12 o’clock วิมานรักข้ามภพ

ลำดับตอนที่ #1 : treatment

 12 o’clock

วิมานรักข้ามภพ

ปลายเทียน  ได้รับมรดกเป็นบ้านเรือนไทย (เปิดเรื่องด้วยการเปิดพินัยกรรม  ปลายเทียนนั่งร้องไห้เสียใจอยู่กับอาก้องเกียรติ ทนายประจำตระกูล  และภูวัฒน์คู่หมั่นปลายเทียน)

ปลายเทียนตัดสินใจย้ายเข้าอยู่ในบ้านเรือนไทยหลังนี้  ในขณะหลับเธอก็ฝันถึงผู้หญิงในชุดไทยสีขาวอยู่ในห้องนอนของบ้านเรือนไทยหลังหนึ่ง  เธอเล่าเรื่องให้ภูวัฒน์ฟัง  ภูวัฒน์ก็เห็นเป็นเรื่องตลก  และยุยงให้เธอขายบ้านหลังนี้แล้วกลับไปอยู่บ้านหลังเดิม  ใจปลายเทียนก็อยากขาย  แต่เสียดายเพราะเป็นสมบัติตกทอดมายาวนาน

ปลายเทียนฝันถึงหญิงในชุดไทยอีกหลายครั้ง  เธออึดอัดใจมากก็เลยเรียกหมอผีมาปรึกษา(หมอผีแมน  แต่งตัวเหมือนพราหมณ์  มวยผม หนวดเคราเฟิ้ม ตัวตลก)  หมอผีบอกว่าคนที่ปลายเทียนฝันถึงน่าจะเป็นคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ  ถึงได้มีจิตสัมผัสกันแรงขนาดนี้  หมอผีให้ยันต์ปลายเทียนไว้แผ่นนึงแล้วกลับไป 

ตกกลางคืนปลายเทียนเข้านอน  อากาศก็เริ่มหนาวขึ้น  รอบบ้านมีหมอกหนาขึ้น(เปิด dry-ice รอบห้อง)  ผีบ้าน(ชายชรานุ่งโจงกระเบน โผล่มาจากมุมห้องพันห้า บริเวรคนดู) เดินเข้ามาหาปลายเทียน  แต่เข้าห้องไม่ได้เพราะยันต์ที่หมอผีให้กันไว้  ก็เลยทำเสียงดังโครมครามจนปลายเทียนตื่น  ปลายเทียนลุกออกมาดูที่หน้าห้อง  ผีบ้านก็เสกให้แจกันตกพื้น  ปลายเทียนตามเดินไปเก็บ  ผีบ้านก็เสกให้กรอบรูปตกพื้น  ปลายเทียนก็ตามไปเก็บ  จนเดินไปพบห้องๆหนึ่งที่มีแม่กุญแจล็อกไว้  เธอพยายามเปิดแต่เปิดไม่ได้  ก็เลยกลับห้องไปนอนต่อ

เช้าต่อมา  ภูวัฒน์มาหาปลายเทียนพร้อมเอกสารกิจการผับที่เขาเสนอให้เธอร่วมหุ้นด้วย  ปลายเทียนไม่ได้สนใจมากนักเพราะกำลังค้นหากุญแจเพื่อเอาไปไขห้องที่เธอเจอเมื่อคืน  เธอเจอกุญแจในแจกันโบราณแต่ไม่ได้บอกภูวัฒน์  ภูวัฒน์อารมณ์เสียที่ปลายเทียนไม่สนใจก็เลยปึงปังออกจากบ้านไป

ปลายเทียนเฟสหาหมอผีให้หมอผีมาที่บ้าน 

ปลายเทียนพาหมอผีไปที่ห้องแล้วเปิดห้อง  ห้องนี้เป็นห้องเดียวกันกับในความฝันเธอ  เธอค้นห้อง  เจอนาฬิกาห้อยคอโบราณอยู่ในลิ้นชักหัวเตียง    พร้อมจดหมายโบราณ(เขียนถึงผู้หญิงชื่อ..................  ว่าเขาคิดถึงเธอมาก  ยังรอเธออยู่ทุกวัน  จนเขาหมดหวังแล้ว  วันนี้ชีวิตเขาจะจบลงแล้ว  ขอทิ้งจดหมายและนาฬิกานี้ไว้เผื่อว่าสักวันคุณจะกลับมา)       

ตอนกลางคืนเธอกลับมาที่ห้องอีก  เอานาฬิกามาสวมแล้วหมุนเล่น  พอเที่ยงคืนเธอก็ข้ามเวลา(ไฟดับ)  มาโผล่ที่ห้องเดิม  การตบแต่งเหมือนกันทุกอย่าง  เธอจึงคิดว่าไฟดับเฉยๆ  เธอเดินออกมาจากห้องมาที่ห้องนั่งเล่น  ก็พบชายหนุ่มแต่งตัวค่อนข้างโบราณนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟา  ปลายเทียนโวยวายทันทีว่าเขาเข้ามาในบ้านเธอได้อย่างไร  ชายหนุ่มก็งงกับการแต่งตัวของเธอที่แปลก  ทั้งสองเถียงกันใหญ่โต  ชายหนุ่มหมั่นไส้เธอที่ไม่ยอมลงให้ก็เลยทำท่าจะลวนลามเธอ  ปลายเทียนก็เลยสลบไป  ชายหนุ่มหัวเราะเยาะแล้วพาเธอไปนอนที่ห้องนอนที่เธอข้ามเวลามา 

ปลายเทียนตื่นมาในตอนเช้าเพราะเสียงนก  และคิดว่าเมื่อคืนเธอคงฝันไป  สาวใช้คนหนึ่งมาเคาะประตูห้องเธอ  ปลายเทียนยังงงแต่ก็ให้สาวใช้เข้ามา  สาวใช้ชื่อพิกุล  พิกุลบอกว่า “คุณหลวงให้เอาเสื้อผ้ามาให้อาบน้ำแต่งตัว  ท่านจะรออยู่ข้างนอก”  ปลายเทียนยิ่งงงเพราะพิกุลก็แต่งตัวด้วยชุดโบราณแถมยังพูดภาษาโบราณด้วย  แต่เธอก็ยอมอาบน้ำแต่งตัว

เธอออกมาพบชายหนุ่มเมื่อคืน  ที่หน้าบ้าน  ชายหนุ่มแนะนำตัวว่าชื่อ หลวงเทพบดินทร์  เป็นเจ้าพระยากรมพยุหแสนยา(ฝ่ายทหาร)  ปลายเทียนถามว่าที่นี้ที่ไหน  ยุคอะไร  คุณหลวงงงแต่ก็ตอบว่าที่นี่คือจวนบดินทร์  เป็นเรือนของเขา  และนี่คือ พ.ศ.............  แล้วเขาก็ถามเธอว่าเธอเป็นใครมาจากไหน ทำไมมาอยู่ในบ้านเขา  เธอเล่าให้ฟังว่าเธอข้ามเวลามา  คุณหลวงไม่เชื่อ หาว่าเธอพูดไร้สาระ  สองคนเถียงกันอีก  ปลายเทียนโกรธมากก็เลยกลับห้องนอน   แล้วพยายามหมุนนาฬิกาเพื่อให้ย้อนเวลากลับยุคเดิม  แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เธอก็เลยออกมาจากห้อง  เจอกับคุณหลวง  เธอยังอารมณ์เสียอยู่ก็เลยออกไปเดินหน้าบ้าน  คุณหลวงนึกเอ็นดูเธอก็เลยเดินตามออกมาแหย่เธอเล่น  ปลายเทียนยิ่งอารมณ์เสียแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำหน้ามุ่ย  คุณหลวงเลยเริ่มเล่าเรื่องราวชีวิตให้ฟัง   ปลายเทียนก็ฟังอย่างเพลิดเพลิน  ทั้งสองนั่งคุยกัน  ปลายเทียนเลยเคลิ้มหลับ หัวพิงราวบ้าน  คุณหลวงเพิ่งเห็นก็เลยเอาหัวเธอมาพิงไหล่เขาแทน  ทั้งสองหลับไปด้วยกัน(เล่นไฟจากกลางวันให้เป็นกลางคืน)

เวลาผ่านไป  ปลายเทียนตื่น  ก็เป็นเวลามืดแล้ว  เธอนั่งมองหน้าคุณหลวงก็รู้สึกชอบ  สักพักคุณหลวงก็เอ่ยขึ้นทั้งที่หลับว่า  คุณจะจ้องผมอีกนานมั้ย ผมเมื่อย  ปลายเทียนเขินมาก  ก็เลยเข้าห้องแล้วก็หลับไป  คุณหลวงได้แต่หัวเราะอยู่ที่ห้องนั่งเล่นด้วยความเอ็นดู

ตื่นมาเธอก็กลับมายุคปัจจุบัน  เธอได้แต่คิดถึงคุณหลวงและนั่งหมุนนาฬิกาเล่น  ภูวัฒน์ก็เข้ามาในบ้านแล้วทำให้ปลายเทียนตกใจ  ปลายเทียนต่อว่าเขาที่เข้ามาโดยไม่ขอ  ภูวัฒน์โกรธเพราะปกติเขาก็เข้ามาได้ปกติอยู่แล้ว  แต่ปลายเทียนไม่ได้ง้อเขา  ทำเพียงแค่พูดขอโทษส่งๆเท่านั้น  ภูวัฒน์เห็นว่าไม่มีประโยชน์ที่จะโกรธ  ก็เลยพูดเรื่องขายบ้านอีก  คราวนี้ปลายเทียนยืนยันว่าจะไม่ขาย  ภูวัฒน์ก็เลยไปเชิญผู้หญิงอีกคนเข้ามาชื่อ ดารุณี  เป็นนายหน้าขายบ้าน  ดารุณี(ดาว)บอกว่ามีเศรษฐีหาบ้านทรงไทยแบบนี้มานานแล้วและอยากได้บ้านหลังนี้มาก  หากขายให้จะให้ราคาสูงตามแต่ปลายเทียนจะเรียก  ภูวัฒน์สนับสนุนขึ้นมาอีก  บอกว่าถ้าขายได้จะได้เอาเงินไปจ่ายหนี้สินให้หมด  แล้วจะได้ไปร่วมหุ้นกันเปิดกิจการ  และเตรียมเงินไว้แต่งงานด้วย  ปลายเทียนอึกอัก  แล้วเชิญทั้งสองคนกลับก่อนเพราะเธอเหนื่อย  ทั้งสองก็ยอมกลับแต่โดยดี

พอภูวัฒน์และดารุณีออกมาหน้าบ้านก็พูดกันว่า  ภูวัฒน์จะกล่อมปลายเทียนให้ยอมขายให้ได้  พอขายได้แล้วปลายเทียนยอมลงทุนด้วย  เขาจะโกงเงินปลายเทียน  แล้วหนีไปใช้ชีวิตกับดารุณี   ผีบ้านโผล่ออกมาจากมุมประตูเอ่ยด้วยเสียงโกรธแค้นว่า  ไอ้ชายชั่ว  มาหลอกท่านหญิง  มันจะต้องโดนดี  ท่านหญิงจะต้องไม่ถูกมันหลอก

ปลายเทียนตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเจี้ยวจ้าวของหญิงสาวผู้หนึ่ง  และได้ยินเสียงพิกุลห้ามใครคนหนึ่งไม่ให้เข้าไปในห้อง  ไม่ทันสิ้นเสียง  ประตูห้องของปลายเทียนก็ถูกผลักออก  หญิงสาวสวยในชุดสไบก็โผล่เข้ามา  เธอมากระชากแขนปลายเทียนให้ลุกขึ้น  ถามว่าเป็นใคร  มาอยู่บ้านคุณหลวงได้อย่างไร  ปลายเทียนกำลังอารมณ์เสียที่ถูกปลุก   ก็สะบัดแขนออก  ด่าหญิงมาใหม่ว่าไร้มารยาทมาเสียงดังในบ้านคนอื่น  ไม่มีสกุลรุนชาติ  หญิงมาใหม่กรี้ดคอแตก ชี้หน้าด่าปลายเทียนว่าไร้ยางอายมานอนบ้านคู่หมั้นคนอื่นไม่อายฟ้าดิน  ทั้งสองทำท่าจะตีกันพิกุลก็พยายามห้ามไว้  คุณหลวงก็โผล่มาห้าม  หญิงมาใหม่จึงหยุด  คุณหลวงหันมามองปลายเทียนแล้วจ้องนิ่งด้วยสายตากรุ้มกริ่ม  ปลายเทียนงง  ก็เลยมองตามสายตาเขามาที่ตัวเอง  พบว่าตัวเองนุ่งเพียงผ้าแถบไม่มีอะไรคลุมไหล่  เธอจึงกรี้ด  ตะโกนว่าคุณหลวงว่าลามก  แล้วผลักคนอื่นออกนอกห้องแล้วปิดประตูด้วยความอาย

หญิงมาใหม่โวยวายใส่คุณหลวงที่ห้องนั่งเล่นว่าเขาไม่ให้เกียรติเธอ  พาหญิงอื่นเข้าบ้าน  คุณหลวงพยายามอธิบายว่ามันเป็นอุบัติเหตุเขาจึงช่วยเหลือปลายเทียน  ระหว่างกำลังเถียงกัน  ปลายเทียนก็เดินออกมา  แต่งตัวเรียบร้อย  คุณหลวงหันไปมองเธอ  ปลายเทียนจึงสบตาเขา  ปลายเทียนเขินก็เลยแก้เขิลด้วยการถามหญิงมาใหม่ว่าหล่อนเป็นใคร  ทำไมหล่อนจึงมาหาเรื่องเธอ  คุณหลวงต่อสวนขึ้นมาว่านี่คือท่านหญิงสุภาวดีเป็นคู่หมั้นของเขา ซึ่งผู้ใหญ่เป็นคนจัดการ  สุภาวดีกอดอกเชิดหน้าใส่  ปลายเทียนหันไปทำหน้าหมั่นไส้ใส่คุณหลวง  แล้วเริ่มปะทะคารมกับสุภาวดี  ว่าเธอเป็นถึงคู่หมั้นแต่ยังไม่มีสิทธิ์ได้เข้ามานอนในบ้านผุ้ชายเลย  ไม่เหมือนเธอที่ได้ใกล้ชิดกับคุณหลวงทั้งคืน  สุภาวดีสู้คารมไม่ได้  จึงกรี้ดแล้วกลับบ้านไป

ปลายเทียนหันมาเอาเรื่องคุณหลวงว่าคุมคนของเขาด้วยอย่าให้มารังควาญเธออีก  ส่วนเรื่องที่อยู่บ้านเขา  ต่อไปเธอก็จะไม่มาบ้านเขาอีก  แล้วเธอก็หันจะกลับเข้าห้องพัก  คุณหลวงรั้งแขนเธอไว้  รีบอธิบายว่าเขาไม่รู้มาก่อนเลยว่าสุภาวดีจะมา  เขาชอบสุภาวดีเพียงน้องสาว  ไม่ได้เกินเลย  ปลายเทียนค้อนคอแทบหัก  เอาเรื่องว่าแล้วทำไมเธอเข้าบ้านเขาได้สบายแบบนี้  คุณหลวงตอบว่า  ก็เธอใช้สิทธิ์ความเป็นคู่หมั้นถือวิสาสะเข้าบ้านเขาเอง  เขาไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับสุภาวดีจริงๆ  ปลายเทียนค้อนบอกอย่างเดียวว่าไม่เชื่อ  แล้วก็นึกขึ้นได้  รีบเอ่ยขึ้นว่า  มันไม่ใช่กงการอะไรที่เธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อ  เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันอยู่แล้ว  พูดจบเธอก็เดินหนีออกมาหน้าบ้าน

ลุงโม่(ผีบ้าน)เดินเข้ามาหาปลายเทียนถามว่า  ท่านหญิงเป็นอะไร  ปลายเทียนตอบเหวี่ยงๆไปว่าโมโห  โมโหคุณหลวงของลุงแหละ  ปล่อยให้ยัยผีบ้าสุภาวดีมาอาลวาดเธอจนไม่ได้นอน  ลุงโม่บอกคุณวดีเธอเป็นแบบนี้แหละ  ปกติคุณหลวงจะไม่สนใจว่าเธอไปทำอะไรให้ใครเดือดร้อน  ไม่เหมือนครั้งนี้  ที่แก้ตัวกับปลายเทียนเป็นระวิง  ราวกับกลัวปลายเทียนจะเข้าใจผิด  ปลายเทียนเถียงต่อว่าเพราะคุณหลวงกลัวจะเสียชื่อเสียงนะซิ  ลุงโม่แย้งว่าคุณหลวงไม่เคยเป็นแบบนี้  นอกจากครั้งหนึ่งตอนเด็กๆ  คุณหลวงแอบชอบคุณรัตนา  คุณหลวงก็ตามดูแลคุณรัตน์เหมือนที่ดูแลปลายเทียน  ปลายเทียนได้ฟังก็อึ้งๆ  แต่ก็ยังเถียงว่าไม่เชื่อ  ลุงโม่จึงบอกให้ดูคุณหลวงต่อไป  ลุงเชื่อว่าดูคุณหลวงไม่ผิด

ปลายเทียนยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจก  ใจคิดว่าเรื่องที่ลุงโม่พูดเป็นเรื่องจริงหรือ  แต่สุภาวดีหน้าเหมือนสาวชุดไทยที่เธอฝันเห็นเมื่อหลายวันก่อน  จะใช่คนเดียวกันรึป่าวนะ? 

เสียงภูวัฒน์เรียกปลายเทียนอยู่นอกบ้าน  ปลายเทียนจึงเชิญเขาเข้ามา  ภูวัฒน์พาดารุณีมาด้วย  ทั้งคู่เข้ามารอที่ห้องรับแขก  ปลายเทียนออกมาคุยด้วย  ทั้งคู่ยังคงรบเร้าให้ปลายเทียนขายบ้าน  คราวนี้ปลายเทียนปฏิเสธเสียงแข็ง  ภูวัฒน์โมโหจึงขึ้นเสียงใส่  ปลายเทียนเลยไล่เขาออกจากบ้านไป  ภูวัฒน์ปึงปังออกจากบ้านแต่ลืมตัวจูงมือดารุณีไป  เมื่อมาถึงหน้าบ้านทั้งสองคนหยุดคุยกัน ผีบ้านก็โผล่ออกมาพูดว่า  ฉันจะเผยธาตุแท้ของพวกแกไอพวกเลว  แล้วเขาก็เสกเอกสารสัญญาขายบ้านปลิ้วร่วงจากโต๊ะไปถึงหน้าประตู  ปลายเทียนก็เดินมาเก็บ  พอดีกับภูวัฒน์และดารุณีคุยกันเสร็จและเดินลงจากบ้านไป  ปลายเทียนจึงไม่ได้ยินอะไร  ปลายเทียนก็เดินเข้าบ้านไป

ผีบ้านออกมาบ่นว่า  น่าเสียดายนัก  เพียงนิดเดียว  ท่านหญิงก็จะได้เห็นธาตุแท้ของไอพวกเลวนั่นแล้ว  ข้าจะไม่ยอมให้เรือนของคุณหลวงตกเป็นของผู้อื่นนอกจากท่านหญิงเด็ดขาด

สุภาวดีเดินเข้ามาในบ้านพูดคนเดียวว่า ข้าจะไม่ยอมให้นังนั่นมาแย่งคุณหลวงไปจากข้า  ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตามข้าจะขัดขวางมัน  คุณหลวงต้องเป็นของข้า  แล้วปลายเทียนก็เปิดประตูออกมาจากห้องนอน  สุภาวดีเลยรีบไปหลบอยู่ข้างโซฟา  ปลายเทียนไม่เห็นสุภาวดี  ก็นั่งลงที่โซฟาพูดกับตัวเองหยิบนาฬิกามาหมุนเล่น  พูดว่า  นาฬิกานี้ทำให้เรามาหาคุณหลวงที่นี่ได้  มันจะยังทำงานได้อีกนานแค่ไหน  แล้วถ้ามันหายไปฉันจะยังมาหาคุณหลวงได้อีกรึป่าว ฉะนั้นต้องเก็บรักษามันไว้อย่างดีที่สุดถ้ามันหายรึเสียไปต้องแน่ๆ  เสียงพิกุลดังขึ้น ท่านหญิงมาทางนี้หน่อยเจ้าค่ะ พิกุลมีอะไรจะให้ดู  ปลายเทียนเดินออกจากห้องไปหาพิกุล  สุภาวดีลุกขึ้นยิ้มเยาะพูดว่าข้ามีวิธีทำให้มันหายไปแล้ว  แล้วสุภาวดีก็ออกไป

ปลายเทียนเดินเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้งตะโกนเรียกหาพิกุล  เพราะพิกุลไม่อยู่ในห้อง  พิกุลเดินเข้ามาห้อง  ปลายเทียนจึงถามว่า  ไหนหละ  เธอมีอะไรให้ฉันดู  พิกุลหัวเราะบอกว่ารอสักครู่เดี๋ยวจะไปพามาเดี๋ยวนี้หละ ให้ปลายเทียนรออยู่นี่ก่อน  แล้วก็เดินออกไป  ปลายเทียนบ่น อะไรของเขา

คุณหลวงเดินเข้ามา  พิกุลเดินตามมาด้วย พูดว่านี่ไงของที่อยากให้ปลายเทียนดู  เชิญปลายเทียนดุตามสบาย  แล้วพิกุลก็ออกจากห้องไป

คุณหลวงยืมยิ้มจ้องปลายเทียนไม่วางตาจนปลายเทียนเขิน  ปลายเทียนจึงถามก่อนว่าจ้องอะไรนักหนา  คุณหลวงตอบกวนๆว่า เรื่องของข้า  ปลายเทียนเริ่มฉุน  จะเรื่องคุณได้ไงก็คุณจ้องฉันอยู่  คุณหลวงยังยิ้มตอบไปว่าอะไรน่าจ้องข้าก็จะจ้อง  และที่ข้าจ้องก็เพราะอยากมองนานๆ  ปลายเทียนพูด เอะ!! คุณพูดแบบนี้...หมายความว่าอะไร(ปลายเทียนเริ่มเขินและพูดช้าลง)  คุณหลวงเดินเข้ามาใกล้  ปลายเทียนพูดต่อก้าวถอยนิดๆ แล้วคุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉัน  คุณหลวง ไม่มีอะไรสำคัยหรอก แค่อยากเห็นหน้าเฉยๆ  ปลายเทียน พูดแบบนี้ชวนให้เข้าใจผิดนะ  หากใครมาได้ยินเดี๋ยวก็เอาไปฟ้องยัยคู่หมั้นคุณ มาอาละวาดฉันอีก  คุรหลวง ไม่ต้องห่วงหรอกตรงนี้ไม่มีใครนอกจากเรา  อีกอย่างฉันก็ไม่คิดจะแต่งงานกับวดีอยู่แล้ว  เพราะฉันมีหญิงในใจแล้ว  ปลายเทียนออกหึง อ๋อคุณหญิงรัตนาของคุณนะหรือ  คุณหลวง เจ้ารู้จักนางหรือนางน่ารักมาก  เราเคยสนิทกันมาเลยทีเดียว  ปลายเทียนสวนมา ใช่สิ ก็คุณสองคนชอบกันก็ต้องสนิทกันสิ  จะแต่งกันเมื่อร็บอกด้วยจะได้เตรียมชุดทัน  คุณหลวงหัวเราะ ข้าไม่แต่งกับหญิงรัตนืหรอก  ตอนนี้ข้ากับหญิงรัตน์เป็นเพียงพี่น้องกันเท่านั้น  ข้าอยากแต่งกับหญิงอื่น  ปลายเทียนค้อน ไม่เกี่ยวกับฉันนิ  คุณหลวง เกี่ยวสิ  ปลายเทียนหันมามองหน้าคุรหลวง  คุณหลวงพูดต่อ ข้าเพิ่งรู้จักนางไม่กี่วัน  นางดูดื้อรันไม่ยอมใคร  แต่ข้าว่านางถูกใจข้า  และเจ้าก็รู้จันางดีนัก  เจ้าจะช่วยเจรจากับนางให้ข้าได้มั้ย  ปลายเทียนเขินหน้าแดงแต่ยังเก็ก เจรจาอะไร  คุณหลวง เจรจาให้นางรับรักข้านะสิ ได้รึป่าว  นางจะยอมรึป่าว  (คุณหลวงเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆระหว่างที่คุยกัน  จนตอนนี้อยุ่ใกล้กับปลายเทียนมากก  มองด้วยตาหวานเยิ้ม)  ปลายเทียนเขินมากผลักคุณหลวงออกไปอย่างแรง  คุณจะบ้าหลอ  ก้ไปถามเธอเองสิ  คุณหลวง ก็ถามอยู่นี่ไง  ว่าไงจะรับรักข้ามั้ย  ปลายเทียนอมยิ้มยังเก็กอยู่  ไม่รุ้สิ  เราเพิ่งเจอกันไม่กี่วัน  เราค่อยๆดูกันไปแล้วกัน  คุณหลวงยิ้มกว้างเอื้อมไปจับมือปลายเทียนพามาหน้าบ้านมาดูพระจันทร์(ทำพระจันทร์เทียมที่มุมห้องให้ได้)  และขอให้ปลายเทียนเล่าเรื่องของเธอให้ฟังว่ามาได้ยังไง  ปลายเทียนตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมด  คุณหลวงเข้าใจ  และดุเวลาก็ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว  ก็เลยไปส่งปลายเทียนเข้านอน  และบอกพบกันใหม่วันพรุ่งนี้  ปลายเทียนก็เข้านอน

สุภาวดีแอบย่องเข้ามาในบ้าน  เวลาใกล้เที่ยงคืนเต็มที  เธอแอบเข้าไปในห้องของปลายเทียนแล้วยื้อแย่งเอานาฬิกาจากปลายเทียน  นาฬิกาหลุดจากคอปลายเทียนพอดีเวลาเที่ยงคืน  ปลายเทียนก็หายตัวไป  สุภาวดีหัวเราะร่าว่าแผนสำเร็จและออกมาจากห้อง  พอดีเจอกับลุงโม่  ลุงโม่จึงถามว่าเข้าไปทำอะไรและถามว่าจะเอาสร้อยท่านหญิงไปไหน  สุภาวดีกลัวลนลานก้เลยจะหนี ลุงโม่มาขวางไว้  สองคนสู้กัน  สุภาวดีเผลอเอาแจกันทุ่มใส่ลุงโม่  ลุงโม่ตาย  สุภาวดีกำลังจะหนีออกจากบ้านพอดีกับคุรหลวงเดินเข้ามาพอดี  ขาสงสัยถามสุภาวดีว่ามาทำอะไร  แล้วจึงเหลือบไปเห็นลุงโม่ที่นอนตาย  เลยขึ้นเสียงใส่สาวดีว่าทำอะไรลุงโม่  สุภาวดีกำลังกลัวความผิดก้เลยลนลานบอกแต่ว่าไม่ได้ทำ  คุรหลวงเดินไล่เข้ามา  สุภาวดีถอยหลังวิ่งหนีไปทางห้องนอนของปลายเทียน  แต่ลื่นล้มหัวฟาดเสาเตียงตาย  ในมือกำนาฬิกาไว้แน่  คุณหลวงได้แต่อึ้ง

ปลายเทียนตื่นขึ้นมาละเมอเรียก อย่าเอาไปน่ะ  แล้วคลำที่คอตัวเอง  ไม่พบนาฬิกาก็ตกใจและเสียใจมาก  พอดีกับภูวัฒน์มาเห็นปลายเทียนกำลังร้องไห้ก็เลยเข้ามาปลอบ  ปลายเทียนก็สบอกร้องไห้  ภูวัฒน์คิดแผนชั่วจะรวบหัวรวบหางปลายเทียน  แต่ปลายเทียนขัดขืนและทุบตีภูวัฒน์  ภูวัฒน์ร้องโวยวายเสียงดัง  ดารุณีรีบวิ่งขึ้นมา วัฒน์เป็นอะไรค่ะ  นังบ้า แกมาตีผัวฉันทำไม  ปลายเทียนงง  ถามกลับ อะไรนะ  ดารุณี  แกมาตีวัฒน์ทำไม  ปลายเทียน ปล่าวๆเมื่อกี้เธอพูดว่าวัฒน์เป็นผัวเธองั้นหลอ  ภูวัฒน์ตกใจรีบลุกขึ้นมาปฏิเสธบอกว่าไม่มีทางที่จะเอาผู้หญิงแบบนี้มาเป็นเมียแน่นอน  ดารุณีได้ฟังแล้วฉุนก็เลยปรี้ดแตกแฉเรื่องทุกอย่าง  ด่าภูวัฒน์ว่าเป็นผัวเฮงซวย  และบอกว่าภูวัฒน์ตั้งใจจะหลอกโกงปลายเทียนแล้วหนีไปอยู่เธอ  เธอจะไม่เอาภูวัฒน์แล้ว ใครได้ผู้ชายคนนี้เป็นผัวต้องซวยทั้งชาติแน่  แล้วเดินมาตบหน้าภูวัฒน์หนึ่งฉาก บอก นี่สำหรับที่ด่าฉันว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี  แล้วก็เดินออกไป  ภูวัฒน์ลืมตัวตะดกนไล่หลังดารุณีไปบอกไปได้สะก็ดีผู้หญิงอะไรดีแต่เกาะเขากิน  แล้วหันกลับมาเจอปลายเทียนยืนกอดอกมองเขาด้วยสายตาผิดหวัง  ภูวัฒน์จึงคุกเข่าอ้อนวอนปลายเทียนให้เธอยกโทษให้ อย่าไปเชื่อที่ดารุณีพูด  ปลายเทียนส่ายหน้าเล้กน้อยแล้วตบภูวัฒน์บอกว่านี่สำหรับที่คุณคิดจะโกงฉัน  ภูวัฒน์กำลังจะพูดก็โดนอีกฉาด ปลายเทียนบอก นี่สำหรับที่คุณลวนลามฉัน  คุณออกไปจากบ้านฉันสะแล้วอย่ามาให้เห็นหน้าอีก  เราจบกันและจำไว้ด้วยว่าฉันไม่เคยรู้จักคนเฮงซวยอย่างคุณ  ภูวัฒน์ด่าอะไรไม่ออกเดินออกไปทางประตูแต่ก้สะดุดล้มเฉยๆ  ผีบ้านโผล่มาให้ภูวัฒน์และพูดว่า นี่สำหรับความสะใจส่วนตัว  ภูวัฒน์ตกใจเห็นผีก็เลยวิ่งหนีไป

เมื่อบ้านกลับมาสงบอีกครั้ง  ปลายเทียนก็มานั่งร้องไห้ต่อ  แล้วก็นึกขึ้นได้ เธอโทหาหมอผีให้มาดูที่บ้าน ไม่นานหมอผีก็มา  พอหมอผีมาก็พูดว่าที่นี่มีสัมผัสวิญญาณแรงกล้ามาก  การเดินทางของเวลาก็ผิดปกติ  หมอผีเดินดูรอบบ้านอย่างถีถ้วน  ไม่นานก็มีบุรุษพยาบาลกับพยาบาลเดินเข้ามาในบ้าน  ปลายเทียนตกใจรีบไปคุย  หมอกับพยาบาลบอกว่าลุงแกมาจากศรีทันยา  แกมักคิดว่าตัวเองเป็นหมอผีเที่ยงแจกเบอร์คนนู้นนี้ไปทั่ว  เขาจะมารับตัวลุงกลับไปโรงบาลเพราะแกแอบหนีออกมา  แล้วพวกเขาก้พาลุงกลับไป  พอบ้านสงบอีกครั้ง  ผีบ้านก็โผล่ออกมา  เสกให้จดหมายที่เจอพร้อมกับนาฬิกาปลิ้วมาหาปลายเทียน  ปลายเทียนหยิบมาดู  จำได้ว่าเป็นลายมือคุณหลวง(ตัดฉากไปที่คุณหลวง)

คุณหลวงนั่งซึมอยู่ที่โซฟาในมือกำนาฬิกาของปลายเทียนไว้แน่น  แล้วนั่งเขียนจดหมายฉบับเดียวกับที่ปลายเทียนเจอ  พอเขียนเสร็จก้เอาจดหมายและนาฬิกาไปไว้ที่ลิ้นชักหัวเตียง  แล้วพึมพำว่าข้าคิดถึงเจ้า  แล้วก็ออกจากห้องมา  ปิดห้อง 

 ***************************************************************************
ปล. ช่วยกันคอมเม้น และเพิ่มเตืมหน่อนน่ะเพื่อนๆ
ปล 2.  ใครมาคอมเม้นหรือเพิ่มเติมอะไร กรุณาบอกชื่อเล่นจริงๆไว้ด้วยน่ะ แบบนี้ ==> พลอย IC#13  น่ะๆๆ