ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ก๊วนสาวซ่าส์ ปะทะ แก๊งหนุ่มแสบ

    ลำดับตอนที่ #2 : ที่ปรึกษาส่วนตัว

    • อัปเดตล่าสุด 9 ส.ค. 49


    พี่ยอร์ ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริดจกร้านที่สุด

    อ้าว! ก็หล่อลากดินซะขนาดนี้จะไม่ให้ทำเสียงอ่อนเสียงหวานได้ยังไง

    ครับ เสียงหล่อจัง อ้าวแล้วจะพูดอะไรต่อดี เอาอันนี้ละกัน

    พี่ยอร์ สวัสดีค่ะ

    ครับ สวัสดีครับ ว้าวมีมารยาท ทักกลับด้วย...ผู้ดีจัง

    น้องครับพี่ขอ... ขออะไรวะ

    อ๋อนึกว่าฉันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอไอ้หน้าหล่อ นึกว่าจะนิสัยดีที่ไหนได้ อย่างแกมันต้องเจอฉันนี่

    ขออะไรวะพี่ คิดว่าหล่อแล้วจะขออะไรก็ได้งั้นเหรอ คนอย่างฉันมันไม่ได้ง่ายอย่างที่พี่คิดนะ ลองเข้ามาดูสิถ้าอยากได้แว่นไปซักอันหนึ่ง รุ่นใหม่ไม่มีกรอบ ไม่มีเลนส์ อยากลองใส่ดูซักครั้งในชีวิตมั้ยไอ้พี่ยอร์บ้า

       ทั้งห้องเงียบ.....

    ค้างเลยหละสิเจอฤทธิ์ยัยโอปอคนนี้

    อิ ๆ ๆ ฮ่า ๆ ๆ หัวเราะอะไรของมันวะ

    น้องครับ ที่พี่พูดหนะ หมายถึง พี่จะขอปิดม่านแสงอาทิตย์มันส่องโดนตาพี่

    เออจริงด้วย พี่เค้านอนตรงที่มีแสงแดดพอดี

    ...(ห้องพยาบาลที่โรงเรียนเราจะจัดเตียงนอนโดยการหันเท้าชนกันแล้วก็จะกั้นด้วยม่าน)...

    ตกลงได้มั้ยครับ พี่ถามด้วยสีหน้าปนขำ

    ได้ค่ะ ฉันคล้อยตาม

    แต่เดี๋ยว! ถ้าปิดม่านก็อยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2 ในม่านอะดิ พี่คนนี้ต้องคิดอะไรอยู่แน่ๆเลย

    เอ้ย ไม่ได้ถ้าพี่ปิดม่านก็เหลือแต่ฉันกับพี่ ในม่าน 2 คน มันทำให้น่าคิดนะพี่ ถ้าพี่จะปิดฉันออกไปก่อนดีกว่า

    แล้วฉันก็ลุกจากเตียง แต่ดันลืมไปว่ามีแผลที่หัวเข่าอยู่

    โอ๊ย! ฉันลุกขึ้นเกือบจะล้มแต่มีคนมาช่วยพยุงไว้

    พี่ยอร์ ว้าว! พระเอกสุดๆ ไม่ได้ ๆ ต้องวางฟอร์ม

    เป็นอะไรมากรึเปล่า ให้พี่ช่วยมั้ยครับ  โอ๊ย! อย่าพูด ๆ จะละลายไปทั้งตัวละนะ

    ไม่เป็นไร อีกอย่างไม่ขอขอบคุณด้วย เพราะว่าฉันไม่ได้ขอให้พี่ช่วย คิดจะแต๊ะอั๋งกันด้วยวิธีนี้ มันคงง่ายไปมั้ง

    วางฟอร์ม ๆ เท่ห์ปะ อิอิ

    น้องจะคิดยังไงก็ช่าง แต่พี่จะช่วย ตื้อจริงๆเล้ย คนสวยก็อย่างนี้แหละ ทำตัวลำบาก

    ไม่ได้ขอให้ช่วยนะพี่ ฉันพูดเพราะไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร

    จะไปไหนหละ เดี๋ยวพี่ไปส่ง พี่ยอร์ทมอบแววตาแฝงความสงสัยมาให้ บังเอิญหันไปสบตากับพี่ยอร์พอดี

    ม่านตาสีน้ำตาลอ่อนมันช่างสวยอะไรอย่างนี้ ฉันจ้องเพลินจน...

    เออ ตกลงน้องจะไปไหนครับ พี่ยอร์ถามอีกครั้ง

    อืม...ไป...ห้องเพาะเลี้ยงค่ะ แล้วพี่เค้าก็ช่วยพยุงพาฉันไปที่ห้องเพาะเลี้ยง

    เราไปให้อาหารที่ตู้ปลาด้วยกัน และเริ่มคุยกันอย่างสนิดสนมทากขึ้น

    ครืดดดดด เสียงที่ท้องฉันเริ่มร้องแล้ว และฉันก็เริ่มเอามือมาลูบที่ท้อง

    หิวเหรอ ดูเหมือนพี่ยอร์จะรู้ ก็นี่มันเกือบจะบ่ายโมงแล้ว ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย

    อืม ใช่ค่ะหิวมากด้วยอะ ฉันตอบพร้อมทำท่าทางเหมือนไม่ได้กินข้าวมาเป็นปี

    งั้นไปดิ พี่ก็หิวเหมือนกัน ไปนะ พี่ยอร์ชวนฉัน อ้อนได้น่ารักจังเลยอะ

    ไปดิพี่ยอร์ ฉันตบปากรับคำอย่างง่ายดายพี่ยอร์ก็ยิ้มให้ฉัน

    ...แล้วเราก็จับมือกันเดินไปที่มินิมาร์ทเพื่อไปซื้อขนม...

    แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนะ พี่ยอร์พูดขึ้น

    ที่พูดก็เพราะพี่เค้าอาสาเลี้ยงเอง ฉันเลยเอาไปนิดหน่อยเอง ประมาณว่าอย่างละ 1 ชิ้นในมินิมาร์ทอานะ

    อืม ก็ได้ งั้นเราไปกินที่สวนพฤกษากันนะ ฉันพูดกับพี่ยอร์ พี่ยอร์ก็ยิ้มตอบรับอย่างอบอุ่น

    แล้วเราก็ไปนั่งกินกันในชิงช้าที่มีหลังคา ใต้ต้นไทรในสวนพฤกษาที่รอบๆ รายล้อมด้วยดอกไม่นานาชนิดดูแล้วสดชื่นสุด ๆ

    อืม... น้องรู้จักพี่ แต่...พี่ยังไม่รู้จักน้องเลยนะครับ พี่ยอร์ริ่มพูดขึ้นหลังจากที่เงียบกันมานาน

    จริงสิ... ปอนี่เสียมารยาทจริงๆเลยเน้อ ฉันพูดพร้อมกับขอโทษ

    น้องชื่อปอเหรอ พี่ยอร์ามแบบนี้หมายความว่าไงนี่

    ชื่อปอแล้วมันทำไมเหรอค่ะ อยากรู้ ๆ ตอบไม่ดีมีสิทธิ์ตายนะค่ะพี่

    เปล่าหรอก ชื่อน่ารักดีหนะ แล้วไป...

    ที่จริงชื่อโอปอค่ะ เรียกปอเฉยๆก็ได้

    ครับ น้องปอ แล้วน้องรู้จักพี่ได้ยังไงหละ??? 

    เอ้า! ถามคำถามนี้ เอาไงดีจะบอกว่าเราแอบชอบพี่เค้ามานาน ตั้งแต่ขอถ่ายรูปคู่ตอนวันกีฬาสีไงแต่พี่เค้าคงจำไม่ได้แล้วหละ คงไม่ใช่เพราะลืมหรอกนะ แต่เพราะว่าฉันสวยขึ้นต่างหากหละ เอางี้ดีกว่า

    อืม... คือ เห็นเพื่อนๆในกลุ่มปอมันปลื้มพี่กันอะ แถเก่งมั้ย

    แล้วปอไม่ปลื้มพี่บ้างเหรอ โง่รึเปล่านี่ ทำไมจะไม่ปลื้มเล่า

    ไม่อะ เพราะฉันยังไม่รู้จักพี่ดีพอ

    อืม เพื่อนปอ ที่นอนหลับอยู่ในห้องพยาบาลนะเหรอ?

     พี่ยอร์ริ่มเปลี่ยนเรื่องดีเหมือนกันเพราะตอนนี้ฉันรู้สึกว่าหน้ามันเริ่มร้อนๆ มือไม้มันก็เริ่มอยู่ไม่เป็นสุขแล้ว

    ใช่ค่ะ ทั้งหมดเลย พวกฉันมีเยอะมั้ยหละ อวดๆ

    ปอ อยากได้ที่ปรึกษาส่วนตัวมั้ย พี่ยอร์จพูดขึ้น หน้าพี่ยอร์จทำไมเริ่มแดงอะ

    ถามทำไม ที่ปรึกษาปอก็มีตั้ง 7 คนแล้วนะ เพื่อนก็มีตั้ง 7 คนแล้วจะเอามาทำไมอีก

    พี่จะขอเป็นที่ปรึกษาส่วนตัวของปอคนหนึ่งจะได้มั้ย พี่ยอร์จพูดแล้วยิ้ม

    ทำไมจะไม่ได้เล่า รับที่ปรึกษาเพิ่มอีกซักคนจะเป็นไรไป

    ได้สิค่ะ พี่ชาย อ้าวพี่ชายพูดผิดตรงไหน ทำไมทำหน้าผิดหวังอย่างนั้นหละ หรือว่าพี่ยอร์จคิดกับเรามากว่านั้นงั้นเหรอ  ม่ายๆๆ อย่าหลงตัวเองสิ เรานี่บ้า

    จริง

    พี่ยอร์ขออะไรซักอย่างสิ

    อืม อะไรเหรอ สำหรับปอ พี่ให้ได้ทุกอย่างแหละ แววตาของพี่ยอร์จดูอบอุ่นจัง

    พี่ไม่ต้องพูดเพราะเกินไปได้ไหม...แบบว่าไม่ต้องลงท้ายด้วย  ครับ อะไรอย่านี้หนะ มันดูห่างเหินกันเกินไป

    ได้สิน น้องปอ

    มันต้องอย่างนี้สิค่ะ พี่ชาย แล้วเราก็นั่งกินขนมกันต่อ

    แต่เดี๋ยวนะเมื่อกี้พูดถึงเพื่อน เพื่อนของฉันมันคงจะตามหาฉันแน่ๆเลย

    พี่ยอร์ปอต้องไปหาเพื่อนๆแล้วหละ พอดีนัดกันตื่นตอนบ่ายโมง ถ้ามันรู้ว่าปอหนีมากินขนมกับเทพบุตรสุดหล่อของพวกมันด้วยกัน2 ต่อ 2 มันคงได้บ่นปอจนอุจาระ(ขี้)หูเต้นระบำแน่ๆเลย

     ฉันรีบเดินกระเผกๆ ออกมาจากชิงช้า

     เดี๋ยวปอ พี่ไปด้วย  แล้วพี่ยอร์ก็รีบวิ่งมาช่วยพยุงฉันไปจนถึงห้องพยาบาล

    ฉันลองมองไปรอบข้าง ตลอดทาง มีแต่แววตาที่เคลือบด้วยยาพิษหลายคู่ส่งมาให้ฉัน ถ้าหากพวกผู้หญิงพวกนี้ฆ่าฉันด้วยสายตาได้ ฉันคงตายในอ้อมแขนพี่ชายคนนี้ตั้วแต่ออกมาจากห้องพยาบาลแล้วหละ

    แกไปไหนมายัยปะ...

    ยัยมินท์ทักฉันแต่ก็ต้องหยุดฉะงักไป เพราะคนที่กำลังตามเข้ามา ก็พี่ยอร์จไงละ

    พี่...ยอร์.. ยัยเปิ่นพูดออกมาเบาๆ

    หล่อจัง ยัยบอลลูนพูดขึ้นอีกคน

    พี่ยอร์ป่วนหิวข้าวจังเลยไปกินข้าวกับป่วนนะค่ะ

     ยัยป่วนออกปากชวนพี่ยอร์ทจพร้อมกับเดินเข้าไปควงแขน

    ไม่ ไปกับบอลลูนดีกว่านะค่ะไปกับยัยป่วนหนะเห็นหน้าก็กินข้าวไม่ลงแล้วหละค่ะ

     ยัยบอลลูนเดินเข้ามาควงแขนพี่ยอร์อีกคนพร้อมกับดันฉันจนตกไปที่เตียง

    นี่มันเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนเหรอเนี่ย ฉันรำคาญมากๆ เลยเดินมาหายัยมินท์

    มินท์ แกคิดว่าไง ฉันรู้ว่าแกต้องการจะพูดอะไรซักอย่างแน่

    ฉันรู้จักนิสัยยัยเพื่อนคนนี้ดี ถ้าใครทำอะไรที่ไม่เข้าหูเข้าตามัน มันจะมาบรรยายกับฉันทู๊กกกที

    ปอ แกดูดิมันเข้าไปควงแขนพี่ยอร์ทของฉันหนะ ฉันไม่เอาแล้วหาใหม่ก็ได้ แกดูยัยป่วนมันทำสิเอาหน้าถูแขน

    ถ้าถูขาพี่เค้า...ถ้าดูไม่ออกว่าเป็นคนนะฉันคงคิดว่ามันเป็นหมาแล้วนะเนี่ย แล้วดูยัยบอลลูนดิ เอานมอันเท่าลูกบาส

    ถูแขนพี่เค้าอยู่ได้ ถ้ามันสูงอีกนิดคงเอานมทับหน้าพี่เค้าหายใจไม่ออกตายไปแล้วแน่

       โห!เพื่อน พักหายใจบ้างก็ได้นะ

    อืม ฉันก็ว่างั้นแหละ แต่วันนี้คงไม่มีใครได้ไปกินข้าวกับพี่ยอร์ทจแล้วหละ

    ทำไมหละยัยมินท์ถามด้วยสีหน้าที่งงสุดๆ

    เดี๋ยวแกก็รู้

    พี่คงไปกับน้องๆไม่ได้แล้วหละครับ เพราะพี่อิ่มแล้ว พี่ยอร์จอธิบาย

    พี่เค้าไปกินขนมกับฉันมาแล้วหนะสิแทนที่จะลดฉันเริ่มเพิ่ม เครื่องหมาย ? ขึ้นบนใบหน้าของทุกๆคน

     หา!!!ว่าไงนะ[ (_)!!!? ]

     ทุกคนในห้องพูดพร้อมกันหมด

    ยกเว้นฉันกับพี่ยอร์  พี่ยอร์ทเริ่มหน้าแดง ส่วนฉันก็หัวเราะในใจด้วยความสะใจ

     

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×