คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ดาบหัก
ในเมืองพรอนเทร่า บรรดาผู้คนในแมืงพากันหลับไหล ภายใต้หลังคาบ้านที่เงียบสงบ แต่บางผู้คนที่ไม่มีบ้านอาศัยจึงต้องไปอาศัยโรงแรมในเมือง...
“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไม๊คะ” พนักงานหญิงในโรงแรมเอ่ยกับผู้มาเยือนคนใหม่
“ว๊าย!!” พนักงานหญิงร้อง
“เงียบซะไม่งั้นฉันเอาการ์ต้านี่ปาดคอเธอซะ!” ชายนิรนามถือการ์ต้ามาจอคางพนักงานสาว ชายคนนั้นใส่ผ้าพันคอที่ขาดยุ่ยๆพันรอบปากและใส่หมวกทรงต่ำสีดำหลุบหัวคล้ายกับว่าอำพรางตัวจากคนอื่น
“มีคนพักที่ชื่อว่า เฮฟ แกรนสัน ที่นี่ไหม?” ชายนิรนามถาม
“รอสักครู่นะคะ” พนักงานหญิงบอกอย่างหวาดๆเพราะการ์ต้ายังจ่อคางเธออยู่ เธอค่อยๆเอื้อมไปหยิบสมุดบันทึกรายชื่อคนที่มาพักที่อยู่บนโต๊ะเพราะถ้าหยิบเร็วเกินไปอาจพลาดพลั้งไปโดนการ์ต้าที่ชายนิรนามจ่ออยู่ก็เป็นได้
“ลดการ์ต้าลงก่อนได้ไหมคะจะได้ดูสะดวกบันทึกสะดวกขึ้นน่ะค่ะ” พนักงานหญิงเอ่ย
“อืม ก็ได้แต่อย่าตุกติกเป็นอันขาดไม่งั้นจะเจอบทเรียนที่สาสม” ชายนิรนามบอก แล้วลดการ์ต้าลง
“ย้าก!!! ไอ้ชาติชั่ว” พนักงานสาวร้องพร้อมหยิบแจกันดอกไม้ที่อยู่บนโต๊ะมาฟาดใส่หัวของชายนิรนาม
เพล้ง!!
ฉัวะ!!
ร่างของพนักงานสาวโดนชายนิรนามเอาการ์ต้าแทงทีท้องค้างไว้แล้วยกขึ้นมา “บอกแล้วว่าอย่าตุกติก” ชายนิรนามบอก แล้วปล่อยหญิงสาวคนนั้นลงมา เลือดอาบท้องของเธอ แต่ชายนิรนามเลือดออกที่หัว เนื่องจากโดนแจกันฟาด
ชายนิรนามเดินอ้อมไปที่โต๊ะแล้วหยิบบันทึกมาอ่านดู “หึหึ...ไม่รอดแน่” ชายคนนั้นเอ่ยพึมพำแล้วปล่อยบันทึกลงกับพื้น ชายนิรนามเดินขึ้นบันไดไปยังชั้น2
“โอย...” พนักงานหญิงยังทนบาดแผลได้ไม่นาน เธอคลานช้าๆไปที่โทรศัพท์แล้วยกหูโทรศัพท์แล้วหมุนตัวเลขไปมา
“ช่วยมาที่โรงแรมพรินซ์ชาดที....” พนักงานหญิงทนบาดแผลไม่ไหวเลยฟุบลงสิ้นใจคาโทรศัพท์
“ห้องที่ 9107 ห้องที่9107...” ชายนิรนามไล่หาห้องที่มีหมายเลขนี้ไปเรื่อยๆ
“อ๊ะเจอแล้วห้องนี้ล่ะ” ชายนิรนามเอ่ยแล้วชี้ไปที่ห้องที่มีหมายเลข9107อยู่ที่ประตู เขาค่อยๆเปิดเข้าไปอย่างเงียบๆ ในห้องเงียบสงัดและภายในห้องก็มืดมาก
เคร้งๆ
เสียงชายนิรนามถูการ์ต้าไปมา เขาค่อยๆย่องไปที่ร่างของคนที่นอนคลุมโปงอยู่
“ย้าก!!!” ชายนิรนามร้องแล้วเอาการ์ต้าทิ่มไปที่ร่างของคนที่นอนคลุมโปง ร่างนั้นยังนิ่งไม่มีเลือดไหลมาซักกะแอะเดียว
“หืม??ทำไมไม่มีเลือดไหลออกมาเลย” ชายนิรนามสงสัย แล้วเขาก็เปิดผ้าห่มออกมา
สิ่งที่เขาเห็นก็คือตุ๊กตารูปโพริ่งหลายตัวอยู่ในนั้น “บ้าเอ๊ย” ชายนิรนามสบถ
ฟุ่บ แคว่ก!!
“ฉันว่าแล้วว่าแกต้องมา” เฮฟกระโดดออกมาจากความมืด แล้วฉีกผ้าพันคอแล้วปัดหมวกออก
“เฮ้ย ไม่ใช่ไอ้แดนนี่หว่า” เฮฟร้อง
“ก็ไง ฉันคือ บาราโค่ นักฆ่าแห่งรัติการณ์” บาราโค่บอกพร้อมกับง้างการ์ต้าแล้วฟันเข้าเต็มหน่วง
“โซนิกโบรว!!!” บาราโค่ร้องแล้วฟันเข้าที่หน้าอกของเฮฟกระเด็นทะลุหน้าต่างออกไปจากชั้นที่2
“อั้ก...” เฮฟร้องเลือดกระอักออกจากปากและหน้าอก เขาชักดาบออกมาแล้วฟันอย่างบ้าคลั่ง แต่บาราโค่หลบได้แล้วถีบหน้าอกเฮฟกระเด็นออกไป
“แมกนั่ม เบรก!!!” เฮฟใช้ดาบทิ่มลงกับพื้นเปลวเพลิงพุ่งออกไปหาบาราโค่ แต่บาราโค่กระโดดหลบได้อย่างสวยงาม แล้วพุ่งเข้าหาเฮฟแล้วฟันการ์ต้าเข้าที่หัว แต่เฮฟก้มหลบได้ทัน แล้วเอาดาบฟันที่หัวเข่าของบาราโค่ แล้วก็ถีบหน้าท้องของบาราโค่กระเด็นไปไกล
“สมแล้วที่แดนบอกว่าเธอเก่ง ฮ่าๆๆๆ” บาราโค่ค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วชี้การ์ต้าไปหาเฮฟ
“แต่แกก็ต้องไม่รอดอยู่ดีแหละน่า” บาราโค่บอกเอาการ์ต้าที่อยู่ในมืออีกข้างไปชี้ใส่เฮฟแล้วประกบกัน
“แกจะได้เห็นท่าไม้ตายที่ฉันคิดขึ้นมาเอง ท่าไม้ตายที่ ปลิดชีพทุกลมหายใจได้อย่างง่ายดาย เป็นท่าที่ใช้ sp สูง อาจทำให้คนนั้น sp หมดในทันใด แต่ฉันก็พอใจถ้าเธอตายแล้วฉันก็ไม่ต้องใช้ spอะไรอีกแล้วจริงไหม ฮ่าๆๆๆ” บาราโค่สาธยายอย่างบ้าคลั่ง
“ถ้าฉันหลบท่านั้นได้ล่ะ” เฮฟถาม
“ไม่มีใครหลบได้” บาราโค่บอก
“มั่นใจขนาดนั้นเชียวเรอะ” เฮฟถาม
“อย่าพูดมากไปเตรียมตัวตายได้แล้วไป๊” บาราโค่ตะโกน
“วงสว่านแห่งยมทูต!!” บาราโค่ร้องแล้วหมุนตัวคล้ายสว่าน จนตัวลอยขึ้นแล้วพุ่งเข้าไปหาเฮฟ
เฮฟชักดาบอีกเล่มมาไขว้กับดาบอีกเล่มเป็นรูป x แล้วพูดว่า “แผนการแกไม่สำเร็จ”
วงสว่านที่เป็นตัวของบาราโค่พุ่งไปประทะกับดาบของเฮฟที่เป็นรูป X สว่านหยุดหมุนลงในทันใด บาราโค่ยืนหอบแฮ่กๆอยู่ข้างหน้าเฮฟ “ฮ่าๆๆๆไม่สำเร็จจริงๆด้วยสินะ” บาราโค่พูด
เเคร้ง
เสียงดาบของเฮฟทั้ง2เล่มแต่ออกเป็นเสี่ยงๆ “หา!! ดาบของฉัน” เฮฟร้องแล้วมองดาบที่แตกลงเป็นเสี่ยงๆ “ไอ้บ้าเอ๊ย” เฮฟด่าบาราโค่แล้วถีบเสยคางบาราโค่กระเด็นออกไปนั่งคุกเข่า
ฝนจากยามค่ำคืนค่อยซาลงมาทีล่ะเล็กทีล่ะน้อย จนฝนตักหนักราวกับว่ามีใครเทน้ำลงมาจากสวรรค์
“ฉันจะฆ่าแกให้ได้” บาราโค่พูด แล้วพุ่งเข้าหาเฮฟ
“อย่าฆ่าคนให้มากกว่านี้อีกเลยพี่ เค้ายังไม่ได้ทำอะไรเราเลย เราเป็นฝ่ายไปทำเค้าก่อนเอง” เสียงๆหนึ่งดังขึ้น ทำให้บาราโค่หยุดชะงัก
“แล้วทำไมวะ นี่มันเรื่องของฉันไม่ใช่เรื่องของแก!!” บาราโค่ตะหวาดใส่ร่างของแอสซาซินที่อยู่กลางสายฝนนามว่า “แดน”
“นี่มันเรื่องของพี่งั้นเหรอ มันเรื่องของพี่แล้วพี่ไปให้เรื่องของคนอื่นเขามาเกี่ยวด้วยทำไม” แดนว่าพลางชี้ไปที่เฮฟที่ยืนนิ่งไม่พูดอะไร
“ผมขอร้องหยุดซะเถอะนะพี่ ผมขอร้อง!!!” แดนตะโกนดังสนั่น
“แกไม่สมควรอยู่ในวงศ์ตระก ูลเรา ไอ้แดน” บาราโค่บอก
“ทำไมผมอยู่ในวงศ์ตระก ูลของพี่ไม่ได้ล่ะ” แดนถาม ช่วงนี้เฮฟอึ้งมากเพราะไม่เคยเห็นแอสซาซินผู้เก่งกาจมาอ่อนข้อพูดขอร้องกับบาราโค่อย่างงี้
“ก็เพราะตระก ูลเราเป็นแอสซาซินทั้งนั้นเลยนี่นา” บาราโค่บอก
“งั้นเหรอเพราะเหตุผลนี้งั้นเหรอ ที่พี่เห็นว่าผมไม่สมควรเป็นแอสซาซินงั้นเหรอ” แดนถามอีกครั้ง
“........” บาราโค่เงียบไป
“ทำไมล่ะ พี่เงียบทำไม พี่เงียบทำไม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” แดนร้องดังที่สุดแล้ววิ่งไปกระชากคอเสื้อ
“แกกล้ากระชากคอเสื้อฉันงั้นเหรอ?” บาราโค่ถามแล้วใช้การ์ต้าแทงที่หน้าทองของแดน
“อ๊อก...” แดนร้องกุมหน้าท้องอย่างเจ็บปวดแล้วลงไปดิ้นพรากๆกับพื้น “ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” บาราโค่หัวเราะ
“คนยังงี้นี้นะ คนยังงี้เนี่ยนะ คนที่เป็นพี่แต่ทำกับน้องได้ลงคอ!!” เฮฟร้อง “นี่เธอ...” แดนเอ่ยสั้นๆ
“ไปซะ อย่ามายุ่งเรื่องชาวบ้าน นี่มันเรื่องของพี่กับน้องเท่านั้น!!” บาราโค่ตะหวาด
“ไม่ฉันจะยุ่งกับใครก็มันเป็นสิทธ์ของฉัน! มีใครจะยุ่งด้วยไหมยะ!! อุ๊บ!” เฮฟปิดปากเพราะเผลอพูดคำบางคำออกไป
“ผู้หญิงก็คือผู้หญิงวันยังค่ำแหละน้า” บาราโค่บอกแล้วหันหน้ามาหาเฮฟ
ฉั่ว
เหตุการณ์ที่ไม่น่าคาดฝันเกิดขึ้นกับพี่แล้วก็น้อง เหตุการณ์ที่ไม่น่าคาดฝันก็คือผู้น้องใช้การ์ต้าแทงทะลุหัวใจของผู้พี่จากข้างหลัง แต่ผู้พี่ยังพอมีหัวใจเต้นอยู่เพราะผู้น้องแค่สกิดให้มันพุ่งออกมาจากร่าง แต่ยังมีเส้นเลือดต่อจากหัวใจไปอวัยวะอื่นเส้นเลือดนั้นหายเข้าไปในร่าง หัวใจของผู้พี่เต้นตุบตับ
“ฮ่าๆๆ แกนี่มันฝีมือดีจริงๆนะ ฉันขอยกย่อง ยินดีต้อนรับสู่ตระก ูลของเรา พี่ต้องไปล่ะ ลาก่อน...” บาราโค่พูดแล้วใช้มือบีบหัวใจให้แตกสลาย
เป็นภาพที่ไม่อยทากจะนึก เลือดอาบการ์ต้าของแดนและมือของบาราโค่ เฮฟปิดตา
ส่วนแดนก็น้ำตาไหลอาบแก้มหรือว่าฝนที่เทลงมามาอาบแก้มของแดนหรือเปล่าก็ไม่รู้
ทันใดนั้น เหล่าอัศวินก็ขี่ปีโก ปีโกะ มาทั้งขบวน “ทางเราคาดว่าท่านนักดาบแห่งพรอนเทร่าน่าจะจัดการแอสซาซินตนนี้ได้คนเดียวหวังว่าจะไม่ต้องให้พวกเราช่วย” อัศวินคนหนึ่งบอกกับเฮฟ
“รับทราบ” เฮฟตอบ แล้ววิ่งเข้าหาแดน แต่แดนวิ่งเร็วมากเค้าผละออกจากศพของพี่ชายของเค้า แล้วก็วิ่งไปที่หน้าพุแล้วโยกคันโยกที่อยู่ในน้ำพุ รูปปั้นน้ำพุเปิดออกแล้วก็เห็นหลุมสีดำทะมึนอยู่ภายใน แดนกระโดดเข้าไปในหลุมแล้วทันใดนั้นรูปปั้นก็ปิดลง...
To be continue…>>
ความคิดเห็น