เพื่อเธอ...ฉันทำได้

เพื่อเธอ...ฉันทำได้
ดีจ้า!!! ฉันชื่อซานตี้ เรียนอยู่ม.6แล้ว สำหรับนิสัยฉันๆว่าฉันก็เป็นคนโก๊ะๆนะ แต่ที่เป็นลักษณะเด่นของฉันเลยก็คือ...ความไม่ยอมแพ้ใคร
เรื่องที่ฉันจะมาเล่าในวันนี้คือเรื่องของความรักของฉันที่มีต่อเพื่อน ฉันขอเริ่มเลยละกันนะ
"วันหนึ่ง ณ ชั้นม.5/9 ของร.ร.แห่งหนึ่ง "นักเรียน! เตรียมตัว! กราบ!" เสียงของฉัน ซึ่งเป็นหัวหน้าห้องที่กำลังสั่งทำความเคารพอจ.ที่เข้ามาสอน "เอ้า! นักเรียน หยิบหนังสือและสมุดขึ้นมาเลย อย่าช้าๆ เวลามีน้อย" ประโยคที่อจ.พูดเมื่อเข้ามาในห้อง แันก็หยิบหนังสือสมุดเข้ามาตามปกติ เรียนไปเรื่อยๆ รอออดดังแล้วก็เปลี่ยนวิชาเรียน "อีก 5 นาทีๆๆ" ฉันพูดอยู่ในใจ "เอ้านักเรียน! การบ้านวันนี้ หน้า42-49นะเข้าใจมั๊ย ใครไม่ทำ ร. รออยู่ ใครขี้เกียจจดเอา post-it แปะไว้ก็ได้" อจ.กล่าว "แกยืม post-it หน่อยดิ ลืมหยิบมาว่ะ" ฉันพูดกับเเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านหลังของฉัน ซึ่งฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอคนนั้นชื่ออะไร เพราะเธอเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ เธอก็ยื่น post-it ให้แล้วก็ไม่พูดอะไร "ขอบใจ" คำตอบที่ฉันตอบเธอไปหลังเธอยื่น post-it ให้ และนี่แหล่ะคือสิ่งที่ทำให้เราเริ่มรู้จักกัน...
---------------------------------------------------

ยินดีที่ไม่รู้จัก