"เออ รู้แล้วน่า นี่กูก็พยายามตีสนิทก็อตอยู่ เออ..รู้แล้ว ระดับนี้แล้ว....อืม นี่ก็ว่าจะสร้างโมเมนต์มองตาฟินๆไง พวกแฟนคลับชอบแน่ เออ...กูยิ้มอ่อยได้น่า ไม่ต้องห่วง ครั้งที่แล้วก็ทำแล้ว รู้แล้ว รู้ว่าเกาะกระแสไอ้ก็อตไปยังไงก็ดังแน่ เชื่อเถอะน่า มันก็พอมีคนรู้จักกูบ้างแหละ เรื่องที่แล้วกูก็พอมีแฟนคลับนะ เออ..แค่นี้นะ จะไปรอไอ้ก็อตก่อน เดี๋ยวหาทางถ่ายรูปกับมัน บาย"
เสียงใสที่พูดกรอกเข้าไปในโทรศัพท์เครื่องหรู ก่อนจะกดวางเจ้าของเครื่องวาดตัวกลับมาพร้อมใส่ลงในกระเป๋ากางเกง เดินออกจากทางหนีไฟของตึก โดยไม่ทันสังเกตว่าเจ้าของชื่อที่เขาคุยพาดพิงถึงนั้นจะแอบได้ยินอยู่มุมใดมุมหนึ่ง
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ
Cr. บนภาพ
Cut อยู่ในนี้ค่ะ
ฝาก #ก็อตโจจิ้นมากป่ะ ด้วยนะคะ เข้าไปคุยกันได้ในแท็กนี้นะ
นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาก๊าน จินตนาการ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับน้องๆ เลยแม้แต่นิดเดียว
มีแต่ความมโนล้วนๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น