越宁เยว่หนิง จันทราท่องภพ

...เพราะไร้ความทรงจำจึงต้องตามหา เเต่หากไม่เเกร่งพอก็ไร้ทางสู้ ตัวข้าจึงฝึกฝนเพื่อตัวข้าเอง (เยว่หนิง)

แซก...แซก...

ร่างเล็กสองร่างต่างวิ่งอย่างเหนื่อยอ่อน เหงื่อไหลซึมจนแทบหนาวจับกระดูกหากต่างแต่เนื้อตัวมิได้หนาวเช่นนั้น เนื้อตัวดารุณีน้อยทั้งสองกลับแผ่ไอร้อนออกมาจากกายเนื่องจากร่างกายของทั้งสองต่างขยับตัวเป็นระยะเวลาราวสามก้านธูป จนร่างกายแทบสิ้นเรี่ยวแรงที่จะขยับหากแต่หัวสมองกับสั่งการให้วิ่งต่อเพื่อหาทางรอดให้ตนและคนข้างกาย พวกนางต่างมองหาทางหลบซ่อนภัยที่วิ่งไล่ตนมาติด ๆ ไอ้สังหารพวยพุ่งขึ้นมาแต่ไกล แม้ร่างเล็กทั้งสองจะวิ่งเข้ามาในพุ่มหญ้าที่สูงเหนือหัวตนเพื่อหลบสายตา แต่ก็รู้เพียงหลบได้เพียงชั่วคราวเพียงเท่านั้น พวกนางจึงพยายามวิ่งตรงไปข้างหน้า แต่เหมือนดั่งไร้ทางรอด เพราะจนสุดทางนางกลับพบน้ำตกขวางกั้นทางหนี น้ำตกหยั่งลึกลงไปราวสองหลี่ [1] …

“ดูเหมือนจะหนีไม่รอดแล้วนะ เด็กน้อย ฮึ ฮึ” น้ำเสียงเอ่ย เขากวาดมองรอบ ๆ ร่างสูงใหญ่กรีดยิ้มเลือดเย็นมองตรงมาทั้งสอง มือใหญ่ชักดาบออกจากฝัก พร้อมเดินมุ่งหน้ามาที่พวกนาง กลิ่นอายสังหารแผ่ออกมาจากตัวเขาส่งผลให้ร่างเล็กทั้งสองต่างสั่นเทาพร้อมจับมือไว้แน่นมิห่างจากกัน ร่างเล็กชุดอาภรณ์สีม่วงแม้รู้ว่าตนไร้ทางสู้แต่ก็กวาดสายตาหาทางรอด

“แม้พวกเจ้า จะทำเช่นก็ไร้ทางรอดแล้ว”

“พวกข้าต้องรอด...” นางพยายามทำจิตให้แข็งสู้ พร้อมกระชับมือให้แน่นขึ้น

“ข้าจะไม่ยอมตายอยู่ที่นี่แน่!!!” ร่างเล็กชุดอาภรณ์สีชมพูอ่อนเอ่ยขึ้น แม้กายสั่นเทาเพียงใดหากแต่กลับสู้มิต่างคนข้างตน พวกนางต่างสบตากันเล็กน้อยเพียงเสี้ยวหนึ่ง พวกนางต่างกระโดดลงสู่พื้นวารีในทันที...

“เฮ้ยย!!”

ตู้มมม!!!

B
E
R
L
I
N
?