3 ทหารเสือ

ลำดับตอนที่ #2 : การหวนคืน...

     พวกเขาอึ้งไปพักหนึ่งเพราะวายร้ายสามคนอยู่ห่างจากเขาไม่กี่ฟุตเท่านั้น  “เรามาทำงานแล้ว สวัดดีครับอ้อนี่เด็กใหม่หรือนี่ท่าทางแต่ละคนหล่อไม่เบานี่แต่จะเอาความหล่อไปทำอะไรในห้องครัว ฉันชื่อบิลยินดีที่ได้รู้จักนะ”วายร้ายคนหนึ่งพูด “เราไม่ได้มาสมัคร...”ทิมตะคอกใส่แต่วายร้ายอีกตนเอ่ยขัดคอเขาอย่างรวดเร็ว “ข้าทิบเบิลยินดีที่ได้รู้จัก” “เราไม่ได้มาสมัครงานเป็นพ่อครัวนะ!!!!!!!!!!”ทิมรวบรวมพลังเสียงที่เขามีอยู่ตะโกนออกไป พลังเสียงนั้นทำให้คนทั่วเมืองตื่นจากความฝันอันแสนสุข  “นี่ พวกนายน่ะเบาๆหน่อยจะได้ไหมรู้ไหมฉันไม่เคยได้ยินเสียงที่ดังขนาดนี้มาก่อนแล้วอีกอย่างฉันคุยโทรศัพท์อยู่นะ!”แคปป์ตะคอกใส่ทิม  “ฉันชื่อโซล

ยินดีที่ได้รู้จัก”  “แต่เราไม่ยินดีที่ได้รู้จักคุณ!”แจ็คตะคอกใส่วายร้ายอีกคนที่เพิ่งแนะนำตัวเอง  “เธอไม่ได้สมัครงานเป็นพ่อครัวก็เหมือนได้สมัครงานนั้นนั่นแหละ”บิลกล่าวพลางยิ้มอย่างชั่วร้าย “คุณหมายความว่าอย่างไร”

จอห์นพูดหลังจากที่กรอกเอกสารอย่างรวดเร็วเพราะเขาเกรงกลัวว่าจะได้ทำงานพ่อครัวกับเจ้าวายร้ายไคล์มาร์ก

เขากวาดตามองเพื่อนๆของเขาที่ยังไม่เสร็จในการกรอกเอสาร  “คุณแคปป์ครับเราขอใครคนหนึ่งไปร่วมงานกับพวกเราด้วยได้ไหมครับ”ทิบเบิลถามแคปป์ที่กำลังกดเลขหมายไปยังบ้านอื่นๆ “ได้สิๆเลือกไปเลยไม่ว่าๆ”แคปป์ตอบอย่างปัดๆ “ไม่นะ คุณทำกับเราอย่างนี้ไม่ได้”แจ็คเอ่ยหลังจากที่กรอกเอกสารเสร็จแล้ว “แกชะตาขาดแล้วไอ้หนู แกคือคนที่ยังกรอกเอกสารไม่เสร็จ”ทิบเบิลเอ่ยพลางมองมาที่ทิมที่กรอกเอกสารอย่างรวดเร็ว “หยุดกรอกได้แล้ว!”บิลตะโกนก่อนจะเดินไปคว้าเอกสารมาจากทิมและขยำให้เป็นก้อนแล้วขว้างลงถังขยะที่อยู่มุมร้าน “มานี่ไอ้หนู...โซลจะเป็นพี่เลี้ยงให้นายเอง...ผมเอาเจ้าหนูน้อยนี่ไปนะครับ”ทิบเบิลเดินเข้าไปทิมและกระชากเสื้อเขาไปหาโซล “มานี่มะ...ฉันจะเป็นพี่เลี้ยงแกเอง”โซลเอ่ยก่อนที่จะกระชากเสื้อเขามาจากทิบเบิลแล้วลากเขาไปในห้องครัวขนาดใหญ่ “ม่ายยยยย....”จอห์นตะโกนพร้อมกับกระโดดเข้าหาโซลที่กำลังลากทิมเข้าประตูพอดี “อย่าซ่าสิวะ!!!”บิลตะคอกใส่จอห์นที่กำลังกระโดดลอยอยู่บนอากาศ  “แกอยากซ่าดีนัก!!”บิลร้องก่อนจะต่อยไปที่หน้าท้องของจอห์น “อ๊ากกกกก”จอห์นร้องอย่างเจ็บปวด แรงหมัดของบิลทำให้เขากระเด็นไปกระแทกกับเคาต์เตอร์ “ทิม...”เขาร้องเรียกหาทิมแต่ก็ไร้ประโยชน์ทิมหายเข้าไปในห้องครัวแล้ว “เจ็บอะไรมากไหมเดี๋ยวฉันพยาบาลให้”แคปป์เดินเข้ามาหาจอห์นอย่างเป็นห่วง “ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ เจ็บนิดหน่อยผมทนได้”เขาตอบอย่างเกรงใจขณะพยายามลุกขึ้น “ผมต้องการความช่วยเหลือ ผมอยากได้เพื่อนผมกลับมาจะได้ไหมครับ”จอห์นขอร้องแคปป์ “ฉันขอโทษนะ...แม่ฉันบอกว่าเราควรพูดคำไหนคำนั้นน่ะ”แคปป์กล่าวขอโทษจอห์น “พวกเธอไปทำงานได้แล้ว ไปเปลี่ยนชุดด้วย ห้องเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดอยู่นั่น”แคปป์เอ่ยพลางเดินทะลุห้องครัวไปห้องนอนของตน “นั่นห้องเก็บอุปกรณ์หรือน่ะ ฉันว่ามันเป็นผนังร้านมากกว่านะ”แจ็คเอ่ยขณะมองไปยังประตูบานหนึ่งที่ดูกลมกลืนกับผนังมาก “ไปกันเถอะจอห์น ไปเปลี่ยนชุดกัน”แจ็คเอ่ยชวนจอห์นที่ทำหน้าเศร้าอยู่

“มัวทำอะไรกันอยู่ฉันเปลี่ยนเสื้อเรียบร้อยแล้วนะ”แคปป์เอ่ยขณะที่เดินออกมาจากห้องครัว “รีบหน่อยเดี๋ยวลูกค้าเขาจะมาแล้ว”แคปป์เร่งแจ็คและจอห์น   ส่วนทิมก็โดนโซลลากเขาเข้าห้องครัว “ปล่อยฉันนะปล่อยๆๆๆ”ทิมร้อง

“มานี่ ลุกขึ้นๆ นายเอาชุดไปเปลี่ยนซะโอเค?  พอเสร็จแล้วนายไปเอาสัมภาระและตำราที่คนที่อยู่เคาต์เตอร์ตรงนั้น”โซลอธิบายพลางหยิบชุดพ่อครัวให้ทิม “ห้องเปลี่ยนเสื้ออยู่นั่น”โซลบอกกับทิมก่อนจะชี้ไปที่ห้องๆหนึ่ง

       ทิมเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อแล้วเขาก็มองไปที่หน้าต่างเล็กๆในห้องเปลี่ยนเสื้อ  ตอนนี้ข้างนอกมีคนเข้าร้านแล้ว ส่วนห้องครัวก็มีเสียงของคนคุยกันมากมายซึ่งเขามั่นใจว่าต้องมีพ่อครัวมาแล้วแน่ๆ  เมื่อเขาเปลี่ยนชุดพ่อครัวแล้วก็ออกจากห้องเปลี่ยนชุดแล้วทำตามคำแนะนำของโซล  เขาเดินไปที่เคาต์เตอร์สีขาวซึ่งมีชายที่ใส่ชุดสูทยืนอยู่  “ผมมาเอาอุปกรณ์ครับ”ทิมบอกกับชายที่ใส่ชุดสูท “หวัดดี ฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอเลยเพิ่งมาสมัครเหรอ” “ครับ อันที่จริง...”ทิมตอบชายชุดสูทแต่ชายชุดสูทพูดขัดคอเขาไว้ก่อน “งั้นเอากล่องนี้ไปเลย โชคดีนะ”

ชายชุดสูทหยิบกล่องๆหนึ่งให้กลับเขา “มานี่สหาย เรารอนายอยู่ ทางนี้”โซลร้องเรียกทิมให้มาหาเขา โซลยืนอยู่ที่เคาต์เตอร์สีแดงสด “ฉันจองโต๊ะให้นายแล้ว”โซลเอ่ยพลางชี้มาที่เคาต์เตอร์สีฟ้าที่อยู่ข้างๆโซล ทิมเดินอย่างยากลำบากไปหาโซล เมื่อเขาไปหยุดอยู่ที่เคาต์เตอร์ของเขาแล้วเขาจึงวางกล่องลงบนเคาต์เตอร์ “กริ๊ง...ๆ”เสียงเคาะแก้วของใครบางคนดังขึ้น “ฟังทางนี้ ลูกค้าทุกท่านมาถึงที่และได้สั่งอาหารเอาไว้แล้ว ดังนั้นเราก็ต้องเสริฟด้วยอาหารที่พวกเขาสั่ง การทำอาหารเริ่มแล้ว!!!”สิ้นเสียงของใครคนนั้นก็มีตารางดิจิตอลปรากฏขึ้นเหนือหัวของเจ้าของเสียงนั่นก็คือหัวหน้าพ่อครัว ตารางดิจิตอลตารางนั้นมีรายการอาหารที่ลูกค้าสั่งและจำนวนกี่จาน

หลังจากสิ้นเสียงหัวหน้าพ่อครัวแล้ว พ่อครัวคนอื่นๆก็ต่างพอกันวิ่งอย่างรวดเร็วไปที่เคาต์เตอร์สีขาวที่มีชายชุดสูทยืนอยู่และก็แจ้งกับชายชุดสูทว่าจะทำรายการอาหารไหนกี่จานแล้วชายชุดสูทก็จะทำหน้าที่กดปุ่มต่างๆบนเคาต์เตอร์แล้วตารางดิจิตอลก็มีจำนวนจานน้อยลงๆแสดงว่ามีผู้ที่ทำอาหารจานนี้แล้วและจากนั้นพ่อครัวคนอื่นๆก็พากันวิ่งตรงไปที่ตู้ใส่เนื้อขนาดใหญ่และหยิบเอาเนื้อต่างๆมาและก็พากันหอบเนื้อพวกนั้นไปวางไว้ที่เคาต์เตอร์ของตนและก็วิ่งไปที่ตู้เย็นที่อยู่มุมห้องและหยิบเครื่องปรุงต่างๆไปวางไว้ที่เคาต์เตอร์ของตนอีกครั้งและหลังจากนั้นพ่อครัวก็พากันวิ่งไปจองเตาไฟที่วางเรียงกันเป็นแถวยาวหลังจากนั้นก็วิ่งไปเอาของต่างที่วางอยู่บนเคาต์เตอร์และเริ่มทำอาหารอย่างรวดเร็ว มีเพียงทิมเท่านั้นที่ยังอ้าปากค้างและยืนอยู่ที่เคาต์เตอร์เช่นเดิม บนเคาต์เตอร์มีแค่สิ่งเดียวก็คือกล่องอุปกรณ์ทำอาหารแต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นบางสิ่งบางอย่างอยู่ในตู้เย็นมันก็คือ..........