คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดฉากความซวย
ยูมิsaid.............
"เฮ้ย แกลงมาเร็วๆ ดิ " ยัยเพื่อนบ้าตะโกนด่าฉันอย่างหัวเสียที่ทำให้แผนการไปเที่ยว ของมันช้าลงทำไมกำแพงมันสูงนักฟะเนี๊ย(>.,<มันจะเหมือนคุก)โชคดีไม่มีใครอยู่แถวนี้ไม่งั้นเจ้าลิงน้อยของฉันได้เล่นซนอวดโฉมแน่
เอ๊ะกระโปรงสีฟ้าลายสก๊อตสุดสวยของช้าน ฉันติดอะรัยหว่า อึ๊บ อึ๊บ...>_< เมื่อความพยายามสิ้นสุดลง ฉันจึงก้มลงดู
"แว้ก อ๊าก กรี๊ด ตุ๊บ โอ๊ยยยยยย" เสียงตกใจและเสียงก้นกระแทกพื้นของฉันเองค่ะ
"อาจารย์วันๆไม่ทำอะไรเอาแต่ ทำหน้าบึ้งหน้าบูดเอาแต่มาดูและเด็กดีๆ แบบฉันอยู่นั่นแหละจับชายกระโปรงอยู่นะสิ ถึงว่า
"ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ แม่หนูเข้าโรง..ฮึก..ฮึก..พยาบาลลป่วยหนัก ฮึก ไม่รู้เเม่ปะ..เป็นยังไงบ้างฮือ ฮือ ฮือ" น้ำตาฉันไหลลพรากT_Tประกอบด้วยเป็นนักแสดงละคร ตอนประถมทำให้อาจารย์บูด เชื่อ !!
"ครูเห็นแม่เธอเดินเล่นอยู่ตอนเย็น"TOTซวยละซิ..แม่นะ่แม่...ทำให้ลูกซวยได้ยังไงกัน
"เอ่อ...ฮือ ฮือคือว่าหนูหมายถึงแม่ของโซลน่ะค่ะ"-_-
"หนูรักท่านฮึก..ฮึกเหมือนแม่แท้ๆของหนูน่ะค่ะฮือ..อ"อาจารย์มองหน้าฉันอย่างจับผิดก่อนจะพูดว่า
"ฮื้อ ครั้งนี้รอดตัวไป" =0= เย้ แปะ แปะ แปะ...ะเสียงตบมือดังท้วมท้น
"ไปได้"อาจารย์พูดพลางทำน่าระอาจัย ถ้าอยู่ต่อก็โง่แล้วละค่ะ ฟิ้ววว~ฉันรีบวิ่งด้วย ความเร็ว แสงก่อนที่อาจารย์เทมจะเปลี่ยนใจ
ออด~~ออด~~ออด~~
ี"นี่โซลเลิกเรียนแร้วไปซิ่งกัน"ฉันพยายามปลุกยัยเพื่อนเบ๊อะของฉันที่ตอนนี้กำลังเข้าสู่ห้วงนิทรา
"หงึมงัมๆ แจ๊บๆ"น้ำหยดใสๆไหลรินลงบริเวณมุมปากสีชมพูอวบอิ่มอุบาว์ทจริงจริงเพื่อนฉัน
"กรี๊ด กรี๊ดพี่วินเนอร์ขา"ฉันรีบลุกขึ้นยืน...และเพ่งสายตาไปข้างนอกอย่างดีใจ
"ไหน ไหนพี่วินเนอร์อยู่ไหนสุดหล่ออยู่หนายยยยยยยย"^O^
"ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่าฮ่า ฮ่า ก๊าก กั๊ก อ้าก ขำวุ้ยวินเนอร์บ้านแกอ่ะดิ"ฉันหัวเราะในความเหวิ่งของมัน
งี้แหละเพื่อนฉันติ๊งต๊อง
"โอะ โอ๊ย>.<"แล้วก้อได้รับผลกรรมทำที เจ็บฟ่ะ แต่ถึงจะโดนมะกอกจากมันแต่ฉันก็ยัง
คงไม่หยุดขำ
"ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า "ฉันหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง
" ถ้าแกยังไม่เลิกแซวฉันอีกละก็ยูมิแกเสร็จแน่"ยัยเหวิ่งพูดพลางส่งสายตาอาฆาตมา ให้ฉันที่ชั้นเอาพี่วินเนอร์ขวัญใจมันมาล้อเล่น
"ฮะฮ่า นั่นo.Oพี่วินเนอร์นี่" ฉันบอกยัยโซลแต่มันกลับทำเฉย
"แกคิดว่าฉันเป็นใคร นึกหรอว่าจะหรอกฉันได้เป็นครั้งที่สอง"มันพูดพลางดินลิ่วไปเลย เฮอะ ^_^;สงสัยจะงอ] แต่นั่นมันพี่วินเนอร์จริงๆน่ะ ให้ดิ้นตายเหอะคนอะไรหล่อชะมัด
น่าจับมากระซวกหัวใจจิ๊งจิง>_<
"นี่ๆ...ไม่ต้องรีบหรอก" ฉันพูดแล้วรีบก้าวขาตามมันไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เรากำลังเดินทางกลับบ้าน
"แว๊ก" ตูม!!!! ซ่า!!!!! ช่วยด้วย อะไรซะอีกล่ะฉันดันวิ่งขัดขาตัวเองตกน้ำซวยชะมัด (นางเอกตรู โง่จิงจิงTT^TT ;Berry_L0vE )แร้วมันก็ตามฟอร์ม
"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย Help Help Help me please" .......-.,-ความจริงฉันว่ายน้ำเป็นนะค่ะ แต่ถ้าว่ายขึ้นไป เองมัน หน้าแตกค่ะรอพระเอกดีกว่า(เปลี่ยนนางเอกเหอะ ;;ผู้อ่าน)
ซ่าาาา! เสียงน้ำดังขึ้นไม่ไกลจากตัวฉันนัก มีคนมาช่วยฉันแล้วเย้>0< เนื่องจาก
ฉันพยายามทำตัวเป็นนางเอกมากไปทำให้ขาเป็นตะคริวขึ้นจริงๆแต่ฉันก็รู้สึกได้ว่า
เค้าเข้ามาล๊อคคอฉันทางด้านหลังทำให้ ไม่อาจเงยหน้ามองเค้าได้ซึ่งมันก้อเป็นเหตุให้ ฉันหายใจไม่ออก ช่วยด้วย ฉันพยายามที่จะแกะวงแขนอันแข็งแรงนั่นจนหมดสติไป
"นี่เธอ นี่เธอ"นั่นเป็นสรรพเสียงสุดท้ายก่อนที่สติสัมปชัญญะจะจบลง
"แค่ก แค่ก "เกิดอะรัยขึ้นเนี๊ยฉันพยายามใช้ความคิดทบทวนถึงสิ่งที่เกิดขึ้น อ๋อ ใช่ ฉันตกน้ำ มีคนช่วยชั้นไว้ และ.....เมื่อฉันขยับเปลือกตาขึ้น
"กรี๊ดดดดดดดดด>0<" พลังเสียง180เดซิเบลโดยไม่ต้องอาศัยชุดโฮมเทียเตอร์สุดสวย
ในบ้านสุดหรูของฉันก็ดังขึ้น นั่นใครนะหน้าเค้ากับฉันอยู่ห่างกันแค่นิดเดียวเอง 0_0
ท่าทางตาบ้านี่คิดจะลักหลับชั้นละสิ
ผู้ชายตรงหน้าฉันไม่เหมือนพระเอกขี่ม้าขาวซักนิดถึงจะสูงก็เหอะนะ หุ่นก็ไม่เพอร์เฟคยังกับ ไม่เสียบลูกชิ้นเเนะ เอ่อ..ส่วนหน้าตาก็งั้นๆอ่ะ หน้ายาวๆเหมือนมะละกอ ตาตี่ๆ ใส่แว่น หนา..เตอะ ถึงริมฝีปากจะเรียวบางได้รูปก็เหอะ
"นี่นายกล้าจูบฉันหรอ"ฉันถามดวยความโกรธ
"ปะ ป่าวครับ" ยี๋น้ำลายไหยด้วยอ่ะอี๋ แหวะ >_<แต่ช่างเหอะยังไงมันก็ช่วยเราเอาไว้ คนสวยต้องใจดีมีน้ำใจด้วยนี่ เอาเหอะๆ อภัยๆ
"แล้วนี่นายชื่ออะรัย"ฉันถามนายน้ำลายไหล
"กะกิโอ คับ"นี่นายจะกลัวอะไรฉันเนี๊ยตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าเชียว ฉันไม่ใช่ปีศาจนะย่ะ
"ไงก็ขอบคุณแล้วกัน บาย" เฮ้อ! วันนี้ซวยจิงจิ๊ง จะไปเที่ยวก็โดนจับได้ โกหกก็หวิดโดนจับติด แถมยังตกน้ำแล้วคนช่วยดันเป็นนายน้ำลายไหลนั่นอีก เฮ้อ-.-
เฮ้อ! สุดท้ายก็ถึงบ้านซะที
"กลับมาแล้วค่ะ-0-มีอะไรกินบ้างค่ะ" ฉันกลับบ้านและทักแม่ด้วยประโยคที่เคยชิน
"กองไว้ตรงนั่นแหละ แล้วออกไปซื้อน้ำตาลด้วย"เสียงดุๆแฝงด้วยอำนาจของแม่ฉัน ก็ดัง
ขึ้นคงไม่ต้องถามน่ะว่าฝีปากชั้นนะเหมือนใคร แม่ทำให้ผ้าขาวสะอาดอย่างหนูต้องแปด
เปื้อน
"ง่ะ แม่อ่ะแล้วเจนินมันไปไหนอ่ะ"ฉันถามแม่เผื่อแม่จะเปลี่ยนใจไปใช้มัน อ้อ ฉันขอแนะนำก่อนแล้วกันนะ เจนิน สุดแสนเชยชื่อนี้ก้อคือน้องชายบังเกิดเกล้าของฉันเองค่ะ
"ไม่ต้องโบ้ยไปหั่ยน้องเลย แกนะแหละเร็วๆจะกินข้าวเปล่า ถ้าจะกินก้อรีบๆไปซ่ะ"^_^++
"ง่ะo_o"แล้วฉันก้อออกจากบ้านด้วยอารมณ์บูดที่คูณ2 (ก็คือทวีคูณนั่นเองค่ะ ความหมายเดียวกัน)
______________________________________________________________
โซล said............
ฮึ่ย อารมณ์บ่จอยสุดๆ ก็โดยยัยยูมิเพื่อนจอมเจ้าเล่ห์แกล้ง- * - ไม่รู้ไปไหนแล้วเผลอแป๊ปเดียวเองคงต้องรีบกลับไปทำการบ้านซะแระเดี๋ยวยัยนั่นจะได้ลอก ทำไมฉันถึงเป็นเพื่อนที่แสนดี และฉลาดมากมายขนาดนี้
"กรี๊ด!!!!!!!!!!" โครมมมมมม!!!!!!!!!!! รถบ้าที่ไหนขับไม่ดูตาม้าตาเรือ ไม่ดูประชาชีไม่เห็น เหรอไงมีตารึเปล่าว่ามีคนเดินอยุ่ห่ะ >.<
"ฮึ่ม ไอ้รถบ้าจอดเดี๋ยวนี้น่ะเว้ย ไม่งั้นหัวแกเละแน่"ดีน่ะเนี๊ยที่หลบทัน แต่อย่านึกว่าคนอย่างยัยโซลจะยอมง่ายๆ คิดถูกแล้วแหละ ฝากไว้ก่อนเถอะ ทำไงได้ฉันมันพวกรักสงบนี่
แซ่ก แซ่ก แซ่.....กจะอะรัยล่ะก็ที่ฉันล้มเมื่อกี้น่ะสิทำให้ขาฉันมันแพลงเจ็บชะมัด แล้วฉันก้อแบกสังขารตัวเองถึงคอนโดหรือเรียกให้ถูกก็คือห้องเก่าๆโทรมห้องหนึ่งนั่นเองค่ะกระเป๋าสีดำใบเก่าถูกโยนทิ้งอย่างไร้เยื่อไย จากนั้นร่างที่อ่อนเพลียก็ล้มยังเตียงนอนที่นุ่มเหมือนแป้งขนมปังทันที
นอนไปได้ซักพักฉันก็งัวเงียตื่นขึ้นมา แล้วจึงเหลือบตาไปมองนาฬิกาปิกาจูบอกว่าเป็นเวลา 3ทุ่ม40นาที โครก~~โครก~~เสียงประท้วงจากท้องฉันก็ดังขึ้น ฉันจึงรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแร้วลงไปหาอะไรกินแถวย่านการค้าที่คร่าคร่ำไปด้วยผุ้คน
--*ย่านการค้า*--
" ว้าว! อาหารเยอะแยะเลยจะกินอะรัยดีล่ะเนี๊ย"ฉันรำพึงกับตนเองแร้วรีบ ซื๊ด น้ำลายตัวเองก่อนที่จะไหลออกมา
"เฮ้ย นั้นมันรถคันนั้นนี้ ได้การล่ะ"ฉันยังจำลักษณะรถคันนั้นได้ดีรถสีดำเงาวาว โดยเฉพาะ ลายสลักมังกรสีเทา ซึ่งเลื้อยพันไปข้างตัวรถ
"ดู ท่าจะแพง เหอะๆ เดี๋ยวพี่โซลคนสวยคนนี้จะแต่งเเต้มมันเอง"ถ้าใครเห็นหน้าฉันตอนนี้คงคิดว่าฉันเป็นยมทูตถือง่ามที่มี3แฉกแน่ๆ
ครืดดดดดดดดดดดด
ตุ๊บ
โครม
เยสสส สะจัยโจ๋จริงๆฮ่าาาา>0< ถ้าเจ้าของกลับมาเห็นสภาพรถล่ะก็ จะต้องคลั่งแน่ๆทั้งเป็นรอยเพราะถูกเหรียญขูดเป็นทางยาว แถมยังถูกทุบจนบุบอีก และตอนนี้มันอยู่ในสภาพนอนแอ้งแม้งราบไปกับพื้นถนน เป็นมังกรอยู่ผงาดดีดีกลายเป็นไส้เดือนไปซะแล้ว หนีก่อนดีก่า
"เฮ้ย รถกรู"เอ๊ะชักไม่สนุกอย่างที่คิดซะแล้วซิ ไปก่อนดิกว่า
"หยุด! ถ้าเธอยังไม่อยากตาย"= = นายนั่นหันมาทางฉันด้วยสายตาโกรธแค้น แต่เอ๊ะหมอนี่หล่อดีแฮะ^_^แล้วฉันจะไปชมมันทำไมมันเคยทำร้ายคนสวยน่าสงสารอย่างฉันนะ
"มี ไร"ฉันตอบยักคิ้วกวนๆ
"เธอยังมีหน้ามาถามอีกหรอ"นายนั่นพูดเสียงเรียบ
"ฉันไม่ได้ทำอะไร บาย"ฉันทำใจดีสู้เสือบังคับเสียงไม่ให้สั่นก่อนจะีรีบเดินออกไปถ้าไม่เพราะว่า มีเสียงนึงแทรกขึ้นมาก
"ถ้าจะไปง่ายๆล่ะก็คิดผิดแล้วล่ะ"เฮือก!!เอาไงดีหว่า
"นายจะทำไร"ฉันเริ่มกังวลนิดๆเมื่อนายนั่นเดินเข้ามา
"เธอต้องชดใช้"ฉันจะมีปัญญาชดใช้มั๊ยเนี๊ยดูนั่น มันรถยี่ห้อดังเลยนะ
"หรือว่า เธอไม่มีเงิน"แกดูถูกว่าฉันจนหรอ ยอมไม่ได้
"ใช่ และฉันก็จะไม่ชดใช้อะไรด้วยเพราะฉันไม่ผิด"ฉันตอบแล้วเตรียมจะหันหลังกลับ แต่.............
"นี่นาย ปล่อยฉันนะก่อนที่นายจะโดนดี"TT^TT นายจะจับฉันไว้ทำไมปล่อยฉันไปเหอะ
"มานี่กับฉัน"แล้วนายนั่นก็ลากฉันไปจนได้ เฮ้อ-_-!
"นายพาฉัน มาที่นี่ทำไมเนี๊ย"ฉันถามแร้วมองดูบรรยากาศในร้านนี่มันบาร์นี่นา เอ๊ะฉันเริ่มงง สงสัยจะเหมือนที่ยูมิว่าฉันมันเหวิ่งอีกแล้ว
"เธอชื่ออะรัย"นายนั่นหันมาถามฉันด้วยน้ำเสียงเรียบย้ำเรียบจิงๆ แต่ดวงตานั่นไม่ได้บอกถึงความราบเรียบเลย มันลุกโชนด้วยความโกรธเหมือนเพลิงไฟที่จะเผาไหม้ฉันตลอดเวลา เพียงแค่การจ้องมองเ่ท่านั้นแหละ
"แล้วนายล่ะ"ฉันย้อนถามโดยทำเป็นไม่สนใจท่ามกลางสีหน้าไม่พอใจของนายนั่น
"ชินจิ"คนอะรัยชื่อกิมจิ
"โซล ฉันชื่อ โซล"ฉันบอกอย่างมั่นใจว่าชื่อฉันเพราะ+55 -v- นายนั่นพาฉันขึ้นไปกลางฟลอร์แล้วพูดว่า
" เจอกันอีกครั้งนะกับชินจิ เจ้าชายมายา วันนี้ผมแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนผม โซล "อ้าว 0 0 ชื่อชินจิ เรอะ แล้วนายนั่นก็จับหัวฉันให้โค้งตาม นี่ฉันอายน่ะนายหัดดูซะบ้างสิ ทุกคนจ้องเราเป็นตาเดียวอย่างกับเอ่อ.......(ตัวประหลาด)
______________________________________________________________
มาติดตามกันน่ะค่ะว่าชินจิ จะแก้แค้นโซลยังไง
เม้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โหวตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต
แร้วจะรีบมาอัฟน่ะค่ะ Berry_L0vE______________________________________________________________
ความคิดเห็น