MY DEMON ll WONKYU

ลำดับตอนที่ #1 : MY DEMON INTO

MY DEMON  INTO

บรรยากาศที่เย็นเหยียบเข้าปกคลุมพื้นที่เพราะเวลาที่ล่วงเลยมาถึงตีหนึ่งกว่าแล้วนั้น ไม่ได้ส่งผลต่อเด็ผู้ชาย(เลย)
วัยกำลังโตเลยสักนิด ตากลมจดจ้องไปที่จอแอลซีดีที่แสดงภาพของเหล่าปีศาจที่ต่อสู้กันจนเลือดสาดนิ้วเรียวรัวมือลงบนแป้นคีย์บอร์ดอย่างไม่นึกเกรงใจเพื่อนร่วมห้องที่นอนอยู่บนเตียงเลยแม้แต่น้อย

“ไอ้คยูมึงจะนอนได้ยังห๊ะจะตีสองแล้วนะไอ้สัส” เสียงมาอย่างเดียวไม่พอมือหนาปาสิ่งเล็กๆที่เรียกว่าหมอน
นั้นใส่หัวร่างโปร่งที่นั่งจ้องคอมด้วยความแม่นราวกับจับวาง ตากลมหันมามองไอ้คนที่ตัวโตกว่า(เล็กน้อย)เล็กน้อยจริงๆ
นะครับมันมีดีกว่าผมก็แค่กล้ามใหญ่ ตัวใหญ่กว่า สูงกว่า แมนกว่า(?)ก็เท่านั้นเองเห็นไหมละครับว่าเล็กน้อยจริงๆ!

(￣(エ)￣)

“แล้วมึงเห็นไหมว่ากูทำอะไรอยู่ กูเล่นเกมส์อยู่แล้วก็กำลังจะเคลียร์เกมส์ได้ถ้ามึงไม่ปาหมอนใส่กูป่านนี้กูเคลียร์เกมส์ได้แล้วไอ้สัส!” โบ้ยมันเลยครับให้มันรู้สึกผิดไปเลยที่มาขัดขวางความสุขของผมตอนที่เล่นเกมส์เหอะให้รู้ซะมั่งว่าอย่าบังอาจมายุ่งกับท่านคยูตอนเล่นเกมส์ไม่งั้นจะโดนไม่ใช่น้อย

“ถ้ามึงเล่นเกมส์เฉยๆไม่รัวแป้นคีย์บอร์ดจนแทบหลุด ไม่เปิดไฟทั่วห้อง ไม่แดกขนมเสียงดัง กูคงไม่ตื่นจากที่นอนหรอก มึงรู้ไหมว่ากูกำลังจะฝันเปียก!!” คำพูดที่ดูตรงไปตรงมาของรูมเมทเรียกปื้นแดงให้ลามมาที่ใบหน้าตัวเองด้วยความรวดเร็วเผลอๆเร็วกว่าเน็ตที่ผมใช้อีกให้มันได้อย่างงี้สิ..

“งั้นมึงก็กลับไปฝันต่อสิ กูจะได้เล่นเกมส์ของกูต่อ” บอกอย่างไม่สนใจแต่ใบหูนั้นกลับแดงระเรื่อชเว ซีวอนกระตุกยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นว่าคยูฮยอนกำลังจะเขินเขา ขายาวภายใต้กางเกงนอนตัวเดียวลุกออกมาจากที่นอนแล้วทรุดตัวลงนั่งข้างร่างโปร่งที่ยังจดจ้องอยู่กับจอคอมจนแทบจะสิงเข้าไปอยู่แล้ว

ลมหายใจอุ่นเป่ารดที่ข้างใบหูนิ่มแผ่วเบาจนคยูฮยอนสะดุ้งเฮือกใบหน้าที่ซีวอนคิดว่าหวานเกินว่าจะเป็นใบหน้าของผู้ชายหันกลับมามองตนอย่างรวดเร็ว อาการที่เรียกว่าอึ้งจนอ้าปากเหวอปรากฎบนหน้าของคยูฮยอนอย่างชัดเจนจนทำให้ซีวอนนึกขำสมองกำลังประมวนผลว่าจะแกล้งไอ้คนตัวขาวติดเกมส์นี่ยังไงดี

“มึงทำเชี่ยอะไรของมึงนะ..” เอ่ยยังไม่ทันจบประโยคก็ต้องชะงักเมื่อใบหน้าคมโน้มลงมาเสียชิด ตาคมดุจเหยี่ยวจ้องมองคนตรงหน้าราวกลับว่าเป็นเหยื่อชั้นเยี่ยมทำให้คยูฮยอนเผลอขยับตัวถอยห่างในทันที

“ถ้ามึงยังไม่ไปนอน..กูจะจูบมึงตรงนี้เลือกเอาว่าจะไปนอนดีๆหรือจะให้กูจูบแล้วอุ้มไปนอน..” น้ำเสียงนั้นดูแหบพร่าตาคมๆไล่กวาดมองร่างโปร่งเสียจนคยูฮยอนขนลุกซู่ มือเรียวเอื้อมไปดึงปลั๊กคอมออกแทบจะในทันทีพร้อมกับลอดใต้แขนของรูมเมทตัวโตขาเพรียวพอตั้งหลักได้เท่านั้นแหละ..วิ่งไปนอนที่เตียงแทบไม่ทัน

คยูฮยอนคงจะลืมนึกไปละมั้งว่าซีวอนเองก็นอนเตียงเดียวกับตัวเองหนีจากตรงนั้นได้..ก็ไม่รอดจากตรงนี้หรอก
#ซีวอนกล่าวเอาไว้

ซีวอนหยัดตัวยืนขึ้นเบนสายตาไปที่เตียงก็พบว่าคยูฮยอนนั้นดึงผ้าห่มผืนหนามาห่อร่างกายตัวเองไว้ราวกับว่าจะ
กั้นตัวเองออกจากเขา แต่ขอโทษเถอะระดับชเว ซีวอนแค่นี้ไม่คนามือหรอกไม่อยากจะคุย(เสยผม) ขายาวก้าวเดินมาที่เตียงนอนอย่างไม่รีบร้อนใบหน้าติดยิ้มที่มุมปากดูแล้วเหมือนพวกตัวโกงที่หลุดออกมาจากหนังเป็นบ้า

“ขยับไปหน่อยคยูฮยอน กูนอนไม่ได้นะ” ไม่ต้องรอให้พูดซ้ำสองคยูฮยอนก็จัดการขยับตัวแทบจะในทันที มือเรียวนั้นกระชับผ้าห่มเอาไว้แน่นใบหน้าหวานที่โผล่ออกมาแค่ครึ่งจ้องมองปฏิกิริยาของรูมเมทตัวเองอย่างไม่ไว้ใจนัก ถึงแม้ว่ามันจะขู่ว่าจูบผมแต่มันก็ยังไม่เคยทำ..

นี่ผมไม่ได้เรียกร้องให้มันทำนะครับ อย่ามองหน้าผมแบบนั้นนะ!!

ไม่มีเสียงพูดคุยใดเกิดขึ้นซีวอนทำเพียงติดยิ้มไว้ที่มุมปากอย่างเคยมือหนาดึงผ้าห่มออกจากตัวคยูฮยอนออกจนร่างโปร่งแทบจะหน้าทิ่มวัดระดับกับพื้นอยู่ร่มร่อถ้าไม่ติดว่ามีมือของไอ้รูมเมทบ้านี่จับไว้ ร่างโปร่งตวัดสายตามองใบหน้าคมด้วยแววตาที่ขัดเคืองแต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือรอยยิ้มที่ดูยังไงมันก็กวนประสาทเหมือนเดิม

“มึงนี่มัน..ฮึ่ย!!’ ในเมื่อทำอะไรซีวอนไม่ได้นอกจากฮึดฮัดคยูฮยอนเลยเบือนหน้าหนีแล้วกอดอกตัวเองไว้แน่นริมฝีปากอิ่มเชิดรั้นอย่างที่เคยทำเวลาโดนขัดใจโดยที่ไม่รู้เลยว่าพฤติกรรมแบบนี้มันดูน่าหมั่นเขี้ยวมากแค่ไหนในสายตาคนมอง

“งอนเป็นผู้หญิงเลยนะมึง” เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูนิ่มพลางตวัดเอวที่มันเต็มไม้เต็มมือของคยูฮยอนให้แนบชิดกับอกแกร่งที่เปลือยเปล่า หน้าของคยูฮยอนร้อนขึ้นมาแทบจะในทันทีแต่เจ้าตัวก็เก๊กมันไว้ได้อย่างดีเยี่ยมด้วยการไม่หันมามองหน้าเขาสักนิด

“กูขอโทษที่กวนเวลาเล่นเกมส์ของมึงแต่พรุ่งนี้มึงมีเรียนเช้าด้วยกูอยากให้มึงพักผ่อน มึงเข้าใจกูใช่ไหมคยูฮยอน?” คำพูดของซีวอนทำให้คยูฮยอนคลายริมฝีปากลงพลางผินหน้าไปมองไอ้รูมเมทตัวโตที่ชอบแกล้งเขาอยู่เรื่อย สายตาของมันดูจริงจังกับคำพูดจนทำให้เขาคล้อยตามอีกครั้ง

ให้ตายเถอะทำไมผมถึงได้ยอมไอ้ซีวอนมันเรื่อยเลยครับฮึ่ย!!

“กูรู้แล้ว..มึงปิดไฟได้แล้วกูจะนอน” คยูฮยอนพูดเสียงแผ่วอย่างยอมจำนนกับคำพูดที่ดูมีเหตุผลของซีวอน เปลือกตากลมปิดลงอย่างช้าๆโดยที่ไม่ได้สอดแขนเข้าไปกอดเอวคนตัวโตกว่าอย่างที่เคยทำนั้นทำให้ซีวอนเริ่มจิ๊ปากเล็กน้อยอย่างขัดใจ

“กูให้เวลามึงสามวิถ้ามึงไม่กอดกู กูจะปล้ำมึง”

TBC.

ลงเรียกน้ำย่อยเรื่องนี้มันมีอะไรที่คุณไม่คาดคิดอีกเยอะคึคึ

ขอให้กระแสตอบรับดีด้วยเถอะเพี้ยง #ถถถ

Captain_Be

❀ Supercell