[Fic Reborn 1827 ] ทำไงดี!! เมื่อผมหลงรักนายเมฆาจอมป่วน

ลำดับตอนที่ #5 : เมื่อผมหลงรักนายเมฆา : ครั้งที่ 5 บ้านตระกูลฮิบาริ

                            

                  บ้านตระกูลฮิบาริ เป็นบ้านหรูทรงญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม การตกแต่งภายใน แต่งด้วยธรรมชาติ โดยมีต้นไผ่ประดับตรงทางเดิน มีบอนไซหลากหลายชนิดตกแต่งอยู่รอบบริเวณบ้าน มีบ่อปลาทองเล็กๆ ประดับทำให้ดูร่มรื่น บรรยากาศภายในบ้านดูเงียบสงบ เหมือนคน " ตระกูลฮิบาริ " ที่เกลียดความวุ่นวายเป็นที่สุด 

                  ตระกูลฮิบาริเป็นตระกูลใหญ่ที่โด่งดังในประเทศญี่ปุ่น โดยมีฮิบาริ อเลาดี้เป็นลูกชายคนโต ที่รับตำแหน่งนายใหญ่ของตระกูลตั้งแต่อายุ 18 อเลาดี้สามารถทำให้ผู้ทรงอธิพล ผู้บริหารระดับใหญ่ หรือ ลูกน้อง ยอมรับในความสามารถของตนได้โดยไม่ต้องใช้เส้นสายของฮิบาริ ฟง ผู้ซึ่งเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดเลยสัดนิด และฮิบาริ เคียวยะ ลูกชายคนเล็ก ที่เก่งกาจไม่แพ้พี่ชายของตน โดยนิสัยส่วนใหญ่ของเคียวยะเป็นคนรักสันโดษ เย็นชา เกลียดความวุ่นวาย พูดน้อย ทำให้เจ้าตัวเป็นคนเคร่งครึงในกฎระเบียบ จนผันตัวมาเป็นกรรมการคุมกฎของเมืองนามิโมริ 

               ตึก ตึก

   เสียงฝีเท้าของคุซาคาเบะเดินลงมาจากรถคันหรู เพื่อมาเปิดประตูรถให้เจ้านายที่นั่งอยู่หลังรถ

       

 " ถึงแล้วครับ คุณเคียว " เสียงคุซาคาเบะบอกเตือนคนที่นั่งอยู่ในรถ 

 "เงียบ " คุซาคาเบะมองเข้ามาในรถจึงทำให้รู้ว่ากำลังเสียงดังรบกวนซาวาดะ สึนะโยชิที่กำลังนอนหลังฝันหวานพิงไหล่ นายน้อยของตน

"ผมขอตัวก่อนนะครับ " คุซาคาเบะก้มหัวลงเล็กน้อยก่อนเดินออกไป

 "คงจะเหนื่อยสินะ " เคียวยะปักปอยผมขึ้นมาทัดหูให้สึนะโยชิ ก่อนจะจับตัวสึนะโยชิให้นั่งพิงเบาะรถให้ดีๆ ก่อนเจ้าตัวจะลงมาจากรถแล้วก้มลงอุ้มเจ้าสัตว์กินพืชตัวเล็กของเขาขึ้นมาแนบอก 

 " ฮึก .. " สึนะโยชิขยับตัวเล็กน้อย

 " ... " เคียวยะอุ้มสึนะโยชิเข้าไปในบ้านตระกูลฮิบาริ ก่อนจะเดินตรงไปเรือนของตน ระหว่างทางเดินแม่บ้านหรือคนรับใช้ก้มหัวลงเล็กน้อยทำความเคารพนายน้อยคนเล็กของตระกูล

          ครืนนนน~ 

 เสียงเปิดประตูดังขึ้นของเจ้าของห้อง เคียวยะวางร่างเล็กของสึนะไว้บนเตียงนอนของตน ก่อนร่างสูงค่อยๆขึ้นคร่อมบนร่างเล็กๆของสึนะโยชิ 

    
       ตุบ !! เสียงของหนักตกลงบนพื้น

" เธอ!! " เคียวยะเงยหน้าขึ้นมองไปยังร่างเล็กว่าที่วงโกเล่รุ่นที่ 10 ทั้งที่ร่างกายดูบอกบาง แต่ไหล่คู่นั้นต้องแบบรับตำแหน่งอันยิ่งใหญ่และทรงเกียติไว้ ชั่งดูขัดตาจริงๆ แต่ที่หน้าเจ็บใจร่างเล็กนั้นเตะเขา เตะแรงซะด้วย เขาคงประมาทไปสินะ น่าสนใจจริงๆซาวาดะ สึนะโยชิ


"ยะ..อย่ามองผมแบบนั้นสิ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ" สึนะทำเสียงสั่นให้ดูน่าสงสาร ทั้งที่ในใจกำลังหัวเราะ หึหึ สมน้ำหนัก ลวมลามผมดีนัก ดีแค่ไหนแล้วไม่ปาดคอทิ้ง แบร่ๆ ไม่ต้องมาจ้องเลยไม่กลัวววว~ 

"....." เงียบ

" ฮะ..ฮึกผมขอโทษ " สึนะหันหลังให้ พร้อมกลั้นเสียงสะอื้น เหมือนคนร้องไห้ ถ้าเคียวยะเดินมาดูคงเห็นร่างบางไม่ได้กลั้นเสียงร้องไห้จนตัวสั่น แต่เป็นกลั้นเสียงหัวเราะ จนตัวสั่นต่างหาก

" หึ " คนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวอย่างเคียวยะมีหรือจะไม่รู้ แสบนักนะ น่าจับมาตีก้นให้ตายเลยจริงๆ

" อย่าโกรธผมเลยนะ .. " สึนะแกล้งปาดน้ำตาแล้วหันกลับมาจ้องหน้าเคียวยะ ทำไมนายหล่อจัง เท่ก็เท่ หุ่นก็ดี ตาก็คม ผิวก็ขาว เสียงก็หล่อ งื้ออออ ทูน่าใจละลาย จะเอาคนนี้ พ่อจ๋าแม่จ๋า หนูชอบบบบบบ.//////.

" เธอกำลังลวมลามฉันทางสายตาอยู่นะ ฟู้~~~ "เคียวยะลุกขึ้นมาแล้วกระซิบข้างหูสึนะ พูดจบเคียวยะก็เป่าหูสึนะไปหนึ่งที จนเจ้าตัว ...

" เขินหรอ "

"./////////. "สึนะหันหน้าหนี


   ตุบ ตุบ ตุบ
เสียงหัวใจดวงน้อยที่กำลังเต้นแรง ร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน ทำไมถึงใจเต้นแรงแบบนี้ ไม่ใช่ว่า...
















เขาเป็นโรคหัวใจหรอกนะ ...

" หื้ม เธอนี้ ... "

"อะ..อะไรหรอคะ..ครับ"สึนะถามไปอย่างตะกุกตะกัก

" น่ารัก .. : เคียวยะพูดแล้วก็หันมาจ้องตาเขา

".//////. "

" และ น่ากิน .. " เคียวยะงับจมูกสึนะโยชิเบาๆก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วเข้าห้องน้ำไป

" ไอ้บ้าาาาาาาา!! "สึนะตะโกนด่าไล่หลังคนที่เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างสบายใจ ทำไมถึงใจเต้นแรงแบบนี้ ทำไมนะ งื้อออออ สงสัยต้องเป็นโรคหัวใจจริงๆแน่ สึนะยกมือขึ้นมากำเสื้อข้างซ้ายตรงตำแหน่งที่หัวใจกำลังเต้นแรงอยู่ ..

" จะทำยังไงต่อไปดี ไปโรงเรียน แล้วทำไงต่อ เฮ้อออ สนใจไรวะ แค่ทำตัวสวยๆก็พอ ว้ายๆ เขินนนน " ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาเมื่อนึกถึงหน้าคุณฮิบาริ คนอะไรโคตรหล่อ หยิ่ง แต่ทูน่าก็ชอบ 

" คิดถึงโกคุเดระจัง ไม่ได้ติดต่อเลยตั้งแต่ไปอิตาลี เขาจะโกรธฉันไหม หรือเกลียดฉันไปแล้ว "

แบร่:p คิดถึงเค้าไหม?