Inside ้Hunter X Hunter

ลำดับตอนที่ #2 : หนุ่มน้อยออกผจญภัย X ทิ้งไว้เพียงเสียงแห่งสายลม

       ณ  เกาะปลาวาฬ   \"ลมเริ่มพัดแรงขึ้นแล้วนะ  สงสัยพายุอาจจะมาก็ได้\"แม่ของมิโตะมองดูอากาศแล้วพูดขึ้น\"อ่ะ..ค่ะ ถ้าเค้ารีบกลับมาให้ทันก่อนพายุมาก็คงจะดีนะค่ะ\"มิโตะที่เก็บผ้าอยู่นั้นก็มองดูลมที่เริ่มพัดแรงขึ้นเรื่องๆ  \"ที่เค้าชอบเล่นสนุกมันก็ไม่แปลกหรอก เพราะเค้าก็เหมือนกับเป็นตัวแทนของพ่อเค้าน่ะแหละ\"แม่ของมิโตะมาช่วยเก็บผ้าพร้อมมองหน้ามิโตะ  \"แต่ว่า..เค้าสัญญาไว้แล้วหนิ  ว่าเค้าจะกลับมาก่อนค่ำยังไงล่ะค่ะ  หนูไม่อยากให้เค้าเป็นคนไม่รักษาคำพูดหรอกค่ะ..แค่กอร์นเท่านั้นที่หนูไม่อยากให้เป็น\"มิโตะพูดพร้อมมองเสื้อของกอร์นที่กำลังเก็บอยู่  \"ลูกไม่ต้องเป็นห่วงให้มากนัก  กอร์นเค้าเป็นเด็กรู้จักคิด\"   \"แต่ว่า เค้าก็ยังอายุไม่ถึง10ขวบเลยนะค่ะ แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้นล่ะ\"   \"แต่ลูกก็ห้ามลืมเด็ดขาดถึงลูกจะทำหน้าที่แทนแม่เค้าแต่ก็ไม่ได้ทำหน้าที่แทนพ่อเค้าหรอกนะ\"  มิโตะหันไปหยิบเสื้อของกอร์นพร้อมวางลงในตระกร้า



     ณ ป่าในเกาะปลาวาฬ  \"ฮึบ.. ฮึบฮึบ\"กอร์นพยายามจะดึงเถาวัลย์ที่ติดกับขาของตัวเองออก \"ว้าก.กก.กก\"เสียงหมีแม่ลูกอ่อนที่ไม่พอใจกำลังจะมาทำร้ายกอร์น \"ฮึบ..ขอโทษนะ แต่สัตว์ร้ายที่ทำร้ายคนหนะ ฉันจะเป็นจะต้องจัดการ\"ชายหนุ่มคนนึงโผล่มาช่วยกอร์นพร้อมกันฆ่าหมีแม่ลูกอ่อนนั้น \"ตึบ..\"เสียงที่ล้มลงของหมีแม่ลูกอ่อนดังสนั่น ชายหนุ่มคนนั้นเดินมาตัดเถาวัลย์ที่ติดขาของกอร์นอยู่ \"ลุกไหวไหม\" ชายหนุ่มคนนั้นถาม กอร์นลุกขึ้น แต่ชายหนุ่มคนนั้นกลับชกกอร์นจนกระเด็นล้มไป  \"ช่วงเวลานี้ใครเค้าใช้ให้มาดงหมีแม่ลูกอ่อนเล่า  ดูซะนี่เป็นสัญญาณเตือน แม้แต่สัตว์ที่มีนิสัยเรื่อยเฉื่อยมันยังต้องหนีหัวซุกหัวซุนนะ พ่อนายไม่เคยสอนเรื่องแบบนี้เลยรึไงฮะ..รู้งี้ทำเป็นไม่สนสัญญาณมาดามาริซะก็ดี..ไม่เคยฆ่าใครแล้วรู้สึกผิดขนาดนี้เลย..\"   \"ผมไม่มีพ่อหรอกฮะ ไม่มีแม่ด้วย ผมเกิดมาได้ไม่นานพวกท่านก็ประสบอุบัตติเหตุ แล้วผมก็อยู่มาได้เพราะคุณน้าดูแล\"   \"งั้น..ฉันก็ต้องขอโทษด้วย\"  \"ไม่เป็นไรหรอกฮะ ขอบคุณนะฮะที่ช่วยผมเอาไว้..แล้วจะจัดการลูกมันยังไงล่ะฮะ\"   \"ก็ต้องกำจัดทิ้ง ปล่อยไปก็ต้องอดตายอยู่ดี ถึงจะปล่อยให้มีชีวิตอยู่มันก็จะแค้นมนุษย์ที่ฆ่าแม่มันตาย  จะทำอะไรน่ะ\"   \"ผมจะเลี้ยงมันเองฮะ\"  \"ไม่ได้หรอกนะ หมีจิ้งจอกมันเลี้ยงไม่เชื่องหรอกนะ\"  \"แต่ผมจะเลี้ยง\"  กอร์นอุ้มลูกหมีจิ้งจอกพร้อมมองหน้าชายหนุ่มคนนั้น



     \"กอร์น ทำไมถึงกลับช้าล่ะ ก็ไหนบอกว่า...\" มิโตะอยู่พูดต่อเพราะเห็นกอร์นที่ตัวเลอะเปื้อนดินเต็มไปหมด\"ขอโทษนะฮะ..คุณมิโตะ\"

\"กอร์น..แผลนี่ไปโดนอะไรมา\"  \"เอ่อ...คือ..ผม..ผมหกล้มในป่าน่ะครับ\"มิโตะปิดประตูใส่หน้ากอร์น\"คุณมิโตะฮะ\"  \"นั่น..ไม่ใช่แผลหกล้มหรอกนะ  ถ้าไม่ยอมบอกความจริงมา งั้น..คืนนี้ก็นอนข้างนอกก็แล้วกัน\"  \"ก็ได้ฮะคุณมิโตะ..ขอโทษนะฮะที่ผมโกหก  คือว่า..ผมไปเจอลูกหมีจิ้งจอกที่พัดหลงกับแม่ แล้วทีนี้ผมตั้งใจจะอุ้มมัน..มันก็เลยข่วนเอา\"  \"หึ..ช่างเถอะจ๊ะ เข้ามาเถอะ\"  \"อ่า..\"  \"แต่ต้องไปทำแผลก่อนนะ แล้วค่อยมากินข้าวน่ะ\"  \"ครับ\"



    ซ่า..า..า  เสียงต้นไม้ที่ถูกลมพัดในป่า ไคท์นั่งคิดถึงกอร์นแล้วพูดกับลูกหมีจิ้งจอกที่นอนอยู่กับแม่หมีจิ้งจอกที่ตายแล้ว \"นี่เจ้าหนูจะนั่งอยู่นั่นอีกนานไหม.......ตามใจก็แล้วกัน\"



   ฮึ้บ..บ..บ...........อือ..อ..อ..อ...ย้าก...ก..ก    ตึก..ก..ก\"เอา..ออกแรงหน่อยนะ   1  2  3\"  ฮึ้บ...  \"ฉันชื่อว่า ไคท์ เป็นฮันเตอร์\"   \"ฮันเตอร์ เหรอฮะ\"

\"ในโลกนี้มีแต่เรื่องลี้ลับ  ฮันเตอร์ก็คือคนที่คอยไล่ล่าสิ่งลี้ลับหรือหาสิ่งที่หายาก\"  \"แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่ล่ะครับ\"  \"ฉันมาตามหาอาจาร์ยฉัน\"

\"อาจาร์ยเหรอ\"   \"ใช่..การทดสอบสุดทายที่จะให้อาจาร์ยยอมรับฉันก็คือต้องหาตัวเค้าให้เจอ..ยังไงล่ะ\"  \"หา..\"  \"แต่ว่า..นี่คือสิ่งที่ยากที่สุดสำหรับฮันเตอร์เลยรู้ไหม   กอร์น..เมื่อวานนายบอกฉันว่าพ่อแม่ตายแล้วใช่ไหม\"  \"อือ\"  \"แล้วนายรู้เรื่องพ่อของนายบ้างรึป่าว\"  \"ก็..คุณมิโตะเค้าไม่ค่อยเล่าให่ฟังหรอกนะครับ\"  \"งั้นเหรอ..พ่อนายชื่ออะไร\"  \"เค้าบอกว่าชื่อ จิน ฟรีคซ์ ครับ\"  \"กอร์น..พ่อนายยังไม่ตายหรอกนะ เค้ายังอยู่ที่ไหนสักแห่งบนโลกใบนี้ จิน ฟรีคซ์ พ่อของนายก็คืออาจาร์ยของฉันเอง..เค้าก็คือฮันเตอร์\"  \"ฮ..ฮัน..เตอร์..\"  \"ใช่..นายก็ต้องเป็นฮันเตอร์ฝีมือเยี่ยมแน่ๆ\"



   \"เอาอะไรมาพูดน่ะ..กอร์น\"  \"เอ่อ..แต่ผมอยากรู้หนิครับ..เรื่องของพ่อผม  ช่วยบอกผมหน่อยเถอะครับคุณมิโตะ\"  \"บอกอะไรน่ะ..เค้าก็แค่คนธรรมดาดูแลกิจการร้านนี้ แล้วก่อนที่เธอจะเกิดเค้าก็ประสบอุบัติเหตุ นอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยนะ  ถึงเธอจะเจ็บปวดแต่คนที่ตายไปแล้ว ฉันก็อยากให้เธอลืมเค้าไปซะ ถึงฉันจะทำหน้าที่พ่อแทนเค้าไม่ได้..แต่ฉันก็ไม่อยากให้เธอต้องหว้าเหว่หรอกนะ  ถ้าเธอเข้าใจน่ะ  ฉันก็ดีใจแล้ว....\"



       ทำไมคุณมิโตะต้องโกหกผมด้วย  อีกอย่างถ้าพ่อยังมีชีวิตอยู่..ทำไมถึงไม่มาเจอหน้าเรา  นี่ก็คงเป็นเพราะว่า...พ่อตั้งใจทิ้งเราสินะ



  \"อ่าว..ร้านยังไม่เปิดนะค่ะ\"  \"ขอโทษนะครับ คือผมกำลังรีบ\"   \"อือ..ขวดนี้ใช่ได้ไหมค่ะ\"  \"ครับ  ถูกใจขวดนี้ล่ะครับ..งี้น ผมเอาขวดนี้ละกัน\"

   \"ขอโทษนะค่ะแม่..ที่หนูมาช้าน่ะ กอร์นอยู่ที่ไหนค่ะ เอ่อ...มีแขกอยู่เหรอค่ะ  ขอโทษนะค่ะ อย่าถือสาเลยค่ะ\"  \"ไม่เป็นไร..ผมต่างหากล่ะ ที่เป็นฝ่ายมารบกวน\"



\"นี่เรา..อาจจะทำเรื่องให้เป็นเรื่องขึ้นเข้าแล้ว...แต่ว่า...เด็กคนนั้น....\"



  \"แล้วลูกก็จะต้องเสียใจ..ถ้าคิดจะปกปิด  แต่สักวันความจริงจะต้องเปิดเผย  แล้วลูกจะทำยังไง\"  \"แม่ค่ะ..ก็หนูกลัวนี่นา ถ้าหนูพูดเรื่องแบบนั้นออกไป สักวันนึงกอร์นจะต้องจากหนูไปแน่เลย\"  \"ถ้าลูกอยากเป็นแม่ให้เค้าก็ต้องเข้าใจเค้าสิ  สักวันเค้าก็ต้องนำเนินรอยตามพ่อเค้า..มันเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้นะลูกนะ\"  \"เหมือนกับเค้าน่ะเหรอค่ะ\"  \"ใช่..แววตาของเค้าเหมือนกับพ่อเค้าไม่มีผิด  ก็สายเลือดเดียวกันนี่นา\"



\" ช่าย..เด็กคนนั้น..ต้องเป็นฮันเตอร์ที่เรื่องชื่อได้แน่  ก็เพราะว่า..ฮันเตอร์ที่ดีนั้น จะต้องเป็นที่รักของสัตว์ทั้งหลาย....\"



\"จะสมัครเป็นฮันเตอร์ ต้องรอให้อายุครบ20 ก่อนหน้านั้นนายจะใช้ชีวิตยังไง ก็ตามใจ\"



\"นี่มัน...\"  \"ใบสมัครเข้าทดสอบเป็นฮันเตอร์\"  \"ผมอยากจะลองสมัครสอบเป็นฮันเตอร์น่ะฮะ\"  \"ทำไมล่ะ\"  \"ผมน่ะรู้เรื่องทั้งหมดแล้วล่ะครับ  ทั้งเรื่องที่พ่อผมยังอยู่  แล้วก็เรื่องพ่อเป็นฮันเตอร์  ผมอยากจะเป็นฮันเตอร์ฮะ และจะออกไปตามหาพ่อ..เข้าใจผมด้วยนะฮะ คุณมิโตะ\"    

\"3ปีมานี่ฉันเห็นกอร์นฉันก็รู้แล้ว..ว่าสักวันเค้าจะต้องมาพูดแบบนี้แหละ\"   \"เอ่อ...งั้น\"  \"ไม่ได้หรอก ฉันไม่อนุญาตินะ\"   \"มิโตะ เข้าใจเค้าเถอะนะลูก\"  \"แต่ว่า..ฉันมีข้อแม้.....\"



\"กอร์นจะตกปลาเจ้าบึงให้ได้ยังงั้นเหรอ\"  \"ช่าย ตกมาตั้งอาทิตย์นึงแล้ว\"  \"เฮ้ย...เบ็ตคันเล็กแบบนั้น..แล้วจะตกได้ยังไง\"  \"ก็คุณมิโตะตั้งเงื่อนไขยากเย็นแบบนั้นน่ะ\" \"ช่าย...\"         \"ถ้าแค่นั้นยังทำไม่ได้ละก็..ชาตินี้ก็คงไม่มีทางจะได้เป็น ฮันเตอร์ หรอก\"



ฮึบ...อ่า...\"ฮา...ได้แล้ว  ตอนนี้แหละ  หา..อึ..บ..อึ..บ..ทำไมมันหนักอย่างงี้...โหย...โอ้ยยยยยยย   หา..อ่ะ\"     แกร้ง \"หือ.\"   \"คว้าน้ำเหลวอีกแล้วล่ะสิ\"  \"เอ่อ..คุณมิโตะ..ขอโทษนะฮะที่ผมทำเสื้อขาด\"  \"ถึงขนาดนี้เชียวเหรอ ฉันว่าเธอเลิกคิดซะดีกว่านะ\"  \"ไม่ฮะ ผมไม่เลิกเด็ดขาด คุณรับปากผมไว้แล้วว่าจะยอมให้ผมเป็นฮันเตอร์ ผมจะเป็นฮันเตอร์ และผมจะไปตามหาพ่อ\"  \"จะไปหาเค้าเพื่ออะไรล่ะ เค้าทิ้งเธอไปตั้งแต่เธอยังแบเบาะนะ เอ่อ..ใช่จินน่ะเป็นฮันเตอร์ เค้าออกจากบ้านไปไกลนานๆถึงจะกลับมาที ช่วงที่จินไม่อยู่พี่สาวฉันต้องหว้าเหว่แค่ไหน ฉันที่นึกอยู่แบบนั้นก็ได้แต่นั่งอย่างเจ็บปวด แล้วฉันก็แค้นจินมากเลย เป็นฮันเตอร์มันได้อะไรขึ้นมา ทิ้งครอบครัว ทิ้งแม้แต่ลูกตัวเอง แล้งเธอยังอยากเป็นฮันเตอร์เพื่อจะไปตามหาคนแบบนั้นอีกเหรอ\"  \"แต่ว่า..มันคงจะเป็นงานที่น่าหลงไหลนะฮะ..ถึงขนาดยอมทิ้งลูกได้ลงคอ  งั้นมันก็ต้องเป็นงานที่น่าทำที่สุดเลยใช่ไหมฮะ\"   \"นี่เธอ..สมแล้วที่เป็นลูกหมอนั่นน่ะ..\"



\"เอ่อ...แล้วคุณมิโตะล่ะฮะ\"  \"วันนี้จะครบตามที่สัญญาเอาไว้แล้วนะ รีบๆกินซะเถอะน่า..\"   ตึก....ก....ก..ก   \"อ่ะ..\"

\"ลองเปิดดูสิ\"  \"หา..นี่มัน\"  \"เบ็ตคันนี้น่ะ..จินเค้าเคยใช้ตกปลา\"  \"หา..\"   \"ลองเอาไปใช้ตกปลาดูสิ\"  \"อ่า..คุณมิโตะฮะขอบคุณมากเลยนะฮะ   ผมรับรองว่าผมจะใช้เบ็ตคันนี้ตกปลาเจ้าบึงขึ้นมาให้ได้เลยอ่ะ\"   ตึก..ก...ก



จ๋อม....\"เฮ้ย....มาแล้ว  มาแล้ว..ปลาเจ้าบึง  ฮึ..บ...บ..บ ฮึ...บ...บ..บ   อ๋อย...เฮ้ย...ย...ย...อ๋...อ...ย...ย..ย แบบเนี่ยเราดึงมันขึ้นมาไม่ได้แน่เลย.....ทำไงดีล่ะ....ถ้าเป็นพ่อล่ะก็...รู้แล้ว ปลาเจ้าบึงมันอาจจะอ่อนแรงอีกครั้งก็ได้นี่นา..แล้วเมื่อถึงตอนนั้นแหละ.........เอาล่ะนะ    เห้ย...อึบ...โว้ย...ย้ากก....ก...กก\"   ตู้ม...มม...ม  \" ฮ้า..า....า... ชัยโย\"



\"สัญญาแล้วนะฮะคุณมิโตะ..ทีนี้ผมก็ไปสมัครสอบเป็นฮันเตอร์ได้แล้วนะฮะ  ห้ามเป็นคนที่ไม่รักษาสัญญาเด็ดขาด คุณมิโตะเป็นคนสอนผมเอง\"   \"...ตามใจก็แล้วกันนะ\"  \"ขอบคุณนะครับ\"



\"วิ้ว...ว...ว..วว  ฮึ ฮึ ฮ้าๆๆๆ\" กอร์นต้องหัวเราะเพราะลูกหมีจิ้งจิกที่กอร์นเก็บมาเลี้ยงได้โตขึ้นและมันก็เป็นเพื่อนกับกอร์น



ขอโทษนะจ๊ะกอร์น..ฉันน่ะโกหกเธอมาตลอดเลย  จินไม่ได้ทิ้งเธอไปหรอกนะ..เพราะฉันไปฟ้องร้องให้ศาลตัดสิน ไม่ให่จินพรากเธอไปจากฉัน



\"อือ...ผมรู้นานแล้วล่ะฮะ...ว่าคุณโกหก\"  \"อึ..อ..หา\"  \"ก็คุณมิโตะเวลาพูกโกหกน่ะ..มักจะก้มหน้าไม่ยอมสบตาผมเลยไงฮะ\" \"อึ..อ กอร์น\"

\" อือ..กลิ่นตัวของคุณมิโตะ  ถึงผมจะไม่รู้กลิ่นตัวของแม่ก็เถอะ แต่กลิ่นตัวของคุณมิโตะก็คือกลิ่นตัวของแม่ ผมน่ะ จะไม่มีวันลืมคุณมิโตะเป็นอันขาด  คุณมิโตะก็เหมือนแม่ของผม...\"



\"การทดสอบครั้งสุดท้าย ก็คือหาเค้าให้เจอ และนั่นก็เป็นการทดสอบที่ยากยิ่งสำหรับฮันเตอร์ เพราะเค้าคือฮันเตอร์มือ1ยังไงล่ะ\"



\" หือ..ฮ้า....\" กอร์นลาฝูงสัตว์ที่มาส่ง



\"พ่อฮะ..ผมจะไปหาพ่อ\"



ณ ร้านเหล้า   \"เอาเบียร์รินขวดดิ\"   \"ฮ้า..า..า\"  \"เอาดื่มๆๆๆๆ\"



\"อ่ะ..หะ...อึ..ึ...ึอ...อ.อ........โชคดีนะจ๊ะ...\"



แกร้ง....แกร้ง.....แกร้ง.....