คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โชคชะตากับเเผ่นซีดีเเละคนเเปลกหน้า
ถึ ผมะนั่อยู่รนี้ั้เเ่ฝนยันเเออ็ไม่เยมีใระสนใหรอ เพราะทั้เาเเละผม็ไม่รู้ััน นสวยๆบานเอ็ทำท่าระิบระาบเยาะๆใส่ ิว่าผมอหัสินะ...
"นี่เธอ..." เสียายวัยลานึ้นไปเรียผม "อยาเปลี่ยนโลไหม?"
ปิเเล้วผมเยไ้ยินว่าเวลานเาะหลอับัวเอาไปาย เาะเอาเเ่เมส์อะไรเเบบนี้มาล่อไม่ใ่เหรอ
"โลที่เเสนสับสนวุ่นวายนี่ ไม่ิะเปลี่ยนเหรอ"
เายัิันำผมไปอยู่ี ผมปิเสธส่สายาว่าผมไม่ไว้ใเาเลยเเม้เเ่น้อยนิ
"เอานี่! ลอเอาไปูเเล้วัน"
เายื่นเเผ่นีีออมาเเผ่นหนึ่ ผมรีบเเะออมาูเลยเพราะอยารู้เหมือนันว่า้าในเป็นีีอะไร
รูพิเศษอมป่วน...รีบอร์น...
"ไม่เอาหรอรับ ผมูนเอียนเเล้วล่ะรับ"
ผมยัอลับเ้าไปในมืออายนนั้น ผมยัเเปลใอยู่เลยนะเนี่ยว่าผมยืนุยับเามาไ้ไ นเเปลหน้าท่าทามีพิรุธ...
"รั้สุท้ายูเมื่อไหร่"
"ประมาเือนว่า"ผมอบเาทำไม?
"มันเป็นเเ่สิ่ที่นทั่วโลเห็นันไม่ใ่เหรอ? ลอูสิ่ที่่าออไปหน่อยเป็นไ?"
ผมมอีีรีบอร์นที่อยู่ในมือเพราะเายัผมลับมาอีรั้ เาเอาอผิหมายมา่อนไว้หรือเปล่านะ
เเ่ถ ้าเป็นอย่านั้นผมไม่เือร้อนเท่าไหร่ เพราะรอบรัวผมรวยเเละอยู่่าประเทศ นาผมมาอยู่หอนเียวยัไม่รู้เลยว่าพวเารู้หรือเปล่านะ
"ำไว้! โลเรานะ มันมีอะไรมาว่าสิ่ที่วิทยาศาสร์พิสูน์ไ้อีเยอะ"
เาหมุนัวลับเเละเินนลับาผมไป ผมมอีีในมืออย่าั่ใ ผมะเอามันไปทิ้ีว่าไหม อที่รับานเเปลหน้าไม่ีอยู่เเล้ว
เเ่ผ ม็เอาีีเเผ่นนั้นลับมาูที่หอราาย่อมเยาอผม ผมไม่ไปอยู่เเล้วพวหอรวยๆเพราะผมเบื่อีวิฟู่ฟ่า...อมนุษย์ที่ใส่ หน้าาเ้าหาัน (นึถึเพลหน้าา เเอม เสาวลัษ์)
เนื้อเรื่อำเนินไปอย่าที่มันวระเป็น เเ่็นั้นเเหละนะ บเเผ่นนไ้
วาบ เเสที่สว่าไปทั่วห้อ พร้อมับารหายัวไปอนๆหนึ่
ความคิดเห็น