คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ จากกัน
"ทีน..." มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งยืนเรียกผมอยู่หน้าห้อง เธอชื่อแพรว เป็นแฟนผม เราคบกันมาตั้งแต่ ม.1 จนตอนนี้ผมอยู่ม.3
"แพรว มีอะไรเหรอ " ผมเดินไปหาเธอ
"มาด้วยกันหน่อยสิ" เธอพาผมเดินไปจนถึงหลังโรงเรียน
"มีอะไรเหรอแพรว" เธอทำท่าอึดอัดใจก่อนบอกมาว่า
"แพรวมีเรื่องจะบอกทีนน่ะ" เธอก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาผม
"เรื่องอะไรเหรอแพรว"
"เรา...เลิก......." เธอพูดเบาจนผมไม่ได้ยิน
"อะไรแพรว เลิกอะไรเหรอ" ผมสงสัย
เธอทำหน้าเหมือนตัดสินใจได้แล้ว แล้วบอกว่า "เรา...เราเลิกกันเถอะ" =0= ช็อก ครับ ช็อก
"ทำไมล่ะแพรว เราทำอะไรผิดเหรอ"
"เปล่าหรอก ทีนไม่ได้ทำอะไรผิด แต่..."
"แต่อะไรแพรว..."
"คือแพรวจะย้ายโรงเรียนน่ะ แพรวจะต้องย้ายตามพ่อไปอยู่ที่อเมริกา พ่อแพรวโดนย้ายไ ปที่นั่นน่ะทีน"
ช็อกครับ ช็อกรอบ2 "แล้วแพรวจะไปวันไหน ผมถาม"
"ปิดเทอมน่ะ"
"แต่เรายังคบกันได้นี่แพรว เรายังติดต่อกันได้เลย เรารอจนแพรวกลับมาก็ได้"
"อย่าเลยทีน เราอาจไม่ได้กลับมาที่ไทยอีก เลยก็ได้นะทีน ความรักน่ะ มันแพ้ระยะทางนะ เราคิดว่าเราบอกทีนเลยดีกว่า ทีนจะได้ทำใจได้เร็วๆ ทีนจะได้หาคนใหม่ที่ดีกว่าแพรวได้นะ"
"แพรว..."
"แพรวอยากรีบบอกทีน ให้ทีนรุ้เอาไว้ ดีกว่าที่จะมาบอกตอนวันที่แพรวจะไปนะทีน แพรวอยากให้ทีนทำใจได้ไวๆไม่ต้องมากังวลเรื่องแพรว นี่ก็ใกล้สอบเข้าแล้วแพรวไม่อยากทำให้ทีนไม่สบายใจ แพรวกลัวว่าถ้าไม่บอกให้รู้ทีนจะไม่มีสมาธิตอนสอบ"
"แพรว...ทีนรักแพรวนะ"
"อือ แพรวก็รักทีน แต่มันจำเป็นน่ะ" เธอยิ้มเศร้าๆ
"เราไม่อยากให้แพรวไป"
"แพรวก็ไม่อยากจากทีน แต่บอกแล้วไงทีน มันจำเป็นทีน มันจำเป็น"
แล้วทุกสิ่งก็มืดลง
"นายทีน" เสียงหนึ่งเรียกผม 'ใครฟะ'
"นายทีน" เสียงนั้นเรียกอีก 'งืม เค้าจานอนง่า'
"นายทีปกร ตื่น" เสียงนี้นตะโกนจน ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา
"ครับๆๆๆๆตื่นแล้วคร๊าบ"
"ส่งข้อสอบได้แล้ว"
"รอแปปนึงครับครู" อ้าวเวงแล้วไง ข้อสอบอยู่หนายยยยยยยยยยยยยย
'กุกกัก กุกกัก ' ผมล้วงลงไปในโต๊ะ เจอแล้ว ผมส่งให้ครู
"อ๊ะครับข้อสอบ" ผมยิ้มแห้งๆให้ครู
"เก็บของกลับบ้านได้ เจอกันปีหน้า ถ้าเธอสอบเข้าโรงเรียนนี้นะ" คุณครูยิ้มให้ผมแล้วเดินไปเก็บข้อสอบของคนอื่นต่อ เฮ้อตะกี้ฝันเหรอเนี่ย ผมเก็บของเดินออกจากห้อง
ขณะที่กำลังเดินไปที่บันได ก็มีอะไรซักอย่าง กดลงมาบนไหล่
"ไอ้เวงแอ๊นท์ เมิงลงจากหลังกรู หนักโว็ย เล่นแมร่งไม่ดูหุ่นเลย"
"อ้าวไอ้ ทีนงี้ว่ากรูอ้วนเหรอ" มันลงมาจากหลังผม
"เออสิฟะ คิดว่าผอมเรอะ ไอ้หมูหัน"
"ไม่อ้วนเว้ยแค่อวบๆ"มันเถียงผมมา
"เออ อวบก็อวบ อวบระยะสุดท้ายดิ เมิงอะ"
"เออกรูไม่เถียงกะมึงแล้ว เถียงแพ้ทุกที"
เหอๆๆๆ ผมยิ้มในใจ เออจริงสิเล่นมาตั้งหลายบรรทัด ยังไม่ได้แนะนำตัว ผมชื่อทีนครับ
ส่วนไอ้อ้วนนี่คือแอ้นท์ เพื่อนผม
"จิงดิไอ้ทีน ตะกี้แกฝันว่าไรหรอ เห็นทำหน้าเศร้าๆ"
"...ฝันถึงแพรวน่ะ"
"เมิงยังทำใจไม่ได้อีกเรอะ ตั้ง3อาทิตย์แล้วนะเว้ย ลืมๆไปซะเถอะวะ แต่วันนี้แพรวจะไปอเมริกาแล้วนี่ เมิงจะไปส่งมะ"ผมยิ้มเศร้าๆให้มัน
"คงไม่ไปล่ะ กลัวไปแล้วจะทำให้แพรวลำบากใจที่จะไป"
"อืม...เอาเถอะน่าบอกลาไอ้แพรวซักคำก็ยังดีนะ"
"แพรว" ผมเรียกเธอที่กำลังเดินออกมาจากห้องสอบ
"ทีน"เธอหันมา
"โชคดีนะ ขอให้แพรวได้เจอคนดีๆ แล้วส่งเมลล์มาหาบ้านนะ"(^_^) d ผมยิ้มพร้อมชูนิ้วโป้งให้เธอ
"จ๊ะขอให้ทีนเจอคนที่ดีกว่าแพรวนะ"เธอทำเช่นเดียวกันมาให้ผม เรายิ้มให้กันเป็นครั้งสุดท้าย เธอเดินจากไปขึ้นรถของทางบ้าน แล้วรถก็แล่นออกไป
"ไปซะและ"ไอ้แอ้นท์ตบบ่าผม ที่กำลังมองดูรถของเธอแล่นไปจากโรงเรียน
"เออ"ผมตอบมันคำเดียว
"กรูกลับก่อนละ เดี๋ยวแม่ด่า เจอกันปิดเทอมว่ะทีน^_^"
"เออ กรูจะกลับแล้วเหมือนกัน ไปกันปะ" แล้วผมก็เดินกลับบ้านพร้อมไอ้แอ้นท์
----------------------------------------------------------------------------------------
ถึงผู้อ่าน
เค้าคงมะได้มาอัพทุกวันนะ (ติดเรียนอะ) เหอๆพยายามจะมาอัพให้ทุกวันศุกร์นะ ^_^แต่งไว้เกือบจบและอะ แต่พิมมะเก่งอะ ช้ามากเหอๆ ตอนนี้พิมปามาน45นาที - -..
สุดท้ายนี้ ชอบหรือไม่ อยากให้แก้ไขตงไหน ก้อเม้นมาได้นะ อาจไม่ได้ตอบทุกอัน แต่เค้าจะพยายามตอบ มีอาไรก้อเมลล์มาหาได้นะ เจอกันใหม่เมื่อชาติการ บายจ้า
----------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น