คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความจริงเปิดที่ถูกเผย
Chapter 3: ความจริงที่ถูกเปิดเผย
...การฝึกโหดๆของอินูอิของเหล่าผู้รอดพ้นจากการสังเวยดวงวิญญาณทั้ง 3ก็ผ่านไปได้ด้วยดี...จนอินูอินึกแปลกใจที่เขาเหล่านั้นมิตกเป็นเครื่องสังเวยความบ้าคลั่งของตน...แต่ก็มิได้เอ่ยอะไรแต่อย่างใด มีเพียงแต่มองด้วยสายตาสงสัย...
“เอาล่ะ...ในเมื่อมีอยู่ 3 คนก็ซ้อมกันเท่านี้ก็แล้วกัน”
“3 คน...แล้วจะเล่นยังไงละเนี่ย...”
“บอล 6 ลูก...ให้ผลัดกันตีประมาณว่าแบบนี้...”ผู้จัดการโรคจิตหยิบกระดาษโน้ตแผ่นเล็กยื่นให้กับทั้ง 3
“เข้าใจแล้ว...ต้องเพิ่มพาเวอร์แองเคอร์กับพาวเวอร์ริสท์อีก 2 เท่าด้วยใช่มั้ย”
“ปิ้งป่อง...ถ้าเข้าใจแล้วก็เริ่มได้...”
เหล่าผู้รอดจากการสังเวยดวงวิญญาณเดินไปหาที่ว่าง แล้วจึงทำตามเมนู่ที่อินูอิเขียนไว้...ทีแรกก็ผ่านไปด้วยดี จนเวลาล่วงเลยไปได้ 30 นาที
...ตาเรา...ฟูจิพยายามเพิ่งมองบอลทั้ง 2 ลูกที่เขาต้องตีมัน แต่ก็มองไม่ออก...ตาเรา...พร่าไปหมด...
ระหว่างนั้นก็ไม่มีใครสังเกตเพราะจดจ่ออยู่กับบอลที่เขาต้องตี...มิเช่นนั้น เขาผู้นั้นก็ต้องตกเป็นเครื่องวังเวยรายต่อไป...
...เสร็จกัน...คำสาปนั่น...ฟูจิกระชักมือที่จับแร็กเก็ตด้วยแรงที่เพิ่มขึ้นจนมือสั่น ก่อนที่ขาทั้ง 2 ข้างจะอ่อนแรง...
“ฟูจิ...”เทะสึกะหันไปมองเพื่อนร่วมทีม
“มีอะไรหรอ...”
“คำสาปนั่นสินะ...”
“...”
เป๊าะ เทะสึกะเปลี่ยนไปถือแร็กเก็ตมือขวา แล้วใช้มือซ้ายดีดนิ้ว...ใช้เวทนิทราแก่เหล่าผู้ถูกสังเวยแก่ความบ้าคลั่งและนักวิทยาศาสตร์ผู้บ้าคลั่งแห่งร.ร.เซชุนภาคมัธยมต้น...แต่มิได้ใช้แก่ซานาดะ...
“ทำไมไม่ใช้เวทกับฉันด้วยล่ะ...”
“เพราะว่าถึงฉันจะปิดนายไปมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร ใช่มั้ยล่ะ”
“...หึ มองออกตั้งแต่เมื่อไรว่าซานาดะ เก็นอิจิโร่เป็นชื่อปลอม...”
“ตั้งแต่ที่เจอนายครั้งแรก...สัมผัสพลังของนายไม่ใช่มนุษย์...แต่มันเป็นของเทพ...และที่นายมาอยู่ที่นี่ก็ด้วยเหตุผลดียวกับฉันและฟูจิ”
“...นายก็คือ...”
เป๊าะ ซานาดะดีดนิ้ว...ออร่าสีทองรายล้อมเรือนร่างของเขา...เป็นการคืนร่างเดิมที่แท้จริงหลังจากที่อยู่ในร่างลำแลงมานาน...
“...เซริค...”เมื่อได้เห็นร่างกายที่แท้จริง แม้แต่ผู้ที่ไม่เคยแสดงออกอย่างแท้จริงอย่างเทะสึกะยังต้องอึ้ง
“ว่าแต่ตอนนี้ปล่อยเขาไว้อย่างนั้นจะดีหรอ...ฟูจิน่ะ”ซานาดะหันไปทางฟูจิที่นั่งอยู่กับพื้น
“นั่นสินะ...จะปล่อยไว้แบบนี้ก็ไม่ดี...”เทะสึกะเดินมาทางฟูจิ พลางพูดกับเขาว่า
“ขืนใช้พลังเวทควบคุมสิ่งอื่นๆรอบตัวมีแต่ยิ่งทำให้คำสาปแผลงฤทธิ์...นายน่ะ...”
“...ถ้าฉันไม่ใช้พลังเวทคุมสถานการณ์ตอนนี้ละก็...ภัยพิบัติอย่างร้ายแรงก็...จะเกิดขึ้นน่ะสิ...หากว่าฉันสามารถปกป้องคนอื่นๆได้...แม้ต้องแลกด้วยอะไรฉันก็ยอม...”
“แม้แต่ชีวิตและหน้าที่น่ะเหรอ”ซานาดะเดินเข้ามาร่วมการสนทนา
“...เซริค...”
“นายน่ะใช้พลังเวทเกินขีดจำกัดถึงโดนคำสาปเล่นงาน...แต่ก็ขอบคุณนะ...ที่ยอมใช้พลังเวทคุมภัยพิบัติ...”
“...อืม...”
“ขอพลังเวท...”
“เทะสึกะ...อย่าทำนะ...”
“จงกลับคืนสู่เจ้าของ...”
ฟิ้ว...วายุรอบตัวพัดพาพลังเวทกลับคืนสู่เจ้าของเดิม
“...เสร็จกัน...”
...พลังมืดครอบคลุมทั่วพื้นที่ชมรมเทนนิสร.ร.สาธิตริคไค...
“คลายเวทซะเทะสึกะ...”
เป๊าะ เทะสึกะดีดนิ้วเพื่อใช้เวทส่งเหล่าผู้ถูกเวทนิทราไปยังที่ปลอดภัย...
“จะใครส่งมาก็แล้วแต่...ดาหน้าเข้ามาเลย”ซานาดะแปรแร็กเก็ตในมือเป็นดาบ แล้วเอาดาบชี้พวกปีศาจ
“ไม่ว่าจะเป็นฝีมือใครก็แล้วแต่...หากกล้าทำร้ายมนุษย์ละก็ฉันไม่ให้อภัยแน่...”
“คู่ต่อสู้ของพวกเจ้าคือข้า...”
“ลุยเข้ามาเลย...”
- - m.tokiya L MF -b g-
ความคิดเห็น