ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
"ฮยอง..อยู่ไหนเหรอ"
.
.
.
"ฉันทำธุระอยู่นายมีอะไรรึเปล่า"
.
.
.
"ฮยองจะกลับตอนไหนเหรอ"
.
.
.
"ฉันทำธุระอยู่อยากกลับฉันกลับเองไม่ต้องถามได้ไหม!!!เเค่นี้นะฉันยุ่งอยู่"ทันทีที่สายถูกตัดน้ำตาที่กลั้นมานานก็ไหลออกมาอาบเเก้มใส
ตอนนี้ร่างบางยื่นอยู่ตรงข้ามร้านอาหารสุดหรูกำลังมองใครสักคนอย่างเจ็บปวด
.
.
.
ธุระที่ชองกยูว่าคือการนั่งจูบกับผู้หญิงคนนึงอย่างไม่อายสายตาใคร.....
.
.
.
ร่างบางเดินไปตามทางที่ไม่รู้จุดมุ่งหมายมองทุกอย่างช่างดูไร้ความรู้สึกถนนที่ไม่มีเเม้ใครสักคนเดินผ่านหิมะที่เเสนจะเยือกเย็นก็ไม่มีผลกับร่างนั้น....
.
.
.
1 ปีที่เค้าอยู่กับชองกยูในตำเเหน่งคนรักที่ใครๆต่างต้องการเเต่ใครจะรู้ว่าการอยู่ในตำเเหน่งนี้ช่างเจ็บปวดทุกอย่างที่เค้าทำให้คนรักด้วยใจเเต่เค้ากลับได้คืนมาเเค่ความเฉยชา...ชองกยูไม่ทำเเสดงหน้าที่คนรักเหมือนที่เค้าทุ่มเทให้ไม่เคยสนใจสิ่งที่เค้ากระทำไม่ว่าจะทำอะไร
.
.
.
คนๆนั้นก็เเค่รับรู้มัน...สนใจทุกคนที่อยู่รอบข้างยกเว้นคนที่รักเค้าที่สุด
.
.
.
ของขวัญวันเกิดวันนี้คือคนรักกำลังมีความสุขกับคนอื่น
.
.
.
พระเจ้าหากวันนี้คือวันสำคัญของลูก...พรข้อเดียวที่ลูกอยากจะขอ
.
.
.
ช่วยทำให้คนใจร้ายคนนั้นหายออกจากความทรงจำนี้ตลอดไป.......
______________________________________________________________
2 วันต่อมา
"นี่เเอลถ้านายจะจ้องฉันขนาดนั้นไม่จูบซะเลยละ"คนสวยหันมาดุเเฟนสุดหล่อที่นั่งจ้องเค้าตลอดเวลาจนคนสวยทำอะไรไม่ถูกเเล้ว>//<
.
"ยอลลี่...นายคิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ"รอยยิ้มเจ้าเลห์ค่อยยืนมาใกล้ใบหน้าสวยเเต่.....
"เฮ้!!!!!!!เเกล้งใจพวกกูบางก็จะดีนะกาเเฟกูหวานหมดเเล้ว"เพื่อนซี้ห้ามอย่างอารมเสีย
"อ้าว..โทดทีนะโฮย่ากูลืมไปว่าพวกมึงอยู่ด้วย
(--)(--)(--)
.
.
"มีใครติดต่อพี่อูฮยองได้บางไหม..ผมโทรหา2วันเเล้วปิดเครือง"น้องน้อยในกลุ่มพูดขึ้นหลังกดวางสายทุกคนส่ายหน้าใบหน้าดูกังวนอย่างเห็นได้ชัดโดยเฉพาะซอยอลเค้าสนิทกับอูฮยองมากที่สุด
.
.
.
"ไม่มีคัยติดต่อมันได้เลยซองจง"โฮย่าหันมาตอบเเทนทุกคน
.
.
.
"มีใครโทรหาพี่ซองกยูยังอ่ะ"น้องน้อยยังพยายามต่อโฮย่าจึงหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์คนที่ในกลุ่มไม่มีคัยอยากจะคุยด้วยโดยเฉพาะซอยอลเค้าเเทบจะชกหน้าพี่ซองกยูทุกครั้งที่เจอกัน
ทำไมนะเหรอเพราะเค้าต้องฟังเพื่อนรักร้องไห้เเทบทุกวันเเละเล่าเรื่องที่เเสนจะดีใจกับคำโกหกที่ซองกยูเเสร้งทำ....
.
.
"ฮยอง...ผมโฮย่านะ...อูฮยองอยู่กับพี่รึเปล่า"เค้าพูดกับปลายสายอย่างสุภาพพร้อมเปิดโฟนให้ทุกคนได้ยิน
"ไม่นะฉันกำลังจะโทรหานายอยู่พอดีอูฮยองไม่ได้กลับบ้านมา 2 วันเเล้ว"ปลายสายพูดอย่างไม่สะทบสะท้าน
.
.
.
"อันยอง..ครับซอยอลพูดครับ....."
.
.
"อูฮยองเปนอะไรนะ"การสนทนาของทั้งคู่หยุดลงเมื่อโทรศัพท์ของซอยอลดังขึ้นพร้อมกับเสียงตะดกนของคนสวยเเม้เเต่ซองกยูที่อยูในสายยังได้ยิน
"โรงบาลอะไรครับ....ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ....
.
.
.
.
.
.
.
ฝากหน่อยนะค่ะฟิคนี้ลงในบ้านอินฟินิคไทยเเลนด์
เลยลองเอามาลงที่นี่ชอบไม่ชอบบอกด้วยไหน
เเล้วจะมาต่อไวๆ
ฝากด้วยน๊า
.
.
.
"ฉันทำธุระอยู่นายมีอะไรรึเปล่า"
.
.
.
"ฮยองจะกลับตอนไหนเหรอ"
.
.
.
"ฉันทำธุระอยู่อยากกลับฉันกลับเองไม่ต้องถามได้ไหม!!!เเค่นี้นะฉันยุ่งอยู่"ทันทีที่สายถูกตัดน้ำตาที่กลั้นมานานก็ไหลออกมาอาบเเก้มใส
ตอนนี้ร่างบางยื่นอยู่ตรงข้ามร้านอาหารสุดหรูกำลังมองใครสักคนอย่างเจ็บปวด
.
.
.
ธุระที่ชองกยูว่าคือการนั่งจูบกับผู้หญิงคนนึงอย่างไม่อายสายตาใคร.....
.
.
.
ร่างบางเดินไปตามทางที่ไม่รู้จุดมุ่งหมายมองทุกอย่างช่างดูไร้ความรู้สึกถนนที่ไม่มีเเม้ใครสักคนเดินผ่านหิมะที่เเสนจะเยือกเย็นก็ไม่มีผลกับร่างนั้น....
.
.
.
1 ปีที่เค้าอยู่กับชองกยูในตำเเหน่งคนรักที่ใครๆต่างต้องการเเต่ใครจะรู้ว่าการอยู่ในตำเเหน่งนี้ช่างเจ็บปวดทุกอย่างที่เค้าทำให้คนรักด้วยใจเเต่เค้ากลับได้คืนมาเเค่ความเฉยชา...ชองกยูไม่ทำเเสดงหน้าที่คนรักเหมือนที่เค้าทุ่มเทให้ไม่เคยสนใจสิ่งที่เค้ากระทำไม่ว่าจะทำอะไร
.
.
.
คนๆนั้นก็เเค่รับรู้มัน...สนใจทุกคนที่อยู่รอบข้างยกเว้นคนที่รักเค้าที่สุด
.
.
.
ของขวัญวันเกิดวันนี้คือคนรักกำลังมีความสุขกับคนอื่น
.
.
.
พระเจ้าหากวันนี้คือวันสำคัญของลูก...พรข้อเดียวที่ลูกอยากจะขอ
.
.
.
ช่วยทำให้คนใจร้ายคนนั้นหายออกจากความทรงจำนี้ตลอดไป.......
______________________________________________________________
2 วันต่อมา
"นี่เเอลถ้านายจะจ้องฉันขนาดนั้นไม่จูบซะเลยละ"คนสวยหันมาดุเเฟนสุดหล่อที่นั่งจ้องเค้าตลอดเวลาจนคนสวยทำอะไรไม่ถูกเเล้ว>//<
.
"ยอลลี่...นายคิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ"รอยยิ้มเจ้าเลห์ค่อยยืนมาใกล้ใบหน้าสวยเเต่.....
"เฮ้!!!!!!!เเกล้งใจพวกกูบางก็จะดีนะกาเเฟกูหวานหมดเเล้ว"เพื่อนซี้ห้ามอย่างอารมเสีย
"อ้าว..โทดทีนะโฮย่ากูลืมไปว่าพวกมึงอยู่ด้วย
(--)(--)(--)
.
.
"มีใครติดต่อพี่อูฮยองได้บางไหม..ผมโทรหา2วันเเล้วปิดเครือง"น้องน้อยในกลุ่มพูดขึ้นหลังกดวางสายทุกคนส่ายหน้าใบหน้าดูกังวนอย่างเห็นได้ชัดโดยเฉพาะซอยอลเค้าสนิทกับอูฮยองมากที่สุด
.
.
.
"ไม่มีคัยติดต่อมันได้เลยซองจง"โฮย่าหันมาตอบเเทนทุกคน
.
.
.
"มีใครโทรหาพี่ซองกยูยังอ่ะ"น้องน้อยยังพยายามต่อโฮย่าจึงหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์คนที่ในกลุ่มไม่มีคัยอยากจะคุยด้วยโดยเฉพาะซอยอลเค้าเเทบจะชกหน้าพี่ซองกยูทุกครั้งที่เจอกัน
ทำไมนะเหรอเพราะเค้าต้องฟังเพื่อนรักร้องไห้เเทบทุกวันเเละเล่าเรื่องที่เเสนจะดีใจกับคำโกหกที่ซองกยูเเสร้งทำ....
.
.
"ฮยอง...ผมโฮย่านะ...อูฮยองอยู่กับพี่รึเปล่า"เค้าพูดกับปลายสายอย่างสุภาพพร้อมเปิดโฟนให้ทุกคนได้ยิน
"ไม่นะฉันกำลังจะโทรหานายอยู่พอดีอูฮยองไม่ได้กลับบ้านมา 2 วันเเล้ว"ปลายสายพูดอย่างไม่สะทบสะท้าน
.
.
.
"อันยอง..ครับซอยอลพูดครับ....."
.
.
"อูฮยองเปนอะไรนะ"การสนทนาของทั้งคู่หยุดลงเมื่อโทรศัพท์ของซอยอลดังขึ้นพร้อมกับเสียงตะดกนของคนสวยเเม้เเต่ซองกยูที่อยูในสายยังได้ยิน
"โรงบาลอะไรครับ....ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ....
.
.
.
.
.
.
.
ฝากหน่อยนะค่ะฟิคนี้ลงในบ้านอินฟินิคไทยเเลนด์
เลยลองเอามาลงที่นี่ชอบไม่ชอบบอกด้วยไหน
เเล้วจะมาต่อไวๆ
ฝากด้วยน๊า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น