✎ K R I S Y E O L Café .

ลำดับตอนที่ #4 : [SF] Say hi my dog - Krisyeol (3)

SAY HI MY DOG

                                                        rate : PG-15
                                                        author : @__Jyjcy
                                                        tag on twt : #ซฮมด
 

 

   วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ชานยอลคงต้องใช้เวลาทั้งวันหมดไปกับการพาคริสออกไปพบปะโลกภายนอก แต่พิเศษตรงที่ว่าเขาไม่ได้ไปสองต่อสอง กลับมี ‘ชองยุนโฮ’ รุ่นพี่คณะวิศวกรรมศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยเดียวกันไปด้วย

“ คริส นี่พี่ยุนโฮ รุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย พี่ยุนโฮ นี่คริสเพื่อนผมครับ ”

บอกตามตรงว่าคริสไม่ค่อยชอบขี้หน้ารุ่นพี่ยุนโฮอะไรนี่เท่าไหร่นัก เขาไม่ชอบสายตาของหมอนี่ที่จ้องมายังเจ้านายของเขา มันเหมือนมีเลศนัยน์บางอย่าง คริสเองก็อธิบายความรู้สึกอันงี่เง่าของตัวเองไม่ถูก แต่บอกได้คำเดียวว่า หวง

ชายร่างสูงทั้งสามคนเดินวนไปมาในศูนย์การค้าขนาดใหญ่ เข้าร้านนี้แวะร้านนู้นจนสองมือของคริสเต็มไปด้วยถุงมากมายซึ่งไม่ใช่ของตัวเขาแต่เป็นของปาร์คชานยอลเพียงผู้เดียว ส่วนชานยอลเดินคู่กับยุนโฮคุยกันกระหนุงกระหนิง ส่วนตัวเขาเป็นฝ่ายเดินตามต้อยๆ เห็นแล้วมันอดหมั่นไส้ไม่ได้ 

ไหนบอกจะพามาซื้อเสื้อผ้าไง เห็นซื้อแต่ของตัวเอง เจ้าเด็กบ้า …

ขณะที่ร่างบางกำลังยืนเลือกเสื้อคลุมในห้องผ้าชื่อดัง มือหนาของยุนโฮก็เอื้อมมาโอบเอวเล็กอย่างเนียนๆ

“ พี่ว่าตัวนี้สวยดีนะ มีสีอื่นไหม ” แต่อย่าคิดว่าจะลอดสายตาคู่นี้ไปได้เลย คริสที่ยืนมองดูอยู่ห่างๆ รีบเดินตรงมาแทรกกลางคนทั้งคู่เล่นเอาหนุ่มวิศวะหน้าเหวอเลยทีเดียว อย่างที่บอกไปว่าหวง คริสไม่ชอบให้ใครมาแตะเนื้อต้องตัวเจ้านายของเขา ยิ่งเป็นผู้ชายยิ่งแล้วใหญ่ คงจะเป็นสัญชาติญาณของผู้ชายที่รู้กันถึงจะคนละสปีชีส์แต่คริสก็มองออกว่าหมอนี่ไม่ได้คิดกับชานยอลแค่พี่น้องแน่ๆ ซึ่งในความจริงก็เป็นแบบนั้น ยุนโฮแอบชอบชานยอลมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลายแล้ว ตามจีบยังไงก็ไม่ติด โดนชานยอลปฏิเสธให้คบกันในความสัมพันธ์แบบพี่น้องครั้งแล้วครั้งเล่าก็ยังไม่เข็ด จีบยากๆ แบบนี้แหละ สเปคชองยุนโฮ

“ ตัวนี้สิครับ ผมว่ามันสวยดีนะ ” คนที่จู่ๆ ก็มาแทรกกลางดึงไม้แขวนเสื้อในราวตรงหน้าออกมาไม้หนึ่งอย่างส่งๆ ขอเพียงหาเรื่องได้ปัดมือกร้านของคนอายุมากกว่าให้พ้นทาง

“ นายมีรสนิยมแบบนี้เหรอ” ชานยอลหลุดหัวเราะเมื่อเห็นเสื้อคลุมสีแดงสดที่รอบคอประดับด้วยขนเฟอร์อลังการยู่ในมือของของคริส ร่างสูงทำท่าเงอะๆ เงิ่นๆ เมื่อตั้งสติได้ เขายัดไม้แขวนเสื้อเข้าที่เดิมอย่างขัดเขินพลางลูบท้ายทอยตัวเองก่อนจะหันหลังกลับเดินไปราวอื่น

ก็ไม่ได้มองนี่หว่า

.

.

.

“ ร้านนี้อร่อยมากเลยนะชานยอล พี่มากินที่นี่จนพนักงานจำหน้าพี่ได้แล้ว ”

“ ถึงมาไม่บ่อย เป็นผมก็จำได้ครับ พี่ยุนโฮหล่อขนาดนี้ ”

อยากจะอ้วกออกมาเป็นเสลดสุนัข คริสที่เดินตามตูดคนทั้งคู่มาติดๆ ทำท่าอยากจะอาเจียนตรงนี้ให้ได้ ยุนโฮและชานยอลเดินตรงไปยังโต๊ะสี่เหลี่ยมที่อยู่มุมหนึ่งของร้าน ร่างบางวางก้นลงบนเก้าอี้ตัวยาวที่ห่อหุ้มด้วยกำมะหยี่ชั้นดีก่อนจะเขยิบชิดริมหน้าต่างเพื่อให้ยุนโฮมานั่งข้างๆตน แต่ทว่าไม่ทันสุนัขหนุ่มรูปหล่อที่รีบวิ่งมาแทรกตัวนั่งข้างๆเจ้านายของตน ยุนโฮได้แต่ยืนมองงงๆในใจอยากจะถีบเด็กนี่ให้ร่วงโต๊ะ เขาหายใจดังฮึดฮัดแล้วย้ายก้นมานั่งเก้าอี้ตรงข้ามชานยอล ไม่ใช่ว่าชานยอลไม่รู้ตัว ไม่ใช่ว่าคริสเป็นฝ่ายจับต้องชานยอลอย่างไม่คลาดสายตาเพียงฝ่ายเดียว หลายครั้งที่เขาเองก็รู้สึกได้ว่าคริสแอบมองและพยายามหาโอกาสเข้าใกล้เขา สุนัขนี่หวงเจ้าของทุกตัวเลยหรือยังไงกัน

เมื่อรับประทานอาหารมื้อกลางวันเสร็จยุนโฮก็อาสาจะไปส่งที่หอแต่ชานยอลบอกว่าเขากับคริสมีธุระต้องทำ ให้รุ่นพี่กลับบ้านไปก่อน

เอ้ออออออออ ….

เสียงเรอของคริสดังขึ้นขณะไสรถเข็นเดิมตามชานยอลในซูเปอร์มาเก็ตขนาดใหญ่ ร่างบางหันขวับไปมองก่อนจะชกแขนยาวเบาๆ สอนไปตั้งหลายรอบว่าไม่ให้เรอในที่สาธารณะ ถึงยังไงนั่นก็เป็นสิ่งที่สร้างเสียงหัวเราะให้ชานยอลได้เสมอ ทั้งคู่ไสรถเข้าช่องนู้นโผล่ช่องนี้อย่างสนุกสนาน จากที่ชานยอลเป็นฝ่ายเดินนำอยู่กลับกลายเป็นคนนั่งในรถเข็นแทน ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไรสำหรับคริส เขาวิ่งไสรถเข็นไปเรื่อยๆอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะของคนทั้งคู่ดังขึ้นท่ามกลางผู้คนมากมายเหมือนกับเด็กหกขวบที่ถูกพ่อแม่ทิ้งไว้ในห้างอย่างไรอย่างนั้น

“ สเต็กไก่สำเร็จรูป  อาหารเม็ดรสไก่ กระดูกรสบาร์บีคิว โอ ! ตรงนั้นมีปลอกคอด้วย ” คนตัวสูงพูดพลางหยิบของใส่มือคนที่นั่งอยู่บนรถเข็นก่อนจะละความสนใจจากมุมอาหารสัตว์เลี้ยงไปยังมุมเครื่องใช้สัตว์เลี้ยง เขาหยิบปลอกคอสีสวยออกมาดูทีละอันอย่างมีความสุข นั่นทำให้ชานยอลเผลอยิ้มตามไปด้วย ไม่บ่อยที่จะเห็นคริสมีความสุขแบบนี้ เพราะเขามักจะทำหน้าเย็นชาและตีหน้ามึนเป็นส่วนใหญ่ ข้าวของถูกเรียงขึ้นแท่นจ่ายเงิน มันมีแต่ของที่ถูกหยิบมาจากแผนกสัตว์เลี้ยง คริสเป็นฝ่ายหยิบใส่รถเข็นโดยไม่คิดจะถามความรู้สึกของคนจ่ายเงินเลยแม้แต่น้อย โชคดีที่ชานยอลเป็นลูกข้าราชการระดับสูงเลยมีเงินก้อนใช้ทุกสัปดาห์ เรื่องเงินไม่เดือดร้อนเท่าเรื่องแบกกลับหอ แต่ละอย่างหนักๆ ทั้งนั้น ซื้ออาหารเม็ดมาเป็นถุงกระสอบนี่คิดจะกักตุนข้ามปีเลยหรือไงกัน

เมื่อถึงหอทั้งคู่ก็ช่วยกันจัดเรียงของที่ซื้อมาเข้าที่ เสื้อผ้าที่ชานยอลซื้อไม่ใช่ของตัวเขาคนเดียวแต่เขาเลือกมาให้คริสด้วย ขนาดตัวก็พอๆ กันเลยไม่อยากที่จะเลือกนัก คริสเป็นผู้ชายที่ใส่อะไรก็ดูดีไปเสียหมด รูปร่างระดับนายแบบ หน้าตาก็หล่อปานเทพบุตรจุติลงมา ตอนเดินห้างมีแต่สาวๆ มอง ไม่ใช่แค่สาวๆ หรอกแม่แต่ผู้ชายแท้ชายเทียมก็มองเป็นตาเดียวกันหมด ชานยอลไม่ได้หึงไม่ได้หวงอะไรหรอกนะแค่อิจฉาเฉยๆ … มั้ง

“ ใส่ยังไงวะ ” คริสนั่งบนโซฟาตัวยาวดูทีวีพลางขะมักเขม้นกับการใส่ปลอกคอสีน้ำตาลที่ซื้อมาหมาดๆ ปลอกคอที่เขาใส่มาตั้งแต่ยังเด็กถูกถอดออกตอนที่เจ้านายทิ้งเขาไว้ในสวสาธารณะเมื่อไม่กี่วันก่อนมันเลยรู้สึกโล่งๆ ไม่ชินเท่าไหร่จนต้องซื้อมาใส่เอง

“ ให้ช่วยไหม ” ชานยอลที่เพิ่งจัดข้าวของเสร็จเดินมายืนข้างๆ โซฟา คริสลุกขึ้นตรงหน้าอีกคนก่อนที่มือเรียวทั้งสองข้างจะยกขึ้นคลำปลอกคอที่ต้นคอยาวของคนตัวสูงกว่า คริสจ้องไปยังใบหน้าหวานที่คุ้นตา ยิ่งมองยิ่งหลงใหลไม่รู้จักเบื่อ มือใหญ่ที่ทิ้งข้างลำตัวค่อยๆ ยกขึ้นจับเอวบางของคนตรงหน้าไว้ เสียงอ่านข่าวที่ดังมาจากโทรทัศน์เครื่องใหญ่เหมือนเป็นเพียงเสียงลมที่พัดผ่าน ดวงตาของคนทั้งคู่ประสานกันอย่างคิดหาคำตอบ บอกได้เลยว่าคริสอยากจะครอบครองร่างตรงนี้เสียให้ได้หากต้องเตือนสติตนเองอยู่เสมอว่าเขาเป็นแค่สัตว์เลี้ยงผู้ซื่อสัตย์ของอีกฝ่ายเท่านั้น

 แกเป็นอะไรวะ อาการแบบนี้มันคืออะไร ทำไมเสียงหัวใจมันเต้นดังแบบนี้

แบบนี้เหรอที่มนุษย์เรียกว่าความรัก อย่าให้มันเป็นแบบนั้นเลย ไอ้คริสหมาโง่ …

เป็นยังไงบ้างหมาพี่คริส ไรเตอร์เขินเองเลย บ้าจริง มโนที่ฉันปลูกเองนะ ฮื้อ T v T สังเกตุฟิคคริสยอลมาหลายเรื่องว่ายุนโฮชอบเป็นมือที่สาม ตอนนี้เข้าใจแล้วทำไมต้องยื่นบทให้ยุนโฮ คือไรเตอร์ก็เป็นแคสนะ แบบเข้าใจเลย กร้ากกกกก พี่ยุนเหมาะกับบทบาทนี้มาก แล้วหมาพี่คริสก็เริ่มหลงรักเจ้านายแล้วหละสิ ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคร้าบ จุ๊บ

ปล. ย๊ากกกกกกกกกกกก ทำไมมันต้องแยกคำด้วย ดูในนี้มันก็เรียงสวยงาม พอลงเด็กดีปุ๊บ มันแยกคำขึ้นอีกบรรทัด ไรเตอร์ขอโทษด้วยนะคะ T_T