ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ตำนานดาบแห่งโรจรอเจอร์ เล่ม1

    ลำดับตอนที่ #1 : นักรบเวเจอเนียน์ ปู่ทวดของปู่ของปู่อีกที!!!!!!!!!!

    • อัปเดตล่าสุด 7 ม.ค. 49


                

                        ปัง!!!เด็กชายคนหนึ่งผลักประตูบ้านอย่างแรง \"แฮ่ก..ๆๆ\"เขาหอบอย่างเหนื่อยล้าราวกับว่าได้วิ่งแข่งยิมนาสติก เขาชื่อว่า \"สเตฟานี่\" \"คุณคือใคร???\"เขาร้องถามอย่างสงสัยเพราะเบื้องหน้าเขาพบชายแก่คนหนึ่งเครายาวประมาณ1เมตร  ถ้าจะให้เดาหละก็ชายแก่คนนั้น

    อายุเกินร้อยเป็นแน่   \"แอก..ๆๆ ถ้าเธออยากรู้หละก็ดูนั่น\" ชายชราเอ่ยเสียงแผ่วเบาพร้อมกับชี้ไปที่รูปภาพที่แขวนอยู่ที่ผนัง  สเตฟานี่จ้องมองอย่างพิจารณา  ภาพนั้นมีปีศาจตนหนึ่งใส่ชุดเกราะสีเทาและมีหน้ากากเหล็กสีดำปกปิดหน้าอย่างมิดชิดแต่ก็ยังสามารถเห็นดวงตาสีแดงฉาน ปีศาจตนนั้นถือดาบงอโค้งมีแสงสีม่วงอยู่ที่ดาบงอโค้งนั้นและมันก็เสียบไปที่ชายที่ยืนอยู่บนเข่าของมัน  ชายคนที่ยืนอยู่เข่าของปีศาจ

    เขาคนนั้นถือได้ว่าเป็นชายที่รูปงามมากผมของเขาเป็นสีบลอนทองเขาถูกแทงด้วยดาบของปีศาจร้ายตัวนั้น  แต่เขาสีหน้าไม่แค้นมันเลยสักนิด

    เพราะดาบของชายหนุ่มคนนั้นแทงทะลุไปที่หน้าของเจ้าปีศาจร้ายตัวนั้น  แสงสีทองอะหร่ามอาบไปทั่วดาบของชายหนุ่มรูปงาม

                        \"อะไรกันผมไม่เคยเห็นภาพนั้นมาก่อนแต่...มันก็สวยดีนะ แล้วไงคุณให้ผมดูผมก็ดูแล้ว???\"สเตฟานี่เอ่ยก่อนที่จะละสายตามาจากภาพนั้นแต่เบื้องหน้าเขากลับไม่พบชายแก่คนนั้น \"ฉันอยู่นี่...อะแฮ่ม\"เสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลังของสเตฟานี่ \"คุณมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร\"เขาพูดอย่างสงสัยกึ่งตกใจ \"ฉันมาตั้งแต่ตอนไหนไม่สำคัญ  แล้วรู้หรือยังว่าฉันคือใครหือ??\"ชายชราพูด \"ขอดูใหม่นะ เอ...อย่าบอกนะว่าคุณ..คะ..ๆคือ นักรบเวเจอเนียน์ หนะ\"เขาพูดพลางกลืนน้ำลายอึกใหญ่ \"อย่าว่าอย่างงี้อย่างงั้นเลยนะคือ..ฉัน..ก็ใช่\"ชายชราเอ่ย \"แต่นั่นคุณถูกแทงนี่คุณตายแล้ว\"สเตฟานี่กล่าว \"เธออยากอยู่ต่อไหม หือ\" \"ใช่ผมอยากอยู่ต่อ แล้วทำไมกัน??\"  \"ก่อนเที่ยงคืนเธอต้องเดินทางไปดินแดนปีศาจและเธอต้องไปขัดขวางพิธีการชุบชีวิตของเจ้าแห่งปีศาจแล้วหลังจากนั้นไปค้นหากุญแจแพจมาร์และนำเอาดาบโรจรอเจอร์เพื่อนำไปพิฆาตซาตาน ปีศาจที่จะคอยชุบชีวิตเจ้าแห่งปีศาจ  ข้าจะให้ดาบธรรมดาไป แล้วฉันจะอยู่ข้างเธอแต่ไม่ปรากฏตัวให้เธอเห็น อย่าลืมนะ\"

    สิ้นเสียงชายชราก็หายไป   \"ไร้สาระสิ้นดี\" เขาพูดพร้อมถอนหายใจยาวและตรงไปเข้านอน.....

              



                                                        พบกับตอน2ได้เร็วๆนี้..............
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×