คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #231 : นิติเวชสาว
หลิน ฮวใ้เวลาทั้เ้าไปับารเยี่ยมนานท่อระบายน้ำทั้4และไ้รับำอบที่เหมือนันทั้หม พวเาไม่รู้อะไรมาเพราะท่อน้ำมันมืนพวเาไม่อาระบุเพศอผู้ายไ้ นับประสาอะไรับารเห็นศพอย่าัเน สิ่เียวที่พวเารู้็ือศพแรือผู้าย พวเาไม่รู้อะไรเี่ยวับศพที่เหลือ อย่าไร็าม หลิน ฮวลับรู้สึีใที่ทั้4เ็บวามลับไว้เป็นอย่าี ไม่แม้แ่ะบอแ่ภรรยาอพวเา ันั้นมันึเป็นไปไม่ไ้ที่่าวะรั่วไหลออไป
มันเือบะเที่ยแล้วเมื่อหลิน ฮวออาบ้านอหวัน้อย เาือนานนสุท้ายที่หลิน ฮวมาเยี่ยม หลัาที่ินอาหารลาวัน หลิน ฮว็อัเิหมาป่าวิริเี้ยนและมุ่หน้าไปยัที่ทำารรับาล หลัาที่เ้าหน้าที่รวสอบใบอนุาิและรหัสสืบสวนเาแล้ว ประู็เปิออ มีหิสาวสวมแว่นารอบำำลัูวิิโอะที่ินนมบนโ๊ะเธอ เธอยัูสาว อายุประมา17หรือ18ปี ใบหน้าเธอูเล็และม อย่าไร็าม แว่นาที่ให่เท่ารึ่หน้าเธอลับปปิหน้าาส่วนให่อเธอไว้ เธอำลัูวิิโอาร่อสู้อลานประลอนัล่าอยู่ ะที่เอู เธอ็ว้าล่ออาหารที่ปลุม้วยน้ำมันพริสีแ้วยถุมือเธอ
หลิน ฮวเาะประู หิสาวหันมามอเาอย่าไม่ใส่ใ”ุมาผิที่นแล้ว นี่ือแผนนิิวิทยา”
“ผมำลัมอหาแผนนิิวิทยา”หลิน ฮวยิ้มและเินไปที่โ๊ะเธอ
“สวัสี ผมื่อเย่ ิว ผมือนัสืบที่ถูส่มาโยสมามนัล่า”
“รอ่อนนะ วิิโอใล้บแล้ว”หิสาวโบมือให้เา
้วยวามที่ภาพพื้นหลัอวิิโอเธอไ้ถูั้ให้เป็นึ่โปร่ใส เมื่อเาเินเ้าไปใล้ หลิน ฮวึสามารถเห็นไ้อย่าัเนว่ามันือาร่อสู้อเาับหยู่ โม่หลี่ มันือู่่อสู้นที่90อเา หลิน ฮวมวิ้วะทีู่วิิโอ เนื่อาาร่อสู้ำลัะบลในไม่้า หลิน ฮวึึเ้าอี้และนั่ลร้ามับหิสาวะที่รอให้เธอูวิิโอบ 2-3นาที่อมา แสสีทอ็เปล่ประายผ่านวิิโอ และในไม่้า ลานประลอ็ประาศถึัยนะอนัาบอัริยะ
“เ้าายอัน่ามีเสน่ห์เหลือเิน!”หิสาวรีร้อและหยุวิิโอไว้รภาพที่นัาบอัริยะำลัะหายไป านั้นเธอ็ูบหน้าอ้วยริมฝีปามันแพล่บ หลิน ฮวไม่อาทนเห็นารระทำที่น่ารัเียอเธอไ้ หลัาที่ปิวิิโอ เธอ็หันมามอหลิน ฮวที่นั่ร้ามเธอ”ุมาาสมามนัล่า?ไหนละบัร?”
หลิน ฮวายภาพใบอนุาินัล่าและรหัสสืบสวนารับาลลา
“ามพิธีารแล้ว ผมวระรวสอบบัรอุเ่นัน”
“ถอยไปหน่อยละัน”หิสาวายภาพบัรอเธอามือ้าย้วยท่าทีไม่แยแส
ื่อเธอือเหลีย หยินและเธออายุ17ปี มันแสให้เห็นว่าเธอบารศึษาาโรเรียนแพทย์ั้นสูอรับาลลาในสาานิิวิทยา เธอไม่ไ้สวมแว่นบนบัรทำานอเธอและในรูปเธอ็ูสวยว่ามา
“เอาละ”หลิน ฮวพยัหน้าหลัาที่รวสอบอย่าละเอีย
านั้น เหลีย หยิน็ปิารายภาพและพูะที่ิน”ถามมาทุสิ่ หาุอยาะเห็นศพ เรา็ะไปูศพันหลัาที่ั้นินปอสไล์ราอสพรินหมแล้ว”
“ผลารันสูรศพเป็นยัไบ้า?มันเป็นฝีมือออมินสมอ?”หลิน ฮวถามรๆ
“มีโอาสที่ะเป็นอมินสมอ99%”เหลีย หยินอบะิน
“แล้วอี1%ละ?”หลิน ฮวถาม
“1%ที่เหลืออาะเป็นฝีมืออพววิปลาสที่อยาะินสมอ หาเป็นเ่นนั้น นๆนั้น็ะ้อเาะรู้านบนหัวและูสมอออไปโยใ้หลอู”เหลีย หยิยัิน่อะที่อธิบาย วามระหายอเธอไม่ไ้รับผลระทบาเรื่อที่เธอพูถึเลย
“เหยื่อทุนเป็นผู้าย?นอานั้น พวเามีส่วนไหนที่ล้ายลึันไหม?”หลิน ฮวถาม
“ทั้หมล้วนเป็นายที่แ็แรและมีวามล้ายลึันอยู่2-3ุ อย่าแร ทั้หมล้วนอยู่ในสภาพเปลือยเมื่อเราพบพวเา อย่าที่สอ ทั้หมำลั....มี....เพศสัมพันธ์อย่ารุนแร่อนที่ะาย อย่าที่สาม ทั้หมล้วนถูฝึฝนมาอย่าี สอนเป็นระับทอแะที่อีสอนอยู่ในระับเิน สมามนัล่าไ้ยืนยันว่าทั้4นมีใบอนุาินัล่าปิ”เหลีย หยิำลัรวสอบหลิน ฮวะที่เธอพู เพราะเธอเอ็อยู่ในระับเิน เธอสัมผัสไ้ว่าหลิน ฮวเอ็อยู่ในระับเียวันับเธอ
านานท่อระบายน้ำ หลิน ฮวรู้อยู่แล้วว่าทุน่า็เปลือยและเหลีย หยิน็ไ้ยืนยันมัน หลัาที่ฟัำอธิบายาเธอ หลิน ฮว็สามารถยืนยันไ้ว่าอมินสมอ้ออยู่ในระับเินเป็นอย่าน้อย
“มันเป็นไปไ้ไหมที่ะัสินว่าเหยือทั้สออยู่ในระับเินั้นไหน?”หลิน ฮวถาม
“นหนึ่อยู่ในระับเินั้น1 ะที่อีหนึ่อยู่ในั้น2 พวเราสามารถบอไ้ว่าพวเาไม่ไ้ัืน่อนที่พวเาะถู่า พวเาวระถูโมีอนที่พวเาำลัมีเพศสัมพันธ์”เหลีย หยินอธิบาย
“เนื่อามันสามารถเาะผ่านระโหลอระับเินั้น2ไ้ ั้นอมินสมอ็วระอยู่ในระับเินั้น3หรือสูว่านั้น”เหยี หยินล่าวเสริม
สิ่ที่เธอพูในอนท้ายเป็นารี้ว่าหลิน ฮวไม่อาสู้ับมอนสเอร์ัวนี้ไ้
“มีบาแผลอะไรบนศพไหม?”หลิน ฮวไม่สนใำพูอเธอและยัถาม่อไป
“มีบาแผลเล็น้อยรวมถึรอยี่วนและารเี่ยนี มันวระเิาารมีเพศสัมพันธ์เพราะมันเป็นเพียรอยแผลเล็ๆน้อยๆ”เหลีย หยินอธิบาย้วยิ้วที่ยึ้น
“บาแผลร้ายแรเพียอย่าเียวือารโมีบนหัวที่ทะลวผ่านะโหลไปยัสมอ”
“เวลาายละ?”หลิน ฮวถาม
“้าสุือเมื่อ4เือน่อน ะที่เร็วที่สุือ1เือน่อน นั่น็ือประมา1ศพ่อ1เือน เมื่อมอไปที่นิสัยารล่าออมินสมอ มัน็ะลมืออีรั้ภายใน2-3วันนี้”เหลีย หยินอบ
หลิน ฮวสัเเห็นว่าเธอินอาหารเสร็แล้ว”ผมเาว่าุสามารถพาผมไปที่ศพไ้แล้ว”
“ไ้สิ รอเี๋ยวนะ”านั้นเธอ็โยนล่อ้าวลถัยะพร้อมับถุมือเธอ
หลิน ฮวิว่าเธอพร้อมที่ะไปแล้ว แ่ทว่า เธอลับเินไปทีู่้เย็นและหยิบอีหลายล่อออมา หลัาที่หยุิสัพั เธอ็ัสินใที่ะเอาไปหนึ่ล่อและเ็บส่วนที่เหลือไว้ในู้เย็น านั้นเธอ็โบมือให้หลิน ฮว้วยล่อในมือ”ไปันเถอะ!”
“นั่นืออาหาร ใ่ไหม?”หลิน ฮวพูไม่ออ
“มันือน้ำมันลำไส้ อยาลอหน่อยไหม?มันอร่อยนะ ุน่าะลอู แ่ันให้ไ้แ่ำเียวนะ”เหลีย หยินล่าว
“ไม่เป็นไร อบุ”หลิน ฮวปิเสธเธอทันที
ความคิดเห็น