คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 นางฟ้าตัวจริง
บทที่ 1 นาฟ้าัวริ
วัน่อมา
มฤทธิ์เรียมัวสำหรับไปูหน้าหิสาวที่มาราเาล่าวถึเมื่อวาน เาอยารู้เหลือเินว่าะสวยน่ารัเหมือนที่มาราเอ่ยปามหรือเปล่า
“พี่มไปันไ้แล้ว พวเราอยาเห็นหน้าน้อหวาน”ศัิ์ฤทธิ์เร่เร้าพี่ายให้รีบออมาาห้อทำานทันที อนนี้พวเาสามน่าเรียมพร้อมไปยัลาเพื่อไปูหน้าาอน้ำหวานหิสาวที่มาราเอ่ยถึเมื่อวาน
“เอ่อๆ”มฤทธิ์ถอนหายใออมาเฮือให่ให้ับวามใร้อนอน้อายทั้สาม ที่ทำเหมือนว่าเป็นเรื่อให่โไปไ้เพียแ่ไปร้านนมหวานเพื่อะูหน้าาอลูสาวเ้าอร้านเท่านั้น
ลาประำหมู่บ้าน
“วันนี้วันอะไรวะ ทำไมนเยอะั”มฤทธิ์บ่นึ้นเมื่อับรถเ้ามาในลาแล้วพบมามีผู้นมามายมาับ่ายใ้สอยแล้วยัมีร้าน้าแผลอยเ็มไปหมนแทบหาที่อรถไม่ไ้
“ลานัไพี่ม นเลยเยอะเป็นธรรมา เอารถไปอรนู้นีว่าพี่”ภพฤทธิ์ี้ไปยัอีฝั่อลาเพื่อให้พี่ายเอารถไปอแล้วเินไปยัร้านายนมหวานเป้าหมายอพวเาทั้สี่นในวันนี้
“สวัสีรับป้าน้ำผึ้นสวย วันนี้มีนมหวานอะไรบ้ารับ”เสียทุ้มนุ่มเอ่ยทัทายเ้าอร้านอย่าสนิทสนมแล้วะเ้อมอในหม้อนมหวานมามายรหน้าอย่าละลานา
“อ่าว! าภพ าม าศัิ์ าเ้ม มาพร้อมหน้าพร้อมาันเลยนะลู ะไปไหนันล่ะ”ุป้าเ้าอร้านเยหน้าึ้นาหม้อนมหวานแล้วเอ่ยทัทายายหนุ่มทั้สี่น้วยวามิถึหลัาไม่ไ้เอหน้าันมานาน
“แวะมาทำธุระหน่อยรับ แล้วพี่น้ำหวานไปไหนรับ ผมไม่เห็นเลย”ภพฤทธิ์บอึ้น แล้วะเ้อมอหาลูสาวเ้าอร้านนสวย เป้าหมายอพวเาสี่นวันนี้
“อยู่ในรัว้ะ ำลัไปหยิบสัยาฟัทอออมา แล้วพวเราะินอะไรล่ะ สั่มาเลยนะวันนี้ป้าทำหลายอย่า”
“อผมเอาฟัทอเื่อมเหมือนเิมนะรับ”ภพฤทธิ์สั่อโปรเหมือนเิมทุรั้ที่แวะมาิน ไม่มีร้านไหนทำฟัทอเื่อมไ้อร่อยเท่าร้านนี้อีแล้วแหละ รสาิถูปา ราาถูใ ลูสาวสวยอี่าหา มีรบหมทุอ์ประอบ
“ผมเอาบัวลอยไ่หวาน”เ้มฤทธิ์ี้ไปยับัวลอยไ่หวานหลายสีรหน้าอหวานสุโปรปราอเา
“ผมเอาเหนียวำสาูรับ”าม้วยศัิ์ฤทธิ์ที่ไม่ลืมะสั่อโปรัวเอั้แ่เ็ ถึแม้ว่าพวเาะเป็นนัเรียนนอ แ่็อบนมหวานไทยยิ่ว่าอะไร
“ส่วนผมเอาสัยาฟัทอรับ”บท้าย้วยมฤทธิ์ที่สั่นมหวานึ่ไม่มีอยู่รหน้า
“ยัอบินเหมือนเิมเลยนะาม”ป้าน้ำผึ้แวึ้น เมื่อนึไ้ว่าายหนุ่มนั้นอบินสัยาฟัทอฝีมืออหล่อนมา อนเ็ๆ อบเอาลูฟัทอมาให้หล่อนทำให้ินเป็นประำ แ่พอโึ้น็ไม่่อยะไ้เอหน้าันสัเท่าไร ายหนุ่มิานอรอบรัวหนั มีในบาโอาสที่หล่อนไ้ฝานมหวานไปให้
“ป้าน้ำผึ้ยัำไ้อีเหรอรับเนี่ย”เสียทุ้มถามลับ้วยวามอึ้เล็น้อย ไม่ิว่าป้าน้ำผึ้ะำอโปรเาไ้
“ป้าำไ้หมแหละว่าใรอบินอะไรบ้า ไปนั่รอป้าที่โ๊ะนะ เี๋ยวเอาไปเสริฟ์ให้”
“แม่้า... สัยาฟัทอร้อนๆ มาแล้ว้ะ”เสียอหวานแ๋มใสัึ้น ปราัวับถาสัยาฟัทอในมือ เธอือสาวร่าเพรียวโปร่เหมือนนาแบบ ใบหน้าาวเนียนละเอีย ิ้วเรียวโ้ไ้รูป วาเล็ลมประายวาว มูโ่เรียวเล็รับปาเรียวสวย เินถือถาสัยาฟัทอมายัหน้าร้าน ทำให้ทุสายาอทุนภายในร้าน่าหันมามอหิสาวเป็นสายาเียวับราวับโนมน์สะ
“-----“
“เอามาั้รนี้ลู น้ำหวานหนูยัำพวพี่เาไ้หรือเปล่า”ป้าน้ำผึ้ี้ไปยัที่ว่ารหน้า แล้วเอ่ยถามบุรสาวึ้นเพื่อเือนวามำสัหน่อยแล้วี้ไปยัหนุ่มหล่อรหน้า
“พี่มเหรอะ”วาลมเล็ประายวาว้อมอนรหน้าอย่าพิาราและนึึ้นมาไ้ทันทีว่าเาือายหนุ่มที่หล่อนเยวิ่เล่นเมื่อโนยัเป็นเ็ แ่ไม่ิเลยว่าาลเวลาะเปลี่ยนให้เาลายเป็นหนุ่มหล่อเ้มอย่านี้ ทำเอาใอหล่อนสั่นหวิวเบาๆ อย่าไม่เยเป็นมา่อน ยิ่สายาที่าเาไม่อออเาแล้ว ทำให้หล่อนไม่ล้าะสบา
“น้อน้ำหวานเหรอเนี่ย..... พี่าฟาไปหรือเปล่า”เามอหิสาวรหน้า้วยสายาลึ้ลำเปิเผยอย่าไม่เื่อสายาัวเอเลยว่า ผู้หิรหน้าที่เาเยวิ่เล่น้วยะโสวยสะพรั่เป็นนาฟ้านานี้ ทำให้ผู้ายอย่าเาที่ไม่เยมอสนใผู้หินไหนลับหลใหลไปับวหน้าร้ามอย่าไม่ละสายา
“ไม่ไ้าฟาไปหรอาม น้ำหวานัวริเสียริลูสาวป้าเอแหละ เปลี่ยนไปมาเลยใ่มั้ยล่ะ”หล่อนยิ้มออเบามาๆ ับท่าทาอายหนุ่มรหน้า หล่อนไม่แปลใหรอที่มฤทธิ์ะะลึในวามสวยอบุรสาวหล่อน เพราะผู้ายทุนในหมู่บ้านล้วนหลมน์สะอลูสาวหล่อนทั้นั้นแวะเวียนมาหานหัวระไบ้านไม่แห้ แ่ลูสาวอหล่อน็ไม่สนใใรสัน วันๆ เอาแ่ทำนมหมอยู่ในรัวอย่าเียว
“มาเลยรับ ไม่ิว่ายัยเ็ี้แหย่ ใบหน้ามอมแมม ะโเป็นสาวสวยสะพรั่นานี้”เาพูออมาอย่าเปิเผยอย่าไม่อายปาเลย ในะที่สายายัับ้ออยู่ับหิสาวรหน้าไม่ห่า
“น้อน้ำหวานำพวพี่ไ้หรือเปล่ารับ”เสียทุ้มอเ้มฤทธิ์ัแทรึ้นทำให้มฤทธิ์ที่อยู่ในภวั์สะุ้ไ้สิึ้นมา
“ำไ้สิ่ะ พี่เ้ม พี่ศัิ์และ็น้อภพ”เสียหวานไพเราะอบลับึ้น แล้วหลุบามอลเพื่อหลบสายาอมฤทธิ์ที่มอมายัหล่อนแล้วหันไป่วยมาราันมหวานเสริฟ์ลู้า
“เป็นยัไล่ะพวพี่ ผมบอแล้วว่าพี่น้ำหวานน่ะเปลี่ยนไปมา สวยเหมือนนาฟ้าอย่าที่ผมพูไหมล่ะ”ภพฤทธิ์พูึ้นแล้วหันไปหยัิ้วให้ับพี่ายทั้สามน ที่ไม่ยอมเื่อำพูเาับมาราั้แ่แร เป็นไล่ะอนนี้ แ่ละนมอาไม่ระพริบเลย โยเพาะพี่มแทบะเมือบินเลย็ว่าไ้
“้าเื่อเอ็แล้วแหละไอ้ภพ สวยเหมือนที่เอ็ับแม่พูไว้ไม่มีผิเลย แ่... ว่า น้อน้ำหวานมีแฟนแล้วหรือยั๊ะ”น้ำเสียทุ้มนุ่มเอ่ยถามึ้น
“ยัเลย่ะ”เสียหวาน่ำอบลับ้วยวามเะเินับสายาอหนุ่มทั้สี่นที่มอมายัหล่อน
“ริเหรอรับ ไม่ไ้โหพี่น่า...”เ้มฤทธิ์หรี่ามอล้อมอหิสาวรหน้าอย่าไม่เื่อในำพู
“ริ่ะ น้ำหวานยัโสไม่มีแฟน่ะ”หล่อนพยัหน้าลับแล้วทัเส้นผมเ้าที่หู ลบวามเินอาย
“พี่ไม่อยาเื่อเลยว่านสวยอย่าน้อน้ำหวานะโสไ้ พวพี่็โสเหมือนัน สนใหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไรีว่า่ะ น้ำหวานเรใ แล้วพวพี่สั่นมหรือยัะ”
“สั่แล้ว้ะ แ่พอีมีนาฟ้านสวยมาปรา่อน พวพี่เลยลืมนมหวานไปสนิทเลย”
“ั้นไปนั่ที่โ๊ะีว่านะะ เี๋ยวน้ำหวานเอาไปเสริฟ์ พอีว่าวันนี้น้ำหวานทำนมสูรใหม่ อยาให้พวพี่ลอิม้วย”
“ยินีเลยรับน้อน้ำหวานนสวย”
“เป็นไล่ะพี่ม! สวยถูใป่ะ”ภพฤทธิ์พูึ้นเมื่อพวเามานั่ที่โ๊ะ
“็ั้นๆ แหละ ันเยๆ”มฤทธิ์แสร้หยัไหล่แล้วพูส่ๆ ออไป แ่วามเป็นรินั้นสวนทาลับำพูมา เาไม่เยเอผู้หินไหนสวยรสเป๊เามา่อนเลย แ่ถึยัไแล้วเา็ยัไม่ัสินใ่อนนะ เพื่อว่าอาะมีหิสาวที่เหมาะสมับเามาว่าน้ำหวานอี็ไ้ เาเลย้อใเย็นๆ ไว้่อน ้าๆ ไ้พร้าเล่มาม
“เหรอรับ.... แ่เมื่อี้ผมเห็นใรบ้านมอาแทบไม่ระพริบเลยนะรับ หรือว่าผมาฟาไปหรือเปล่า พี่เ้ม พี่ศัิ์ เห็นเหมือนับผมมั้ยรับ”
“เอ็อย่าไปหยอพี่มสิ! นอย่าพี่มยอมรับวามริะที่ไหนล่ะ แ่เมื่อี้้า็เห็นเหมือนเอ็นั้นแหละไอ้ภพ”เ้มฤทธิ์พูแวพี่ายึ้นเมื่อไม่ยอมรับวามริแล้วยัโหหน้า้านๆ อี ทั้ที่พวเาทั้สามน มอเห็นเป็นสายาเียวันหมว่ามอหิสาวาแทบไม่ระพริบ
“ออนุาเสริฟ์นมหวานนะะ”เสียหวานัึ้นทำให้ทุนหยุารสนทนาลแล้วหันมา่วยหยิบถ้วยนมัวเอาถารหน้า
“มานัุ่ยับพวพี่เ้มหน่อยไ้มั้ย้ะ ไม่ไ้เอันนานิถึอยาไถ่ถามสารพัสุิบสัหน่อย”
“ไ้่ะพี่เ้ม”
หล่อนนั่ล้ามฤทธิ์แล้วพูุยไถ่ถามสารพัับายหนุ่มทั้สี่น หลัาไม่ไ้เอันมานานหลายปี ทำให้แ่ละนเปลี่ยนแปลไปมา แ่นิสัยยัเหมือนเิมไม่มีผิเพี้ยนไปาอนเ็เลยสันิ หล่อนไ้เล่าเรื่อราวอนไปเรียน่อและารทำานให้ฟั่อนที่ะย้ายลับมาสืบทอิารที่บ้านแทนทำานที่รุเทพ่อ
ิามอน่อไป
เาแห่รัิาล
มาอัพแล้วนะรับอนแร น้อน้ำหวานนสวยอภพฤทธิ์ะสวยถูใพี่มหรือเปล่าน่า... เรา้อมาลุ้นันนะฮับ เรื่อนี้บท NC ่อน้ามีน้อยประมาสั 5-6 อนนะรับ แ่อยู่ในอนหลัๆ บทที่ 9 เป็น้นไป
ความคิดเห็น