คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 6
Chapter 6
ปู๊ดดด~
ปู๊ดดด~
“เชี่ยเอ๊ยเหม็นสัสๆ” เหม็นมากครับได้อารมณ์ประมาณว่าอาบบ่อขี้กันเลยทีเดียว!
ปู๊ดดด~
“เชี่ยเคเพราะมึงคนเดียว!” เหอะแค้นมากฮะ บอกว่าจะเอาของอร่อยมาให้กินแล้วเป็นไงล่ะผมก็สวาปามเต็มที่ผลหรอฮะก็อย่างที่เห็นที่ไงต้องมานั่งปากห้อยดูก๊าซขี้เน่าในส้วมนี่ไง TT
ป๊าดดด~
“อ่าฮ๊า~ เสร็จสักที” ในที่สุดก็จะได้ออกจากส้วมเวรๆนี่แล้ว บอกตรงๆรับไม่ได้กับกลิ่นนี้จริงๆ TT เพราะไอ้เคคนเดียวทำให้ผมต้องมานั่งผมหมดแรงข้าวต้มทนดมขี้เป็นชั่วโมงและวิ่งเข้าออกส้วมไม่ต่ำกว่าสิบรอบจนคนอื่นคงไม่กล้าเข้าใกล้บริเวณนี้เพราะคิดว่าส้วมแตก TOT
สวบสาบๆๆ
เสียงเหมือนอะไรแหวกโพรงหญ้าดังขึ้นไม่ต้องตกใจว่าจิ้งจกตุ๊กแกจะผ่านมาทางนี้ฮะเพราะมันเป็นเสียงผมเองอย่างที่บอกนั่งขี้จนหมดแรงข้าวต้มเลยต้องเกาะต้นไม้ใบหญ้าเลื้อยออกมาจากส้วมแล้วก็อย่าถามนะฮะว่าไอ้เคไปไหนทำไมไม่มารับผิดชอบชีวิตน้อยๆที่บริสุทธิ์ผุดผ่องของผม พ่อคุณเล่นออกไปว่าราชการแล้วก็ตรวจเมืองห่าเหวอะไรก็ไม่รู้ทิ้งให้ผมต้องอยู่คนเดียวทั้งๆที่ไม่รู้จักใคร!
เจ็บนี้อีกนานน~~~ เจ็บนี้กูม่ายยลืมม~ TOT
แค้นจนต้องร้องออกมาเป็นเพลงจริงๆฮะ กว่าที่ผมจะลากร่างตัวเองมาถึงห้องได้แทบกระอักเลือด ขี้จนทั้งเนื้อทั้งตัวไม่เหลืออะไรนอกจากสมองอันชาญฉลาดแล้วก็ใบหน้าอันหล่อเหลา อีคนบ้านนี้ก็นิสัยดีมากฮะเห็นผมฉุดกระชากตัวเองขึ้นมาก็ยืนมองตาปริบๆเหมือนไม่แน่ใจว่าจะช่วยดีมั๊ยผมก็เลยเห็นว่าพูดไปก็เปลืองแรงเปล่า(จริงๆไม่มีแรงจะพูด TOT) เลยพาตัวเองขึ้นห้องทันที
ฟุ่บ!
ร้องเพลงจบก็กระโดดขึ้นเตียงทันทีไม่ไหวแล้วฮะแม้จะเพิ่งตื่นได้ไม่นานแต่นาทีให้ตายก็ยอมขอแค่ให้ผมได้นอน ถ้าไอ้เคกลับมาเมื่อไหร่นะผมจะกระโดดเตะมันซะเลยเอาไรก็ไม่รู้มาให้กินไม่รู้รึไงกูบอบบาง~
“ม๊าไม่นะ! อย่าทิ้งคุ้งไปนะม๊า! อย่า!”
“คุ้ง! คุ้ง! เจ้าเป็นอะไรน่ะ! ตื่นสิคุ้ง!” ผู้ที่เป็นถึงเจ้าเมืองได้ยินเสียงของคนที่ตนเฝ้ารอให้ตื่นร้องออกอย่างขวัญเสียพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิททั้งสองข้างจึงพยายามปลุกคุ้งให้ตื่นจากฝันร้าย
เฮือก!!
อีกฝ่ายสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าใครนั่งอยู่ตรงหน้านั้นก็โผเข้ากอดทันที
“เคกูฝัน ฮึก มะ..ม๊ายิ้มให้กูแล้วหันหลังเดินจากไป ฮึก! มึงอย่าทิ้งกูไปอีกคนนะ ฮือๆๆ”
“อย่าร้องนะคุ้ง ต่อให้เจ้าไม่มีใครข้าก็ยังยืนอยู่ตรงนี้และพร้อมที่จะดูแลเจ้าเอง” ปลอบใจอีกฝ่ายเสียงนุ่มแล้วเลื่อนใบหน้าไปจูบซับน้ำตาให้เด็กขี้แย ด้านคุ้งเมื่อได้รับสัมผัสที่อ่อนโยนแบบนั้นก็ค่อยๆหยุดร้องไห้และหน้าแดงออกมาอย่างซ่อนไม่อยู่
ผลั่ก!!
“ไม่เป็นไรแล้ว~” ผลักอีกฝ่ายออกแล้วเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา
“^^ เด็กขี้แยดูซิหน้าซีดเชียวนะ” แสยะยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วเอ่ยแซวอีกฝ่ายเพื่อให้ผ่อนคลายจากเรื่องเมื่อครู่
“เป็นอะไรหืม” เมื่อเห็นว่าคุ้งไม่สนใจสิ่งที่เค้าพูดและสะบัดหน้าหนีจึงถามขึ้นมา
Koong Part
“^^ เด็กขี้แยดูซิหน้าซีดเชียวนะ” ได้ทีแซวกูเลยนะ แต่เอ๊ะเมื่อกี้มันบอกหน้าซีดเซียวนึกขึ้นได้เลย ใครล่ะที่ทำให้
กูขี้จนซีดได้ขนาดนี้! ว่าแล้วก็สะบัดหน้าหนีเสียหน่อย
“เป็นอะไรหืม” ทำเป็นถามกูเสียงอ่านเสียงหวานนะมึง เหอะ
“เมื่อเช้ามึงเอาอะไรให้กูกิน” เพราะมึงกูต้องมานอนซมจนตะวันตกดินแบบนี้!
“เอ๋! เมื่อเช้าก็อาหารธรรมดาหนิ ข้าไม่ได้สั่งอะไรพิเศษเลยนะ” นี่ขนาดไม่พิเศษนะ : (
“แล้วอะไรบ้างล่ะที่ไม่พิเศษบอกมาให้หมดนะ!” ฮึ่ย! คิดแล้วแค้นสุดขีดสุดชีวิตสุดเหวี่ยง~ มาเป็นเพลงของเจ้ใหม่เลยมึงอย่าให้กูขึ้นมากไปกว่านี้
“เมื่อเช้ารึก็มีแกงเผ็ดปลาไหล ผัดพริกไทยไส้เดือนดิน นกขมิ้นทอดน้ำปลา นกกระสาใส่ไข่ ปลาเทศบาลทอดกระเทียมแล้วก็ต้มยำงูเห่าแค่นั้นเอง เจ้าถามทำไมรึ” ฮะ? ผมกินอะไรเข้าไปเนี่ยแค่คิดก็เตรียมไปขย้อนออกต่อละ โฮๆๆ TOT
“อร่อยจนเจ้าร้องไห้อยากกินอีกรอบรึ” ถามกูมาด้ายยย~
“เพราะอีพวกนี้แหละที่ทำให้กูนอนซมอยู่นี่ไงเล่า! ตายซะเถอะมึง ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!” ไม่รอช้าผมรับกระโดดกัดหูมันทันที ฮึ่ย! เอาอะไรให้กินหัดดูบ้างสิวะกว่าคุ้งจะโตมาหล่อขนาดนี้ต้องกินอะไรไปเท่าไรแต่กลับต้องมาขี้ออกเพราะของบ้าๆพวกนี้อ่ะนะ บลาๆ โฮๆๆ ..
ท้อเพราะนักอ่านเงาเป็นธรรมดาของไรเตอร์ทุกคนค่ะ : ( แต่เราว่าอย่าเก็บมาคิดมากนะ ยังไงก็มีหลายคนให้กำลังใจและรอไรเตอร์อยู่นะค่ะ :) สู้ๆนะ ขอโทษทีนะคะ เผอิญเราไม่ค่อยชอบใช้คีย์บอร์ดน่ะค่ะ ก็เลยไม่ค่อยเม้นให้ เอาไว้จะคอยเม้นให้บ่อยๆนะคะ ^_^
ในที่สุดก็ครบร้อยเปอร์เซ็นต์จนได้
ขอบคุณทุกคนนะคะที่ให้กำลังเรา TT
แล้วก็ขอโทษด้วยที่งี่เง่าเกินไป ยังไงเราก็ดีใจนะคะที่ทุกคนยังรออยู่
Special Thanks
#1 : ความคิดเห็นที่ 83 
เราก็ไม่ต่างจากไรเตอร์หรอกค่ะ มีนักอ่านเม้นก็ต้องมีนักอ่านเงาเป็นธรรมดา เราบังคับใครไม่ได้หรอกค่ะ
มันขึ้นอยู่กับ"จิตสำนึก"ของแต่ละคนเท่านั้นแหละค่ะ!..ไม่เป็นไรนะคะไรเตอร์ สู้ต่อไป เราเป็นกำลังใจให้ สู้ๆ :) 
Name : + Key Board +< My.iD > 
[ IP : 125.25.137.194 ] 
ส่งข้อความลับ
ขอบคุณมากนะคะที่มาเป็นกำลังใจให้แล้วคุณ+ Key Board +แต่งเรื่องอะไรคะเราจะได้ตามโลด~
#2 : ความคิดเห็นที่ 84
ยังไงเราก้อจะรอ
เราอยากอ่านฟิคของไรเตอร์มากเลยนะ
ไรเตอร์แต่งสนุกมากๆๆๆ
เราชอบ สู้ๆ นะคะ
เราเป็นกำลังใจให้ๆ 
Name : น้ำ [ IP : 114.129.27.65 ] 
#3 : ความคิดเห็นที่ 85 Name : IcEcreaM_SmOOth=Peach< My.iD > [ IP : 49.229.116.152 ] ส่งข้อความลับ
ดีใจนะคะที่รู้ว่ายังมีคนรออ่านอยู่ :)#4 : ความคิดเห็นที่ 87
PS. แสงสว่างที่อบอุ่น :) Name : rose_cret< My.iD > [ IP : 101.51.14.28 ] ส่งข้อความลับ
ขอบคุณเธอมากนะที่ให้กำลังใจเราเสมอ TT ถ้าเธอมาช่วยกันเราคงแต่งไม่เป็นแบบนี้ 555555#5 : ความคิดเห็นที่ 88
และก็เรื่องนี้เราว่ามันก็สนุกขึ้นเรื่อยๆนะคะ และยังมีคนติดตามอีกเยอะค่ะ สู้ๆนะคะไรเตอร์ รออ่านอยู่
PS. 사랑. TVXQ ตลอดไป 
Name : narisamom< My.iD > [ IP : 183.89.121.104 ] ส่งข้อความลับ
ขอบคุณนะคะ ปอลอลิง.เราก็เป็นแคสนะคะ ><#6 : ความคิดเห็นที่ 89 Name : KaykaoongFC [ IP : 58.9.142.222 ] #7 : ความคิดเห็นที่ 90
เราเป็นกำลังใจให้ :) Name : BaiFern [ IP : 125.26.28.209 ]
ขอบคุณมากค่ะ!#8 : ความคิดเห็นที่ 91
เป็นเรื่องธรรมดามากๆค่ะไรเตอร์ในการเริ่มแรกของการลงนิยายทางเน็ต! ใครๆเขาก็เจอกัน 555
พัฒนาไปเรื่อยๆค่ะ อย่าอยู่เฉยนะ เราก็จะคอยส่งกำลังใจไปให้ ชอบเคคุ้ง ฟิคเรื่องนี้โอเคออก แต่เราอ่านมาหลายตอนยังไม่เห็นว่าคุ้งกับเคจะรักกันสักที(พูดจริง) หรือมันยังไม่ถึงเวลา 555'
อย่างน้อยมันก็ดีกว่าเรานะ ยอมรับว่าแต่งเหมือนกัล พูดจริง>-<
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 6 ตุลาคม 2554 / 19:07
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 6 ตุลาคม 2554 / 19:09
PS. คนที่บอกว่าไม่เจ็บ คนนั้นแหละ...เจ็บที่สุด (ไอ้พวกมนุษย์ปากไม่ตรงกับใจ) Name : โลกของพี< My.iD > [ IP : 113.53.207.238 ] ส่งข้อความลับ
ถึงว่าอยู่ๆก็มึนหัวเหมือนโดนอะไรทุบ 55555 แต่งเรื่องอะไรคะเราจะได้ตามโลดด >O<
#9 : ความคิดเห็นที่ 99 Name : เปลือกกล้วย>w< [ IP : 115.67.69.166 ]
ขอบคุณมากนะคะคุณเปลือกล้วย :)
mon
ความคิดเห็น