ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Part 1-1 \'นานมาแล้ว ความมืดปกคลุมโลก...\'
"นานมาแล้ว ความมืดปกคลุมโลก กองทัพปีศาจเรืองอำนาจ พลังอันชั่วร้ายได้เข้าปกคลุมโลกปังย่า ม่านพลังปีศาจนี้ได้ดูดเอาพลังชีวิตของเกาะปังย่าไปด้วย โลกปังย่าอ่อนแอลงทุกวัน ต้นไม้ล้มตาย ลมไร้เรี่ยวแรง โลกไร้ซึ่งสีเขียว ผู้คนขาดรอยยิ้ม ชาวปังย่าจึงคิดหาวิธีที่จะปกป้องโลกนี้ไว้
จากการระดมความคิด(ทั้งนั่งคิด นอนคิด และตีลังกาคิด)หลายต่อหลายครั้ง ในที่สุดชาวปังย่าก็ค้นพบวิธีลบล้างพลังปีศาจนี้ พวกเขาช่วยกันสร้างคริสตัลแห่งเวทมนต์ขึ้น ประกอบไปด้วยพลังแห่งธรรมชาติ ขนานนามว่า
'บอลมหัศจรรย์Aztec'
หากว่าบอลAztec เข้าไปอยู่ในม่านพลังของธรรมชาติ พลังปีศาจจะถูกลบล้าง และธรรมชาติก็จะได้รับการฟื้นฟู แต่บอลAztec หากถูกสัมผัส พลังแห่งธรรมชาติจะสลายไป ชาวปังย่าจึงคิดค้น 'ไม้เท้ากายสิทธิ์Air Knight' ขึ้น พวกเขาใช้..."
*ปัง!!*
เสียงตบโต๊ะของเด็กชาย ทำให้ทั้งห้องเรียนเงียบกริบ เสียงคุย และเสียงสอนของอาจารย์ไอรีส หายไป
"หึหึหึ นูริ... ออกไปยืนหน้าห้องเดี๋ยวนี้นะ!!" อาจารย์ไอรีสตวาดเสียงดังลั่น
"ขอบคุณครับ" เด็กชายผมซอยสั้นสีน้ำตาลรับคำอย่างร่าเริง "วิชาประวัติศาสตร์น่าเบื่อจะตาย โชคดีนะเพื่อน~"
เด็กชายนามนูริเดินยิ้มร่าออกมาจากห้อง และยืนผิวปากรอเวลาเลิกเรียน
"ไง นู โดนทำโทษให้ออกมายืนหน้าห้องอีกแล้วหรอ" เด็กหญิงผมยาวสีเหลืองทอง รวบไว้ข้างหลังเดินมายืนอยู่ข้างๆนูริ
"เปล่าซะหน่อย ฉันอยากออกมาเองตะหาก" นูริทำเสียงยานคาง "แล้วเธอล่ะฮานะ ไม่ไปเรียนรึ"
ฮานะได้ยินก็หัวเราะเสียงใส
"ข..ขำอะไรน่ะ" พระเอกของเราโดนสาวหัวเราะใส่ ก็ชักหน้าเสีย
"ไม่รู้จริงๆหรอ"
[เรื่องไรจะยอมรับเล่า] นูริคิด "ก็บอกมาสิ"
"นี่ไงล่ะ แต่น แต๊น~" ฮานะยื่นเข็มกลัดให้นูริดู มันเป็นเข็มกลัดสีม่วง บนนั้นสลักคำว่า Beginner E ไว้
"หา!? นี่เธอเป็นบีกินเนอร์แล้วเราะ"
"ช่ายแล้ว และเมื่อท่านเลื่อนยศเป็นบีกินเนอร์ ท่านก็สามารถงดเวลาเรียนในชั้นเรียนได้ด้วย แต่รุ้กกี้ก็ต้องทนเรียนต่อไปนะจ๊ะ" ฮานะทำท่าส่งจูบล้อเลียน
"หนอย อย่าคิดว่าเป็นบีกินเนอร์แล้วจะมาดูถูกคนอื่นได้นะ!!" นูริตะโกน แล้วเสียงใสๆของหญิงสาว ก็ดังขึ้นจากข้างหลังนูริ
"ไง นูคุง ทะเลาะกับเพื่อนอยู่หรอ" นูริหันหลังไป "เปล่าครับ พี่เอริน" นูริหัวเราะ แหะๆแก้เขิน ทั้งๆที่หน้าแดงก่ำ
"ใช่ค่ะ ไม่ได้ทะเลาะกันหรอก"ฮานะเดินมาเกาะแขนนูริไว้ "กำลังปรึกษากันว่าจะไปเดทกันที่ไหนดีค่ะ"
"หรอจ๊ะ นูคุง ว้า~พี่ว่าจะชวนนูคุงไปกินข้าวด้วยกันซักหน่อย"
"ครับ! ไปครับ" เอาล่ะซี พระเอกของเรา เนื้อหอมซะด้วย แล้วจะเป็นยังไงต่อล่ะเนี้ย
"นูริ..." ฮานะยังไม่ปล่อยแขนนูริ
"อะไรเล่า ปล่อยสิ!" นูริสะบัดแขนอย่างแรงจนฮานะต้องปล่อยมือ
"ง..งั้นหรอ" ฮานะน้ำตาคลอ แต่รีบเช็ดออก "นั่นสินะ..ยังไงๆ ฉันคงสู้พี่เอรินไม่ได้หรอก งั้น...โชคดีนะ"
ฮานะวิ่งจากไป ขวดใส่น้ำยาสีแดงกลิ้งหล่นจากกระเป๋าของเธอ
"เฮ้ เดี๋ยวสิ" นูริตั้งท่าจะวิ่งตามไป แต่เอรินรั้งไว้"นูคุงชอบเด็กคนนั้นหรอ" เอรินทำเสียงงอน
"เปล่าครับ คือ.."
"คืออะไรจ๊ะ"
"เป็นเพื่อนสนิทกันน่ะครับ"
"อ๋อ... งั้นจะไปกินข้าวที่ไหนกันดีล่ะ"
"ตามใจครับ" เอรินยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่แปลก แล้วเธอก็เดินจากไป
[ขอโทษนะฮานะ ยังไงๆฉันก็ตัดใจจากพี่เอรินไม่ได้ซักที...] นูรินึก แล้วเก็บขวดยาสีแดงขึ้นมาตั้งใจไว้ว่า จะนำไปคืน แต่หารู้ไม่ว่าจะมีเหตุให้ขวดน้ำยานั้น ไม่ได้กลับไปอยู่ในมือเจ้าของ...
To Be Continued...-->
จากการระดมความคิด(ทั้งนั่งคิด นอนคิด และตีลังกาคิด)หลายต่อหลายครั้ง ในที่สุดชาวปังย่าก็ค้นพบวิธีลบล้างพลังปีศาจนี้ พวกเขาช่วยกันสร้างคริสตัลแห่งเวทมนต์ขึ้น ประกอบไปด้วยพลังแห่งธรรมชาติ ขนานนามว่า
'บอลมหัศจรรย์Aztec'
หากว่าบอลAztec เข้าไปอยู่ในม่านพลังของธรรมชาติ พลังปีศาจจะถูกลบล้าง และธรรมชาติก็จะได้รับการฟื้นฟู แต่บอลAztec หากถูกสัมผัส พลังแห่งธรรมชาติจะสลายไป ชาวปังย่าจึงคิดค้น 'ไม้เท้ากายสิทธิ์Air Knight' ขึ้น พวกเขาใช้..."
*ปัง!!*
เสียงตบโต๊ะของเด็กชาย ทำให้ทั้งห้องเรียนเงียบกริบ เสียงคุย และเสียงสอนของอาจารย์ไอรีส หายไป
"หึหึหึ นูริ... ออกไปยืนหน้าห้องเดี๋ยวนี้นะ!!" อาจารย์ไอรีสตวาดเสียงดังลั่น
"ขอบคุณครับ" เด็กชายผมซอยสั้นสีน้ำตาลรับคำอย่างร่าเริง "วิชาประวัติศาสตร์น่าเบื่อจะตาย โชคดีนะเพื่อน~"
เด็กชายนามนูริเดินยิ้มร่าออกมาจากห้อง และยืนผิวปากรอเวลาเลิกเรียน
"ไง นู โดนทำโทษให้ออกมายืนหน้าห้องอีกแล้วหรอ" เด็กหญิงผมยาวสีเหลืองทอง รวบไว้ข้างหลังเดินมายืนอยู่ข้างๆนูริ
"เปล่าซะหน่อย ฉันอยากออกมาเองตะหาก" นูริทำเสียงยานคาง "แล้วเธอล่ะฮานะ ไม่ไปเรียนรึ"
ฮานะได้ยินก็หัวเราะเสียงใส
"ข..ขำอะไรน่ะ" พระเอกของเราโดนสาวหัวเราะใส่ ก็ชักหน้าเสีย
"ไม่รู้จริงๆหรอ"
[เรื่องไรจะยอมรับเล่า] นูริคิด "ก็บอกมาสิ"
"นี่ไงล่ะ แต่น แต๊น~" ฮานะยื่นเข็มกลัดให้นูริดู มันเป็นเข็มกลัดสีม่วง บนนั้นสลักคำว่า Beginner E ไว้
"หา!? นี่เธอเป็นบีกินเนอร์แล้วเราะ"
"ช่ายแล้ว และเมื่อท่านเลื่อนยศเป็นบีกินเนอร์ ท่านก็สามารถงดเวลาเรียนในชั้นเรียนได้ด้วย แต่รุ้กกี้ก็ต้องทนเรียนต่อไปนะจ๊ะ" ฮานะทำท่าส่งจูบล้อเลียน
"หนอย อย่าคิดว่าเป็นบีกินเนอร์แล้วจะมาดูถูกคนอื่นได้นะ!!" นูริตะโกน แล้วเสียงใสๆของหญิงสาว ก็ดังขึ้นจากข้างหลังนูริ
"ไง นูคุง ทะเลาะกับเพื่อนอยู่หรอ" นูริหันหลังไป "เปล่าครับ พี่เอริน" นูริหัวเราะ แหะๆแก้เขิน ทั้งๆที่หน้าแดงก่ำ
"ใช่ค่ะ ไม่ได้ทะเลาะกันหรอก"ฮานะเดินมาเกาะแขนนูริไว้ "กำลังปรึกษากันว่าจะไปเดทกันที่ไหนดีค่ะ"
"หรอจ๊ะ นูคุง ว้า~พี่ว่าจะชวนนูคุงไปกินข้าวด้วยกันซักหน่อย"
"ครับ! ไปครับ" เอาล่ะซี พระเอกของเรา เนื้อหอมซะด้วย แล้วจะเป็นยังไงต่อล่ะเนี้ย
"นูริ..." ฮานะยังไม่ปล่อยแขนนูริ
"อะไรเล่า ปล่อยสิ!" นูริสะบัดแขนอย่างแรงจนฮานะต้องปล่อยมือ
"ง..งั้นหรอ" ฮานะน้ำตาคลอ แต่รีบเช็ดออก "นั่นสินะ..ยังไงๆ ฉันคงสู้พี่เอรินไม่ได้หรอก งั้น...โชคดีนะ"
ฮานะวิ่งจากไป ขวดใส่น้ำยาสีแดงกลิ้งหล่นจากกระเป๋าของเธอ
"เฮ้ เดี๋ยวสิ" นูริตั้งท่าจะวิ่งตามไป แต่เอรินรั้งไว้"นูคุงชอบเด็กคนนั้นหรอ" เอรินทำเสียงงอน
"เปล่าครับ คือ.."
"คืออะไรจ๊ะ"
"เป็นเพื่อนสนิทกันน่ะครับ"
"อ๋อ... งั้นจะไปกินข้าวที่ไหนกันดีล่ะ"
"ตามใจครับ" เอรินยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่แปลก แล้วเธอก็เดินจากไป
[ขอโทษนะฮานะ ยังไงๆฉันก็ตัดใจจากพี่เอรินไม่ได้ซักที...] นูรินึก แล้วเก็บขวดยาสีแดงขึ้นมาตั้งใจไว้ว่า จะนำไปคืน แต่หารู้ไม่ว่าจะมีเหตุให้ขวดน้ำยานั้น ไม่ได้กลับไปอยู่ในมือเจ้าของ...
To Be Continued...-->
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น