It's called love รักๆไม่เคยรู้จักคำนี้

บทนำ

 

 “โอ๊ยยยยย!!!!”

 “ฉันจะเป็นลมอ่ะแก - -”

 “อะไรของแกเนี่ยยัยมีเดียคนสวยยยยย >O<”

      เอ่อ ’มีเดีย’ คือชื่อของฉันเองแหละส่วนยัยคนที่เรียกฉันชื่อว่า ‘แองเจิล’ คือว่าเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อยู่เกรด 7 แล้วหละตอนนี่พวกเราอยู่เกรด 11 ที่โนเวลไฮสคูล เป็นโรงเรียนที่โด่งดังในเมืองโนเวลและเป็นโรงเรียนของลูกคนมีเงินบ้านฉันก็ฐานะก็พอใช้ได้นะไม่ถึงขั้นรวยมากส่วนยัยแองเจิลบ้านยัยนั่นก็ฐานะเท่าๆกับฉันนั่นแหละ แม่ฉันเป็นเจ้าของร้านเครื่องเพชรส่วนแม่ยัยแองเจิลเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ของแม่ฉันเราเลยรู้จักกันและสนิทกันจนถึงปัจจุบัน

“คือ...เอ่อ...คือ...ฉัน...”

“ถ้าหล่อนไม่พูดฉันจะรู้ไหมอ้ำอึ้งอยู่ได้สวยเซ็ง !”

“ฉัน...ฉัน...ฉันชอบลีวาย.....” ฉันพูดออกไปแล้วกรี๊ดดด >O<

“ห๊ะ!!!!!อีตาลีวายขี้เก๊กอ่ะนะ ตายนี่อะไรเข้าสิงแกย๊ะ - - แกก็รู้ว่าอีตานั่นน่ะชอบแต่ลูกคุณหนูนะย๊ะ อย่างแกฉันว่า...อีตานั่นก็คงชอบเพราะแกก็เป็นลูกคุณหนูนี่นา หรือว่า..จะไม่ชอบแกน้าาาาา” ดูยัยแองเจิลมันว่าฉันเดี๋ยวก็ตบเลยน่ะยัยบ้าเอิลล !

“นี่ยัยเอิลแกรู้แล้วก็อย่าไปบอกใครล่ะ !!!” เสียอารมณ์จริงๆเลยยัยนี่ - -

“อ่าๆแล้วจะให้ฉันช่วยอะไรไหมค่ะ ? คุณเพื่อนที่รักยิ่งงงงง ^0^”

“อย่าเลยแกชอบทำเรื่องที่มันสำคัญกับฉันพัง - -+”

“ชิ -3- ฉันไม่ช่วยก็ได้อย่ามาง้อแล้วกันยัยเดีย ! งอนๆๆ” เอ๊ะ! ยัยนี่อยากให้ง้อหรอชิไม่มีทางย๊ะ -3-

      พูดจบฉันก็เดินหนียัยแองเจิลออกมา จะไปไหนดีน่ะ...อ่าไปห้องชมรมดีกว่า ฉันเดินผ่านนักเรียนในโรงเรียนแล้วฉันก็รู้สึกเหมือนมีใครมองตามฉันเลยทำเนียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วมองไปข้างหลังแล้วขยุบขยิบปากแล้วสายตาของฉันดันไปสะดุดกับผู้ชายคนนึงแล้วเขาก็มองหน้าฉันนิ่ง แล้วทันใดนั้นอยู่ดีๆฉันก็รู้สึกเหมือนว่าหัวใจตัวเองเต้นไม่เป็นจังหวะเลย สุดท้ายฉันเลยต้องเก็บโทรศัพท์แล้วหันหน้ากลับไปทางตึกชมของฉัน ขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปขึ้นลิฟท์เพื่อไปยังห้องชมรมที่ชั้น 5 แต่....

พลั่กกก !!

“โอ๊ย!!!!!”

      โอ๊ยเจ็บจังเลยมันเป็นเสียงของฉันเองแหละตอนที่ฉันกำลังจะเดินไปเปิดลิฟท์มีเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมาดึงแขนฉันแล้วผลักไปกระแทกกับผนังตึกถ้าแรงกว่านี้มีหวังกระดูกร้าวแน่ - -

“นังมีเดีย! แกมันนังผู้หญิงนิสัยไม่ดีแกแย่งโจเอลที่รักของฉันไป เขาบอกเลิกฉันเพราะแกฉันเกลียดแก ฉันเกลียดแก!! กรี๊ดดดด!!!!” โอ๊ยนี่ใครไม่เคยเห็นช้างน้ำมาดูเถอะ!! กล้าดียังไงมาหาเรื่องคนอย่างฉันมีเดียคนนี้ย๊ะ

“อุ๊ยตาย! ฉันต้องขอโทษด้วยนะที่ฉันเกิดมาสวยกว่าเธอ! น่าสงสารจังเลยนะโดนแฟนทิ้งเพราะผู้หญิงคนอื่นโดยที่เขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยแหม่ๆแบบนี้คงเสียใจน่าดูเลยโฮ่ๆๆ ^0^” เป็นไงล่ะคะอยากมามีเรื่องกับคนอย่างฉันเองฮ่าๆ

เพี๊ยย !!!

“นี่หล่อนกล้าตบหน้าสวยๆของฉันหรอยัยช้างน้ำ!!หนอย!อย่างนี้หล่อนจบไม่สวยแน่”

“แกจะทำอะไรฉันได้แค่ถ้าฉันตบแกอีกทีแกก็คงจะหมดสติแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ”

“ค่ะ
” ฉันยิ้มพร้อมกับ...

พลั่กก !!

      อ้อใช่แล้วฉันกระโดดถีบยัยช้างน้ำเองแหละตามด้วยการกระโดดไปคร่อมร่างยัยนั่นแล้วตบไปสองทีเพื่อความซะใจของฉันเองแหละ 5555

“นะนี่...กะแก.....” 5555 หมดฤทธิ์เลยหรอย๊ะมะกี้แค่โดนตบไปสองครั้งแหม่ๆคิดว่าจะเก่งซะเท่าไรเชียว

“อุ๊ย!ขอโทดน่ะมะกี้แค่ตบไปสองทีหล่อนก็สลบแล้วโฮ่ๆๆ แล้วพวกหล่อนถ้าใครอยากโดนแบบหัวหน้าพวกเธอกรุณาเดินออกมาข้างหน้าด้วยน่ะคะ
” ฉันยิ้มและเดินออกมาอย่างร่าเริงเห้อ...ดีจังได้ใช้แรงสักทีพักนี้ฉันไม่ค่อยมีเรื่องกับใครในโรงเรียนส่วนใหญ่จะเป็นพวกต่างโรงเรียนอ่ะน่ะ แล้วพอฉันเดินไปกดลิฟท์..

“ยัยเดียยย >O< ฝีมือไม่ตกเลยนะย๊ะแหม่!น่าจะโทรมาชวนฉันบ้างก็ดีออกโรงเดี่ยวเดี๋ยวมีคนมาหาว่าเพื่อนรักของเธอทิ้งเธอน่ะ555” ฉันละเบื่อกับความอยากของยัยนี่จริงๆ “แล้วนี่จะไปไหนย๊ะ เธอกล้ามากที่เดินหนีฉันชิๆ -3- ยัยเพื่อนบ้าแล้วทำไมถึงไปมีเรื่องกับยัยช้างน้ำได้แล้วตอนนี้ฉันยังโกรธเธออยู่น่ะ” เห้อมาถึงก็บ่นฉอดๆๆ -*-

“คะคุณแองเจิลดิฉันขอโทษด้วยที่ไม่ได้โทรไปบอกนะคะว่าดิฉันมีเรื่องเพราะตอนนั้นดิฉันว่างมากเลยละคะ - - แล้วส่วนเรื่องที่คุณโกรธดิฉันฉันจะง้อคุณโดยการพาไปดริ๊งค์ที่ผับของคุณพ่อดิฉันนะคะ
”

“ฉันเกลียดรอยยิ้มอย่างนี้ของเธอเป็นบ้า !!”

“’งั้นเราไปเรียนกันเถอะไม่ต้องไปละห้องชมรม - - แล้วเดี๋ยวตอนเย็นฉันมีเรื่องแปลกใจจะเล่าให้ฟังนะย๊ะ”

“โอเคเลยมีเดียที่ร้ากกก >O< เราไปเรียนกันดีกว่าเนอะๆ”

“อ่าๆ
”