห้องแลปเคมีจะมีซอยเข้าไปแล้วก็จะเจอห้อง 506....
- ขอบคุณมากเลยค่ะ ไปเถอะแก้ว สวัส  หวานใจกล่าวขอบคุณผู้บอกทางแล้วชวนเพื่อนๆ ไปห้องเรียนกัน
- ขอบคุณมากนะฮะ ถ้าไม่ได้พี่นัทนี้พวกเราคงไปเรียนสายแน่ๆ  สวัสกล่าวขอบคุณอีกครั้ง
ทั้งสามคนกำลังจะเดินไปแต่ก็ต้องหยุดฉะงักไปตามเสียงเรียก
- เดี๋ยวก่อน....คนอื่นนะไปได้ ยกเว้นยายแว่นหนาเต่อ.ถ้าไม่รู้จักขอบคุณ.ก็ห้ามไป....หวานใจกับสวัสมองผู้พูดด้วยความสงสัย แต่คนที่ถูกเรียกแสดงสีหน้าแบบไม่ชอบใจนัก
- ได้...อยากได้คำขอบคุณใช่ไหม..แว่นแก้วแสะยิ้ม..พร้อมทั้งเดินเข้าไปหา..แล้วทันใดนั้น
-โอ้ย...นัทวุฒิสะดุ้งด้วยความเจ็บเท้าซ้าย หลังจากโดนแว่นแก้วเหยียบเข้าเต็มแรง
.แว่นแก้ววิ่งหนีด้วยความสะใจแล้วหันไปแลบลิ้มให้กับคู่เป็นการเยาะเย้ย
.. ฝากไว้ก่อนเถอะยายแว่น...อูู้ย....

...........................
แว่นแก้ว หวานใจ และสวัส วิ่งมาหยุดอยู่หน้าแลปเคมี
- แก้วหล่อนนี้เฮี้ยวจริงๆ เลย ไปทำรุ่นพี่อย่างนั้นไม่กลัวโดนเล่นงานเหรอ..สวัสกล่าวปนขำ
- ใช่ ฉันนี้กลัวไปหมดเลย กลัวพี่นัทจะวิ่งตามมาัทัน...หวานใจกล่าว
- นี้ฉันจะบอกอะไรให้นะ รุ่นพี่แบบนั้น ถือว่าน่าตาดี แต่มารยาททราม โดนแค่นั้นยังน้อยไป ..แว่นแก้วกล่าวอย่างสะใจ..แล้วชวนเพื่อนเข้าห้องเรียนเพื่อนตัดบทไม่ให้เพื่อนซักถามอีก

......................จบตอน.............................