รักใสๆของยัยทูน่า

ลำดับตอนที่ #10 : เถียง

กลับมาแล้วค่า!ไรเตอร์มาอัพแล้วค่า\^O^/

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

(tsuna talk)

“พวกนายเป็นใคร”ทาเทฮะซังหันไปหาเจ้าของเสียง ในขณะที่ผมยืนขาสั่นอยู่ด้านหลังของเธอ(สุภาพบุรุษมาก)

“ก็เป็นเจ้าถิ่นของที่นี่ไง ฮะๆ”หมอนั่นพูดแล้วหัวเราะ

“บ้า-__-*”ทาเทฮะซังพูด พูดได้โดนใจมากครับ คำเดียวสั้นๆได้ใจความ

“กะ แกว่าไงนะ”

“ชั้นบอกว่า บ้า ไม่ได้ยินหรือไง แกไปตรวจสภาพหูซะไป หูหนวกแล้วแน่ๆ แล้วก็นะหัดพูดจาดีๆกับสุภาพสตรีซะมั่ง เพราะอย่างนี้สินะถึงไม่มีแฟนกับเขา จนต้องมาเที่ยวเตร็ดเตร่จีบเขาไปทั่ว”โห ทาเทฮะซังพูดซะรัวเลยแฮะ แต่ผมอยากจะถามว่า เธอด่าไปฉอดๆๆซะขนาดนั้น   แต่ไหงสีหน้าไม่เปลี่ยนไปเลยอ่ะ!

“กะ แกรู้ไม๊ชั้นลูกใคร” ไม่รู้ และไม่อยากรู้ด้วยครับ

“แกไม่รู้ว่าพ่อแม่แกคือใคร แล้วคนนอกอย่างชั้นจะไปตรัสรู้เรอะ ทำไมพ่อแกใหญ่นักหรือไง ต่อให้เป็นนายกรัฐมนตรีชั้นก็ไม่กลัวย่ะ แล้วก็ช่วยถอยไปไกลๆพวกชั้นด้วยจะกลับบ้าน”  สีหน้าไม่เปลี่ยนอีกแล้วอ่ะ

“แล้วถ้าพวกชั้นไม่ให้กลับล่ะ หึหึ”

“ก็เรื่องของแกดิ แกไม่ให้กลับ  แต่ชั้นจะกลับ จบ” แล้วทาเทฮะซังก็จูงมือผมออกมาจากฝูงพวกนั้น แต่ว่า

หมับ!

“หวา!” เจ้าพวกนั้นดันมาจับผมแล้วกระชากตัวไป  จึงทำให้ผมเผลอตะโกนออกมา

“อ๊ะ! ปล่อยเด็กคนนั้นซะ”ทาเทฮะซังหันหลังกลับมาตะโกนใส่

“หืม น่ารักดีนี่นา งั้นขอยัยนี่ไปละกันนะ” หะ หา ยัยนี่เหรอ ผมเป็นผู้ชายนะ

“บ้าหรือเปล่า เด็กคนนั้นเป็นผู้ชายนะ”

“หา ก็เห็นอยู่ว่าเป็นผู้หญิงชัดๆ”

‘ตอนนี้ล่ะ’

ผลัก!

จู่ๆทาเทฮะซังก็พุ่งเข้ามา จนพวกนั้นที่ไม่ทันตั้งตัวถูกลูกเตะของทาเทฮะซังเตะเอา จนตอนนี้ลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้น ผมเห็นแล้วผมจุกแทนเลยอ่ะ แต่เอ๊ะ!ผมจำได้ว่าผมเห็นทาเทฮะซังเตะแค่ทีเดียวเองนะ ไหงร่วงหมดทุกคนเลยอ่ะ

“เอาล่ะกลับกันเถอะ พวกพี่ๆเธอรออยู่ไม่ใช่เหรอ”ทาเทฮะซังพูดขึ้น ทำเอาผมหลุดจากห้วงความคิด

“อ๊ะ จริงด้วยสิ งั้นไปกันเถอะครับ”ผมพูดแล้วยิ้มให้ทาเทฮะซัง

“อืม”

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

 ณ  คฤหาสซาวาดะ

“กลับมาแล้วครับ!”

“ทำไมวันนี้กลับมาช้าจังล่ะจ้ะสึ...คุง ว้าย!สึคุงพาเพื่อนมาด้วยเหรอจ้ะ แถมน่ารักซะด้วย”ผู้ที่ตอนนี้กำลังดีใจจนกระโดดโลดเต้น เหมือนลูกชายพาแฟนมาแนะนำให้รู้จัก(?)อยู่ข้างหน้าคือแม่ของกระผมเอง

“อ่า เธอคือเพื่อนที่เพิ่งย้ายมาในห้องน่ะครับ”ผมพูด

“เหรอจ้ะ หนูชื่ออะไรล่ะจ้ะ แม่ชื่อซาวาดะ นานะ เป็นแม่ของเด็กคนนี้จ้ะ”แม่ผมพูด

“ดิฉันชื่อ ซาคากิ ทาเทฮะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”  ทาเทฮะซังพูด

“งั้นเหรอจ้ะ  ขอน้าเรียกทาเทะจังนะจ้ะ”อ้าว ไหงไปเปลี่ยนชื่อเค้าอ่ะ

“ค่ะ ตามสบายเลยค่ะ”แล้วดันยอมง่ายๆเฉยเลย

“แม่คร้าบ อาหารจะไหม้แล้วน้าคร้าบ”เสียงพี่อาเงฮะนี่นา

“ว้ายตายแล้ว!ลืมซะสนิทเลย เดี๋ยวแม่ขอตัวนะจ้ะ แล้วทาเทะจังอยู่ทานอาหารด้วยกันก่อนนะจ้ะ”

“ค่ะ รบกวนหน่อยนะคะ” ทาเทฮะซังพูด

“งั้นไปนั่งรอกันก่อนนะครับ”ผมพูด

“อือ”

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………