คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [SF] เพราะนักเก็ตไก่จานเดียว ! ( 100% )
เพราะนักเก็ตไก่จานเดียว !
author : @__Jyjcy
theme song : ดีอย่างไร
‘ ชานยอลอ่า ฮยองอยากกินนักเก็ตฝีมือเราอีกจัง เย็นนี้ทำให้หน่อยนะ ’
ร่างโปร่งยืนอมยิ้มเมื่ออ่านกระดาษโน้ตแผ่นเล็กในมือหลังจากเพิ่งสังเกตเห็นว่ามันถูกแปะไว้บนฝาตู้เย็น การทำงานอย่างหนักเพื่อเตรียมคัมแบ็คทำให้ชานยอลเผลอหลับไปตั้งแต่ช่วงบ่าย ตื่นมาอีกทีก็พบว่าท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินหม่นเสียแล้ว มือนุ่มยกขวดน้ำในมืออีกข้างกรอกปากก่อนจะเดินออกจากห้องครัวหมายจะไปหาเจ้าของแผ่นโน๊ต เดินเข้าห้องนู้นออกห้องนี้ไปเรื่อยแต่ก็ไม่พบ เมื่อถามเมมเบอร์คนอื่นๆ ก็ทำให้รู้ว่าคริสออกไปหาเพื่อนเก่าชาวจีนเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา
“ มีอะไรหรือเปล่าชานยอล ”
“ อ่อ เปล่าฮะ ” หัวหน้าวงฝั่งเคเลิกคิ้วถามน้องชายที่รักอย่างสงสัยพลางเคะหูให้มักเน่ตัวแสบที่กำลังนอนตักของเขาอยู่
“ เอ้อ ชานยอลฮยอง คริสฮยองเค้าแปะโน้ตไว้ที่ตู้เย็นอ่ะ เห็นยัง ” เซฮุนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มทำหน้าฟินพูดขึ้น
“ เห็นแล้ว ”
“ ทำเผื่อผมด้วยนะ ”
“ โอเคเลย ” คนตัวสูงยิ้มกว้างก่อนจะกลับไปยังห้องครัว ถึงจะตื่นมาไม่พบคนรักแต่แค่เห็นกระดาษโน๊ตก็มีความสุขจนบอกไม่ถูกแล้ว ชานยอลเปิดตู้เย็นคว้านักเก็ตไก่สำเร็จรูปออกมาฉีกถุงออกอย่างคล่องแคล่ว ตั้งกระทะเทน้ำมันจนได้ที่แล้วค่อยๆ ลงมือทอดนักเก็ตจนมีสีเหลืองสุก กรอกนอก นุ่มใน ใบหน้าหวานเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข ทำไปก็ยิ้มไป แค่นึกหน้าคริสตอนกินนักเก็ตไก่ของเขาก็รู้สึกว่าหัวใจพองโตจนแทบจะระเบิดออกมา นักเก็ตไก่หลายสิบชิ้นถูกเรียงในจานใบสวยตกแต่งด้วยผักสลัดเล็กน้อยพร้อมกับซอสมะเขือเทศ ร่างโปร่งถือออกมาจากห้องครัวและวางลงบนโต๊ะอาหารที่ว่างเปล่า เขานั่งจ้องมันราวกับว่าจะมีสิ่งวิเศษปรากฏออกมายังไงยังงั้นแต่ทว่าก็ไม่ กลิ่นหอมฉุยลอยไปเตะเมมเบอร์ในวงที่นั่งดูทีวีอยู่ไม่ไกล มักเน่ตัวแสบเป็นคนแรกที่เดินตามกลิ่นนั้นมา
“ ห้อม ~ หอม ” เขาวงก้นลงบนเก้าอี้ตรงข้ามชานยอลก่อนจะเอื้อมมือคว้านักเก็ตไก่เลื่อนใส่ปากตัวเอง แต่ก็ถูกตีมือดังเพี้ยะจนก้อนเนื้อไก่สีเหลืองกรอบกระเด็นร่วงพื้น
“ ชานยอลทำให้คริสฮยองกินหรอก ” ลู่หานที่เพิ่งเดินตามหลังมักเน่ตัวแสบจ้องหน้าคนมือไว
“ ไม่เป็นไรฮะฮยอง ผมทำเผื่อเมมเบอร์คนอื่นๆ ด้วยหละ ฮยองกินไหม ” ชานยอลยิ้มกว้างยกจานขึ้นให้หนุ่มหน้าหวานชาวจีนอย่างเอาใจ
“ ไม่เป็นไรชานยอล เดี๋ยวคยองซูก็จะทำกิมจิจิเกะให้กิน นายรอให้คริสกินนั่นแหละ กลับมาเหนื่อยๆ คงจะดีใจไม่น้อยถ้ารู้ว่าแฟนทำนักเก็ตไก่ของโปรดรอไว้ ” จบประโยค แก้มขาวแปรเปลี่ยนเป็นสตรอเบอรี่สีแดงฉ่ำ ชานยอลเม้มปากแก้เขินจนลู่หานอดหัวเราะออกมาไม่ได้
“ ใครขี้ไม่กดชักโครก ! ” อยู่ๆ เสียงคำรามของจงอินก็ดังแทรกขึ้นมา ท่าทางดูเกรี้ยวกาจจนน่ากลัว ทั้งสามคนหันไปมองคนที่เพิ่งเข้ามาเป็นสายตาเดียวกัน ลู่หานหัวเราะเสียงดังก่อนจะชี้ไปที่โอเซฮุนซึ่งกำลังนั่งปากหวอมองต้นกำเนิดเสียง
“ ไอ้ฮุน ไปกด ”
“ แค่นี้กดให้ไม่ได้ ”
“ ความรับผิดชอบอ่ะรู้จักไหม ขี้หรือบั้งไฟถามก่อน ใหญ่คับรูระบายมาก กี่ครั้งแล้วห้ะ ทำไมชอบทิ้งหลักฐานไว้ให้ดูต่างหน้า กลัวคนอื่นไม่รู้เหรอว่ามีตูดให้ขี้ ไปกดเดี๋ยวนี้ ” เป็นชุด … เซฮุนได้แต่เบะปากไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดินหายไปพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่หลวง ชานยอลกับลู่หานประสานเสียงหัวเราะพร้อมกัน ความจริงเซฮุนน่าจะกินโยเกิร์ตหรือผักผลไม้ให้มากกว่านี้ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก บ่อยครั้งที่เมมเบอร์ในวงต้องตะโกนหาเจ้าของก้อนอุนจินิรานามที่ทิ้งไว้ต่างหน้า แต่นั่นก็เป็นสีสันและสร้างเสียงหัวเราะให้ทุกคนได้เป็นอย่างดี สักพักคยองซูก็แง้มประตูบอกให้ชานยอลกับลู่หานไปกินกิมจิจิเกะฝีมือของตนที่ห้องนั่งเล่น ร่างโปร่งจ้องจานนักเก็ตไว้พลันส่ายหัวให้พี่ชาย
“ มันไม่หายไปไหนหรอกชานยอล ไปกินข้าวกันเร็ว ” ลู่หานดึงแขนน้องรัก
“ ไม่เป็นไรฮะ ผมรอกินพร้อมคริสฮยอง ตอนนี้ก็ยังไม่หิวด้วย ”
“ งั้นตามใจ พี่ไปกินก่อนนะชานยอล ”
“ คร้าบพี่ลู่หาน ” ใบหน้าหวานส่งยิ้มกว้างให้แล้วหันมาจ้องจานตรงหน้าอีกครั้ง เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ชานยอลมองนาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนไว้บนผนังบอกเวลาห้าทุ่มแล้ว ทำไมคริสฮยองของเขายังไม่มาอีก หนีไปเถลไถลกับจื่อเทาที่ไหนกัน ไก่ที่เหลืองกรอกเริ่มเหนียวแห้งผิดกับตอนทอดเสร็จใหม่ๆ ชานยอลได้แต่ถอนหายใจครั้งที่ร้อยของวันสลับกับมองนาฬิกา ความเหนื่อยล้าที่สะสมมานานทำให้เขาเผลอหลับไป
.
.
.
“ ชานยอล ชานยอล ”
“ อื้อ ” เสียงทุ่มอื้ออึงในลำก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นจากท่อนแขนสองข้างที่หยัดบนโต๊ะยาว
“ ตีหนึ่งแล้วนะ ไปนอนได้แล้ว ” แบคฮยอนในชุดนอนลายหมีน้อยน่ารักชี้ไปที่นาฬิกาเรือนใหญ่พลันสอดแขนเล็กควงให้คนตัวใหญ่กว่าไปลุกขึ้นจากเก้าอี้
“ คริสฮยองหละ ”
“ ยังไม่กลับมาเลย ไปนอนก่อน ”
ตีหนึ่งแล้วทำไมยังไม่กลับมาอีก คิดแล้วก็ได้แต่น้อยใจ ไหนบอกเย็นๆ จะกลับมากินไง นี่ให้เขารอกี่ชั่วโมง หกชั่วโมง … นั่งรอมาได้ยังไง ถ้าไม่ใช่คริส ชานยอลคงไม่ฝืนสังขารมานั่งให้ปวดหลังแบบนี้หรอก ร่างสูงถอนหายใจเป็นครั้งสุดท้ายของวันก่อนจะเอนหลังลงบนเตียงนุ่ม หลับตาและเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็วด้วยความอ่อนเพลีย ในหัวของเขสตอนนี้มีแต่คำว่า งอน น้อยใจ งอน น้อยใจ งอน งอน งอน งอน งอน งอน และงอน !
.
.
.
หลังเวที Kyungbok family festival ของวันถัดมา
ตั้งแต่เช้าชานยอลก็ไม่คิดแม้แต่จะมองหน้าคริสเลย พอจะพูดด้วยก็หันไปคุยกับคนอื่น อยากจะกอดก็เดินหนี ไม่บ่อยที่คริสจะถูกงอนแบบนี้ พอโดนงอนทีนี่ก็ไปต่อไม่ถูกเหมือนกัน เขารู้ดีว่าเมื่อคืนสนุกกับเพื่อนเก่ามากไปหน่อยตามประสาผู้ชาย ทั้งดื่มเบียร์ ร้องคาราโอเกะจนลืมไปว่าสัญญาอะไรกับคนรักไว้ นึกขึ้นได้อีกทีก็เกือบตีสอง มากลับมาที่หอพักก็พบแค่จานนักเก็ตไก่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร อยากจะกระโดดออกนอกระเบียงเสียเดี๋ยวนั้น รู้สึกผิดอย่างใหญ่หลวง พอวันรุ่งขึ้นก็สมควรจริงๆ ที่จะโดนเมินเหมือนอากาศที่ไร้ตัวตนแบบนี้
“ ฮื้อ แกะไม่ออก ” ปากอวบอิ่มเบะเล็กน้อยพลางพยายามบิดขวดน้ำในมือ ยิ่งออกแรงก็ดูเหมือนว่าฝาน้ำจะแน่นขึ้นไปอีก ชานยอลสลัดมือที่เปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะออกแรงมากไป
“ มา ฮยองแกะให้ ” คริสที่ยืนมองดูอยู่นานเอื้อมมืออาสาจะช่วยเด็กน้อย แต่ทว่า
“ มินซอกฮยอง แกะให้หน่อยฮะ ” คนตัวเล็กกว่าเดินหนีเขาหน้าตาเฉย โผเข้าหาพี่ชายตัวเล็กที่ยืนหัวเราะร่วนอยู่กับจงแด
ขอเงิบ 5 วินาที …
ไม่ชอบความรู้สึกโดนเมินแบบนี้เลยจริงๆ ถึงเวลาที่คริสต้องเป็นฝ่ายถอนหายใจบ้าง เขาลูบท้ายทายอย่างขัดเขิน คิ้วเค้มขมวดเข้าหากันอย่างไม่สบอารมณ์ ลู่หานที่นั่งอยู่ไม่ไกลทำปากส่งสัญญาณให้ร่างสูงจับใจความได้ว่า ‘ รีบไปง้อเร็ว ’ พลางชี้ไปทางชานยอล คริสส่ายหน้าพร้อมขยับปาก ‘ ง้อไปหลายรอบแล้ว ’
เหนื่อยใจจริงๆ แต่จะโทษใครได้ ยิ่งรู้จากแบคฮยอนว่าชานยอลรอเขาจนตีหนึ่งยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ สมควรแล้วหละไอ้คริสเอ้ย
เพราะนักเก็ตไก่จานเดียว !
เมื่อถึงคิวที่เอ็กโซต้องขึ้นเวที แน่นอนว่าคริสและชานยอลต้องยืนข้างกัน ปกติแล้วต้องมีโมเม้นสบตาให้แม่ยกคริสยอลทั่วทั้งเอเชียได้ฟินตัวแตกแต่วันนี้คงต้องผิดหวังไปตามๆ กัน แต่ใครจะไปรู้เบื้องหลังหละว่ามันฟินเสียยิ่งกว่าเบื้องหน้าซะอีก คริสพยายามทำช่องไฟระหว่างเขากับชานยอลให้แคบลงแต่ทว่าชานยอลกลับขยับหนีไปทางเซฮุนจนมักเน่ต้องหันไปมองหน้าคนข้างๆ ประมาณว่า ‘ จะเบียดมาทางผมทำไม ’ ชานยอลพยายามเอาเรื่องส่วนตัวแยกจากเรื่องงาน วันนี้เขาได้ร้องเพลงและเต้นอย่างเต็มที่ ส่วนคริสก็
…
ชานยอลไม่สนใจฮยองเลย
เซ็ง
ได้แต่มองและแอบเซ็งอยู่เงียบๆ
ในใจคริสร้อนรนไปหมด สถานการณ์ช่างน่าตรึงเครียด ยืนอยู่ริมสุดว่าโหวงเหวงแล้วยิ่งคนข้างๆ งอนยิ่งทำให้รู้สึกเหมือนเขาอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ถึงแม้จะมีเสียงกรีดร้องปรบมือจากแฟนๆ ด้านล่างแต่กลับรู้สึกเปล่าเปลี่ยวอย่างบอกไม่ถูก เลิกงอนฮยองเถอะนะชานยอล หันมาหางขวาบ้าง สบตาฮยองอย่างที่เคยทำบ้าง
จะบ้าตายแล้วรู้ไหม
แต่จะรู้ไหมว่าคนตัวเล็กกว่าแอบหัวเราะคิกคักอยู่ในใจ ชานยอลไม่ใช่คนโกรธใครง่ายและโกรธใครนานขนาดนั้น อย่างมากก็เก็บไว้และน้อยใจอยู่เงียบๆ เขารู้ว่าคริสพยายามจะง้อแต่ก็ต้องเล่นตัวกันบ้างจะได้รู้จักเข็ด เมื่อลงจากเวที ร่างโปร่งก็เดินตัวปลิวไม่คิดจะรอคนรักแม้แต่น้อย คริสเกาหัวแกร่กๆ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินตามหลังอีกคนไป มือเรียวยกผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อตามใบหน้าและซอกคอขาวก่อนจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ที่ตั้งไว้ ผู้จัดการตะโกนบอกเมมเบอร์ว่าอีกสิบนาทีรถจะออกแล้ว ชานยอลเอื้อมตัวคว้าขวดน้ำที่ตั้งไว้ข้างหน้ากระดกใส่ปากด้วยความกระหายแต่ก็ไม่เพียงพอ เขามองไปรอบๆ เพื่อหาน้ำดื่มเพิ่มอีกขวด
“ เย้ ขอบคุณครับ ” เหมือนสวรรค์ประทานพรมาให้ ชานยอลคว้าขวดน้ำที่ถูกส่งมาจากด้านหลังของเขาโดยไม่คิดจะหันไปมองหน้าคนมีน้ำใจ
“ ไม่เป็นไร เต็มใจครับ ”
พรูดดดดดดดดดด ………… น้ำแทบจะพุ่งออกจากปาก ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนแต่เป็นคริสฮยองสุดที่รักของเขา ดีที่รีบกลืนทันไม่งั้นมีหวังน้ำจากปากได้พุ่งใส่หน้าเซฮุนที่กำลังนั่งหลับตาซับเหงื่ออยู่ฝั่งตรงข้ามแน่ๆ คนดื้อยัดขวดน้ำใส่มือร่างสูง เบะปากทำหน้ามุ่ยเดินขึ้นรถไปอย่างไม่สบอารมณ์ แต่นั่นเป็นแค่การแสดง ทันทีที่เข้าไปนั่งในตัวรถ ใบหน้าหวานกลับระบายด้วยรอยยิ้มสดใสเปลี่ยนเป็นปาร์คชานยอลคนเดิม ดีใจทุกครั้งที่คริสง้อ แต่ก็ไม่อยากงอนบ่อยหรอกนะ เขารู้ว่าการงอนเป็นสิ่งที่น่ารำคาญ ชานยอลเองก็ไม่ชอบง้อใครเหมือนกัน แต่ทำไงได้
ถ้าไม่รักคงไม่งอนแบบนี้หรอก รู้ไว้ด้วยนะฮะคริสฮยอง
.
.
.
เมื่อถึงหอพัก เมมเบอร์ทุกคนก็พักผ่อนตามอัธยาศัย ผลัดเปลี่ยนเวียนหมุนห้องน้ำกันอาบ คนที่รอก็นั่งหน้าโทรทัศน์ดูรายการเกมส์โชว์รายการโปรด คนที่อาบน้ำเสร็จก็เข้าไปนอนในห้องนอนของตนเช่นเดียวกับชานยอลที่หัวเพิ่งเปียกจากการชำระล้างร่างกายมาหมาดๆ เขาค่อยๆ แง้มประตูห้องก็พบว่าไฟถูกปิด มีเพียงแสงไฟสลัวๆ ที่ผ่านมาทางหน้าต่างพอให้มองเห็นเท่านั้น เสียงกรนของแบคฮยอนดังจนทำให้หลุดยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อเดินไปยังเตียงของตนก็ต้องขมวดคิ้วเป็นปมเพราะผ้าห่มถูกกางออกคลุมหมอนข้างคู่กาย นี่เมื่อเช้าลืมพับผ้าห่มเหรอ แต่ช่างเถอะ เขาพาดกายเหยียดยาวกับเตียงนุ่ม สอดตัวใต้ผ้าห่มผืนหนาก่อนจะตะแคงตัวคว้าหมอนข้างมากอดแต่กลับเป็นฝ่ายถูกกอดไปเสียดื้อๆ
หมอนข้างผี !
ชานยอลสะดุ้งโหยงจนแทบจะตกเตียงเมื่อมือยาวโผล่มากอดเขาไว้ ความมืดทำให้ชานยอลแทบจะโวยวายเสียงดังเพราะความกลัว หมอนข้างผีที่ว่าก็คือคริสนั่นเอง เขาแอบมาซ่อนตัวใต้ผ้าห่มตั้งแต่ตอนไหนไม่ทราบได้ รู้อีกทีก็ถูกมือหนาครอบครองร่างกายเสียแล้ว
“ ฮยองเอง ”
“ คริสฮยอง เล่นบ้าอะไรเนี่ย ” มืออุ่นทุบไหล่กว้างพลางดันให้อีกฝ่ายถอยห่าง แต่เตียงก็เล็กแค่นี้ จะห่างกันได้ซักกี่มิลลิเมตรกันเชียว
“ มาง้อคนไง ”
“ ง้ออะไร ผมไม่ได้งอนซักหน่อย ”
“ เนี่ยหรอไม่ได้งอน ” พูดจบก็ซุกจมูกโด่งลงที่ซอกคอขาวจนคนในอ้อมกอดหลุดอื้ออึงในลำคอและหลุดหัวเราะคิกคักออกมาเบาๆ
“ ฮ่าๆ ฮยอง ไม่เอาฮะ มันจักจี้อ่ะ ”
“ จะหายงอนหรือยังหืม ” จมูกซนยังคงสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากซอกคออีกคนไม่ละ ราวกับเป็นสิ่งเสพติดแสนหวานที่ทำให้คริสไม่สามารถห่างจากมันได้ ริมฝีปากบางเริ่มดึงดูดเนื้อขาวให้กลายเป็นรอยกลีบกุหลาบ ชานยอลได้แต่ดิ้นขลุกในอ้อมกอด อยากจะขัดขืนแต่ก็กลับคล้อยตามเสียดื้อๆ “ อ..อื้อ ค คริสฮยอง ไม่เอาฮะ แบคฮยอนหลับอยู่ ”
“ ใครจะสน ”
“ วันนี้ผมเหนื่อยนะ นอนเฉยๆ กันดีกว่า ”
“ ฮยองตามง้อเราไม่เหนื่อยกว่าเหรอชานยอล ให้ฮยองได้พักผ่อนบ้างสิ ”
“ แบบนี้เรียกว่าพักผ่อนเหรอฮะ ”
คริสไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัยน์ เขากดจูบบนริมฝีปากอวบอิ่มอย่างอ่อนโยน
“ หายงอนยัง ”
“ ไม่หายง่ายๆ หรอก ”
“ ไม่หายเหรอ งั้นฮยองจะง้อจนดวงอาทิตย์ขึ้นเลย ”
ความจริงหายงอนตั้งแต่เช้าแล้วเถอะ ก็เพราะแบบนี้ไงเลยอยากให้ง้อ บทรักของชายหนุ่มทั้งสองดำเนินไปจนเกือบรุ่งเช้า โชคดีที่แบคฮยอนหลับลึกและไม่ตื่นเพราะเสียงครางของเพื่อนซี้อย่างชานยอลเสียก่อน จมูกโด่งจุมพิตลงบนหน้าผากมนก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราแสนสุขด้วยกัน ช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขเสียจริง
เวลางอนทีไรก็ง้อแบบนี้ทุกที …
ต้องบอกเราเรื่องนี้แต่งเพื่อสนองนี้ดตัวเองล้วนๆ เลยค่ะ วันนี้คริสยอลเหมือนงอนกันเลยอ่ะ U_U เหมือนพี่ตุ้ยชวนลดาคุยแต่ลดาก็หันไปทางอื่นตลอด พี่ตุ้ยได้แต่มองลดา ยืนพยักหน้าปรบมือแปะๆ ให้ น่ารัก 5555555555555 เลยเอามาแต่งซะเอง เป็นยังไงบ้าง มันอาจงงๆ หน่อยเพราะไรเตอร์รีบแต่ง อย่างที่บอกอ่ะ สนองนี้ดตัวเอง กร้าก เป็นยังไงบ้างเม้นบอกนิดนึงเน้อ ขอบคุณค่า
ความคิดเห็น