คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3
Chapter 3
ณ บ้านไอ้เค!
ผมไม่เข้าใจบ้านมันก็ออกจะใหญ่โตทำไมต้องให้ผมไปนอนกับมัน! คุ้งไม่เข้าใจอย่างแรง! ยิ่งไอ้พวกนี้มันมองว่าผมสวยอยู่แล้วชีวิตอันน่าสงสารของคุ้งจะเป็นอย่างไร โฮๆๆ TOT
“ตกลงชั้นต้องนอนกับนายจริงๆหรอเนี่ย!” ยังทำใจไม่ได้ครับเกิดมาไม่เคยนอนกับใครยกเว้นม๊ากับไอ้เป็ด
“หรือเจ้าจะไปนอนเรือนคนใช้ที่ทั้งแคบทั้งสกปรกรกรุงรังเล็ก”
“นอนนี่ก็ได้ แหะๆ” ผมรีบขัดขึ้นรับไม่ได้ตั้งแต่สกปรกแล้วครับ เห็นอย่างนี้ผมรักสะอาดน๊า~
จากนั้นหมอนี่ก็ลากไปเข้าห้อง อ๊ะๆอย่าคิดอะไรนะครับแค่พาไปเปลี่ยนชุดเฉยๆ เห็นบอกว่าชุดผมมันประหลาดนู่นนี่นั่น บลาๆ ผมก็ไม่เข้าใจนะฮะเสื้อเชิร์ตกับกางเกงยีนส์มันประหลาดตรงไหน! ได้ข่าวว่ามันน่ะแหละประหลาด = =^
“ใส่ชุดของข้าไปก่อนละกัน” มือใหญ่ยื่นชุดมาให้ผม
“ไม่คิดว่าชั้นเป็นยัยผู้หญิงในตำนานอะไรนั่นแล้วหรอ?” ทีแรกคิดว่าผมเป็นยัยบ้าไม่ใช่รึไงฟระ ทีนี้ละเอาชุดมันมาให้ใส่ ถึงกูจะฉลาดแต่ไม่ได้หมายว่ากูแสนรู้นะ!
“คำทำนาย” พูดผิดนิดเดียวเอง -O-
“ตอบมาเหอะน่าอย่ามาเฉไฉ” ได้ข่าวว่ากูนั่นแหละเฉไฉกลบเกลื่อน 55555555
“คิด” สั้นง่ายจริงๆไอ้นี่หนิ
“แต่กูเป็นผู้ชาย!!!” ฮ่วย! ไอ้นี่หนิ
“พิสูจน์สิ!” ทีแรกผมว่าจะฉอดเสื้อให้ดูแล้วนะแต่มันไม่ใช่หรอที่เป็นคนจับมือผมไว้ นี่ตกลงผมโง่หรือมันเซ่อกันแน่เนี่ย เอ๊ะหรือว่ามันยังไม่เชื่อ หึ! อย่างนี้ต้องจัดหนัก ไม่แค่คิดฮะมือผมยกขึ้นถอดเสื้อจากนั้นก็ตามด้วยปลดเข็มขัดและก็ถอดกางเกงออกแถมด้วยการก็หมุนตัวให้มันดูอีกรอบหนึ่งแล้วเงยหน้าขึ้นยักคิ้วขยิบตาให้มัน อ้ออย่าคิดว่าผมหน้าด้านนะฮะผมแค่ใส่กกน.อาบน้ำก็ไอ้เป็ดบ่อยเวลาไปนอนบ้านมันเลยชิน
“ >O^ ” ไงทำอึ้ง อุวะฮ่าฮ่า
“จะ..จะ..เจ้า..เจ้า!” โว๊ะมีแอบหน้าแดงด้วยนะแล้วไอ้ที่ติดอ่างนี่กูเซ็กซี่ใช่มั๊ยล่ะ 55555
“อย่ามาทำเขินนายไม่ใช่สาวน้อยนะ” เงียบเลยอิอิ
“ทีนี้นายจะเชื่อเต็มร้อยรึยังว่าชั้นเป็นผู้ชาย” ถ้ามึงไม่เชื่อกูคงต้องแก้ผ้าละแต่แบบนั้นคุ้งไม่ปลื้มแน่ :(
“อืม งั้นเจ้าก็ใส่ชุดข้าไปนั่นแหละ เร็วๆด้วยก่อนที่ข้าจะ..” จะอะไรวะไม่พูดให้จบแล้วทำไมต้องพูดเสียงแผ่วๆด้วยกูไม่ได้ยินไอ้นี่หนิ! คิดไปก็ใส่ไปฮะพอแต่งเสร็จรู้สึกว่ามันหลวมมากแต่ทีเวลาอยู่บนตัวมันดูพอดีแฮะๆแต่อย่างว่าแหละพวกถึกๆก็อย่างงี้ ใครจะมาหุ่นดีเหมือนผมล่ะ โฮะๆ
“เอาไว้ข้าจะสั่งตัดชุดให้ละกันตอนนี้ก็ใส่ของข้าไปก่อน” แน่สิถ้าไม่ชุดมาใหม่กูจะกระโดดกัดคอมึง
“อือถ้าจะตัดเมื่อไหร่อย่าลืมเรียกไปวัดตัวด้วยกูชอบใส่ชุดแบบหลวมนิดหน่อยให้พอดูดี”
หมับ!
อะ..ไอ้บ้านี่อยู่ๆดึงตัวผมเข้าไปกอดด้วยความที่ตกใจเลยกลายเป็นว่ายืนเฉยๆให้มันกอดซะงั้น
“วัดตัวน่ะ หึหึ!” ทำไมต้องกระซิบข้างหูแบบนี้ด้วยแบบนี้ใจกูเต้นแรงนะและตอนนี้หน้าคงแดงไปแล้วด้วยทำอะไรปรึกษากูก่อนเซ่ไอ้เชี่ยเค! แต่ฮะเมื่อกี้ผมบอกว่าใจเต้นไม่นะไม่ใช่ๆๆอย่าเข้าใจผิดนะ ผมน่ะผมคือผะ..ผมก็แค่ตกใจไงแบบว่าไม่เคยกอดผู้ชายหล่อเอ๊ยผู้ชายคนอื่นยกเว้นไอ้เป็ดมาก่อน เมื่อผ่านไปซักพักผมเงียบมันก็เงียบมันเลยผละออกแล้วเอ่ยถ้อยคำบ้าๆขึ้นมา
“ตัวเจ้าเต็มไม้เต็มมือข้าดีนะ” ฮะ?
“เต็มไม้เต็มมือพูดให้มันดีดีนะ” เชี่ยยย ตัวกูนะเว้ยไม่ใช้หน่มน้มใครจะได้มาเต็มไม้เต็มมือ
“ข้าหมายถึงตัวพอดีกับอ้อมกอดข้าเลยเจ้าคิดไปถึงไหน” อ่าว นิสรุปกูโง่หรือหื่นกันแน่เนี่ย TT
พอผมเงียบเข้าหน่อยมันก็อมยิ้มแล้วดึงผมออกไปนอกห้อง
“ไปไหน” ต้องถามไว้ก่อนเผื่อจะพาไปทำมิดีมิร้ายผมจิได้ตั้งตัวเอ้ยหลบหนีทัน
“จะพาไปเดินดูรอบๆบ้าน” อ่อ
“งั้นก็รีบๆไปแล้วรีบกลับมากินข้าวเหอะ กูเริ่มหิวแล้ว” ใช่ครับผมมัวแต่โม้เพลินจนลืมหิวที่นี่ก็น่าจะประมาณบ่ายๆเที่ยงๆได้แล้วมั้งครับแต่เหมือนแดดจะไม่ค่อยแรงเท่ายุคผมเท่าไหร่ประมาณว่าแค่พอรู้สึก
“อื้ม!” ไม่ว่าเปล่าฮะทำเนียนมาจับมือผมเฉยเลยผมเลยยกมือข้างที่มันจับขึ้นมาให้ดู
“เดี๋ยวหลง” เหอะกูไม่ใช่เด็กนะแต่พอเห็นว่าผมทำท่าจะสะบัดออกมันก็ยิ่งจับแน่นขึ้น ฝากไว้ก่อนเหอะ! แล้วว่างๆกูจะไปเอาคืน
“จะพาไปดูรอบบ้านก็เร็วดิชัดจะโมโหหิวแล้วนะ” กูด่านะมึงจะอมยิ้มทำไม กูด่ามึงนะเว้ยไอ้โรคจิตเอ๊ย
นี่ตกลงผมต้องมาอยู่กับโรคจิตอย่างมันรึไงเนี่ย โอ๊ยย คุ้งจะบ้าตาย ไม่รอให้ผมด่าอีกรอบมันก็พอเดินดูรอบๆบ้านมัน ถามว่าใหญ่มั๊ยโคตรใหญ่เลยฮะ เดินจนผมแทบจะหายหิวไปเลย เมื่อยมากกกก
“ไปกินข้าวกันเถอะ ข้าให้คนเตรียมไว้แล้ว” ไปบอกให้ใครเตรียมตั้งแต่ตอนไหนวะแต่ช่างเหอะผมหิว
โอ้แม่เจ้า! ยุคนี้มีช้อนให้ผมใช้ด้วยแม้จะไม่ใช่ช้อนแสตนเลสก็เถอะครับแสดงว่าผมย้อนยุคมาไม่ไกลเท่าไหร่แล้วกับข้าวก็หน้าตาน่ากินครับมีน้ำพริกปลาทูด้วยแบบนี้รับรองไม่เหลือ 55555555555
ในขณะที่ผมกำลังกระซวกอยู่นั้นก็เพิ่งสังเกตได้ว่าคุณเข้าบ้านยังไม่ได้แตะช้อนด้วยซ้ำ
“อี้อายไอ่อินอึไอมองอันอู่ไอ้ โอ๊ยย แค่กกก ๆ ๆ” เคเห็นผมข้าวติดขอก็รีบมาช่วยทุบหลังผม เน้นนะครับว่าทุบหลังแม่งเอ๊ยกูคนนะ ผมหันไปมองหน้ามันเคืองๆมันคงเพิ่งสำนึกได้ฮะเลยรีบยื่นน้ำมาให้ผม
“นี่มึงจะฆ่ากูรึไงฮะทุบมาได้เจ็บนะ สัส!” ขอด่าซักหน่อยเหอะ
“ขอโทษไม่ได้ตั้งใจ” บอกธรรมดาก็ได้ไม่ทำหน้าหงอย
“แล้วทำไมไม่กินข้าวมองทำไมไม่ทราบ” หรือหน้ากูมีไรติด?
“ข้าแค่คิดว่าท่ากินเจ้าตลกดี” แน่ะว่ากูเสร็จทำไมต้องอมยิ้ม ไร้สำนึกจริงๆ
“หุบปากแล้วกินไปซะเดี๋ยวพ่อก็เตะฟันร่วงเห็นอย่างนี้กูก็เคยโหดนะเว้ยม๊าบลาๆๆๆ ”
Kay Part
คุ้งเจ้านี่มันน่ารักเสียจริงไม่รู้ตัวเลยรึไงนะเวลาที่เจ้ายิ้มโลกนี้ช่างดูสดใสสีหน้าท่าทางทุกอย่างเวลาพูดหรือติดอะไรอยู่ก็ดูมีเสน่ห์อย่างประหลาดแม้กระทั่งเวลากินอาหารเช่นนี้เจ้ายังดูน่ารักเลย อ่า นี่ข้าเป็นอะไรไป
“อี้อายไอ่อินอึไอมองอันอู่ไอ้ โอ๊ยย แค่กกก ๆ ๆ” อยู่ๆเจ้าตัวดีก็เงยหน้าขึ้นมาพูดอะไรซักอย่างแล้วก็สำลักพอไปช่วยทุบหลังก็หันมาทำหนาเคืองอีกจึงได้ส่งน้ำไปให้กินแทน
“นี่มึงจะฆ่ากูรึไงฮะทุบมาได้เจ็บนะ สัส!” ข้าว่าข้าแค่ทุบเบาๆเจ้าคงบอบบางว่าที่ข้าคิด
“ขอโทษไม่ได้ตั้งใจ” ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะหวังว่าเจ้าจะไม่โกรธ
“แล้วทำไมไม่กินข้าวมองทำไมไม่ทราบ” ก็เจ้าอยากทำให้ข้ามองเท่าไมเล่า
“ข้าแค่คิดว่าท่ากินเจ้าตลกดี” หึ! ใครจะกล้าตอบว่าอยากมองกัน
“หุบปากแล้วกินไปซะเดี๋ยวพ่อก็เตะฟันร่วงเห็นอย่างนี้กูก็เคยโหดนะเว้ยม๊าบลาๆๆๆ ” เจ้านี่มันช่างไร้เดียงสาจริงๆสินะคุ้ง เพราะเจ้าเป็นแบบนี้ไงข้าจึงชอบมองเจ้าอยู่ตลอดเวลาทั้งๆที่เจ้าก็เป็นชายและหน้าตาเหมือนข้าแท้ๆแต่ข้าก็ไม่เข้าใจเหตุใดข้าจึงไม่อาจหยุดมองเจ้าได้สักที ..
ใครคิดว่าคุ้งหื่นขอมือหน่อย 5555555
ขอบคุณทุกเม้นและกำลังใจ
ยี่สิบห้าคอมเม้นแล้ว เย้! :)
★
★
ความคิดเห็น