3 ทหารเสือ

ลำดับตอนที่ #3 : คฤหาสน์ร้าง

กระปุกพริกไทย!  ทิมรีบวิ่งไปที่ตู้อย่างรวดเร็วเพราะเกรงว่าคนอื่นจะแย่งกระปุกพริกไทยไปจากเขา  “นี่หนูมานี่หน่อยซิ”ชายคนหนึ่งท่าทางใจดีที่ยืนอยู่ตรงเตาไฟเรียกหาทิม “ผมเหรอ?”ทิมถาม  ชายคนนั้นพยักหน้าตอบอย่างเป็นมิตร  ทิมเดินไปหาชายคนั้นพลางวางกระปุกพริกไทยไว้ที่เตาไฟที่ว่างอยู่ “ฉันชื่อคลาชเชอร์ ยินดีที่ได้รู้จัก หนูคงเป็นทิมสินะ หนุ่มน้อยทิม”ชายคนนั้นเอยอย่างเป็นมิตร “แล้วมีอะไรเหรอครับ”ทิมถาม “พอดีฉันเห็นว่านายไม่มีเครื่องปรุงอะไรเลยยกเว้นพริกไทยแถมยังไม่มีเนื้อด้วยแต่ฉันมีเครื่องปรุงหมดทุกอย่างยกเว้นพริกไทย

ฉันคิดว่าเรามาใช้ของร่วมกันดีกว่าฉันจะได้ใช้กระปุกของนายไง อ่ะนี่ฉันให้เนื้อ2ชิ้น”คลาชเชอร์เสนอ “อืมขอบคุณครับ”ทิมกล่าวขอบคุณพลางรับเนื้อมาจากเขา “ฉันเอามาสี่ชิ้นให้นายไปสองชิ้นฉันก็เหลือสองชิ้น นายต้องทำสเต็กนะ”คลาชเชอร์ “ครับ”ทิมตอบพลางวิ่งไปเอาสัมภาระที่อยู่บนเคาต์เตอร์มาไว้ข้างๆเตาของตน ทิมเปิดตำราอาหารเพื่อหาวิธีทำสเต็ก “ตำราอย่างเด็กใหม่น่ะมันไม่มีวิธีทำสเต็กหรอก อ่ะนี่ต้องตำราอย่างฉันดูซะ”คลาชเชอร์บอกก่อนจะยื่นตำราอาหารให้ทิม “ขอบคุณครับ”ทิมกล่าวขอบคุณ “เอ้า แล้วคุณจะดูตำราของใครล่ะครับ”ทิมถาม คลาชเชอร์ส่ายหน้าช้าๆก่อนจะบอกว่า “ไม่ต้องหรอก ฉันจำสูตรอาหารได้หมดแล้ว...”เสียงของคลาชเชอร์หายไปเพราะมีคนๆหนึ่งผลักคลาชเชอร์ไปห่างๆและคำรามใส่คลาชเชอร์ “อย่ายุ่งกับเด็กของฉัน!!” “นี่เด็กของนายเหรอโซล ฉันขอโทษทีที่ยุ่งกับเด็กของนาย”คลาชเชอร์ขอโทษโซล “เฮ้ยแถวๆนั้นน่ะเบาหน่อย อ้อ โซลกับที่ได้แล้ว”หัวหน้าพ่อครัวห้าม “เชอะฝากไว้ก่อนเถอะ”โซลเอ่ยพลางเดินหนีไป

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งพลบค่ำ ทุกคนทำงานเหนื่อยกันมาก พวกเขาต่อแถวรับเงินเดือนที่เคาต์เตอร์ในร้านกับแคปป์ เมื่อทุกคนได้เงินกันหมดแล้วก็ยกเก้าอี้ขึ้นไปไว้บนโต๊ะอย่างอ่อนเพลีย “อืม...ซื้อน้ำกินให้เย็นคอหน่อยดีกว่า “ชายคนหนึ่งบิดขี้เกียจหลังจากยกเก้าอี้เสร็จแล้วพลางเดินไปตู้น้ำอัดลมพลางจะหยอดเหรียญ

“อ้ะๆช้าก่อนสหาย ไม่ต้องเปลืองตังหรอกเดี๋ยวฉันหยอดให้เอง แล้วเอาตังฉันด้วย”บิลบอกพลางกระโดดมขวางหน้าชายคนนั้น “โอ้นายช่างมีน้ำใจเสียจริงเอาเถอะ”ชายคนนั้นพูด บิลเดินออกไปที่ตู้น้ำอัดลมพลางหยอดเหรียญและกดปุ่มน้ำเป๊ปซี่น้ำเป๊ปวี่กระเด้งออกมาทางช่อง บิลเอื้อมมือไปจับกระป๋องน้ำอัดลมมาและแทงเข็มไปที่กระป๋องไม่ให้ใครเห็น บิลเดินออกมาห่างๆจากตู้และยื่นกระป๋องให้กับชายคนนั้นในขณะที่เข็มยังคาอยู่ที่กระป๋อง “ขอบใจ”ชายคนนั้นกล่าว เขาเปิดกระป๋องและดื่มอย่างรวดเร็วแต่เขาก็สดุ้งเมื่อนิ้วได้สัมผัสกับเข็ม

ทันใดนั้นชายคนนั้นก็ซุดฮวบไปกองกับพื้น “อ๊าก”ชายคนนั้นกรีดเสียงร้องก่อนจะตาย

บิลรีบเดินออกจากศพของชายคนนั้น “เฮ้ย นายเป็นอะไรไป ฟีล”แคปป์ถามชายคนนั้นแต่ไม่มีเสียงตอบจากชายคนนั้น “เขาตายแล้ว”คลาชเชอร์เดินเข้ามาและเอานิ้วชี้มาสัมผัสที่ใต้จมูก “ทำไมนายถึงรู้”แคปป์ “ลมหายใจไม่มี

รีบโทรหาตำรวจเร็วเข้า” “เอ่อ ก็ได้ๆ”แคปป์พูดอย่างร้อนรนพลางวิ่งไปหาโทรศัพท์ “ขอให้ทุกคนออกห่างผู้ตายหน่อยครับ”คลาชเชอร์บอกกับทุกๆคน

ทันใดนั้นเองรถตำรวจก็มาถึงร้าน บิล ทิบเบิล และโซลแอบหนีจากกลุ่มชนไปอย่างไม่มีใครรู้แต่ก็ไปสะดุดตำรวจนายหนึ่งเข้า เขาจึงรีบตามสามวายร้ายไปยัง...





                                                                                     คฤหาสน์ร้าง...