คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แผนการ Set up
หลังจากเหตุการณ์นั้นฉันก็ต้องรีบนั่งรถไฟฟ้ากลับบ้านเพราะว่ามันสาย!มากแร้วฮือ ฮือ โดนด่าแน่เรยอ่ะ หลังจากนั้นฉันยังต้องต่อรถประจำทางไปลงหน้าซอย แล้วยังต้องเดินเข้าไปอีกทำไมมันอยู่ไกลนักฟ่ะ อย่าบ่นมากเรยยังไงตอนนี้ฉันก็เดินทางมาถึงหน้าซอยแล้วแหละน่า อีกนิดเดียวก็จะโดนด่าแล้ว เย้!ฮือฮือทำไมคนสวยมักจะซวยน่ะ
"จะรีบไปไหนจ๊ะน้องสาว"ไอ้จิ๊กโก๋นี่ก็แซวจังมันไม่เบื่อบ้างหรอไงน่ะ รีบไปดีก่า
"ลืมพาปากมาหรอจ๊ะ"ฉันพยายามไม่สนใจกับการเสียงเห่าพวกนั้น ป๊อก!
"อย่าลืมเก็บหัวใจพี่ที่อยู่ข้างๆปากาล่ะ ฮิ้วววววววว"แล้วพวกมันก็พร้อมใจกันโห่อย่างพร้อมเพรียง
"อ้าวหัวใจพี่หรอค่ะ นึกว่าหัวใจหมูโยนให้หมากินเรียบร้อยแล้วคะ"ฉันไม่ยอมฝ่ายเดียวหรอกน่าแล้วฉันก็รีบเผ่นก่อนที่มันจะรู้ว่าฉันหลอกด่า ฉันเดินเตะหินเตะทรายมาเรื่อยๆๆจนถึงบ้านที่พักอาศัย
---------------------------------------------------------
--โซล Said--...
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ3ชม.ก่อน บางท่านอาจสงสัยว่าทำไมฉันถึงพลาดการไปดูพระเอกสุดหล่อได้แต่ความจริงก็คือการที่ฉันเห็น.... อีตาชินจิ และที่แย่กว่านั้นคือตานั่นเห็นฉันแล้วน่ะซิเอ๊ะ!รึว่านี่คือบุบเพละเนี๊ย ที่ทำให้เราได้พบกันบ่อยๆแต่ถ้าเป็นบุบเพฉันขอให้มันอาระวาดกับหนุ่มหล่อข้างนายนั่นดีกว่า ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อได้ หล่อดี หล่อไม่บันยะบันยั้ง ><หล่อโครตตตตตหล่อสุดๆๆๆๆหลอ่แบบแฮนด์ซัม สมารต์ เอ่อ เพอเฟค โอ๊ยบรรยายไม่ถูกแล้วเนี๊ย แต่ไม่น่าไปเป็นเพื่อน^^กับอีตาชินจิเล้ย ยิ่งถ้ายืนพิงรถ^0^นี่เท่ห์ระเบิดทำเอาใจฉันเต้นตุ้มๆๆต่อมๆแว้ว
โอ๊ย!ช่วยหยุดความหล่อไว้ที่เถอะ อะไรจะหล่อปานนั้นห่ะ แต่ถึงจะหล่อยังไงก็เหอะยังไงฉันก็ต้องรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดอยู่ดี ชะแว๊บ รีบหายตัวไปก่อน แต่ที่ร้ายที่สุดคือฉันดันต้องเลี้ยงยูมิ ถ้าเป็นเพื่อนคนอื่นฉันจะไม่คิดมากเลยแต่นี่ยูมิ มันเล่นกินยังกะอดอยากมาหลายสิบปี^^+ ครั้งที่แล้วที่เลี้ยงอุด้งมันหมดไปกระเป๋าแทบฉีกปลิ้นออกมาสองรอบเหมือนกับไม่เคยกิน แต่ยังไงตอนนี้ฉันก็ถึงห้องของฉันแล้วละ ว่าแล้วฉันก้อทิ้งตัวลงนอนในสภาพที่มีรอยฟกช้ำจากการต่อสู้ แล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไปอย่างรวดเร็ว
"ฮืมมม! กี่โมงแร้วละเนี๊ย"ฉันหันไปดูนาฬิกาซึ่งบอกเวลา6.50นาทีดังนั้นฉันจึงแต่งตัวอย่างไม่รีบร้อนมากนักเพราะเวลามันเหลือเฟือ เมื่อแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินไปรอรถเพื่อจะไปเอาความรู้ใส่หัวสมองอันน้อยนิดของฉัน ขณะนี้เป็นเวลา 7.30นาทีแต่ยัยยูมิก็ยังไม่มาเฮ้อ!ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมามันไม่เคยมาทันโรงเรียนก่อน8.โมงหรอก ขี้เกียจจริง
ตอนนี้ฉันเริ่มสงสัยว่าไหนโรงเรียนฉันกันแน่มันโรงเรียนนี้ไม่ใช่หรอ แร้วทำไมไอ้พวกโรงเรียนตรงข้ามถึงใส่ชุดเหมือนโรงเรียนเราเลยหว่า! แล้วมันก็สับสนก็ยิ่งเพิ่มความทวีคูณเมื่อฉันได้ยินเสียงกรี๊ด ของเหล่านักเรียนหญิงทั้งหลายทั้งโรงเรียนฉันและโรงเรียนนัทสึกิกรี๊ดดยังกะจะแข่งว่าใครดังที่สุดจะได้รางวัลเป็นทานกิมจิฟรีตลอดปียังงั้นแหละ มันยิ่งกระตุ้นให้ต่อมTigerใส่ ก ของฉันทำงานอีกรอบ ฉันรีบรุดไปหาต้นเสียงทันทีฮื้อ!ชาติที่แล้วฉันน่าจะเป็นยีราฟน่ะมองอะไรไม่เห็นเร้ย ฉันว่าฉันสูงแล้วน่ะ
"โซลเค้ามุงดู อะไรกันอยู่หรอ"นิสัยเดียวกันเป๊ะฉันกับเพื่อน-_-"
"จะไปรู้หรอ มองไม่เห็นเหมือนกันเนี๊ย"ฉันเห็น ยัยนั่นทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะทำหน้าเหมือนคิดอะไรออก
"แป๊ปน่ะ"เอ่อ จะไปไหนก็ไปเหอะ
"นี่โซล แกเห็นนี่รึป่าว"อืมก็ ปะทัด
"เฮ้ยยูมิ รึว่าแก.."มันพยักหน้าประมาณว่าแกคิดถูกแล้ว ตุ๊บ!ปัง!ปัง!ทันทีที่ปะทัดหล่นลงเบื้องล่างเสียงกรี๊ดดดดดดดดดปั้ง!ปัง!ปั้ง!ปะ!ปั้ง!กรี๊ดดดดดดปัง!ปัง!ปั้ง!ก็ดังกระฮึ่มขึ้นทันทีแล้วเหล่าชะนีก็แตกกระเจิงเหลือแต่ฉันกับยูมิที่ตาค้างในอารมณ์ที่ต่างกัน เอ่อ..นั่นมัน-_-"เมื่อเห็นถึงสิ่งประจักษ์นั่นก็คือสองหนุ่มอยู่ในชุดกางเกงขายาวสีดำเสื้อเชิ๊ตสีขาวชายเสื้อหลุดนกอกกางเกงมีเสื้อแขนยาวสีน้ำเงินกรอมทับ กับเนคไทลายสก๊อตที่ผูกเอาไว้พอหลวมๆเข้าชุดกัน กำลังยืนเก๊กพิงประตูโรงเรียน แต่ก็เท่ห์อ่ะน่ะไม่เถียง^^
"แกนั่นใครอ่ะ ชื่อรัยว่ะ"ยัยยูมิกระซิบข้างหูฉันแล้วส่งยิ้มหวานหยดย้อยไปให้ ฉันพยายามสะกัดกลั้นอารมณ์ภายในไม่ให้กรี๊ดออกมา ในความซวยของตัวเอง
"ฉันรู้แต่ว่าทางซ้ายชื่อชินจิ ฮือ ฮือ"สาธุ!ขอให้ฉันจำคนผิดที่เถอะแล้วลูกจะทิ้งขยะให้ลงถังเล้ย
"แกไปรู้จักสองหนุ่มนั่นตอนไหนหรอ"๐.0
"แกอย่าไปสนใจเลย"
"ก็ได้"ถ้าปกติมันไม่มีทางปล่อยไปแน่ๆไอ้ 11 ร ด เอ้ย
"ยูมิ ฉันว่าเรารีบไปกันเหอะจะเข้าเรียนแล้วอ่ะ"ฉันพยายามลากมันออกมาจากบริเวณนั้นก่อนที่เรดาร์ของอีตาชินจิจะจับสัญญาณฉันได้ เหงื่อกานไหลพลั้กๆทั้งที่อากาศยามเช้าก็ไม่ร้อนมากนักออกจะหนาวด้วยซ้ำไป คงเป็นเพราะยูมิที่เอาแต่ดิ้นไปดิ้นมาจะอยู่ดูหน้าหนุ่มๆอยู่นั่นเองแต่สุดท้ายฉันก็กระชากมันมาในห้องจนได้ ฉันหันกลับไปดูหน้ายัยเพื่อนเลิฟของฉันซึ่งอยู่ในสภาวะหน้าตาบูดบึ้ง สงสัยจะเสียดายโอกาสเจอคนหล่อๆ^^
"เอ่อ...."แกอย่าจ้องฉันอย่างงั้นดิ กลัวน่ะเว้ย!
"โซลจ๋าา..เราเป็นเพื่อนรักกันใช่ม่ะ"ก็ถูกอ่ะ บรรยากาศเริ่มไม่ดีแร้วสิ
"ฉันไม่ได้ทำการบ้านสักวิชาเรยอ่ะ แกทำให้หนอ่ยดิไม่ทันแร้ว"อีกสองนาทีก็เข้าเรียนแล้วน่ะโว๊ย!!!!!!!!!!!!พึ่งบอกอะไรตอนนี้
"ม่ายอ่ะ"แกหันไปดูนู่นสิ^^
"ซวยแร้วตรู"นั่นคือคำสุดท้ายที่ยูมิมีโอกาศได้พูดออกมาก่อนที่มันจะโดนทำโทษให้ไปยืนหน้าห้องโฮะ โฮะ สมน้ำหน้า^^
"ต่อไปให้นักเรียนจับคู่สองคนทำงานค่ะ"เมื่อสิ้นสุดเสียงอาจารย์ห้องก็เกิดความวุ่นวายทันที แต่จะหั่ยฉันทำยังไงได้ล่ะในเมื่อคู่ดูโอ้ของฉันมันโดนคาบไม้บรรทัดทำหน้าเอ๋งๆๆอยู่หน้าห้องอ่ะ ห้องเราก้อมี 40 ด้วยฉันจึงกลายเป็นส่วนเกินไปในทันที
"อาจารย์ขา โซลไม่มีคู่ค่ะ"แกจะเสนอหน้าบอกไปทำไมหา><เนกะ
"จิงสิ อ.ลืมไปว่ามี 40 คนงั้นเธอก็ทำคนเดียวแล้วกันน่ะ"มันก้อต้องเป็นอย่างงั้นอยู่แล้วนิค่ะไม่งั้นจะให้หนูคู่กะผีที่ไหนล่ะ
"ค่ะ"
"ในเมื่อไม่มีปัญหาอะไรแล้วชมอาจารย์นี้อาจารย์จะให้พวกเธออธิบายการดูดกลืนแสงและการคายความร้อนของวัตถุต่างๆ สืบค้นข้อมูลรวมทั้งนำความรู้ไปออกแบบเพื่อใช้ประโยชน์ในกิจกรรมต่างๆ งานก้อมีชิ้นเดียวเท่านี้น่ะจ๊ะนักเรียน"๐.๐อาจารย์ล้อพวกหนูเล่นรึป่าวค่ะ จะทันรึค่ะเนี๊ย คิด คิด คิด ซิโซล
คิดให้ออก
"เพื่องานจะได้เสร็จเร็วขึ้นอาจารย์^^มีเรื่องบอกว่าใครไม่เสร็จและไม่ส่งท้ายชม.ตาย///จ๊ะ"ทั้งห้องเข้าสู่ความเงียบทันที ง่ะแล้วชม.แห่งความเร่งด่วนก้อบังเกิดขึ้น
ตอนนี้ฉันต้องระดมพลังสมองและความรู้ที่ฉันได้ศึกษาเล่าเรียนมาตลอดมาใช้มัน ความจริงมันก้อไม่ยากเท่าไหร่หรอกน่ะสำหรับนักเรียนมัธยมปลายเพราะเรื่องพวกนี้นะพวกเราเรียนกันตั้งแต่มัธยมต้น ซึ่งสมองอันน้อยนิดของฉันก็จำอะไรไม่ได้ด้วยสักนิดเลยน่ะซี้!!!!ทำไงดีหว่า แล้วช่วงเวลาของความเร่งด่วนก้อสงบลง
"หมดคาบแร้วจ๊ะ ส่งงานได้แร้วน่ะจ๊ะ"แล้วนักเรียนทั้งหมดก็ค่อยๆทยอยไปส่งกันตามลำดับเรื่อยๆๆเรื่อยมาจนถึง ฉ้าน~ แว๊ก!ซวยซิ
"เอ๊ะทำไมกระดาษเปล่าล่ะจ๊ะ"ถึงอาจารย์จะพูดดีก็เถอะ แต่อาจารย์ขาหน้าอาจารย์ตอนนี้ไม่บอกก็รู้ว่ามันโกรธมาก -_-"
"เอ่อ..."ทำไมไม่พูดไปล่ะว่าทำไม่ถูก ไอพวกนี้ก็จ้องกันจิงจิ๊งชั้นไม่ใช่ตัวประหลาดน่ะย่ะ
"งั้นหลังเลิกเรียนเธอต้องไปทำความสะอาดห้องชีวะด้วยล่ะ"
"ค่ะ"
__________________________________________________________
"ทำไม ฉันจะต้องไปกับแกด้วยล่ะเนี๊ย"ตอนนี้ฉันกำลังขอร้องมันให้ไปเป็นเพื่อนฉันทำความสะอาดห้องวิทย์อ่ะ ก็ที่นั่นอ่ะน่ากลัวออก
"ก็เพราะ เราเป็นเพื่อนกันไง"แกเป็นคนบอกเมื่อเช้าไม่ใช่หรอ
"งั้นตั้งแต่นี้ต่อไปเราไม่ใช่เพื่อนกันแล้วกันน่ะ"สงสัยจะงอนเรื่องเมื่อเช้าแน่เลย วันนี้ก็ไม่ยอมคุยกันเลย
"ง่ะ"
"แกต้องการอะไรบอกมาเลย"เลี้ยงข้าวแหงๆๆ
"ฉันต้องการเป็นแฟนกับชินจิ"ห๊าาาาาาาาา0.0แกบ้าไปแร้วหรอ
"แกก็รู้ไม่ใช่หรอว่านายนั่นมันPlay boy"
"ซึ่งแกจะต้องช่วยชั้น"ง่ะ
"ฉันคงช่วยอะไรแกได้หรอกน่ะ"นั่นสิฉันจะช่วยอะรัยมันได้
"แกจะต้องไปกันเฟรเพื่อนของสุดหล่อฉันไว้เพื่อฉันจะได้อยู่กับเค้าสองต่อสอง"
"เรื่องอะไรฉันจะต้องช่วยเธอด้วย ฉันไปทำความสะอาดคนเดียวก็ได้ เชอะ!!"
"โซลจ๋า...เทอไม่เห็นหรอ ว่าตานั่นคอยประกบชินจิตลอดเลย"
"เอ่อ...ยูมิฉันไม่อยากให้เธอหน้าแตกหรอกน่ะแต่ฉันรู้สึกว่าชินจิจะเป็นคนตามเฟรน่ะ-_-"
"ยังไงก็แล้วแต่^^ฉันจะเอาเวลาที่ไหนไปคุยกับเค้าล่ะ น๊า โซล น๊า"ฉันจั๊กจี๋น่ะอย่ามาอ้อนกันซิ
"อืม ก็ได้"ฉันละแพ้ลูกอ้อนแกจิงๆยังไงความเป็นไปได้มันก็น้อยกว่าภาษีมูลค่าเพิ่มละนา
"เย้^^ ฉันว่าแล้วแกต้องไม่ทำให้เพื่อนผิดหวังแน่นอน"
"เออ...งั้นไปกันได้ยังเย็นมากแล้วน่ะ"
"จ๊ะ"แหม ไม่ต้องมาทำหน้ากระดี๊กระด๊าอย่างงั้นเลยนะย่ะ
__________________________________________________________
ยูมิ Sais.....
หลังจากที่ฉันกับโซลทำความสะอาดกันเสร็จก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว ฉันจึงจำเป็นต้องรีบกลับบ้านก่อนที่แม่ของฉันจะอาระวาดไปมากกว่านี้ขนาดฉันโทรศัพท์ไปบอกแล้วน่ะ แม่ยังด่าฉันซะเปิงเลย แล้วแม่ก็หยุดทันทีเมื่อฉันบอกว่าฉันไปช่วยงานยัยโซล จนฉันชักจะสงสัยแล้วซิว่าฉันกับโซลใครเป็นลูกคุณแม่กันแน่
-__-"เฮ้อ!เข็ดจังเลยอ่ะไม่น่าพลาดตกเก้าอี้ตอนลบไวท์บอร์ดเลย ยัยโซลนี่ก็แปลกทั้งที่มันเห็นว่าฉันตัวเล็กแต่ให้ฉันลบกระดานที่แขวนกระดานอยู่สูงกว่าฉันซะอีก รึว่ามันแกล้งกันหว่า-_-
พอคิดถึงเรื่องที่ฉันขอร้องให้โซลช่วยแล้วรู้สึกตื่นเต้นดีจัง เรื่องนี้ฉันจะต้องทำให้สำเร็จให้ได้^^บางคนอาจคิดว่ามันเป็นเพ้อฝันฝันเฟื่องที่ชินจิจะมาชอบฉัน ไม่รู้สิน่ะแต่อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอนนี่นา
ฉันรู้สึกเหมือนกะว่ามันเป็นรักแรกพบน่ะ ตอนที่เห็นหน้าเค้าครั้งแรกฉันรู้สึกว่าเค้าหล่อมาก รูปร่างสูงเพรียว แผ่นหลังกว้างใหญ่ ผมสีชารากไทรยาวระต้นคอ ผิวสีน้ำผึ้ง ดวงตากลมโตแฝงแววทะเล้นดูน่ารักขี้เล่น แต่ฉันก็รู้มาว่าเค้าเป็น Play boy อ่ะน่ะ แต่ช่างเถอะยังงัยฉันก้อจะทำให้เค้ารู้สึกว่าฉันเป็นคู่รักไม่ใช่คู่นอน^^ หุหุเรื่องราวความรักมันพึ่เริ่มต้นเท่านั้นหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไรน๊า.....
__________________________________________________________
อ่านแล้วเม้นท์ไว้ด้วยน่ะค่ะดีไม่ดียังไงก็คอมเม้นท์ไว้ได้เยย
เป็นเรื่องแรกที่แต่งอ่ะ
~^Berry_Love^~
ความคิดเห็น