คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [ SF ] >> OkaRyu ll Bang! Bang!!! ll Part 3 END
[ SF ] >> OkaRyu ll Bang! Bang!!! ll Part 3
“ อะ อ่ะ ไอ่ริว “
“เอ่อ “
“ อะ อะริว “
“เอ่อ “
“ ไอ่เชี่ยริว!!!!!!!!!!! “
“ เอ่อ! กูเอง!!!! “
“ มึงยังไม่ตาย โฮกกกกกกกกกกก “ ริวทาโร่ตกใจถอยออกห่างจากรัศมีการกระโจนใส่ของเพื่อนสุดที่รัก รักที่สุด ทั้ง 2 คนของตัวเองทันทีเมื่อเห็นว่าเพื่อนตรงหน้าเตรียมกระโจนใส่ตัวเอง ส่งผลให้ทั้งจูริและโฮคุโตะ ไปนอนทับกันอยู่แทบเท้าริวทาโร่อยู่อย่างงั้น
“ เอ่อ กูยังไม่ตายดีใจละสิ “ พูดพร้อมกับเอาเท้าเขี่ยๆเพื่อทั้ง 2 คนที่กอดขาตัวเองอยู่คนละข้างพร้อมกับพูดเสียงสั้น น้ำตาคลอ....
“ ป่าววว กูเสียใจ “ จูริ
“ ใช่ เสียใจวะ “ โฮคุโตะ
“ เสียใจไรวะ “ ริวทาโร่ทำหน้างง รอดมาได้ก็ดีแล้ว หน้าเสียใจตรงไหนวะ???
“ คนอุสาหาชุดไปงานศพไว้แล้ว เสียดายเงินวะ “
“ สัส! แช่งกันหรอวะ!! “
“ เอ่อ !555 “ เสียงหัวเราะอย่างกวนๆของเพื่อนทั้ง 2 คน ทำให้ริวทาโร่แถบอยากจะยกเท้าเตะเพื่อนสุดที่รักออกนอกหน้าต่างซะเดียวนี้ ถ้าไม่ติดที่ว่าแผลยังไม่หายดีละนะ
…
“ หือ??? พี่เคย์โตะ พี่ข้างบ้านนายอ่ะนะ!!! “ ตอนนี้ทั้ง 3 คนมานั่งจับเข่าคุยกันอยู่บนด้านฟ้าของโรงเรียน ริวทาโร่ได้เล่าเรื่องราวทั้งหหมดที่เกิดขึ้นให้ทั้งจูริ และ โฮคุโตะฟัง
“ เอ่อดิ ! “
“ ไม่น่าเชื่อวะ “ จูริพูดอออกมาอย่างอึ้งๆ
“ พี่ชายข้างบ้านที่นายแอบชอบอ่ะนะริว “ ตู้มมมม ระเบิดลูกใหญ่ถูกหย่อนลงไป โฮคุโตะพูดแอบยิ้มนิดๆ ส่งสายตาแปลกๆให้คนที่ถูกพลาดพิง
“ เฮ้ย!! ชอบบ้า ชอบบอไรวะ อย่ามามั่วสิเฟ้ย “
“ หรอออออออ “ ทั้งจูริและโฮคุโตะหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นท่าทีของเพื่อนสุดห้าวของตัวเอง เจ้าตัวจะรู้รึป่าวว่าหน้าตัวเองนะแดงขนาดไหนแล้ว
“ เอ่อไม่ชอบก็ไม่ชอบ แล้วจะค่อยดู หึหึ “ ริวทาโร่หันไปมองค้อนเพื่อนทั้ง 2 คนที่ทำตัวเหมือนรู้เรื่องของตัวเองไปซะทุกอย่าง ก็เอ่อนะ!! จะไม่ให้รู้ได้ยังไง ก็ตั้งแต่เด็กยันโตเคยมีเรื่องปกปิดกับพวกมันที่ไหนละ มีอะไรก็เล่าให้ฟังหมดทุกเรื่อง- - พึ่งมารู้สึกผิดไม่น่าเล่าให้พวกมันฟังก็คราวนี้และ
ย้อนไปสัก 7 ปีก่อน
“ นี้ๆ ริวจังอยากแกว่งสูงยังงั้นสิ เดียวก็ร่วงหรอก “ คนตัวสูงที่ตอนนั้นสูงไม่ต่างกับคนบนชิงช้าเท่าไรเอ่ยเตือนเมื่อเห็นว่าเครื่องเล่นตรงหน้าชักจะถูกทำให้สูงขึ้นจนเกินไป
“ โห่พี่เคย์โตะ แค่นี้จิ๊บๆ สูงกว่านี้ยังได้อีกนะ “ พูดเสร็จก็พยายามแกว่งให้สูงขึ้นอีก โดยไม่สนว่าทำให้อีกคนเป็นห่วงแค่ไหน
“ ริวจังหยุดแกว่งเดียวนี้นะ “
“ .... “ ไร้เสียงตอบรับจากเด็กซนที่กำลังสนุกอยู่ตอนนี้
“ ริวทาโร่ “
“ .... “
“ โมริโมโตะ ริวทาโร่ “ กึก! ชิงช้าที่ถูกแกว่งอย่างรุนแรงถูกหยุดอย่างกะทันหัน เมือได้ยินชื่อตัวเองอย่างเต็มยศหลุดออกมาจากคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ แหะๆ ริวหยุดเล่นก็ได้ พี่เคย์โตะอย่าทำหน้าโหดอย่างงั้นสิ “ ริวทาโร่ลุกจากชิงช้าก่อนจะเดินมาตรงหน้าเคย์โตะที่ยืนทำหน้าโหดอยู่ มือเล็กยืนไปหยิกที่แก้มของคนตรงหน้าเบาๆ หวังให้หายโกรธ เคย์โตะก้มลงไปมองคนตัวเล็กกว่ามากที่กำลังพยายามยืดตัวขึ้นมาจับแก้มตัวเอง ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะจับมือเล็กนั้นให้หยุดการกระทำก่อนจะเดินจูงมือไปนั่งม้านั่งใกล้ๆ
“ พี่เคย์โตะเป็นอะไรรึป่าว ทำไมทำหน้าเครียดจัง “ ริวทาโร่เอ่ยถามเมื่อเห็นคนตรงหน้าทำหน้าเครียดคิ้วจะชนกันอยู่แล้ว
“ คือว่างี้นะริวจัง “
“ หือ? ”
“ คือ..พี่ต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศนะ “
“ ... “
“ ริวจัง “
“ ก็ไปสิ.. “
“ เอ๋?? “ เคย์โตะหันมามองคนข้างๆตัวเองที่กำลังก้มหน้ามองพื้นเอาเท้าเขี่ยดินเล่นอยู่ นี่ไม่คิดจะห้ามกันหน่อยหรอ ฮือออ เสียใจที่สุด
“ ถึงริวจะขอให้พี่ไม่ไป ก็คงเป็นไปไม่ได้ใช่ป่ะละ ” เด็กน้อยก้มหน้าก้มตาพูดไม่ยอมมองหน้า
“ ริวจัง ... “
“ เพราะงั้น ... “
“ .... “
“ พี่ต้องติดต่อมาหากันบ้างนะ ห้ามหายเงียบไปเด็ดขาดเลย!! “ริวทาโร่ลุกยื่นขึ้น มือเล็กชี้หน้าคนที่นั่งอยู่ พร้อมกับประกาศเสียงดังให้เคย์โตะตกใจเบาๆ
“ ริวจัง “
“ แล้วก็.... ฮึก “
“ ... “
“ อย่าลืมคิดถึงกันด้วยนะฮ่ะ “ เด็กน้อยพูดเสียงสั่นพร้อมกับน้ำใสๆที่ไหลออกมาจากดวงตากลมทั้ง 2 ข้าง เคย์โตะจึงดึงตัวเด็กน้อยลงมานั่งตัก พร้อมกับกอดไว้หลวมๆ มือหน้าค่อยๆไล้นิ้วเรียวเช็ดน้ำตาคนตรงหน้าเบาๆ
“ พี่จะคิดถึงริวจังทุกวันเลยละ “
“ แน่นะ ฮึก “
“ พี่สัญญา “
..
.
พี่สัญญา
.
..
“ ริวจัง “
“ ... “
“ ริวจัง!! “
“ เอ่ะ พี่เคย์โตะจะตะโกนทำไมเนี๊ย ตกใจหมด “ ริวทาโร่ยืดตัวบิดขี้เกลียดเล็กน้อยหลังจากที่นั่งหยองๆที่พื้นรอคนตรงหน้ามารับกลับบ้าน ตอนนี้โรงเรียนเลิกแล้ว ตอกแรกกะจะไปเล่นเกมกับจูริ โฮคุโตะ ต่อ แต่กับโดนคนตรงหน้าโทรศัพท์มาบอกว่าวันนี้จะมารับกลับบ้าน ถึงจะตอบปฏิเสธกลับไปก็ถูกย้อนกลับมาด้วยน้ำเสียงออกจะดุกลับมาประมาณว่า แผลยังไม่หายเลยนะ เดียวแผลก็เปิดอีก
“ ก็ริวจังอ่ะเหม่ออะไร พี่ตะโกนเรียนให้ไปที่รถตั้งนานไม่ได้ยิน พี่เลยต้องเดินมาหาเนี๊ย “
“ คร้าบๆ ไปเหอะหิวแล้ว จะได้หาไรกิน “ ริวทาโร่บ่นๆเบาพร้อมกับเอามือลูบท้องไปด้วย
“ เอ่อพี่ลืมไป พ่อแม่ริวจังไปบ้านคุณย่านะ ฝากบอกให้ริวจังดูแลชินให้ด้วย “
“ เอ๋ ?? “
“ พี่เลยมาชวนริวไปซื้อของทำหม้อไฟกันด้วยเลย “
“ อ่อฮ่ะ “
ตอนนี้ทั้งริวทาโร่นั่งอยู่บนรถหรูของเคย์โตะที่ตอนนี้กำลังค่อยๆเคลื่อนตัวไปยังซุปเปอร์มาเก็ตใกล้ๆบ้าน เพื่อซื้อของทำหม้อไฟอาหารเย็นวันนี้
ริวทาโร่แอบมองคนข้างๆที่ตอนนี้ทอดสายตาไปยังถนนเบื้องหน้า เส้นทางที่จะไปมีรถติดอยู่สักพัก ทำให้คนที่มีหน้าที่ขับทำหน้าหงุดหงิดเล็กน้อยอย่างไม่พอใจ ริวทาโร่หลุดยิ้มน้อยๆ เป็นยังงี้ทุกทีสิน้า หงุดหงิดกับเรื่องเล็กน้อย แล้วชอบทำหน้านิ้วคิ้วขมวดจะชนกันอยู่แล้วนั้น ฮาฮ่า
แต่จะว่าไปทำไมไม่เจอกันไม่กี่ปีทำไม เอ่อ...
ทำไมถึงหล่อขึ้นขนาดนี้เนี๊ย!
เฮ้ย! นี้เราชมไอ่พี่เม่นหล่อหรอ
ไม่นะ ม้ายยยยยยยยย
แต่...ก็หล่อจริงๆนะ
“ เอ่อ หล่อก็หล่อวะ!! “
เอ๊ยดดดดดดด
“ เฮ้ย! พี่เคย์โตะ ทำอะไรเนี๊ย อยู่ๆก็เบรกรถทำไม “ เอ่อ.คนกำลังฟินกับความหล่ออยู่ดีๆ ดันมาหยุดรถซะหน้าจะทะลุกระจกหน้าออกไปแล้วเฟ้ย!
“ ริวจังนั้นและเป็นอะไร อยู่ดีๆก็ตะโกนออกมา พี่ตกใจหมด “
“ ห้า!! “
“ ยังมาทำหน้างง ก็เรานั้นและตะโกน หล่อๆ อะไรนี้และ เล่นซะตกใจหมด “
“ อะ เอ่อ “ ริวทาโร่หัวเราะแหะๆ อะไรหว่านี้ดันตะโกนออกไปแบบนั้นเลยหรอเนี๊ย ไม่ไหวแล้วมั้งเราเนี๊ย อ๊ากกกก หมดกัน><
“ ริวจังเป็นไรนะ ทำไมหน้าแดงๆละ “ เคย์โตะยืนหน้ามาใกล้คนที่กำลังหน้าแดงจนริวทาโร่สะดุ้ง
“ ป่าว! ใครหน้าแดงกัน “ ปฏิเสธพร้อมหันหน้าไปทางอื่น
“ อ้าวหรอ นึกว่าหน้าแดงเพราะความหล่อของพี่ซะอีก55 “
..
.
“ ก็เอ่อดิ! “
“ ห่ะ!!! “ เคย์โตะทำหน้าช็อคเมื่ออยู่ดีเด็กข้างๆก็ยอมรับมาง่ายๆซะงั้น
“ ชิ! ไม่เจอกันไม่กี่ปี ทำไมหล่ออ่ะ! “
“ เอ่อ.. “
“ อย่าทำตัวหล่อได้มะ รู้ป่าวว่าทำคนอื่นอิจฉา “
“ ริวจัง..”
“ เห็นแล้วมันใจเต้นแรงรู้ป่ะ!! “
“ .... “
เงียบ..เกิดบรรยากาศเงียบทันทีทันใดเมื่อตะโกนประโยคสุดท้ายจบ ทั้งคนพูดแล้วคนได้ยินต่างนั่งนิ่งเขิน ไม่ยอมมองหน้ากันทั้งคู่
“ ริวจังพี่ขอโทษนะที่พี่หล่อ “ เคย์โตะพูดเบาๆทำลายความเงียบ
“ ... “
“ แล้วก็.. “
“ .... “
“ พี่ขอโทษนะที่ทำหัวใจของริวจังเต้นแรง “
“ ... “
“ เพราะงั้น พี่จะรับผิดชอบเอง “
“ ... “
“ คบกับพี่นะ “
..
.
ช็อค ริวทาโร่ช็อคไปเรียบร้อย นี้คิดจะขอคบกันง่ายๆแบบนี้เลยหรอเนี๊ยไอ่พี่เม่น
“ ว่าไงละ ถ้าริวจังไม่ตอบพี่ถือว่าตกลงนะ “
“ เอ่อ.. “
“ งั้นเอาเป็นว่าตกลง “
“ เฮ้ย! ใครตกลงกัน “ ริวทาโร่ตะโกนขึ้น ตาโตจ้องมองคนที่คิดเองเอ่อเองอย่างเอาเรื่อง
“ ริวจังรู้มัยว่าพี่รอริวจังมาตลอด “ คนที่ถูกตะโกนใส่ทำเป็นไม่สนใจ แต่กลับทำหน้าจริงจังแล้วก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
“ .... “
“ รอที่จะได้เจอกันมาตลอด “
“ ... “
“ รอ........
....... และรักริวจังคนเดียว “
“ พี่เคย์โตะ “
ทั้งสองคนจ้องมองกันอยู่เนินนาน เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวหยุดเคลื่อนไหว มือเล็กของริวทาโร่ค่อยๆเคลื่อนไปกอบกุมใบหน้าคมเข้มของคนตรงหน้า
“ พี่แน่ในนะว่าพี่คิดถึงผม “
“ แน่ใจสิ “
“ แน่ใจนะว่ารักผมแค่คนเดียว “
“ พี่มีริวจังแค่คนเดียว “
“ .. “
“ คบกับพี่นะ “ เสียงทุ้มถามย้ำออกไปอีกครั้ง เมื่อเห็นคนตรงหน้าเอาแต่ก้มหน้าเงียบ
“ พี่ต้องสัญญาก่อน ห้ามหนีผมไปไหนอีกนะ “ ริวทาโร่ยื้นนิ้วก้อยไปตรงหน้า แทบทันทีทันใดที่ยื้นออกไปนิ้วมือใหญ่ของอีกคนก็ยื้นออกมาเกี่ยวนิ้วเล็กไว้ทันที
“ พี่สัญญา “
“ สัญญาแล้วนะ “
“ ครับผม “
จากเกี่ยวก้อยเปลี่ยนเป็นมือใหญ่ที่ค่อยๆกอบกุมมือเล็กไว้ แรงบีบเบาๆ เป็นสิ่งที่บอกว่าร่างสูงจะไม่มีไว้ปล่อยคนตัวเล็กไปเด็ดขาดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ลมหายใจอุ่นๆค่อยๆเคลื่อนเค้ามาใกล้ ริวทาโร่เบิกตาอย่างตกใจเมื่อคนตรงหน้าประทับจูบลงมาอย่างรวดเร็วโดยไม่สามารถขัดขืนอะไรได้เลย ลิ้นร้อนค่อยๆสอดแทรกเข้าไปสัมผัสโพรงหวานข้างในอย่างช้าๆ เวลาผ่านไปเนินนานแต่ดูเหมือนว่าเคย์โตะจะไม่มีท่าทางจะถอนจูบออก จากจูบที่อ่อนโยนค่อยๆเปลี่ยนเป็นรุนแรง จนทำให้ริวทาโร่แทบละลายตายคารถเพราะรสจูบที่คนตัวสูงมอบให้
“ อือ~ “ ริวทาโร่ครางเบาๆในลำคอเมื่อรู้สึกว่าตัวเองจะขาดอากาศหายใจ เคย์โตะเลยต้องยอมถอนจูบออกมาอย่างเสียดาย
“ เป็นแฟนพี่แล้วนะริวจัง “
“ อือ “
เสียงตอบรับเบาๆ ออกมาจากเด็กที่นั่งก้มหน้า เพื่อซ่อนแก้มที่ตอนนี้แดงเอามากๆ เคย์โตะยิ้มอย่างมีความสุข ทำท่าจะรวบตัวเด็กน้อยมากอดอีกสักหน่อย แต่ดันมีเสียงโทรศัทพ์ดังขึ้นมาซะก่อน
~~
“ พี่ริว!! อยู่ไหนเนี๊ย ชินหิวข้าวแล้ว “
“ อยู่กับพี่เคย์โตะเนี๊ย กำลังจะกลับแล้ว “
“ เร็วๆเลยพี่อย่ามัวสวีทกันนักละ ชินหิว!! “
“ ใครสวีทกับใครวะไอ่ชิน เดียวโดน “ เคย์โตะหลุดหัวเราะออกมาขำๆ เมื่อแอบได้ยินบทสนทนาของ 2 พี่น้อง
“ ก็พี่กับพี่เคย์โตะไง โอ้ย! ไม่รู้และ รีบกลับมาด้วย หิวจะตายแล้ว “
“ เอ่อๆๆ “ ริวทาโร่ทำหน้าหงุดหงิดเบาๆ จนคนข้างๆเห็นแล้วต้องหัวเราะออกมาเบาๆ
“ งั้นเราไปสวีทกันแบบที่ชินว่ากันดีกว่าเนอะ “ พูดแหย่เล่นๆไป ทำให้ร่างบางทำหน้ามู่หงุดหงิดกว่าเดิมขึ้นไปอีก
“ ไม่ต้องเลย รีบไปซื้อของ แล้วกลับบ้านเลย เดียวไอ่ชินได้แทะตู้เย็นกันพอดี “
“ 5555 คร้าบบบ “
จบ!!
จบแบบนี้และ เพราะขี้เกลียดแต่งแล้ว จะแต่งคู่อื่น5555
ถ้ามีคำไหนสะกดผิดยังไงก็ขอโทษด้วยนะ ฮาาา เราโง่ไทย55
คู่ต่อไป.. เคนโตะโชริ
ความคิดเห็น