คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 5
Chapter 5
"คุ้ง! คุ้ง! คุ้ง!" แง่มๆ
"คุ้ง! ตื่นได้แล้ว" อื้มมมม
"คุ้งโว้ยย! ถ้าไม่ตื่นข้าปล้ำนะ" โอ๊ยย~ คันหูไม่รู้เป็นอะไร๊~
"ม๊าจะตะโกนทำไมคุ้งจะนอน งึมๆ"
"อ๊อก!!!" ด้วยความหนักของอะไรบางทีที่หล่นทักผมลงมาทำให้ผมต้องค่อยๆลืมตาขึ้นดูทันที
"เฮ้ยยย ไอ้บ้าออกไปนะ!" แงๆไอ้เคมันทับผมทำไมรู้นึกว่าผีอำ TT
"ก็เจ้าอยากปลุกไม่ตื่น" ตื่นง่ายอย่างกูยังปลุกไม่ตื่น มึงโง่เองแล้วล่ะ -O-
"งั้นกูตื่นแล้วมึงก็ออกไปซะ เร็วๆด้วย" เร็วๆก่อนที่กูจะไม่ไหว
"เจ้าไม่ไหวงั้นรึ" ถ้าไหวแล้วกูจะพูดออกไปมั๊ยล่ะ? สิ้นคิดจริงๆมึง
"ถ้าไหวกูจะด่ามึงหรอ ออกไปเดี๋ยวนี้ เร็วๆๆๆๆ ขอร้อง" สุดจะทนแล้วนะ
"ข้า บางทีข้าคิดว่า .." อ้ำอึ้งจริงๆ
"แต่กูว่ามึงควรพูดไวๆแล้วลุกออกไปจากตัวกูอย่างด่วน" ใช่ด่วนๆ
"ข้าอาจจะช่วยเจ้าได้นะ" ได้แน่แต่มึงไม่ทำซักที!
"งั้นก็รีบๆเซ่ก่อนที่มันจะแตก" งือจะแตกแล้วจริงๆนะ โอ๊ยย ทรมานน T^T
"อ๊า~" สบายตัว!
"เสียงดังเชียวนะคุ้ง" อีกฝ่ายรีบเอ่ยทันทีเมื่อได้ยินเสียงผม
"เค~ ขอบคุณนายมากนะที่ช่วยอ่ะ" ต้องพูดเอาใจหน่อย 55555 แต่ก็ต้องขอบคุณมันจริงๆนั่นแหละไม่งั้นผมคงไปได้แค่ครึ่งทางก็ไม่ไหวแล้ว
"เหอะ ถ้าจะให้ช่วยอย่างนี้วันหลังไม่ต้องก็ได้นะ" ทำไมพูดงี้อ่า! TT
"ขอโทษละกันที่ทำให้ลำบาก" ผมหันหลังให้ทันทีทั้งๆที่เสนอตัวว่าจะช่วยผมเองนะแล้วทำไมต้องมาทำหน้าเย็นชาหงุดหงิดใส่ผมด้วยเล่า ถึงผมจะเฮฮาร่าเริงแต่ผมก็เซนซิทิฟนะ
"คุ้ง .." เค้ากอดผมจากทางด้านหลัง เพื่ออะไร? เดี๋ยวไม่ใช่มาหงุดหงิดใส่อีกนะ ผมทำตัวไม่ถูกก็ได้แต่ยืนนิ่ง
"ข้าขอโทษ" อืมม
"ขอโทษทำไม" จะมาขอโทษผมทำไมอีก
"ที่ข้าทำเย็นชาใส่เจ้าเมื่อครู่ เจ้าคงตกใจ" หึ!
"ปกติฉันก็เห็นว่านายเป็นแบบนี้กับคนอื่นหนิ" แล้วจะมาสนใจอะไรกับผมจะมากอดผมทำไม
"แต่เจ้าไม่ใช่คนอื่น!" เพิ่งรู้จักกันเนี่ยนะไม่ใช่คนอื่น
"ข้าก็แค่หงุดหงิดไปหน่อย" เลยต้องมาลงที่ผมสินะ
"ก็เจ้าน่ะมาทำให้อยากแล้วจากไป" ผม.. ไปทำอะไร?
"นายเสนอจะช่วยเองไม่ใช่รึไง" ผมหันหลังกลับหามันและเริ่มขึ้นเสียง
"ก็ข้าคิดว่า .." คิดเองบ้าบอ
"ก็บอกแล้วให้ออกไปแล้วนายก็บอกจะช่วยเอง" ไม่เชื่อย้อนไปดูได้!
"ข้าแค่ไม่คิดว่าเจ้าจะให้อุ้มห้องน้ำ" เหอะก็กูฉี่จะแตกจะให้แบกไปไหนกูบอกแล้วนะให้ออกไม่ออกแล้วยังมาคร่อมกูอีก พอเสนอตัวมาช่วยิดว่ากูไม่จะไม่สนองรึไงแล้วนี่มาโกรธเชี่ยวไรกูอีก!
"อีกอย่างตอนนั้นหน้าเจ้ามัน.." ตัวกูจะอะไรนักหนาล่ะวะ
"หน้ากูทำไม" อารมณ์เสียแล้วฮะอ้ำอึ้งอยู่ได้น่ารำคาญ!
"หน้าเจ้ามั่วยั่ว" ฮะ?
"เหี้.ย กูปวดฉี่เหอะสัส กูไปยั่วมึงตอนไหน" ตื่นมาก็ปวดฉี่กูจะเอาเวลาที่ไหนไปยั่ว
"ตั้งแต่เจ้าหลับจนตื่น" เชี่ยย แอบดูกูนอนรึไงไอ้โรคจิต! อย่างนี้ต้องเปลี่ยนเรื่อง
"สัส! แล้วมึงจะหงุดหงิดใส่กูทำไม" แทะโลมตอนหลับแล้วยังหงุดหงิดใส่อีกนะ เหอะ
"ก็เจ้าบอกให้ช่วยข้าก็นึกว่าช่วยอย่างอื่น" ช่วยปล้ำกูรึไง
"เหอะ เพ้อเจ้อแล้วยังโรคจิตอีก ไอ้บ้ากาม!" ถึงกูจะแมนแต่กูก็หล่อนะ(เกี่ยว?)
"เอาเป็นว่าข้าผิดข้าขอโทษละกัน ไปหาอะไรกินกันน๊า~" เอะอะอะไรก็ขอโทษๆๆ เอาของกินมาล่ออีกผมเห้ฯแกกินขนาดนั้นเลยรึไง แลล้วยังงี้คิดว่าผมจะยอมมั๊ยล่ะ
"กองไว้ตรงนั้นแล้วไปหาข้าวให้กูกินด้วย" ยอมครับ 555555555555
"^^" เมื่อได้ยินผมพูดแบบนั้นมันก็แสยะยิ้มออกมา หึ! เจ้าเล่ห์จริงนะมึงถ้าไม่ติดว่าหิวให้ตายยังไงผมก็ไม่หายโกรธมันหรอก ทำไมน่ะหรอก็ผมร็อคไงล่ะ >O<
ขอโทษที่มาอัพช้าจริงๆนะคะ
ช่วงนี้ปวดหัวบ่อยค่ะเนื่องจากนอนดึกแล้วต้องตื่นเช้าไปเรียนพิเศษทุกวัน
ขอบคุณทุกคอมเม้นเหมือนเดิมนะคะ :)
ผ่านไป 1 อาทิตย์กับอีก 1 วันที่เปิดเรื่องเม้นพุ่งไปที่ 70 กว่าแล้ว
ขอบคุณทุกเม้นและกำลังใจจริงๆค่ะ
สำหรับตอนนี้ใครที่คิดว่าเอ็นซีก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ 55555
ผู้แต่งคิดว่ารออีกซักพักดีกว่านะคะให้ตัวละครได้รู้จักกันมากขึ้นอีกหน่อย
ยังไงก็อย่าเพิ่งใจร้อนไปนะคะ คุ้งฝากบอกว่าผมยังไม่พร้อมม~
t em
ความคิดเห็น