คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : My mafia : 1
My mafia 1
สวัสดีฮะ ผมชื่อ อี้ชิงนะฮะ อ่าา..จะเรียกเลย์หรืออาอี้ ก็ได้นะฮะแล้วแต่ศรัทธาเลย ^O^ อย่างที่ทุกคนรู้ฮะ ผมเป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อมีแม่ที่ไหนหรอก ชีวิตผมตั้งแต่โตมาก็มีแต่ลู่หาน แบคฮยอน แล้วก็คยองซูฮะ พูดเรื่องนี้แล้วความเศร้าก็เริ่มมาเลยเเหะ T^T ผมพึ่งแยกจากพวกเขาเมื่อกี้นี้เองหล่ะ มีรถหรูๆคันหนึ่ง พร้อมคนอีก 3 คนมารับตัวผม พวกเขาบอกว่าจะพาผมไปหาผู้ที่อุปถัมภ์ผมฮะ
(' ' ) หันซ้าย
( ' ') หันขวา
(T^T) หันกลับข้างหน้า
จะว่าไปทำไมบรรยากาศมันดูมาคุๆอย่างนี้เนี่ย หันซ้ายก็เจอคนชุดดำหน้านิ่ง หันขวาก็เจอคนชุดดำหน้านื่งอีก หันข้างหน้าก็เจอคนชุดดำหน้านิ่ง บอกตรงๆอี้ชิงไม่ชินนน แงงง!อยากจะระเบิดตัวเป็นโกโก้ครั้นช์ตายคาทุ่งข้าวสาลี T^T
"อะ เอ่อ อีกนานไหมฮะกว่าพวกเราจะถึง"อยากจะช่วยทำลายความเงียบ แต่ไหงได้รังสีอัมหิตเขวี้ยงหน้ามาแทน T^T เงียบก็ด๊ายย อี้ชิงจะเงียบก็ได้ ละอย่ามาง้อให้เค้าพูดทีหลังนะ เชอะ!
หลังจากไม่มีคนสนใจที่จะตอบคำถาม T^T ผมจึงนั่งงอน(?)มาตลอดทาง แล้วก็ใช้เวลาเพียงไม่นานรถก็ได้แล่นเข้าบ้าน ไม่ใช่สิ!ต้องบอกว่าเเล่นเข้าสู่คฤหาสน์ต่างหาก -0- เพราะมันใหญ่โตและอลังการมากๆเลยฮะ นี่หน่ะหรอบ้านของคนที่อุปถัมภ์ผมมาตลอด ใหญ่ขนาดนี้ผมต้องเดินแล้วหลงอีกแน่เลย T^T
ข้างนอกว่าช๊อคแล้วมาเจอข้างในช๊อคยิ่งกว่าอี๊กก! ไม่ใช่เพราะว่าความสวยงามหรืออะไรหรอกนะฮะ แต่เป็นเพราะมีชายชุดดำประมาณ 20 กว่าคนยืนเรียง 2 เเถวแล้วโค้งคำนับให้ผมตลอดเวลาที่ผมเดินผ่าหน้า เพื่อเดินไปขึ้นบันไดที่อยู่กลางบ้าน บอกทีว่าตอนนี้ผมไม่ได้กำลังจะมารับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีคนต่อไปของประเทศ TOT
"เชิญครับ นายใหญ่ของเรารออยู่"ชายชุดดำที่อยู่หน้าประตูบอกเเละเปิดประตูให้ผมเข้าไป
นายใหญ่ -0- นี่ผมกำลังเข้ามาอยู่ในดงมาเฟียใช่ม๊ายยยย (แบบว่าช๊อคจนพึ่งรู้สึกตัว) ว่าแล้วเชียวว่าทำไมคนพวกนี้ถึงใช่แต่ชุดดำอย่างกะจะนัดกันไปงานศพ ที่เเท้ก็เป็นชุดยูนิฟอร์ม(?)ของพวกมาเฟียนี่เอง -3-
"มาแล้วหรอ อี้ชิง"เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังพอผมหันกลับไปเท่านั้นแหล่ะ! *0* หล่อ!
"อะ เอ่อ ฮะ ผมพึ่งมาถึงฮะ ขอโทษที่ให้รอฮะ"(_ _)(^ ^ ) ก้มหัว นอบน้อม ยิ้มหวาน
"ไม่เป็นไร เพราะยังไงเดี๋ยวเราก็จะมาเป็น คนกันเอง กันอยู่ละ ฉัน อู๋อี้ฟานหรือเรียกสั้นว่า คริส ก็ได้ "
"ฮะ ผมอี้ชิงฮะจะเรียกว่าเลย์หรืออาอี้ก็ได้ฮะ"
"อืม นั่งก่อนสิ"คุณคริสผานมือไปทางโซฟาอีกตัวที่อยู่ข้างๆ "เข้าเรื่องเลยละกันนะ นายต้องมาเป็นนายหญิงของแก๊งนี้ พูดสั้นๆคือ นายต้องมาเป็นเมียฉัน"
"หาาา -0- "มะ เมีย ถึงผมจะชอบที่คุณคริสเขาหล่อแต่อย่าคิดว่าผมจะยอมเป็นของคุณคริสง่ายๆนะ -3-
"อย่าพึ่งตกใจไป นายรู้ไหมทำไมฉันถึงเป็นคนที่อุปถัภ์และส่งเสียนายมาโดยตลอด"
" ? "
"ที่ฉันดูแลนายอย่างดีมาโดยตลอดก็เพราะวันนี้ วันที่นายต้องก้าวขึ้นมาอยู่ข้างฉันในถานะนายหญิงของแก๊ง 'มังกรคาบสมุทร ' ฉันรู้ว่านายสงสัยว่าทำไมต้องเป็นนาย แล้วนายมาเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ ตัวฉันเองก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมต้องเป็นนาย เพราะฉันได้รับคำสั่งมาจากปู่ของฉันอีกที"
"คุณปู่ของคุณคริสหรอฮะ?แล้วคุณปู่ของคุณคริสรู้จักผมได้ยังไง"
" จริงๆแล้วคนที่รับอุปการะนายตั้งแต่แรกไม่ใช่ฉันหรอก แต่เป็นคุณปู่ของฉัน แต่น่าเสียดายที่ท่านมาเสียไปเมื่อ 5 ปีที่แล้วฉันเลยต้องมารับตำแหน่งนายใหญ่ของเเก๊งค์มาเฟียทั้งๆที่ตอนนั้นฉันอายุเพียงเเค่ 24 แต่ก่อนท่านเสียท่านบอกฉันไว้ว่าท่านได้รับอุปถัมภ์เด็กคนหนึ่งเอาไว้ ให้ฉันรับอุปถัมภ์และดูแลเด็กคนนั้นต่อ เพราะเด็กคนนั้นเขาคือว่าที่เจ้าสาวในอนาคตของฉัน"
"ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีแหล่ะฮะ ว่าทำไมต้องเป็นผม"นั่นสิทำไมต้องเป็นอี้ชิงคนนี้กันน!!!
"คุณปู่ท่านบอกกับฉันแค่ว่าเด็กคนนั้นเป็นเด็กที่น่ารัก สดใส ร่าเริ่ง อ่อนหวานแต่ไม่ได้อ่อนแอ ท่าเฝ้าดูพฤติกรรมนายมาโดยตลอดจนท่านแน่ใจแล้วว่าเป็นนายที่เหมาะสมที่ยืนเคียงข้างฉัน และฉันก็มั่นใจเหมือนท่าน เพราะท่านมักเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับฉันกับฉันเสมอ และฉันก็คิดว่านาย เป็นสิ่งที่ดีที่สุดอีกอย่างหนึ่ง ที่ฉันได้รับจากท่าน" อือหืออ พูดอย่างนี้ไปจองโรงเเรมเตรียมจัดพิธีเลยเถอะ!
"ถ้าทั้งคุณปู่และคุณคริสแน่ใจว่าใช่ผม ผมก็ตกลงฮะ!"
จะว่าผมใจง่ายก็ได้นะฮะ จริงๆแล้วผมก็ไม่คิดจะปฏิเสธตั้งแต่ตอนแรกอยู่แล้ว ^O^ แค่อยากรู้เหตุผลเฉยๆว่าทำไมเขาถึงเลือกผม พอยิ่งได้รู้หตุผลเเล้วคำตอบของผมก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้น ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคนอย่างผม คนอย่างอี้ชิงจะได้เป็น สิ่งที่ดีที่สุด ในชีวิตคนๆนึง
พูดแล้วน้ำตาก็ซึม เป็นเด็กกำพร้าอยู่ดีๆเมื่อ 2 ชั่วโมงก่อนแต่ในเวลาถัดมากลับเป็นนายหญิงของเเก๊งมังกรกินน้ำทะเล (?) ที่ยิ่งใหญ่ แถมยังพ่วงตำแหน่งภรรยาของคุณคริสนี่อีก ถ้าไปเล่าให้ 3 คนนั้นฟังมีหวังช๊อคจนตกใจ ตกโต๊ะ ตกเตียง ตกเก้าอี้ กระตึก ตกเพดาน กันเป็นแถวแน่เลยหล่ะ
"จะ จริงหรอ นายตกลงจริงๆหรอ *0*"
"ฮะ ผมตกลงที่จะ อ๊ะ!"เฮื่อก!! อยู่ดีๆคุณคริสก็กระชากตัวผมเข้าไปกอดซะแน่นเฉยเลย -0-
"ขอบคุณนะอี้ชิง ขอบคุณจริงๆ ฮึก!ฮืออออ"
-0- ทะ ทำไมอยู่ดีคุณคริสก็ร้องไห้ออกมาแบบหมดมาดอย่างนี้หล่ะ
"คะ คุณคริสร้องไห้ทำไมฮะ"
"ฮึก!ก็ฉันดีใจหนิ ฉันไม่คิดว่าอี้ชิงจะตอบตกลงง่ายขนาดนี้ TOT"
"ยังไงผมก็ตกลงอยู่แล้วฮะ คุณปู่กับคุณคริสอุส่าส่งเสียเลี้ยงดูผมอย่างดีมาโดยตลอดโอ๋ๆ ไม่เอาไม่ร้องนะฮะ เดี๋ยวคุณคริสไม่หล่อผมไม่รู้ด้วยนะฮะ"
"ฮืออออออ!มะ ไม่ร้องแล้วก็ได้ ฮึก!ฮืออๆ "
ไปกันใหญ่แล้วคุณคริสส ดูๆน้ำหู น้ำตา น้ำมูกไหล งง เงิง กระจัดกระจายหมดละ - -* ตกลงผู้ชายคนนี้เขาเป็นมาเฟียจริงๆรึป่าวเนี่ย คุณปู่ก็นะฮะคิดยังไงส่งคุณคริสมาเป็นนายใหญ่ อี้ชิงละปวดเฮดดด TOT
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากปลอบกันไปยกใหญ่จนคุณคริสเขาเงียบแล้ว คุณคริสเขาก็เลยสั่งให้ลูกน้องเอาข้าวของผมมาเก็บไว้ที่ห้องเขาเลยโดยให้เหตุผลว่า ยังไงอีกไม่นานผมก็ต้องนอนห้องนี้อยู่แล้วได้ไม่เสียเวลาย้ายของไปย้ายของมา แล้วก็ให้แม่บ้านขึ้นมาจัดให้เข้าที่ เรียกได้ว่าผมไม่ต้องแตะอะไรเลย แค่เดินตัวปลิวลมตามคุณคริสเข้าห้อง >W<
แล้วตอนนี้เรากำลังนอนคุยกันอยู่ฮะ >_< อ๊ะ!อย่าพึ่งคิดไปไกลนะ ผมกับคุณคริสหน่ะแค่นอนคุยกันเฉยๆ ย้ำนะฮะ!ว่าแค่นอนคุยกันเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันแม้สักนิด (>_< )( >_<)
"ผมทำตัวไม่ถูกเลยนะฮะ ตอนที่คุณพุ่งมากอดผมแล้วก็ร้องไห้"
"อ๊าา อาอี้อ่ะ หยุดพูดถึงเรื่องนี้เลยนะ ไม่งั้นฉันจะงอลจริงๆด้วย -3-"
ตอนนี้คุณคริสเขาเรียกผมว่าอาอี้ ฟังดูจะสนิทสนมและกันมากกว่า แถมยังห้ามไม่ให้ใครเรียกผมชื่อนี้อีกต่างหาก -3- ผมไม่อยากโดนงอนเลยต้องยอมๆไปแม้ในใจจะเขินจนแทบระเบิดตัวตาย >W<
"ฮ่าๆๆ ก็ได้ครับ แต่ผมนึกไม่ถึงจริงๆนะว่าคุณคริสจะมีอีกมุมซ่อนอยู่"
"จริงๆฉันก็ไม่ได้อยากซ่อนนหรอกนะ แต่ด้วยภาระและหน้าที่ของฉันเลยทำให้ฉันต้องปิดบังนิสัยตัวเองไว้ภายในใบหน้าที่เรียบเฉย และเย็นชา"
"ตอนแรกที่เจอคุณคริสผมนี่เกร็งไปทั้งตัวเลยฮะ คิดว่าคุณคริสจะเป็นแบบพวกมาเฟียในหนังโหด เถื่อน ดิบ น่ากลัวๆ เอะอ่ะยิง เอะอ่ะฆ่าซะอีก"
"แล้วตอนนี้หล่ะ ยังเกร็งอยู่ไหม หืม?"ถามดีๆก็ได้นี่หน้าทำไมต้องยื่นเข้ามาไกล้ด้วยเล่า!
"คุณคริสอ๊ะ! อย่างแกล้งผมสิฮะ -3- ตอนนี้ผมสบายมากขึ้นแล้วหล่ะฮะ ไม่สิ!ต้องบอกว่าตอนนี้ผมสบายและชิวกับคุณคริสมากกก ว่าแต่มีคนเห็นด้านนี้ของคุณคริสเยอะไม่ฮะ"
"นับคนได้เลยหล่ะ จริงๆก็มีแค่คุณปู่ กับลูกน้องคนสนิทฉันอีก 2 คนนอกนั้นก็ไม่มีใครเคยได้เห็นเเล้วหล่ะ อ๊าาใช่!มีนายเพิ่มขึ้นมาอีก 1 คนที่สำคัญสำหรับฉันเท่านั้นแหล่ะที่จะได้เห็นด้านนี้ของฉัน เพราะการที่ฉันต้องเข้ามาเป็นนายใหญ่ของเเก๊งนี้มันก็เลยทำให้ฉันต้องทำตัวให้สมกับที่เป็นมาเฟีย มันไม่ง่ายเลยนะกับการที่ต้องเข้ามาดูแลคนเป็นพันๆคนในอายุฉันที่ตอนนั้นเพียงแค่ 24 ฉันต้องอยู่กับความเหงา ความอ้างว้าง ความโดดเดี่ยวมาเกือบ 30 ปีจนวันนี้แหล่ะ อี้ชิงวันที่นายก้าวเข้ามา"
เอาอีกแล้ววว มองผมด้วยสาตาแบบนี้อีกแล้ว รู้ไหมอี้ชิงคนนี้จะตายอยู่แล้วนะ! >//<
"อะ เอ่อ ผมว่าดึกแล้วเราควรจะนอนกันได้แล้วนะฮะ ผมเริ่มจะง่วงเเล้วด้วย"
"หึๆ"
"คุณคริสหัวเรอะอะไรฮะ -3- "
"หัวเรอะคนซึนแถวนี้หน่ะสิ บอกง่วงเเล้วแต่ตายังแป๋วอยู่เลยยยย"ไม่พูดป่าว ยังเอื้อมมือมาบีบจมูกผมอีกแหน่ะ
"งื้อออ ผมไม่ได้ซึนนะฮะ ก็ง่วงเเล้วจริงๆนี่นา คุณคริสอ่ะแหล่ะไม่ต้องมาทำเจ้าเลห์ใส่ผมเลยนะฮะเก็บด้านนี้เอาไว้ใช้กับคนอื่นอื่น อี้ชิงไม่ปลื้มฮะ! -3-"ไม่หยุดแกล้งจะงอนแล้วจริงๆด้วยนะ -3-
"ฮ่าๆๆ โอเคๆ ยอมครับยอม นอนก็นอนเนอะ"เเล้วคุณคริสก็เอื้มมือไปปิดไฟที่หัวเตียง
ถึงในห้องจะมืดสนิทแต่ก็ยังมีแสงจากหน้าต่างส่องเข้ามาพอที่จพทำให้เห็นว่าตอนนี้ผมกับคุณคริสกำลังนอนจ้องตากันอยู่เงียบๆ โดยไม่มีใครพูดอะไรออกมา
สรุปแล้วผมก็นอนไม่หลับอย่างที่คุณคริสพูดจริงๆแหล่ะ >W<
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บอกแล้วเรื่องนี้ไม่มีมาม่า น้ำตาลล้วนๆ 5555555
พี่คริสของเราออกจะมุ้งมุ้ง อาอี้ของเราก้น่ารัก จะเอาอะไรมาดราม่า
ความคิดเห็น