ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ราชันย์ภูตฝึกหัดกับแก๊งค์ป่วนมิติ

    ลำดับตอนที่ #8 : บันทึกเล่มสีเทา I

    • อัปเดตล่าสุด 14 ก.ย. 63


    บันทึกเล่มสีเทา วันที่ 11 กันยายน  xxxx

    สวัสดีวันหยุดของฉันวันนี้ตื่นแต่เช้าทำให้แม่ต้องแปลกใจมากเพราะปกติในวันหยุดถ้าไม่ได้กลิ่นหอมๆของกับข้าวฝีมือแม่หรือเสียงดังๆของพ่อที่ทำงานอยู่หน้าบ้านแล้วฉันไม่มีทางตื่นมาก่อนเที่ยงแน่ๆแต่ตื่นเช้าแบบนี้ก็ดีเหมือนกันฉันจะได้ช่วยแม่ทำกับข้าวด้วยถึงแม้ว่ามันจะได้แค่หั่นผักก็เถอะนะ จริงๆแล้วฉันมีแผนว่าจะไปช้อปปิ้งเสียหน่อยหลังจากเก็บสะสมเงินที่รับจ้างทำงานพิเศษเป็นผู้ช่วยที่ร้านพี่หมอวันนี้แหละจะใช้มันอย่างที่ตั้งใจไว้

    ฉันได้ค่าจ้างจากแม่เพิ่มอีกนิดหน่อยหลังจากช่วยหั่นผักนิดหน่อย ฉันออกจากบ้านด้วยการเดินมาขึ้นรถเมล์ที่หน้าซอยไปยังห้างแห่งหนึ่งเป็นที่ประจำที่ฉันไปช้อปปิ้งหลังจากเรียนมาเครียดๆ ระหว่างทางไปหน้าปากซอยฉันมักจะเจอ ‘เจ้าเทา’ ลูกแมวตัวเล็กสีเทาขาประจำที่ฉันต้องเจออยู่ตลอดถ้าจะออกไปที่ขึ้นรถเมล์ครั้งนี้ฉันไม่ได้เอาอะไรติดมือมาด้วยเพื่อจะให้มันกินเพราะว่ารีบมากฉันลูบหัวมันเบาๆไม่ได้อยู่เล่นกับเจ้าเทาเพราะฉันรีบไปเพราะวันนี้สิ่งที่ฉันสนใจมันกำลังลดราคาเพราะฉะนั้นต้องรีบแล้ว  

    รถประจำทางสายที่ขึ้นบ่อยๆกำลังแล่นไปยังที่ที่ฉันต้องการไป แต่เอ๊ะ!! ระหว่างที่รถประจำทางวิ่งอยู่มันเหมือนมีเวทมนตร์ไม่อาจต้านทานที่สะกดตาของฉันให้มองนั่นมันอะไร  คา-เฟ่-แมว-เปิด-ใหม่-เล่น-กับ-น้องเหมียว-ฟรี   ฉันไม่อาจที่จะอดทนต่อไปได้อีกขอลงรถในทันทีเพราะสิ่งที่เห็นมันเกินที่จะมองข้ามผ่านไปได้สุดท้ายก็มาหยุดยืนที่หน้าคาเฟ่แมวมีพนักงานคนหนึ่งออกมาต้อนรับและเชิญให้เข้าไปด้านในเหมือนกับโดนสะกดจิตขาของฉันก้าวเข้าไปข้างในโดยอัตโนมัติ โอ้…ที่นี่มันสรวงสวรรค์ของฉันใช่หรือเปล่าในหลังจากยืนตะลึงอยู่พักหนึ่งก็มีเสียงของพนักงานช่วยเรียกสติของฉันหลังจากนั้นก็ได้ยินที่ออดอ้อนน่ารักของน้องเหมียวน่ารักหลายตัวกำลังรุมล้อมมาที่ฉันมันทำให้ลืมเจ้าเทาไปชั่วขณะเลย

    ฉันไม่อาจทนต่อความน่ารักของพวกมันได้อีกแล้วรีบนั่งลงท่ามกลางวงล้อมของน้องเหมียวตกเป็นทาสของมันโดยสมบูรณ์เมื่อสังเกตดูอีกทีฉันไม่ได้เป็นคนเดียวที่อยู่ในคาเฟ่แมวแห่งนี้ยังมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่สะดุดตาเพราะเหมือนว่าจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเธอคนนั้นหันมาที่ฉันและยิ้มทักมาให้รอยยิ้มนั้นดูมีออร่าอบอุ่นอย่างประหลาดหรือว่าเธอเป็นนางสาวไทยยิ้มสวยขนาดนี้และด้วยใบหน้าที่สวยหวานนี่มันครบสูตรนางงามประกวดในแบบที่ฉันคิด ในที่สุดฉันก็นึกออกว่าเคยเจอกับเธอที่ไหนเมื่อเร็วๆนี้ทั้งเธอและฉันได้ไปในที่เดียวกันแต่ไม่ได้พูดคุยกันเท่านั้นเองหลังจากที่เล่นกับน้องเหมียวจนครบชั่วโมงที่กำหนดฉันสัญญากับตัวเองว่าต้องมาที่นี่อีกเพราะที่ที่ดีและมันทำให้ฉันผ่อนคลายเมื่อออกจากคาเฟ่แมวมาฉันเห็นผู้หญิงคนนั้นอีกครั้งเหมือนเธอจะมีคนขับรถส่วนตัวคงจะเป็นคุณหนูบ้านไหน และเมื่อฉันหันตัวกำลังจะเดินสายตาของฉันก็เห็น เจ้าเทา ยืนมองอยู่ฉันทักมันและเดินเข้าไปซื้อขนมแมวจะมาให้มันแต่พอออกมาก็ไม่เจอกับมันเดินไปดูตรงนั้นก็ไม่เจอฉันเองเลยไม่ได้สนใจได้แต่สงสัยว่ามันมาได้ไง

    ฉันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูแล้วท้อใจเพราะฉันคงไปช้อปปิ้งไม่ทันเสียแล้วถึงจะไปที่นั่ันในตอนนี้ก็คงจะไม่เหลือสิ่งที่ฉันต้องการแล้วแต่ว่าไหนๆก็มาแล้วต้องแวะไปหน่อยแล้วกัน เป็นอย่างที่ฉันคิดทุกอย่างที่ฉันต้องการเกลี้ยงไม่มีเหลือแต่ยังโชคดีอยู่บ้างที่มีคนที่ซื้อมันเกินจำนวนที่ต้องการและมาเสนอขายให้ฉันถึงจะโก่งราคาอยู่บ้างแต่มันก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรอย่างน้อยก็มีติดมือกลับไปและถ้ามองในแง่ดีก็ประหยัดเงินไว้ซื้อในคราวหน้ามามากๆด้วยถือซะว่าเป็นวันดีวันหนึึ่งละกันและเป็นอีกครั้งหนึ่งที่ได้เจอกับเจ้าเทาฉันเดินไปหามันแต่มันกลับเดินหลบไปในมุมตึกและหายไป   ฉันนั่งรถประจำทางกลับอย่างปกติและลงที่หน้าปากซอยอย่างเคยและต้องประหลาดใจเพราะว่าเจอเจ้าเทานั่งรออยู่ที่ประจำร้องทักฉันเดินเข้าไปหามันแต่มันกลับออกเดินเข้าไปในซอยซอยหนึ่งเหมือนจะพาฉันไปที่ไหน ฉันต้องหยุดเดินและหลบเมื่อได้ยินเหมือนมีใครกำลังเดินออกมาจากทางแยกข้างหน้าเพราะซอยนี้ไม่มีคนและเปลี่ยวฉันกลัวว่าจะมีใครมาปล้นหรือจี้ เมื่อคนคนนั้นเดินออกมาให้เห็นฉันก็รู้ทันทีว่าใคร เป็นเขาคนที่ฉันรู้จักในมือเขามีชามและอาหารของแมวอยู่เต็มผู้ชายคนนั้นเหมือนกำลังเรียกเจ้าเทาและเจ้าเทาเองก็เหมือนจะคุ้นเคยหลังจากผู้ชายคนนั้นวางอาหารไว้เขาก็เดินออกไปฉันจึงออกมาจากที่หลบเจ้าเทายังคงเดินนำต่อไปจนมาถึง ดงต้นกล้วยที่มีหญ้าขึ้นสูงเจ้าเทาร้องเรียกฉันถี่ขึ้นและเดินวนอยู่หน้ากอหญ้าตรงหน้า ฉันใช้มือเปิดอยู่กอหญ้าสูงนั้นเป็นอย่างที่ฉันคิดมีแมวสองตัวนอนอยู่ตรงนั้นตัวหนึ่งคือเจ้าเทาที่นอนคดอยู่ในอ้อมกอดของแมวอีกตัวที่คงเป็นแม่ของมันเมื่อวานมีฝนตกหนักมากพวกมันคงจะมาหลบฝนแต่ฝนมันตกแรงมากมันคงไม่หลบไม่พ้นและคงหนาวตายอยู่ตรงนี้ฉันลูบร่างของทั้งสองของมันที่ตอนนี้แข็งไปแล้วหันมามองวิญญาณเจ้าเทาพาฉันมาและเดินไปลูบหัวมันเบาๆ

    “ ไปเถอะเทาฉันจะฝังให้เองนะไม่ต้องห่วงไว้เจอกันอีกนะ ” 

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×