ตอนที่ 2 : กรงขังรัก 00 diary
กรงขังรัก (PrisonOfLove)
#00 diary
สวัสดีตัวผมในอนาคต นี่เป็นวันแรกที่ผมได้เขียนสิ่งที่เรียกว่า.. เอ่อ'ไดอารี่'สินะ? คนภายนอกคงจะเรียกกันแบบนี้ ผมชื่อคริส
ชื่อนี้ผมไม่รู้หรอกว่าได้มาจากไหน เห็นเขาคนนั้นเรียกผมด้วยชื่อนี้มาตลอดเท่านั้นเอง เขาคนนั้นชื่อว่า'อี้ชิง'เขาไม่ใช่คนไม่ดีสำหรับผมแต่ว่าเขา
ชอบที่จะทำรุนแรงกับผม...ไม่รู้สิ ถ้าผมดื้อเมื่อไหร่เขาจะจับผมมัดไว้กับเตียงทุกที แต่ถ้าผมเป็นเด็กดีเขาจะให้รางวัลผม รางวัลที่ว่าก็ไม่ใช่อะไร
มันเป็นสิ่งที่เรียกว่า'เซ็กซ์' อี้ชิงมีบางอย่างที่แตกต่างจากคนทั่วไปทำให้เขาต้องระบายความรุนแรงกับอะไรสักอย่างซึ่งคนคนนั้นก็เป็น'ผม'นั่นเอง
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรถ้าเขาจะรุนแรงกับผม ถึงจะเป็นรางวัลที่ควรได้รับก็เถอะเพราะยังไงเขาก็เป็น'เจ้าของ'ของผมอยู่แล้ว ผมไม่มีสิทธิจะปฏิเสธอะไรหรอก
สิ่งที่ผมเป็นอยู่อาจจะเรียกว่าการ'กักขัง' แต่สำหรับผม ผมไม่รู้สึกว่าจะเป็นเรื่องไม่ดีเลย เพราะผมไม่มีที่ไป ถ้าขาดอี้ชิงไปผมก็ไม่รู้อะไรเลย
ผมไม่รู้จักใครนอกจากอี้ชิง ไม่มีใครดีกับผมเท่าอี้ชิง ไม่มีใครรู้จักผมเท่าอี้ชิง อี้ชิงเป็นทุกอย่างสำหรับผม เขาก็คงจะคิดเหมือนกัน...รึเปล่านะ
มันเป็นเรื่องของเขาแล้วสิ ผมไม่มีสิทธิจะก้าวก่ายว่าผมเป็นทุกอย่างสำหรับเขาไหม ทำไมนะ พอคิดแบบนี้แล้วปวดที่หน้าอกด้านซ้ายจัง เราเป็นโรคเหรอ?
คงต้องไปถามอี้ชิงแล้วสิ.. ตอนนี้ผมอยู่ในห้องของอี้ชิงเหมือนทุกๆวัน ไม่มีอะไรแตกต่างจากเมื่อวานซะเท่าไหร่นอกจากความอ่อนโยนของอี้ชิงที่มากขึ้น
วันนี้เขาจุ๊บหน้าผากผมด้วยล่ะ แล้วก็บอกว่า 'ผมรักคริสนะ ผมจะไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องคริสเด็ดขาด' ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนี้หรอกนะ แต่ผมก็ดีใจ
ดีใจที่อ่อนโยนมากกว่าเมื่อก่อน แต่ก็ดูแปลกๆไปไม่รู้ว่าเขามีปัญหาอะไรรึเปล่า ปกติอี้ชิงไม่ค่อยเล่าปัญหาอะไรให้ผมฟังเลย พูดถึงแต่เรื่องของผม
บางทีความเครียดของอี้ชิงก็แสดงออกมาในการกระทำของเขาที่ทำกับผม.. เวลาที่เขารุนแรงเขามักจะทำเรื่องน่าอายกับผมเหมือนกับอาการติดสัตว์อะไรแบบนั้น
เพราะเหมือนกับไม่ใช่เขาเลย เหมือนเป็นคนละคน อาจจะจริงก็ได้ที่เขาเคยบอกผมว่าเป็นคนสองบุคลิกและทุกครั้งที่อีกด้านเขาแสดงออก เขาจะไม่รู้สึกตัว
เหมือนกับเมื่อคืน.. ที่เขาทำรุนแรงกับผมอีก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งใช้โซ่หรือกุญแจมือ ผมไม่อยากจะนึกถึงเรื่องนั้นเลย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดี
ผมอยู่กับอี้ชิงในสถานะที่บอกใครไม่ได้นี่ คงจะประมาณ15ปีได้แล้ว ผมเข้ามาอยู่กับเขาเพราะผมเป็นเด็กกำพร้าและหลังจากนั้นผมก็อยู่เคียงข้างมาตลอด
ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงอยู่ข้างอี้ชิงมาได้นานขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะผมไม่อยากให้เขารู้สึกแย่ ไม่อยากให้เขาเหงา อะไรแบบนั้นล่ะมั้ง?
.. เสียงประตู?
คงจะเป็นอี้ชิง ทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วจัง?
... ไม่ใช่อี้ชิง..
ถ้าอี้ชิงได้อ่านข้อความนี้ล่ะก็ตามหาผมที ผมพยายามแล้วแต่ว่า..
จบ.
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
งื้อ มาต่อนะค่ะ อยากคริสเคะมากๆๆๆๆ