3 ทหารเสือ

ลำดับตอนที่ #1 : ทหารเสือ...

พวกเด็กกำพร้า3คนอาศัยอยู่ที่กองขยะแห่งหนึ่ง   พวกเขาต้องดำรงชีวิตอดๆอยากๆอย่างนี้เรื่อยมาจนกระทั่งเหล่าวายร้าย3คนได้บุกมารังแกข่มเหงพวกเด็กๆ   แต่พวกเด็กๆโชคดี เหล่าทหารเสือได้มาช่วยพวกเด็กกำพร้าให้รอดพ้นจากเหล่าวายร้ายพวกนั้นได้   หลังจากเจ้าวายร้ายหนีเตลิดเปิดเปิงไปที่อื่นแล้ว ทหารเสือคนหนึ่งก็ได้มอบสิ่งหนึ่งให้กับ จอห์น เด็กกำพร้าคนหนึ่งที่หน้าตาหล่อเหลาเอาการ ทหารเสือมอบหมวกทหารเสือให้แก่จอห์น

สิ่งนั้นทำให้พวกเด็กกำพร้าอยากเป็นทหารเสือตลอดมา

      10ปีผ่านไปฝันของพวกเขาก็ยิ่งห่างไกลเข้าไปทุกๆที “แจ็ค เราจะหาโอกาสเป็นทหารเสือยากขึ้นทุกๆทีแล้วนะ”ทิมหนุ่มน้อยผมสีบลอนแดงพูดกับแจ็คหนุ่มร่างสูงที่มีผมสีน้ำตาลเข้มเหมือนกับจอห์น จอห์นสวมหมวกทหารเสือที่เขาได้รับเมื่อ10ปีก่อน “อย่าท้อสิทิมระหว่างนี้เราก็อย่าไปหวังเรื่องทหารเสือเลยหาประสบการณ์การในการเป็นทหารเสือก่อนดีกว่านะ นั่นไงไปดูกันเถอะ”จอห์นชี้ไปที่ป้ายรับสมัครพนักงานที่ติดอยู่กับประตูร้านขายเนื้อ “รับสมัครพนักงานทำความสะอาด2คนและตำแหน่งผู้ช่วยคนขายอีก1คน งานนี้เนี่ยนะที่เป็นประสบการณ์การเป็นทหารเสือ?!”ทิมอ่าน “ก็เป็นไปได้นะ ตำแหน่งพนักงานทำความสะอาดก็ฝึกทางด้านร่างกายไงเวลาทหารเสือสู้กับเหล่าวายร้ายก็ต้องเหนื่อยใช่ไหม ส่วนตำแหน่งผู้ช่วยคนขายเนื้อก็ฝึกการคำนวณเงินก็ทำให้ฉลาดยิ่งขึ้นไง เวลาทหารเสือจะบุกไปสู้กับพวกผู้ร้ายก็ต้องอาศัยความฉลาดในการวางแผนไง”จอห์นอธิบาย “ไปสมัครงานกันเถอะไป”แจ็คเอ่ยอย่างร้อนรนพลางไล่ต้อนจอห์นและทิมเข้าไปในร้าน

     “ขอโทษคร้าบ....มีใครอยู่บ้างคร้าบ เราจะสมัครงานครับผม” แจ็คตะโกนเสียงดังพลางกวาดตาไปรอบๆร้าน

ทางด้านซ้ายมือของพวกเขามีเคาต์เตอร์ที่ต่อกันเป็นแถวยาวมีเครื่องคดเงินอยู่บนเคาต์เตอร์เครื่องหนึ่งและห่างออกมาจากเครื่องคิดเงินออกมาหน่อยก็มีตู้ที่ใส่เนื้อเต็มไปหมดและทางด้านหน้าของพวกเขาก็มีโต๊ะเล็กๆและเก้าอี้เล็กๆก็วางคว่ำอยู่บนโต๊ะ  ภายในร้านดูกว้างขวางแต่ก็ดูแคบเมื่อมีโต๊ะกระจัดกระจายไปทั่วร้าน  ด้านขวามือของพวกเขามีประตูบานหนึ่ง  พวกเขามั่นใจว่าประตูนั้นต้องพาไปสู่ห้องครัวแน่ๆ  “โทษทีๆ หลับเพลินไปหน่อย

ตื่นสายอีกแล้วเรา”เสียงเสียงหนึ่งดังมาจากประตูที่พวกเขามั่นใจว่าเป็นห้องครัว “เราจะมาสมัครงานน่ะครับ”

จอห์นเอ่ยทันทีประตูเปิดอ้าออกเผยให้เห็นชายอ้วนคนหนึ่งที่ใส่เสื้อกล้ามสีขาวผมของเขากระเซอะกระเซิงคล้ายรังนก  “พวกเธอจะมาสมัครงานงั้นเหรอ”ชายอ้วนถามพวกเขา “ครับ ใช่ครับ เราจะมาสมัครงาน”ทิมตอบ “ได้ๆๆๆมาทางนี้ ตามฉันมา”ชายอ้วนบอกพลางเดินไปที่เคาต์เตอร์และหยิบกระดาษสามแผ่นออกมา “ฉันชื่อ แคปป์ยินดีที่ได้รู้จัก”ชายอ้วนคนนั้นแนะนำ “ผมชื่อจอห์นและสองคนนี้คือทิมและแจ็คครับ เอ่อ..จะให้เราช่วยยกเก้าอี้ลงจากโต๊ะไหมครับ”จอห์นเอ่ยอย่างสุภาพ “เอ้อดีๆเอาเลย พวกเธอช่างมีน้ำใจเอาเสียจริงๆ ไม่เหมือนพวกไคล์มาร์กเลย ถ้ายกหมดแล้วก็มากรอกเอกสารที่อยู่บนนี้นะ ฉันจะไปโทรเรียกพวกพนักงานน่ะ”แคปป์เอ่ยพลางเดินออกจากเคาต์เตอร์และตรงไปยังโทรศัพท์ที่ติดผนังอยู่ซึ่งอยู่ใกล้กับตู้เย็นที่เต็มไปด้วยขวดน้ำอัดลม “ขอโทษครับ พวกไคล์มาร์กคือใครกันหรือครับ?”ทิมถามพลางยกเก้าอี้ลงจากโต๊ะอีกตัว “พวกพนักงานซื่อบื้อ3คนน่ะอย่าไปสนใจพวกมันเลย”แคปป์ตอบขณะที่กดตัวเลขบนโทรศัพท์ “อ๋อ... โอเคครับ เสร็จแล้วงั้นผมไปกรอกเอกสารเลยละกันนะครับ”ทิมกล่าวก่อนที่จะเดินไปที่เคาต์เตอร์ที่มีเอกสารอยู่สามใบ “ฉันเป็นผู้ช่วยคนขายนะ แล้วพวกนาย3คนเป็นพนักงานทำความสะอาดนะ”ทิมบอกกับเพื่อนๆของเขา

         ทันใดนั้นประตูร้านเปิดกว้างออกเผยให้เห็นผู้ชายสามคน “อ๊ะ นั่นพวกไคล์มาร์กมาแล้ว”แคปป์เอ่ย

พวกเขาอ้าปากค้าง  นั่นคือคนที่พวกเขาเกลียดที่สุด  นั่นคือคนที่เคยข่มเหงพวกเขาเมื่อ10ปีมาแล้ว พวกมันคือเหล่าวายร้ายสามคนนั้นนั่นเอง....