คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : ลองของ
หานเี่ยว้อมอหิสาวผมแอย่าไม่สะทสะท้าน
มีห่าาหลอเลือแเาเพียสามเนิเมร่อนหยุและเบี่ยออไป แสให้เห็นถึวามำนาารใ้อาวุธอเธอ”ทำไมนายถึไม่หลบ?”
“ทำไม้อหลบ?”
“ิว่าันไม่ล้าแทนาย?”
“็ลอูสิ”
สีหน้าหานเี่ยวไม่เปลี่ยนแม้แ่น้อย ้านใ้อเสื้อเา ุแม่เหล็ไ้ยับึ้นมาใล้อเสื้อเา เาสามารถป้อันอเาไ้ทันวลา และ้วยเหุนั้น เาึไม่ลัว
นอานี้ เนื่อาเธอสามารถเลื่อนไหวไ้อย่าอิสระใน่ายทหาร เธอ็้อเป็นสายลับเฮสล่า เธอย่อมไม่ทำอันราย่อเาเ่นนี้ นี่อาเป็นแ่ารทสอบวามสามารถเาหรือารปลูฝัวามลัว อย่าไร็าม พวเาลับเลือเป้าหมายผิ!หานเี่ยวหุหิเล็น้อย วาเาสาประายเย็นาออมา
หิสาวผมแรู้สึสั่นสะท้านและไม่รู้ว่าวามลัวนั่นมาาไหน เธอรวบรวมวามิและสะ่มวามรู้สึ”วินน่า สายลับาแผน่าวรอเฮสล่า”
เมื่อเธอพูบ เธอ็รู้สึเหมือนมีอะไรบาอย่าันรหน้าท้อเธอ เธอ้มมอล และเห็นปืนพลำล้อให่ำลั่อหน้าท้อเธออยู่
หานเี่ยวหัวเราะและพู”หานเี่ยว”
เร็วมา!เาัปืนออมาอนไหนัน!
รูม่านาเธอหัว เธอเ็บมีไป และหานเี่ยว็ถอนปืนออมาเ่นัน
“ันะำเอาไว้”
วินน่าหมุนัวและเินหายไป
หานเี่ยวหรี่าแบ”พวเฮสล่าไม่เป็นมิรับเรา็ริ แ่พวเาไม่วรลาันไปเอี่ยว”
…
หลัวินน่าเินหนีไปไ้ระยะหนึ่ เธอ็ถอนหายใอย่าโล่อ เธอรู้สึไ้ถึเหื่อเย็นที่เปียุ่มแผ่นหลัและลายเป็นริั
สายลับมัรารานนั้น...ลับมอบวามรู้สึอันรายอย่าที่เธอไม่เยพานพบมา่อน
วินน่าลับไปยัห้อทำานเพื่อหาัวสายลับเฮสล่านอื่น เย่ฟ่านยิ้มและถาม”พบอะไรไหม?”
วินน่าิบน้ำเล็น้อยและอบ้วยน้ำเสียริั”หานเี่ยวนนั้นอันรายมา”
“หานเี่ยว?”
เย่ฟ่านนึถึรูปลัษ์เา
นๆนั้นแทบไม่พูอะไรนับั้แ่ลรถไฟ เาเพียมอ้วยสายาๆแปลเมื่อมีนเรียื่อเา
“เป็นนที่แปลริๆ”เย่ฟ่านสรุป
...
หานเี่ยวสูบบุหรี่เสร็และยี้มันพร้อมเินลับไปยัห้อ
ี ไป่เี่ยมอามและถามทันที”ไม่มีเรื่ออะไรใ่ไหม?”
“็มีบ้า ผมเห็นหมูัวเมียท่อ”
ี ไป่เี่ยรู้สึอึอัใ”ุ่วยริัหน่อยไ้ไหม?”
“ไม่มีอะไร”หานเี่ยวอบอย่าเยเมย เนื่อามันแ่ารทสอบเพื่อทำให้เาลัว เาึไม่อยาให้ทุนไ้ยิน อย่าแร มันเพื่อป้อันภาริ และอย่าที่สอ เาไม่ิว่านั่นเป็นเรื่อสำันั
ในวามิเา ศัรูมีอยู่สามประเภท ประเภทแรือพวที่ทำให้เาโร สอือพวอยาให้เาายหรือิเอาีวิเา สุท้ายือรรมามสนอ และยัมีประเภทที่ไม่เพียแ่ะเลียัันแ่ยััแย้ัน ัวอย่าเ่นอ์ร้นำเนิ นี่ือศัรูที่สำัสุสำหรับเา ประเภทแรอ่อนแอเินว่าที่เาะสนใ
ี ไป่เี่ยมอหานเี่ยวอย่าับ้อน เานั่้าหน้า่าและเห็นเหุาร์ทั้หม เาเยปิบัิภาริภาสนามมามาและรู้ว่าสายลับอประเทศอื่นะ้อทสอบวามสามารถพวเาและแสพลัออมา่มนอื่น นี่ถือเป็นแอบแฝ สายลับทุนล้วนมีวามภูมิใและหยิ่อหอ พวเาะไม่ไ้รับวามเารพและอำนาหาไร้ึ่ารแสวามสามารถ หามีใรไปบ่นับหัวหน้า นๆนั้นย่อมโนหัวเราะใส่
ี ไป่เี่ยพอใับสิ่ที่หานเี่ยวทำมา เาไม่ทำให้ื่อเสียอมัราราลลและยินีที่หานเี่ยวเลือปิปา วามสามารถอผู้ายนนี้ี และเา็เ้าใภาพรวม
...
“พวเาไม่สู้ลับ?”
พันเอพยัหน้าอย่าพอใหลัไ้ยินรายาน
“ี ูเหมือนพวมัราราะรูุ้ยืนัวเอในินแนเรา”
…
ในไม่้า มัน็ถึเวลาออเินทา ทุนมารวมันรทาออายแน เย่ฟ่าน พร้อม้วยวินน่าไ้นำสายลับิอาวุธนับสิบมาร่วม้วย
ุแรอภาริือำแหน่ที่อยู่ห่าาเมือหุบเาอีา ที่นั่นือุ่อนัวอเฮสล่า พวเาะใ้มันเป็นานั่วราว
แผน13ไ้นส่รถแลน์โรเวอร์โยใ้รถไฟ พวมันเป็นเพียรถลุยธรรมา มีเพียยัษ์ำอหานเี่ยวที่พิเศษ เาับรถออาลุ่ม้วยเสียำรามอเรื่อยน์ที่ัว่าใร
รั้นี้ เาับอย่ามั่นและสะวสบาย หลี่ย่าหลินเือบน้ำาไหล สมาิอีสามนรู้สึวย พวเาไม่เ้าใปิิริยาอหลี่ย่าหลินเลย
มันือารเินทารึ่วัน บวนรถนำ้วยเฮสล่าและแผน13็เป็นผู้ามใ
ทันในั้น บวนรถอเฮสล่า็เร่วามเร็วึ้น ่อยๆเพิ่มระยะห่าระหว่าสอลุ่ม ีูู้และหม่า ิหยาเร่วามเร็วามทันที
มีเพียหานเี่ยวที่ับามหลัอย่าเยา
“เี่ยวเอ เรา้อไล่ามพวเาให้ทัน!”หลิน เหยาล่าวอย่าัวล
มือ้าหนึ่อหานเี่ยวอยู่บนพวมาลัย ส่วนอี้าแว่อยู่นอหน้า่าและเพลิเพลินับลม”ทำไมเราถึ้อามให้ทัน้วย?ไม่ว่าพวเาะับเร็วแ่ไหน พวเา็้อรอเราอยู่ี”
“เอิ่ม...ุ็พูถู”
ทันในั้น เสียหัวเราะอูู็ัาวิทยุ”หลินหลินน้อย ทำไมถึ้าันนัเล่า รีบามเรามาเร็วเ้า หรือนับรถอพวเธอะไม่เ่?”
“ันแ่ไม่อยาเปลือน้ำมัน”หานเี่ยวอบสั้นๆ
ีูู้ะลึ นี่เป็นรั้แรที่เธอไ้ยิน้อแ้ัวหน้า้านๆ สายลับอย่าเรา้อัวลถึ่าน้ำมัน?
หม่า ิหยาเ้าร่วมารสนทนา”าเหว่ย พวเฮสล่าำลัอวเบ่ เรา้อไม่ยอมแพ้พวมัน”
าเหว่ยไร่รอสัพั และบไหล่หานเี่ยว”แพวมันไปเลย”
สีหน้าอหลี่ย่าหลินเปลี่ยนไป เธอว้าแนเสื้ออาเหว่ยและรีร้อ”อย่านะ นี่็เร็วพอแล้ว!”
“เธอลัวอะไร?”าเหว่ยสับสน
“หัวหน้า เบื่อีวิแล้วั้นหรอ?”หลี่ย่าหลินล่าว้วยน้ำเสียสั่นเทา
าเหว่ยยิ่สับสนเ้าไปให่
หานเี่ยวเลิิ้วึ้น”อยาไล่ามพวเาริๆ?”
“ใ่”าเหว่ยพยัหน้า
หานเี่ยวถอนหายใและเปลี่ยนเียร์”ัให้ ับันให้แน่นละ”
หลี่ย่าหลินาเหลือ เธอับประูรถแน่นที่สุเท่าที่ะทำไ้และปิปาสนิท
“พว...พวนายะ้อเสียใ”
..
ในอนบ่าย ทุนมาถึุหมายปลายทา
ทันทีที่พวเาลายานพาหนะ ทุน็มอยัษ์ำ้วยวามใ เหลือเื่อและหวาลัว วามหนาวเย็นวิ่ลามระูสันหลัทุรั้ที่พวเานึถึภาพ่อนหน้า
แม้ระทั่สายลับมาประสบาร์ที่เยเห็นารเลื่อนไหวในรูปแบบัว’s’และ’z’ ็ยัอ้าปา้าับารเลื่อนไหวในรูป’&’!และมัน็เร็วว่าทุน!
นี่ไม่อานับไ้ว่าเป็นารริฟ....มันเหมือนารบินะมาว่า!
นับรถบรรทุ้อเป็นสุยอมืออาีพ!
าเหว่ย หลิน เหยาและหลี่ ย่าหลินีัวออารถ เาะ้นไม้แน่นและเริ่มอาเียนทุอย่าที่มี พวเารู้สึเหมือนนที่ายไปแล้ว
“อ้ว-“
“ันรู้สึเหมือนำลัะาย อ้ว-“
“ันเือนแล้ว อ้ว-“
หานเี่ยวเินลมาารถและุบุหรี่้วยท่าทาิลๆ เายิ้มและล่าว”พวนายบอให้ันทำเอนะ”
“นาย....นายถนัารับรถบั้มหรอ?!”
หานเี่ยวริมฝีปา รถบั้ม?อย่าูถูัน ันเยับรถเบ้น์นะเฟ้ย!
แลมเบิร์เินออารถอย่ามั่น ราวับไม่มีอะไรเิึ้นับเา วาอหานเี่ยวถึับเปล่ประาย”เห็นไหม?มีนที่เพลิเพลินับารับี่อัน้วย”
ะที่แลมเบิร์เปิปาเพื่อพู อาเียน็ไหลทะลัออมาราวับน้ำ หลัาอาเียนนหม แลมเบิร์็แสวามิเห็นออมา”หานายับพวมาลัยอีรั้ ันะระโออารถ”
ความคิดเห็น