Language from above

ลำดับตอนที่ #1 : ภาษาที่มองไม่เห็น

 ณ ห้องแห่งหนึ่งในอพาร์ทเม้นท์ที่ดูค่อนข้างจะเก่าแก่เด็กหนุ่มผมหยักศกสีดำนามว่า นีล ฟอร์เทม ที่กำลังตื่นและนั่งอยู่บนเตียงด้วยความงัวเงีย นีลพูดออกมาเบาๆว่า 'lux clara' (ลักซ์ คลาร่า) หลังจากนีลพูดจบตะเกียงทั่วห้องก็ค่อยๆสว่างขึ้นอย่างช้าๆ

"สะดวกสบายจริงๆ" นีลคิดในใจ
 

ในขณะหันไปมองนาฬิกาที่วางอยู่บนโต๊ะตัวเล็กทางหัวเตียง ซึ่งตอนนี้เป็นเวลา 6โมงเช้า ทำไมนีลต้องตื่นมาเช้าขนาดนี้น่ะหรอ เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่โรงเรียนสอนภาษาเซอร์โมเน่จะปฐมนิเทศสำหรับนักเรียนใหม่เป็นวันแรก นีลลุกไปอาบน้ำทำกิจวัตรตอนเช้า

นีลเดินลงมาชั้นล่างอพาร์ทเม้นท์พร้อมกับเสื้อเชิ้๊ตสีขาวและกางเกงยีนสีน้ำเงินเข้ม

บรรดาเหล่านักเรียนใหม่กำลังเดินออกจากอพาร์ทเม้นท์กันอย่างวุ่นวายเพื่อไปให้ทันพิธีปฐมนิเทศในตอนเช้านี้ หลังจากที่นีลเดินออกมาจากอพาร์ทเม้นท์ไปตามถนนใหญ่ที่คนส่วนใหญ่เดินตามๆกันไปจนถึงหน้าประตูเหล็กขนาดใหญ่หลังจากที่เดินตามคนอื่นๆมาจนถึงลานกว้างที่พื้นตรงกลางสลักไว้ว่าเซอร์โมเน่

ขณะนี้รอบข้างนีลมีแต่เหล่าบรรดานักเรียนใหม่นับกว่าพันคน แต่ที่น่าแปลกใจก็คือแถวๆนี้ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครออกมาต้อนรับเหล่านักเรียนใหม่หรือลงชื่ออะไรทำนองนั้นเลย

 ในขณะที่ทุกคนกำลังจับกลุ่มคุยเพื่อนทำความรู้จักกันอยู่นั้นก็มีเสียงระฆังเกิดขึ้นเพื่อได้เตือนว่าพิธีประฐมนิเทศกำลังจะเริ่มขึ้น 

ระหว่างที่เสียงระฆังกำลังดังกึกก้องไปทั่วลานกว้างอยู่นั้น ก็ได้มีกลุ่มคนใส่เสื้อฮู้ดสีดำ ในจำนวนที่เท่ากับนักเรียนใหม่พอดิบพอดีเดินเข้ามาประชิดตัวนักเรียนใหม่แต่ละคน 'นี อัท โวโล่' เหล่ากลุ่มคนในฮู้ดดำเปล่งเสียงออกมา

ทันใดนั้นบุคคลในฮู้ดและนักเรียนได้กลายเป็นเงาสีดำและหายไปเป็นคู่ๆ 

ในขณะที่นีลกำลังตกใจกับเหตุการณ์ที่อยู่ข้างหน้านั้นสิ่งที่เค้าจำได้สิ่งสุดท้ายก็คือบุคคลในฮู้ดดำที่ประกบนีลอยู่นั้นเอื้อมมือมาแตะที่ไหล่ของนีลและกระซิบว่า "ไม่เป็นไร ใจเย็นๆ เราเป็นนักเรียนของที่นี่" และแล้ววิวทิวทัศน์ทุกอย่างรอบตัวนีลก็กลายเป็นสีดำ

 

ความมืดรอบข้างเริ่มจางหายไปทันใดนั้นนีลค้นพบว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ธรรมดาๆตัวหนึ่ง ในห้องสีเหลี่ยมขนาดเล็กที่กำแพงทำมาจากไม้อะไรสักอย่างและตรงกันข้ามนั้นเองก็มีบุคคลใส่ฮู้ดสีดำนั่งอยู่คนผู้นั้นค่อยๆเอามือเลื่อนฮู้ดลงมาทำให้นีลเห็นผมสีดำยาวและใบหน้าทีขาวใสกับดวงตาอันกลมโตมองมาที่เขา

"สวัสดี เราชื่อว่า ฮานะ เป็นนักเรียนชั้นปีที่ 3 ของโรงเรียนนี้" ฮานะแนะนำตัวพร้อมกับยิ้มให้  นีลนั่งมองหน้าฮานะอยู่สักพักจึงคิดได้ว่าตัวเองต้องพูดอะไรสักอย่างกลับไป "ผมชื่อ นีล  นีล ฟอร์เทม ครับ" นีมตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว ไม่แปลกที่นีลจะทำอะไรตะกุกตะกัก ฮานะจัดได้ว่าเป็นคนที่รูปร่างหน้าตาดีคนหนึ่งเลย

"นายคงเป็นนักเรียนใหม่สินะ นายคงยังไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องกฏของโรงเรียนนี้สินะ งั้นเดี๋ยวเราจะอธิบายให้ฟังสั้นก่อนละกัน " ฮานะพูดเองเออเองอยู่คนเดียว "ปกติบนโลกตอนนี้ที่เราอยู่กัน ได้มีภาษาใหม่ขึ้นมา นายก็รู้ใช่ไหม" ฮานะหันหน้าไปมองนีล นีลพยักหน้าตอบอย่างรวดเร็ว "โอเค แล้วทีนี้จะมีระดับของผู้ใช้ภาษา

อยู่หลายระดับเลยล่ะ เอ้านี่"  ฮานะยื่นแผ่นกระดาษหนึ่งแผ่นให้นีล ในกระดาษเขียนไว้ว่า 

>ผู้ใช้ภาษาระดับ 1-10

>bishop 1-10

>King,Queen 

"ในนั้นก็คือลำดับขั้นของผู้ที่ใช้ภาษานี้ โดยผู้ใช้ภาษาระดับ 10 จะเป็นผู้ใช้ภาษาได้ทรงพลังน้อยที่สุด ส่วนระดับ 1 ก็คือ ผู้ที่ใช้ภาษาได้อย่างทรงพลังถัดจากระดับ1ไป ก็จะมี bishop ซึ้งจะมีแค่10คนในโลกเท่านั้น" ฮานะชูสิบนิบขึ้นมาให้นีลดู "ส่วนตอนนี้นายคงงงว่าทำไมเราต้องจับคู่แล้วแยกออกมาจากคนอื่นกันสินะ?" นีลพยักหน้า

"เพื่อที่นายจะได้ทำการค้นหาระดับของตัวเองเพื่อให้เข้ากับหลักสูตรของรร.เซอร์โฒเน่ยังไงล่ะ เอ้านี่" ฮานะยื่นสมุดหนังเล่มหนาสีน้ำตาลที่หน้าปกเขียนไว้ว่า'language from above'ให้นีล  นีลเปิดดูผ่านๆและก็ต้องแปลกใจที่มากกว่า3/4ของหนังสือเป็นหน้าว่างๆไม่มีอะไรเขียนไว้เลย 

"อ่านหน้าสุดท้ายที่นายสามารถเห็นให้ฟังหน่อยสิ" ฮานะบอกนีล 'หน้าสุดท้ายที่สามารถเห็นงั้นหรอ หมายความว่ายังไงกัน' นีลคิดในใจ "ฟาทัม อิกนีส เป็นประโยคที่ใช้ในการสร้างเปลวไฟขึ้นมา **ควรหันมือไปทางทิศที่ผู้ใช้ต้องการเรียกเปลวไฟขึ้นมา" 

"ใช่แล้วหละ หนังสือเล่มนี้ก็คือตำราเรียนของนาย ซึ้งมีชื่อเรียกตำารานี้ว่า 'ภาษาที่มองไม่เห็น' "