ห้องส่วนตัวครับ ถึงเข้ามาดูก็ไม่ว่าครับแต่บอกอยู่นะว่า "ส่วนตัว"

ลำดับตอนที่ #3 : ใบสมัครHigh Spirits สงครามชิงวิญญาณศักสิทธิ์

Application

(อยากปกป้อง!)

บท : เพื่อนนางเอก,(หรือแล้วแต่ไรท์เลยก็ได้ค่ะ)

ชื่อ-สกุล : มายูริ  ราคิโยะ (Mayuri  Lakiyo)

ชื่อเล่น :ราคิ (Laki)

อายุ :16

ลักษณะภายนอก : ผมสีขาว ยาวถึงสะโพก ตัวเล็กสไตล์โลลิ ท่าท่างดูอ่อนแอและสู้คนไม่ได้

ลักษณะการพูดจา :มีค่ะ แถบทุกคำและอ่อนหวาน

ลักษณะการแต่งกาย :

นิสัย :เป็นเด็กสาวที่ชอบเข้าหาผู้คนเพื่อสร้างไมตรีต่อกัน ชอบพูดคุยหัวเราะกับคนในหมู่บ้าน แถมที่บ้านยังสอนให้เธอรู้จักการเย็บปักถักร้อยชุดต่างๆ ทำให้ที่บ้านเธอนั้นมีความสุขมาก เธอเป็นคนที่ไม่ชอบร้องไห้ให้ใครเห็น ส่วนมากที่เธอไปข้างนอกที่ไปหาคนในหมู่บ้านเพื่อไปพูดคุยให้ลืมเรื่องที่เธอกำลังเศร้าอยู่ เธอไม่เคยโกรธหรือเกลียดใคร เพราะเธอไม่ชอบความรู้สึกนั้น นั่นจึงทำให้เธอมีแต่รอยยิ้มเปื้อนบนหน้าตลอดเวลา เธอชอบทำขนมไปแจกเด็กๆในหมู่บ้าน เพราะเธอชอบรอยยิ้ม มันทำให้เธออบอุ่นหัวใจ เธอไม่ชอบสงครามหรือการต่อสู้ นั่นทำให้เธอไม่ชอบไปดูพวกเด็กที่เข้ารับการฝึก แต่เธอก็ยังคงมาคอยดูแลเด็กๆพวกนั้น พอเธอมีความรู้สึกโกรธเธอจะไปอยู่เงียบๆคนเดียวและพอหายเธอก็จะกลับมายิ้มปกติเหมือนเดิม เธอชอบที่มีสัตว์ต่างๆในหมู่บ้านเพราะสัตว์และของน่ารักมักคู่กันเธอชอบตัดชุดให้สัตว์ใส่ และตกแต่งมันด้วยความสนุกสัตว์เหล่านั้นไม่เคยทำร้ายเธอเลยแม่แต่ตัวเดียว บางครั้งเธอก็มักจะไปร้องเพลงในที่ๆไม่มีคน แต่...เหมือนสงครามและการต่อสู้ในตอนนั้นเริ่มรุนแรงขึ้น..เธอไม่ชอบและเธอจึงหันหลังให้เรื่องเหล่านั้นตลอดเวลา

ประวัติ :เป็นเด็กหญิงชาวบ้านธรรมที่ชอบรอยยิ้มของผู้คนและรักการตัดผ้าเป็นที่รักของชาวบ้าน และเธอยังมีรอยยิ้มที่สดใสนั่นเป็นเอกลักษณ์ของเธอ เธอมีครอบครัวที่อบอุ่น พ่อแม่ที่รัก จนกระทั่งสงครามรามมาถึงหมู่บ้านของเธอ พ่อแม่ของเธอจึงสร้างผู้พิักษ์ขึ้นเพื่อปกป้องเธอ และสั่งเสียเธอว่า "จงปกป้องผู้พิทักษ์ของลูกให้ดี เขาคือตัวแทนของพวกเรา" ผู้พิทักษ์ของเธอคือ 'ไดม่อน' ชื่อนี้เธอที่ตั้งให้เขา เขาพาเธอหนีออกจากหมู่บ้าน เด็กสาวยังคงเกลียดสงครามและการต่อสู้ แต่เธอไม่โกรธแค้น แค่เธอไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมีสงครม ต้นเหตุของสงครามคืออะไร แต่หน้าที่ ที่ พ่อแม่ของเธอมอบหมายให้คือ ปกป้อง ไดม่อน และเธอได้ยินข่าวเกี่ยวกับ Guardian ที่มีหน้าที่ปกป้องผู้พิทักษ์ของตนเองเหมือนกัน เธอจึงรีบมุ่งหน้าไปที่นั่น เพื่อขอคำแนะนำในการปกป้องผู้พิทักษ์ของตนเอง

สิ่งที่ชอบ :ของน่ารักเย็บปักถักร้อย

สิ่งที่ไม่ชอบ : การต่อสู้ สิ่งที่น่ากลัว

สิ่งที่กลัว :เลือด

งานอดิเรก : ชอบอ่านหนังสือ ไม่ก็ร้องเพลงในที่ๆไม่มีคน

เพิ่มเติม : -

(อันนี้เป็นของวิญญาณผู้พิทักษ์ค่ะ)

(จะปกป้องให้ได้นะ...)

ชื่อ-สกุล : ลิไมค์ ไดม่อน   (Rimia Diamond)

ชื่อเล่น :ไดม่อน (Diamond)

ประเภท :Rogue

ลักษณะภายนอก : หนุ่มผมสั้นสีดำ ตาสีฟ้าอมเขียวน้ำทะเล ที่แปลกคือเมื่ออยู่ที่มืดจะส่องประกาย ตัวสูง และไม่ยอมพูดคุยกับใครนอกจากจะมีคนถามและพูดคุยกับเจ้านาย

ลักษณะการพูดจา :ตอบตรงประเด็น พูดด้วยเสียงทื่อหรือเสียงโทนเดียว

ลักษณะการแต่งกาย :

นิสัย : เป็นคนรอบคอบ ถึงจะมีนิสัยที่ไม่พูดกับคนแปลกหน้าบ้าง ไม่พูดมีแต่จ้องมองอย่างเดียว แต่พอเจ้านายถามแค่คำเดียว ดันตอบซะยาว แต่ตอบแค่เสียงโทนเดียวน่ะนะ ไม่มีีดีใจ โกรธ เศร้า แต่ก็ยังมีมารยาทที่จะไม่เข้าจู่โจมคนแปลกหน้าที่เข้าหาเจ้านายตัวเอง เขาเป็นคนที่ระเอียดอ่อนทุกเรื่อง การนอน การตื่น การกิน ทุกอย่างล้วนทำให้เจ้านาย แต่ของตัวเอง ไม่ค่อยจะละเอียดอ่อนเท่าไร  แต่บางทีพอมีเรื่องกลุ้มใจก็เกิดอาการซุ่มซ่ามขึ้นมาซะงั้น แต่ก็มีความรู้สึก สังเกตุจากแววตา พอเศร้าก็จะหม่น พอดีใจก็จะมีประกาย พอโกรธก็จะขมวดคิ้ว ชอบที่เจ้านายชม และยังต้องคอยให้เจ้านายซ่อมเสื้อผ้าให้บ่อยๆ

ประวัติ : เป็นเพียงตุ๊กตาที่ตั้งอยู่ในห้องของเด็กหญิงชาวบ้านธรรมที่ชอบรอยยิ้มของผู้คนและรักการตัดผ้าเป็นที่รักของชาวบ้าน และเธอยังมีรอยยิ้มที่สดใสนั่นเป็นเอกลักษณ์ของเธอ เธอได้เขามาจากแม่ เธอเย็บตุ๊กตานี้ให้ลูกสาวเป็นของขวัญวันเกิด นั่นก็คือเขา เขารู้จักเด็กสาวมากกว่าที่เขารู้จักตัวเองเสียอีก เมื่อสงครามได้รามมาถึงหมู่บ้านที่เด็กสาวอาศัยอยู๋ ผู้เป็นพ่อและแม่จึงใส่พลังวิญญาณของพวกท่านใส่ตุ๊กตา นั่นทำให้เกิดเป็นเขาขึ้นมา "จงปกป้องลูกสาวเรา และปกป้องตนเองจากอันตราย " เขาได้รับคำสั่งแบบนั้น แน่นอนเขามีหน้าที่ทำตามคำสั่งของเจ้านายทุกอย่าง เขาอยากปกป้องเจ้านายคนปัจจุบันของเขา เขาอยากอยู่ใกล้ๆเจ้านาย อยากปกป้อง เขาไม่รู้สึกอะไรนอกจากอยากปกป้อง ปกป้อง และปกป้อง

สิ่งที่ชอบ :ความสงบ

สิ่งที่ไม่ชอบ : สงคราม

สิ่งที่กลัว :-

งานอดิเรก : นั่งฟังเจ้านายพูดคุยกับเรื่องต่างๆ

อาวุธ :ดาบคู่

เพิ่มเติม : เหมือนไม่มีสิ่งที่กลัวสักอย่าง

B A B Y ♥ T H E M E