คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ✿เด็กหมอที่หนึ่ง✿ปาร์คชานยอล [45%]
:ปาร์ านยอล:
ื่อานยอล หรอ?
แบฮยอนมุบมิบปาอยู่นเียวพลา้มหน้าุลัวว่ารุ่นพี่ัวสูนั่นะปะทะสายานเห็นเ้า
แ่โะาไม่เ้า้าแบฮยอนเอาะเลย….
“อ้าว มึนี่เอ” านยอลเินมาแล้วหย่อนัวนั่้าๆแบฮยอนราวับสนิทสนมันมานานนับปี ทำเอาเพื่อนทั้สอเป็นไ่าแ
“เอ่อ…แบฮยอน…รู้ััน้วยหรอ” ยอูเอ่ยึ้นพลามอหน้าแบฮยอนสลับับานยอลไปมา ราวับว่าเพิ่รู้ว่าทั้สอไ้เสียันแล้ว(?)
“…็อื้ม” แบฮยอนพูเสียิๆ พลา้มหน้าุอ่านหนัสือในมือ่อ ทำเป็นหูทวนลมไม่สนใสิ่รอบ้า เอาหูไปนาเอาาไปไร่ บลาๆๆ
“เอ้อ ไอ้แว่น”
“(“ ) ( “)”
“มึนั่นแหละ แบฮยอน ไอ้แว่น ฮ่าๆๆๆๆ” านยอลี้รอบแว่นหนาพลาแ่นเสียหัวเราะออมาอย่าบ้าลั่ แว่นเามันน่าำรไหน แบฮยอนไ้แ่ถามัวเอในใ
“ทำไมรับ?” แบฮยอนเลือที่ะถามลับไปอย่าสุภาพ ่อนะเยหน้าึ้นมาเพื่ออวาม่วยเหลือาเพื่อนทั้สอ แ่…
…ว่าเปล่า…
“โน่นนน เพื่อนมึวิ่หนีไปแล้ววว” แบฮยอนไ้แ่ลอบถอนหายใออมาพลามอามนิ้วอร่าสูที่ี้ไปบน้นมะามป้อม(?) ่อนะ้มอ่านหนัสือเรียนในมือ่อ
ไปสัทีสิพี่านยอล..
ไปสัทีสิพี่านยอล..
ไปสัทีสิพี่านยอล..
“มีอะไรับผมหรือเปล่ารับ?” ในที่สุแบฮยอน็แ่นถามออไปพลาระุแว่นเล็น้อย นานยอลที่นั่ไม่มีบทบาทมานาน้อลี่ยิ้มทันที
“ทีู่เอาสิ๊เอร์ไปิให้มึน่ะ ูแ่อยาให้มึ่วยว่ะ” แบฮยอนไ้ยินเ่นนั้นทำไมึรู้สึหัวใระุวูบไม่รู้ ใบหน้าที่รู้สึปิมานานับรู้สึวูบาึ้น
ยุบหนอ… พอหนอ…
เ้าไม่ไ้รัเราหนอ…
“ให้ผม่วยอะไรรับ?” แบฮยอนละสายาออาหนัสือเรียน พลา้อหน้านัวสู้วยวามอยารู้อยาเห็นทำเอาร่าสูที่ำลันั่แะี้เล็บอยู่ ้อ้มหน้าุทำหน้ายู่ เพื่อบ่บอถึวามิหนั
“็…ู…”
“??”
“ูไม่่อยเี่ยวา้านภาษาอัฤษสัเท่าไหร่ ูเลย…”
“อ๋อ พี่โ่ภาษาอัฤษหรอรับ?”
“ไม่ใ่เว่ย!! เ้าเรีย….เออ! โ่็โ่!” านยอลออพลาหันหน้าหนีไปอีทา นแบฮยอน้อนั่มอาปริบๆ นัวสูที่ทำัวเหมือนอยู่โรเรียนอนุบาลหมีโ่ยัไย่าั้น
“อย่าบอนะ ว่าพี่านยอละให้ผมิวภาษาอัฤษให้ ;0;”
“อืม เพื่อนูบอว่ามึเรียนเ่ นับานี้มึ้อิวใหู้ เ้าใมั้ยแม้ว?”
“--?”
“เอ้า ็มึหน้าเหมือนหมา หมาบ้านยายูื่อแม้ว น่ารัมั้ยมึ?”
“ไม่ทราบว่าหมาพี่านยอลไ้มาาเหนือหรอรับ?” แบฮยอนถามออไปทั้ๆที่รู้ว่าเสี่ย่อารโนีนแ่ไหน
็แหล่ะ ไม่มีใรอยามีภาระิัวหรอ
แบฮยอน็เ่นัน…
“เหนือพ่อ!”
“ือออ พี่านยอลว่าผมอีแล้ว ;0;” แบฮยอนยู่หน้าใส่านยอลหนึ่ที ่อนที่านยอละเอี้ยวัวไปหยิบออะไรบาอย่า
เอ๋? หรือว่าเาะให้เราแโบัวร์ันนะ?
“เนี่ย สมุิวู มึ่วยูหน่อยนะ แม้วนะ” านยอลยื่นสมุรูปหัวะโหลสีแึ้นมาให้แบฮยอนรับไว้ แบฮยอนึถือวิสาสะเปิู้านใน ่อนะเห็นมีแ่ลายมือยุยิๆยิ่ว่ามแทำศึเ้าทัพ แ่แบฮยอนไม่พูานทำร้ายิใานยอลเินไปหรอ
ยเว้นแบฮยอนะอ่านไม่ออริๆ…
“ุานยอลถึเรื่อไหนแล้วรับ?” แบฮยอนโพล่ถามออไป พลาเปิูสมุเล่มนั้นผ่านๆ ่อนะเห็นานยอลทำปามุบมิบนับนู่นนี่อยู่ไปเรื่อย นแบฮยอน้อส่ายหัวให้ับวามำสั้นอร่าสูเบาๆ
ว่าแ่…
ทำไมแบฮยอน้อมอใบหน้าหล่อเหลานั่น้วย…
เลิิะแบฮยอน!...
่อนะเ็บไปมาว่านี้….
#เ็หมออพี่าน
Talk.
ทำไมเ้าว่ามันาๆอ้ะ ื้อออ 555555555555555555555. เอาไปเรียน้ำย่อย่อน ิิ. แม้วมันน่ารัี ไรท์อบ5555555555.
ฝาเฟบ ฝาโหว ฝาเม้น ้วยน้า้า เป็นยาบำรุสมอั้นเลิศ 5555555.
ความคิดเห็น