แพ้เด็กวิศวะ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

" พี่เกียร์ไปไหนมาคะ...." เธอวิ่งเข้าไปทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเค้าบนฝากระโปรงรถของเค้า

" ใครใช้ให้มึงมานั่งบนรถกู? " เค้าลุกขึ้นยืนเต็มความสูงใช้สองนิ้วหยิบปลายแขนเสื้อเธอดึงให้ลุกขึ้นออกมาจากรถของเค้า

" แหม! ไม่เห็นต้องทำเป็นรังเกียจกันเลยนิคะ.."

" เออกูรังเกียจรู้แล้วก็ไสหัวไป.."

" ไม่เอาอะวันนี้หนูเพิ่งจะเจอพี่เองนะจะไปง่ายๆได้ไง!"

" เด็กบ้า! ทำไมพูดยากจังวะ! "

" ขอกอดทีนึงแล้วหนูจะไป...อิ๊อิ๊ ^_^ " เด็กสาวยิ้มร่าทำท่าจะโผเข้ากอดเกียร์ แต่อีกฝ่ายยกมือขึ้นดันหน้าผากเธอเอาไว้จนสุดความยาวแขน

" หยุดเลยคราวนี้มึงกอดกูต่อยนะ..."

" แหม! ก็เคยกอดละนิไม่ชินอีกรึไง? "

" เออ!!! กูไม่ชินไม่ชอบด้วย!! "

" แต่หนูชอบนะ...หนูชอบพี่มากเลย "

" ใครถามมึง? "

" ไม่มีแต่อยากบอกมีไรป่ะผัวในอนาคต! "

" โถ่เว้ย!! ยัยเด็กบ้าปวดหัวชิบหายจะไปไหนก็ไปไป๊!! "

" ก็ได้! แค่นี้ก็ดีใจละขอแค่ได้เห็นหน้าก็พอแล้วไปนะคะที่รักของหนูจุ๊บๆ "

หญิงสาวโบกมือลาแล้วเดินยิ้มร่าไปอันที่จริงปลายข้าวสวยมากแต่เพราะความที่เธอเป็นเด็กแก่นๆโก๊ะๆเลยดูเหมือนม้าดีดกระโหลกไปหน่อย คนอย่างเกียร์ที่ชอบผู้หญิงสวยหวานและเพอร์เฟคเลยไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตา