ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 1-2 \'ยินดีที่ได้รู้จัก...\'
ที่ระเบียงด้านตะวันตกของโรงเรียน ฮานะกำลังเดินอย่างหัวเสีย ตั้งใจว่าจะออกไปที่สวนดอกไม้...
[หนอยๆ คำก็นูคุง 2คำก็นูคุง (3 4 5 6 7 8 9คำก็นูคุง) แง่ง คิดแล้วหมั่นไส้ ตัวเองอายุ20แล้ว ไม่คิด นูพึ่งจะอายุ15นะยะ ว้อย ยิ่งคิดยิ่งโมโห]
ระเบียงด้านตะวันตก ทางเดินปูด้วยแผ่นหินอ่อน สลักเป็นรูปต่างๆ ผนังข้างทางเดินมีรูปอาจารย์ และบุคคลที่มีชื่อเสียงของเกาะปังย่า ฮานะเดินไปดูรูปเหล่านั้นไป
[อืม.. นี่อาจารย์ไอรีสตอนสาวๆ ผมรวบเป็นมวยรับกะหน้าจังเลย ใส่แว่นยิ่งน่ารัก หนุ่มๆคงติดตรึม เอ.. นี่อาจารย์วิน คิ้วหนาๆ คางเหลี่ยมๆ ชัวร์ แหม่ วัยรุ่นน่าดู ไว้ผมยาวรอบไว้ข้างหลัง เอ๊ะ!?]
ฮานะยืนอยู่หน้าภาพชายผู้หนึ่ง ผมสีดำยาวประบ่า ดวงตาสีดำสนิท สวมเสื้อคลุมสีดำ ฮานะมองแล้วตัวสั่น [หยึย แววตาอะไรไม่รู้ เย็นชาชะมัด รีบๆไปต่อดีกว่า]
ฮานะออกวิ่งไปตามระเบียงหินอ่อน ผ่านภาพต่างๆมากมาย จนข้างหน้า เห็นแสงสว่างของทางออก [นั่น ทางออก] เธอเร่งสปีดขึ้น จนผ่านประตูออกมาสู่สวน และชนโครม!กับชายผู้หนึ่ง
\"โอย~ชนอะไรเข้าล่ะเนี่ย\" ฮานะมึน \"ยังดีนะที่พื้นนิ่ม\"
\"อูย~\" เสียงครางด้วยความเจ็บดังมาจากใต้ตัวฮานะ
\"กรี๊ด~\" ฮานะกระโดดโหยง ถอยหลังไปพิงต้นไม้ใหญ่ที่กำลังออกดอกบานสะพรั่ง
\"ข..ขอ ขอโทษค่ะ ม..ไม่ได้ตั้งใจ\" ฮานะละล่ำละลัก \"ไม่เป็นไรครับ\" ชายหนุ่มยันตัวขึ้นนั่ง พลางจ้องฮานะ
[เอ๊ะ!? ผู้ชายคนนี้ คนที่เห็นในรูปนี่นา ทำไมแววตาไม่เย็นชาเหมือนในรูปเลยล่ะ] ฮานะคิด
\"คิดอะไรอยู่หรอครับ\" ชายหนุ่มถามขึ้น ฮานะนึกขึ้นได้จึงยื่นมือให้จับ... ชายหนุ่มจับมือนั้นดึงตัวลุกขึ้น แต่ยังไม่ปล่อยมือฮานะ
\"อ่า... ขอโทษนะคะ คือ.. ขอมือคืนค่ะ\" ฮานะดึงมือออกแต่มือแข็งแรงของชายหนุ่มยึดไว้แน่น
\"ผมเห็นคุณมาหลายครั้งแล้วครับ\" ชายหนุ่มผมดำเอ่ย \"คุณฮานะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมชื่อ ลี หวังว่าจะได้พบกันอีก\" ลีปล่อยมือของฮานะ แล้วเดินจากไปตามทางเดินที่ปกคลุมไปด้วยดอกไม้ ผ้าคลุมดำสะบัดตามสายลม แล้วเขาก็หายไป!?
ทางด้านพระเอกของเรา กำลังวิ่งหาฮานะให้วุ่นไปหมด ตอนนี้กำลังเดินอยู่ที่ระเบียงด้านตะวันออก
[โธ่ ฮานะ แค่นี้ก็งอน (สมควรงอนมั้ยล่ะ) แล้วโรงเรียนนี้มันแคบซะที่ไหนเล่า มีแค่4ชั้นเอ้ง หอคอยอีก7 ระเบียงทางเดินใหญ่ๆอีก4 สวนอีก3 โว้ ปวดกบาล]
ระเบียงทางเดินด้านตะวันออก พื้นปูด้วยไม้ปาร์เก้ ผนังบุด้วยไม้ บนผนังมีเชิงเทียนจุดไว้เป็นระยะๆ ดูมืดๆทึมๆไปหมด นูริจึงสะดุ้งโหยง เมื่อมีมือมาจับบ่า
\"เหวอ!!ขอโทษคร๊าบบ~ ไว้พรุ้งนี้จะอุทิตส่วนกุศลไปให้นะค้าบบ~ ปล่อยผมไปเถอะก๊าบบ~\"
\"นาย เลิกยุ่งกับเอรินซะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว\" เสียงเย็นชาของชายหนุ่มดังขึ้นจากข้างหลังนูริ
\"เอ๊ะ!?\"นูริเริ่มตั้งสติได้\"นายเป็นอะไรกบพี่เอริน\"
\"เอรินเป็นของฉัน\"
นูริหันหลังไปเผชิญหน้ากับชายผู้นั้น แสงสว่างมีน้อยเต็มที เลยมองเห็นหน้าไม่ชัด \"พี่เอรินไม่ใช่สิ่งของ!\"
\"งั้นหรอ...งั้นมาดวลกันหน่อยมั้ยล่ะ\"ชายหนุ่มถามเสียงเย็น\"ใครแพ้ต้องเลิกยุ่งกับเอริน\"
\"ได้! ฉันชื่อนูริ!\"
\"ฉันชื่อแม็กซ์ พรุ้งนี้ 5โมงเย็นที่สนามWiz Wiz หลุม4 อย่าหนีซะล่ะ\"
\"แน่นอนอยู่แล้ว นายนั่นแหละ!\" แม็กซ์หันหลังเดินจากไปอย่างไม่สนใจ และหายไปในเงามืดของระเบียงทางเดิน...
To Be Continued...-->
[หนอยๆ คำก็นูคุง 2คำก็นูคุง (3 4 5 6 7 8 9คำก็นูคุง) แง่ง คิดแล้วหมั่นไส้ ตัวเองอายุ20แล้ว ไม่คิด นูพึ่งจะอายุ15นะยะ ว้อย ยิ่งคิดยิ่งโมโห]
ระเบียงด้านตะวันตก ทางเดินปูด้วยแผ่นหินอ่อน สลักเป็นรูปต่างๆ ผนังข้างทางเดินมีรูปอาจารย์ และบุคคลที่มีชื่อเสียงของเกาะปังย่า ฮานะเดินไปดูรูปเหล่านั้นไป
[อืม.. นี่อาจารย์ไอรีสตอนสาวๆ ผมรวบเป็นมวยรับกะหน้าจังเลย ใส่แว่นยิ่งน่ารัก หนุ่มๆคงติดตรึม เอ.. นี่อาจารย์วิน คิ้วหนาๆ คางเหลี่ยมๆ ชัวร์ แหม่ วัยรุ่นน่าดู ไว้ผมยาวรอบไว้ข้างหลัง เอ๊ะ!?]
ฮานะยืนอยู่หน้าภาพชายผู้หนึ่ง ผมสีดำยาวประบ่า ดวงตาสีดำสนิท สวมเสื้อคลุมสีดำ ฮานะมองแล้วตัวสั่น [หยึย แววตาอะไรไม่รู้ เย็นชาชะมัด รีบๆไปต่อดีกว่า]
ฮานะออกวิ่งไปตามระเบียงหินอ่อน ผ่านภาพต่างๆมากมาย จนข้างหน้า เห็นแสงสว่างของทางออก [นั่น ทางออก] เธอเร่งสปีดขึ้น จนผ่านประตูออกมาสู่สวน และชนโครม!กับชายผู้หนึ่ง
\"โอย~ชนอะไรเข้าล่ะเนี่ย\" ฮานะมึน \"ยังดีนะที่พื้นนิ่ม\"
\"อูย~\" เสียงครางด้วยความเจ็บดังมาจากใต้ตัวฮานะ
\"กรี๊ด~\" ฮานะกระโดดโหยง ถอยหลังไปพิงต้นไม้ใหญ่ที่กำลังออกดอกบานสะพรั่ง
\"ข..ขอ ขอโทษค่ะ ม..ไม่ได้ตั้งใจ\" ฮานะละล่ำละลัก \"ไม่เป็นไรครับ\" ชายหนุ่มยันตัวขึ้นนั่ง พลางจ้องฮานะ
[เอ๊ะ!? ผู้ชายคนนี้ คนที่เห็นในรูปนี่นา ทำไมแววตาไม่เย็นชาเหมือนในรูปเลยล่ะ] ฮานะคิด
\"คิดอะไรอยู่หรอครับ\" ชายหนุ่มถามขึ้น ฮานะนึกขึ้นได้จึงยื่นมือให้จับ... ชายหนุ่มจับมือนั้นดึงตัวลุกขึ้น แต่ยังไม่ปล่อยมือฮานะ
\"อ่า... ขอโทษนะคะ คือ.. ขอมือคืนค่ะ\" ฮานะดึงมือออกแต่มือแข็งแรงของชายหนุ่มยึดไว้แน่น
\"ผมเห็นคุณมาหลายครั้งแล้วครับ\" ชายหนุ่มผมดำเอ่ย \"คุณฮานะ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมชื่อ ลี หวังว่าจะได้พบกันอีก\" ลีปล่อยมือของฮานะ แล้วเดินจากไปตามทางเดินที่ปกคลุมไปด้วยดอกไม้ ผ้าคลุมดำสะบัดตามสายลม แล้วเขาก็หายไป!?
ทางด้านพระเอกของเรา กำลังวิ่งหาฮานะให้วุ่นไปหมด ตอนนี้กำลังเดินอยู่ที่ระเบียงด้านตะวันออก
[โธ่ ฮานะ แค่นี้ก็งอน (สมควรงอนมั้ยล่ะ) แล้วโรงเรียนนี้มันแคบซะที่ไหนเล่า มีแค่4ชั้นเอ้ง หอคอยอีก7 ระเบียงทางเดินใหญ่ๆอีก4 สวนอีก3 โว้ ปวดกบาล]
ระเบียงทางเดินด้านตะวันออก พื้นปูด้วยไม้ปาร์เก้ ผนังบุด้วยไม้ บนผนังมีเชิงเทียนจุดไว้เป็นระยะๆ ดูมืดๆทึมๆไปหมด นูริจึงสะดุ้งโหยง เมื่อมีมือมาจับบ่า
\"เหวอ!!ขอโทษคร๊าบบ~ ไว้พรุ้งนี้จะอุทิตส่วนกุศลไปให้นะค้าบบ~ ปล่อยผมไปเถอะก๊าบบ~\"
\"นาย เลิกยุ่งกับเอรินซะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว\" เสียงเย็นชาของชายหนุ่มดังขึ้นจากข้างหลังนูริ
\"เอ๊ะ!?\"นูริเริ่มตั้งสติได้\"นายเป็นอะไรกบพี่เอริน\"
\"เอรินเป็นของฉัน\"
นูริหันหลังไปเผชิญหน้ากับชายผู้นั้น แสงสว่างมีน้อยเต็มที เลยมองเห็นหน้าไม่ชัด \"พี่เอรินไม่ใช่สิ่งของ!\"
\"งั้นหรอ...งั้นมาดวลกันหน่อยมั้ยล่ะ\"ชายหนุ่มถามเสียงเย็น\"ใครแพ้ต้องเลิกยุ่งกับเอริน\"
\"ได้! ฉันชื่อนูริ!\"
\"ฉันชื่อแม็กซ์ พรุ้งนี้ 5โมงเย็นที่สนามWiz Wiz หลุม4 อย่าหนีซะล่ะ\"
\"แน่นอนอยู่แล้ว นายนั่นแหละ!\" แม็กซ์หันหลังเดินจากไปอย่างไม่สนใจ และหายไปในเงามืดของระเบียงทางเดิน...
To Be Continued...-->
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น