ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Part 1-4 \'สัญญาลูกผู้ชาย...\'
ณ หอคอยที่ 5 ฮานะกำลังรีบวิ่งผ่านระเบียงทางเดิน เพื่อไปยังหอคอยใหญ่...
โรงเรียนแห่งนี้ มีทั้งหมด 4 ชั้น 3ชั้นแรก เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่ เป็นที่ตั้งของห้องเรียนต่างๆ และห้องนั่งเล่นของบางยศ ชั้นที่ 4 เป็นรูปหกเหลี่ยม ซึ่งมีห้องนั่งเล่นหลายห้อง ของยศจูเนียร์ขึ้นไป จนถึงยศโปร แต่ละเหลี่ยม มีหอคอย 6 หอ ซึ่งเป็นห้องนอนของนักเรียน และอาจารย์ ทุกคน ส่วนหอที่ 7 หอคอยที่ใหญ่ที่สุด เป็นที่บรรจุหนังสือต่างๆ มากมาย ตั้งแต่เล่มเล็กกว่ากล่องไม้ขีด และเล่นใหญ่กว่าแผ่นหินปูพื้น
[คุณฮานะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมชื่อ ลี] ฮานะตัวสั่นทุกครั้งที่นึกถึง มือแข็งแรงนั่น ถึงจะมีไออุ่น แต่ก็เย็นเยียบอย่างประหลาด
ฮานะนึกถึงตอนนี้ ก็รีบจ้ำต่อไปยังหอคอยที่สงตระหง่านอยู่เบื้องหน้า
[ลี อีตาบ้านั่น หลอกแต๊ะอั๋งฉัน! อย่าให้เจออีกนะ!] ฮานะเดินช้าลงๆ จนกลายเป็นหยุดเดิน เธอเหม่อมองยอดไม้สีเขียวที่อยู่ไกลๆ พลางคิดสงสัยเป็นครั้งที่ 100 ว่า ลี เป็นใคร... เธอสะบัดหัวไล่ความคิดนี้ออกไป พลางดุตัวเอง [ที่จะไปห้องสมุดนี่ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้รึไง]
ในห้องนั่งเล่นของยศจูเนียร์ เอรินกะลังจ้องแผนที่ของสนาม บนเกาะปังย่า
\"เอ๊ะ!?\" เธออุทาน
แผนที่ที่ชาวปังย่าทำขึ้น จะมีจุดแสดงชื่อ และยศ ของทุกคนที่เดินผ่านไปผ่านมา (แบบอัพเดทตลอดเวลา)
[ทำไมนูคุงกับแม็กซ์ ถึงอยู่สนามเดียวกันล่ะ... คงไม่มั้ง] เอรินทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก แล้วรีบวิ่งออกจากห้องไป
ทางฝั่งฮานะ กำลังก่นด่านูริอย่างหัวเสีย (สงสัยไม่ได้ใส่สารกันบูด เสียบ่อย)
[โอ้ย ห้องสมุดบ้าอะไรใหญ่ขนาดนี้ 3ชั้น! 3ชั้นเชียวนะ แล้วไอ้ประวัติบุคคลสำคัญนั่นก็กินไปตั้งชั้นครึ่งแล้ว ตานูบ้า มัวไปเล่นอยู่ที่ไหนนะ น่าจะมาช่วยกันหาหน่อย]
หลังจากบ่นจนสะใจแล้ว ฮานะก็ลงมือเปิดหนังสือเล่มแรก เพื่อหาชื่อ ลี....
ตอนนี้พระเอกของเรากำลังเครียดอย่างมาก (อย่าขำดิ เรื่องซีเรียสนะเนี้ย) ระยะ 21 หลา อาจจะหมูๆ สำหรับบางยศ แต่ไม่ใช่ รุ้กกี้F แน่นอน
นูริเรียกตารางอ่านลายจากไม้ และเริ่มคิด [ลายไรวะเนี่ย เฉไปเฉมา เดี๋ยวๆลาดขึ้น เดี๋ยวๆลาดลง เอาวะ เป็นไงเป็นกันล่ะ!!]
นูริง้างไม้นิดนึง ก่อนจะพัต แต่ว่า...
\"นูคุง~ แม็กซ์~\" เสียงของเอรินทำให้นูริตกใจ และพัตแรงกว่าที่ตั้งใจไว้ ลูกไหลตรงไปยังหลุม และ กระเด้งข้ามหลุมไป แต่ตอนนี้ ทั้งนูริ และแม็กซ์ ต่างหันไปมองการมาของเอริน มากกว่าสนใจเกมการแข่งที่อยู่ตรงหน้า
\"แม็กซ์! เธอทำแบบนี้ทำไม\" เอรินขึ้นเสียง
\"ฉันแค่บอกเจ้าหนูนี่ว่าเธอเป็นของฉัน\" แม็กซ์ตอบ เสียงนั้นคลายความเย็นชาลง เมื่อคุยกันเอริน
\"ฉันบอกเธอแล้วไงว่าฉันไม่ใช่สิ่งของ!\" เอรินตวาด
\"หึ งั้นกฎเดิมละกันนะนูริ\" แม็กซ์หันไปพูดกับนูริ \"ถ้านายพัตลง ฉันจะเลิกยุ่งกับเอริน\"
นูริหันไปมองหลุมอย่างช้าๆ ภาพที่เขาเห็น คือบอลAztec 2 ลูก ไม่มีลูกใดอยู่ในหลุม เขาแพ้แล้ว
\"โธ่เว้ย!\" นูริเหวี่ยงกำปั้นชกต้นไม้(ดวงซวย) ที่อยู่ใกล้ๆ
\"นูคุง! เธอไม่จำเป็นต้องทำตามที่แม็กซ์บอกเลยนะ\" เอรินพูดด้วยเสียงอ่อนลง
\"ไม่ครับ... กฎก็ต้องเป็นกฎ สัญญาลูกผู้ชาย...\" เสียงนูริสั่นน้อยๆ \"ผมจะเลิกยุ่งกับพี่เอริน\" เขาพูดและวิ่งจากไปทั้งน้ำตา
\"นูคุง~\" เอรินเรียกด้วยเสียงเครือ \"เพราะนายนั่นแหละ!\" เธอหันไปตวาดแม็กซ์ แล้ววิ่งตามนูริไป ทิ้งให้แม็กซ์ยืนนิ่ง แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะ
To Be Continued...-->
โรงเรียนแห่งนี้ มีทั้งหมด 4 ชั้น 3ชั้นแรก เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่ เป็นที่ตั้งของห้องเรียนต่างๆ และห้องนั่งเล่นของบางยศ ชั้นที่ 4 เป็นรูปหกเหลี่ยม ซึ่งมีห้องนั่งเล่นหลายห้อง ของยศจูเนียร์ขึ้นไป จนถึงยศโปร แต่ละเหลี่ยม มีหอคอย 6 หอ ซึ่งเป็นห้องนอนของนักเรียน และอาจารย์ ทุกคน ส่วนหอที่ 7 หอคอยที่ใหญ่ที่สุด เป็นที่บรรจุหนังสือต่างๆ มากมาย ตั้งแต่เล่มเล็กกว่ากล่องไม้ขีด และเล่นใหญ่กว่าแผ่นหินปูพื้น
[คุณฮานะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมชื่อ ลี] ฮานะตัวสั่นทุกครั้งที่นึกถึง มือแข็งแรงนั่น ถึงจะมีไออุ่น แต่ก็เย็นเยียบอย่างประหลาด
ฮานะนึกถึงตอนนี้ ก็รีบจ้ำต่อไปยังหอคอยที่สงตระหง่านอยู่เบื้องหน้า
[ลี อีตาบ้านั่น หลอกแต๊ะอั๋งฉัน! อย่าให้เจออีกนะ!] ฮานะเดินช้าลงๆ จนกลายเป็นหยุดเดิน เธอเหม่อมองยอดไม้สีเขียวที่อยู่ไกลๆ พลางคิดสงสัยเป็นครั้งที่ 100 ว่า ลี เป็นใคร... เธอสะบัดหัวไล่ความคิดนี้ออกไป พลางดุตัวเอง [ที่จะไปห้องสมุดนี่ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้รึไง]
ในห้องนั่งเล่นของยศจูเนียร์ เอรินกะลังจ้องแผนที่ของสนาม บนเกาะปังย่า
\"เอ๊ะ!?\" เธออุทาน
แผนที่ที่ชาวปังย่าทำขึ้น จะมีจุดแสดงชื่อ และยศ ของทุกคนที่เดินผ่านไปผ่านมา (แบบอัพเดทตลอดเวลา)
[ทำไมนูคุงกับแม็กซ์ ถึงอยู่สนามเดียวกันล่ะ... คงไม่มั้ง] เอรินทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก แล้วรีบวิ่งออกจากห้องไป
ทางฝั่งฮานะ กำลังก่นด่านูริอย่างหัวเสีย (สงสัยไม่ได้ใส่สารกันบูด เสียบ่อย)
[โอ้ย ห้องสมุดบ้าอะไรใหญ่ขนาดนี้ 3ชั้น! 3ชั้นเชียวนะ แล้วไอ้ประวัติบุคคลสำคัญนั่นก็กินไปตั้งชั้นครึ่งแล้ว ตานูบ้า มัวไปเล่นอยู่ที่ไหนนะ น่าจะมาช่วยกันหาหน่อย]
หลังจากบ่นจนสะใจแล้ว ฮานะก็ลงมือเปิดหนังสือเล่มแรก เพื่อหาชื่อ ลี....
ตอนนี้พระเอกของเรากำลังเครียดอย่างมาก (อย่าขำดิ เรื่องซีเรียสนะเนี้ย) ระยะ 21 หลา อาจจะหมูๆ สำหรับบางยศ แต่ไม่ใช่ รุ้กกี้F แน่นอน
นูริเรียกตารางอ่านลายจากไม้ และเริ่มคิด [ลายไรวะเนี่ย เฉไปเฉมา เดี๋ยวๆลาดขึ้น เดี๋ยวๆลาดลง เอาวะ เป็นไงเป็นกันล่ะ!!]
นูริง้างไม้นิดนึง ก่อนจะพัต แต่ว่า...
\"นูคุง~ แม็กซ์~\" เสียงของเอรินทำให้นูริตกใจ และพัตแรงกว่าที่ตั้งใจไว้ ลูกไหลตรงไปยังหลุม และ กระเด้งข้ามหลุมไป แต่ตอนนี้ ทั้งนูริ และแม็กซ์ ต่างหันไปมองการมาของเอริน มากกว่าสนใจเกมการแข่งที่อยู่ตรงหน้า
\"แม็กซ์! เธอทำแบบนี้ทำไม\" เอรินขึ้นเสียง
\"ฉันแค่บอกเจ้าหนูนี่ว่าเธอเป็นของฉัน\" แม็กซ์ตอบ เสียงนั้นคลายความเย็นชาลง เมื่อคุยกันเอริน
\"ฉันบอกเธอแล้วไงว่าฉันไม่ใช่สิ่งของ!\" เอรินตวาด
\"หึ งั้นกฎเดิมละกันนะนูริ\" แม็กซ์หันไปพูดกับนูริ \"ถ้านายพัตลง ฉันจะเลิกยุ่งกับเอริน\"
นูริหันไปมองหลุมอย่างช้าๆ ภาพที่เขาเห็น คือบอลAztec 2 ลูก ไม่มีลูกใดอยู่ในหลุม เขาแพ้แล้ว
\"โธ่เว้ย!\" นูริเหวี่ยงกำปั้นชกต้นไม้(ดวงซวย) ที่อยู่ใกล้ๆ
\"นูคุง! เธอไม่จำเป็นต้องทำตามที่แม็กซ์บอกเลยนะ\" เอรินพูดด้วยเสียงอ่อนลง
\"ไม่ครับ... กฎก็ต้องเป็นกฎ สัญญาลูกผู้ชาย...\" เสียงนูริสั่นน้อยๆ \"ผมจะเลิกยุ่งกับพี่เอริน\" เขาพูดและวิ่งจากไปทั้งน้ำตา
\"นูคุง~\" เอรินเรียกด้วยเสียงเครือ \"เพราะนายนั่นแหละ!\" เธอหันไปตวาดแม็กซ์ แล้ววิ่งตามนูริไป ทิ้งให้แม็กซ์ยืนนิ่ง แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มของผู้ชนะ
To Be Continued...-->
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น