คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : MY DEMON ACT.4
MY DEMON 4
“สวัสดีครับพี่อารา” ชเว ซีวอนโค้งให้กับพี่สาวของคยูฮยอนหล่อนเพียงยิ้มและพยักหน้าเล็กน้อยเท่านั้นก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อน้องชายของเธอโถมเข้าหาแล้วกอดไว้แน่นเสียอย่างกับลูกลิง นั่นเรียกรอยยิ้มได้จากทั้งซีวอนและอาราได้เป็นอย่างดี
“ผมคิดถึงพี่อาราที่สุดเลยครับ” คยูฮยอนยิ้มจนตาปิดแล้วกระชับกอดพี่สาวแน่น อาราหัวเราะคิกคักแล้วดันตัวน้องชายออกก่อนที่เธอจะหายใจไม่ออก
“พี่ก็คิดถึงน้อง..เรียนยากไหมจ๊ะซีวอน?” อาราหันไปถามเพื่อนของน้องชายที่ยืนยิ้มอยู่ข้างกัน
“ก็ยากอยู่เหมือนกันครับผมก็ได้คยูฮยอนนี่แหละที่ช่วยติวให้” ซีวอนพูดตามความจริงเขาไม่ถนัดพวกวิชาคำนวนเท่าไหร่ถ้าไม่ได้คยูฮยอนช่วยนี่ผมอาจโดนรีไทน์ตั้งแต่เทอมแรกเลยละครับ ร่างโปร่งหัวเราะให้กับคำชมของซีวอนเหมือนมันจะกลัวๆพี่สาวผมนะครับหรือว่าผมคิดไปเอง?
“เก่งเหมือนกันนะเรา..รีบไปกันเถอะจ๊ะพี่ไม่อยากให้พวกเราไปถึงบ้านดึกเท่าไหร่นัก” อาราก้มลงมองนาฬิกาข้อมือที่ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงกว่าเข้าไปแล้ว คยูฮยอนพยักหน้ารับแล้วเดินไปเปิดประตูรถแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมา
“พี่อาราให้ผมขับรถให้ไหมครับพี่จะได้พักสายตาด้วย” ซีวอนยื่นข้อเสนอให้กับอาราอย่างเป็นห่วง
“จะดีเหรอจ๊ะ..” อาราเอ่ยอย่างเป็นกังวลเพราะว่าซีวอนไม่รู้ทางบ้านเขาจะไปถูกได้อย่างไร?
“ผมว่าก็ดีนะครับพี่อาราน่าจะพักสายตาบ้างส่วนเรื่องทางไปบ้านเดี๋ยวผมบอกซีวอนเอง..พี่อารางีบที่เบาะหลังสักงีบนะครับวันนี้ขับรถมาทั้งวันแล้ว” คยูฮยอนสนับสนุนคำพูดของซีวอนทันทีเพราะอีกใจก็เป็นห่วงพี่สาวด้วยกลัวว่าจะหลับในเพราะความเพลียที่สะสม
“ก็ได้จ๊ะพี่ฝากด้วยนะซีวอน คยูฮยอน” อารายิ้มหวานให้ขาเรียวสวยก้าวขึ้นไปนั่งที่เบาะหลังในขณะที่คยูฮยอนก็เอาเป้ไว้ใส่ที่ท้ายรถพร้อมกับขึ้นมานั่งข้างคนขับ ซีวอนอมยิ้มมุมปากขายาวก้าวเดินมาฝั่งคนขับ
“กูพึ่งรู้นะว่ามึงขับรถเป็นด้วย” เสียงนุ่มเปิดประเด็นทันทีที่ร่างสูงขับรถออกมาและพูดเสียงเบาที่สุดเพราะกลัวว่าจะไปรบกวนการนอนของพี่อารา ซีวอนยักไหล่อย่างไม่ยี่หระกับคำถามนั้นตาคมจับจ้องไปที่ถนนมันแน่วแน่เสียจนคยูฮยอนเผลอมองตาม..ผมก็แค่เผลอเท่านั้นแหละครับ!
“อื้อป๊ากูสอนน่ะมึงบอกทางบ้านมึงมาพอคร่าวๆก็ได้รถพี่มึงก็มีระบบนำทางกูว่ากูไปถูก”
“ทำไมไม่อยากให้กูนั่งเป็นเพื่อนหรือไง” คยูฮยอนหันไปมองซีวอนเต็มตาพลางยกมือขึ้นกอดอก ประหนึ่งว่าถ้ามึงตอบไม่ถูกใจกูมึงโดนแน่ ซีวอนหัวเราะเบาๆในลำคอกับประโยคคำถามของคยูฮยอนที่ดูจะชวนหาเรื่องเสียเหลือเกินแต่ชเว ซีวอนไม่ถือหรอกนะจะบอกให้
“เปล่ากูเห็นว่าเรียนเหนื่อยมาทั้งวันอาจจะอยากพักสายตาบ้าง เห็นอย่างนี้กูก็เป็นคนดีเหอะ” เหตุผลของซีวอนนั้นทำให้คยูฮยอนอมยิ้มบางๆก็แค่บางๆเท่านั้นแหละครับเดี๋ยวมันจะได้ใจ ร่างโปร่งตัดสินใจผินหน้าไปมองวิวทิวทัศน์ข้างทางแทนการมองด้านข้างของซีวอน
“มึงก็เหนื่อยเหมือนกูนั่นแหละกูไม่อยากเอาเปรียบมึง” แค่คำพูดธรรมดาของโจ คยูฮยอนแต่กลับเรียกรอยยิ้มจากซีวอนได้อย่างไม่ยากเย็น เพียงแค่นี้มันก็เป็นตัวบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าคยูฮยอนน่ะก็เป็นห่วงซีวอนเหมือนกัน
“มึงอย่าหลับไปก่อนก็แล้วกัน” มือหนาเอื้อมไปหยิกแก้มนิ่มเบาๆก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเมื่อ
คยูฮยอนส่งค้อนตาคว่ำมาให้เขา
“ถ้าสิวกูขึ้นนะมึง” คยูฮยอนชี้หน้าคาดโทษแว่วได้ยินเสียงหัวเราะหึจากคนตัวสูงกว่าก็ยิ่งหมั่นไส้ มือเรียวเอื้อมไปเปิดเพลงคลอเบาๆรอยยิ้มถูกกลับมาแต่งแต้มบนริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง ไม่มีการพูดคุยกันเกิดขึ้นมีเพียงแต่เสียงเพลงที่เปิดคลอและลมหายใจที่สม่ำเสมอกันของอาราเท่านั้น
อาราไม่ได้หลับแต่เพียงแค่พักสายตาเท่านั้นหูของเธอได้ยินบทสนทนาของน้องชายและซีวอนเป็นอย่างดี เธอพึ่งรู้ว่าความสัมพันธ์ของคยูฮยอนและซีวอนนั้นก้าวข้ามคำว่าเพื่อนไปไกลแล้วเพียงแต่ว่าคยูฮยอนคงจะไม่รู้ตัว..แล้วเธอควรจะทำอย่างไรดีควรจะห้ามหรือจะปล่อย..
“ซีวอนมึงเลี้ยวขาวตรงหน้านั้นก็เข้าเขตบ้านกูแล้ว” คยูฮยอนเอ่ยออกมาเมื่อผ่านเวลาไปเกือบสองชั่วโมงกว่า ร่างสูงพยักหน้านับรู้ก่อนจะหักพวงมาลัยไปทางขวาสภาพแวดล้อมที่แปรเปลี่ยนเป็นต้นไม้สองฝั่งทางนั่นทำให้ซีวอนลอบยิ้มออกมากับธรรมชาติที่สมบูรณ์
“เป็นไงละชอบบ้านกูละสิ” คยูฮยอนแซวยิ้มๆไม่ว่าใครที่มาบ้านเขาต่างก็หลงรักธรรมชาติด้วยกันทั้งนั้นไม่เว้นแต่ไอ้ผู้ชายตัวใหญ่ร่างบึกนี่หรอกนะ ซีวอนพยักหน้ารับตามความเป็นจริงสายตาคมยังคงจับจ้องไปที่วิวทิวทัศน์สีเขียวอ่อนที่มองดูแล้วสบายตาอย่างบอกไม่ถูก
“อือ..พี่หลับไปนานเลยเหรอจ๊ะ” อาราส่งเสียงออกมาอย่างงัวเงียมือเรียวยกขึ้นขยี้ตาเพื่อหวังจะให้หายง่วง คยูฮยอนพยักหน้าแล้วเอี้ยวตัวมายิ้มหวานให้กับพี่สาวของตนที่คงจะเพลียมากจริงๆ
“ใช่ครับเนี่ยอีกไม่ถึงสิบนาทีก็จะถึงบ้านเราแล้ว”
“ฮ่าๆพี่นี่แย่จริงที่หลับไปนานขนาดนี้ ขอบใจซีวอนมากนะจ๊ะที่ขับรถให้” เสียงหวานนั้นเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มและซีวอนเองก็ยิ้มรับและผงกหัวให้ เสียงโทรศัพท์ที่แผดลั่นของคยูฮยอนนั่นเรียกความสนใจจากคนทั้งรถได้เป็นอย่างดี
“ว่าไงมินโฮ..อื้ออีกสิบนาทีพี่ก็จะถึงบ้านแล้วละ” เสียงพูดคุยของคยูฮยอนนั่นทำให้อาราขมวดคิ้วมินโฮนี่ใครกัน ตาคู่สวยหันไปมองซีวอนที่นั่งนิ่งขับรถไม่ส่งเสียงแซวคยูฮยอนเหมือนตอนแรก รอยยิ้มของคยูฮยอนดูกว้างขึ้นยามที่คุยกับมินโฮนั่นยิ่งทำให้อาราสนใจหรือว่าบางทีเธออาจจะเข้าใจผิด?..
“พี่ยังไม่ได้กินข้าวเลยเดี๋ยวคงกินที่บ้านนั่นแหละมินโฮก็อย่าลืมกินข้าวเย็นละจะได้มีแรงอ่านหนังสือ..อื้อพี่รู้แล้ว” ท้ายประโยคนั่นถ้าเธอดูไม่ผิดเหมือนกับว่าคยูฮยอนจะหน้าแดง?
“ซีวอนจ๊ะบ้านหลังที่สามน่ะจ๊ะ” อาราเอ่ยเตือนเมื่อเลี้ยวเข้ามาในซอยอย่างที่คยูฮยอนเคยบอกไว้ก่อนที่จะรับโทรศัพท์ร่างสูงพยักหน้ารับและไม่ส่งเสียงรบกวนการคุยโทรศัพท์ของคยูฮยอนแม้แต่น้อย คยูฮยอนเหลือบตามองซีวอนที่นั่งนิ่งเสมอต้นเสมอปลายก็ต้องเบ้ปากเล็กน้อย
“พี่ก็คิดถึงมินโฮ..อย่าลืมอ่านหนังสือละบ๊ายบาย” ไอ้คำว่าคิดถึงของคยูฮยอนน่ะมันทำให้ซีวอนคิ้วกระตุกแต่กระนั้นร่างสูงก็ยังคงระงับอารมณ์ของตนเองได้ดีเยี่ยม เหมือนกับอาราเองก็ตกใจที่คยูฮยอนเอ่ยคำว่าคิดถึงออกมาแถมยังหน้าแดงอีกแสดงว่าคนๆนี้คงมีความพิเศษกับคยูฮยอนมากพอสมควร
“ใครเหรอจ๊ะมินโฮน่ะ?” อาราไม่ได้ปล่อยให้ความสงสัยของตนเองอยู่ได้นานริมฝีปากบางเอ่ยถามอย่างสงสัยแต่มันกลับทำให้คยูฮยอนอึกอักที่จะพูด อืม..ทำไมผมต้องอึกอักด้วยละครับให้ตายสิแล้วไปรังสีอำมหิตนี่มันแผ่มาจากตัวใครกัน
“มินโฮเป็นแฟนผมน่ะครับ” สิ้นเสียงคยูฮยอนรถยนต์คันหรูที่ขับนิ่มมาตลอดทางเป็นอันต้องเบรคชะงักเสียจนหน้าแทบทิ่ม คยูฮยอนหันขวับไปหาซีวอนและเขวี้ยงค้อนเข้าให้วงใหญ่โทษฐานที่ทำให้หน้าเขาเกือบเสียโฉม(?)
“อ่า..ขอโทษครับพี่อาราถึงแล้วน่ะครับ” ซีวอนหันไปยิ้มเจื่อนให้พี่อาราและขอโทษทันทีเมื่อเขาจอดรถไม่นิ่มอย่างที่ควร อารายิ้มหวานให้และส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไรเธอรู้สึกโล่งอกที่คยูฮยอนมีแฟนแล้วและคนนั้นไม่ใช่ซีวอนแค่นี้เธอก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วละ
“ไม่เป็นไรจ๊ะ..มีแฟนไม่เคยบอกพี่เลยนะคยูฮยอน” อาราเอ่ยแซวนั่นยิ่งทำให้คยูฮยอนหน้าแดงร่างโปร่งลงมาจากรถแล้วเดินเข้าไปในบ้านทันที เสียงเรียกพ่อและแม่ของคยูฮยอนที่ดังลั่นบ้านนั่นทำให้อาราต้องอมยิ้ม ซีวอนลงมาจากรถแล้วเดินไปเอากระเป๋าที่หลังรถชายหนุ่มยืนรออาราให้ลงมาจากรถ
“เข้าไปสิจ๊ะซีวอนไม่ต้องเกรงใจนะ” เพียงเธอรู้ว่าคยูฮยอนไม่ได้คบกับซีวอนเธอก็สบายใจและมองซีวอนในมุมใหม่ ร่างสูงยิ้มรับแต่ไม่ได้พูดอะไรมากนักขายาวก้าวเดินตามอาราไปอย่างไม่รีบร้อนเมื่อกี้ใจผมกระตุกไปหน่อยตอนที่ไอ้คยูมันบอกว่ามินโฮเป็นแฟนมัน
“ผมคิดถึงพ่อกับแม่ที่สุดเลยครับ” คยูฮยอนได้ทีก็อ้อนพ่อกับแม่แถมยังฟอดแก้มพวกท่านเสียจนฟอดใหญ่ อาราหัวเราะให้กับท่าทางที่เหมือนเด็กติดพ่อติดแม่นั่นของคยูฮยอนดูสิลืมเพื่อนไปเลย
“แม่ก็คิดถึงลูกจ๊ะน้องเล็กพ่อก็ด้วยนะ” มือนุ่มของผู้เป็นมารดาลูบผมคยูฮยอนอย่างเบามือ
“เอ้าแล้วนั่นใครละแฟนอารารึ?” ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามเมื่อเห็นหนุ่มร่างสูงใหญ่เดินตามหลังอารามาจนทำให้คยูฮยอนต้องหันไปมอง..ผมเองก็พึ่งรู้ว่าพอเวลาไอ้ซีวอนยืนคู่กับพี่อาราแล้วมันเหมาะสมกันอย่างไม่น่าเชื่อ อาราหน้าแดงเล็กน้อยก่อนจะรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไม่ใช่คะนี่เพื่อนของคยูฮยอน..น้องน่ะลืมเพื่อนเลยนะ”
“แฮะๆนี่ชเว ซีวอนรูมเมทผมเองครับพ่อมันจะมากินเหล้าฟรีที่บ้านเรา ผมไม่มีทางยอมให้มันเป็นแฟนพี่อาราหรอกชิ” คยูฮยอนแยกเขี้ยวให้ซีวอนที่อมยิ้มกับคำแนะนำตัวของคยูฮยอน
“สวัสดีครับคุณน้าผมชเว ซีวอน” ร่างสูงแนะนำตัวพร้อมรอยยิ้มซึ่งนั่นก็เรียกคะแนนจากพ่อและแม่ของร่างโปร่งได้เป็นอย่างดี
“ไม่ต้องพิธีรีตองเยอะหรอกลูกมาเหนื่อยๆขึ้นไปพักก่อนเดี๋ยวแม่จะเตรียมอาหารไว้ให้นะ”แม่คยูฮยอนพูดอย่างใจดีนั่นทำให้คยูฮยอนแอบเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ เหมือนกับว่าแม่ของผมจะเป็นฝ่ายของชเว ซีวอนไปแล้วละครับให้ตายสิ
“ใช่จ๊ะซีวอนขับรถให้หนูตลอดทางเลยขึ้นไปพักหรือไม่ก็อาบน้ำก่อนก็ได้นะ”
“อ่าครับ..ผมขออนุญาตไปอาบน้ำนะครับคยูฮยอนห้องมึงอยู่ไหนอะ?” ซีวอนหันไปถามคยูฮยอนที่ทำปากมุบมิบอยู่ไม่ไกล ร่างโปร่งสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะยันตัวลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำซีวอนไปที่ห้องนอนตัวเองทันที
“เจ้าแสบมันไปงอนอะไรมาฮึอารา?” ผู้เป็นพ่อถามออกมาอย่างสงสัยอาราได้แต่ส่ายหน้ากับคำพูดของพ่อ ตอนอยู่บนรถก็ยังคุยโทรศัพท์กับแฟนอยู่ดีๆเลยนี่เธอกะว่าจะบอกแม่กับพ่อแต่คิดไปคิดมารอให้คยูฮยอนพร้อมก่อนดีกว่าเมื่อถึงตอนนั้นน้องคงจะบอกพ่อและแม่เอง
“ไอ้คยูมึงเป็นอะไรของมึง งอนไอ้มินโฮมารึไง?” ซีวอนวางกระเป๋าเป้ลงบนเตียงนอนของคยูฮยอนพลางเอ่ยถามอาการของร่างโปร่งทั้งๆ ที่เขาควรจะโกรธมันแต่ไหงมันกลายเป็นงอนเขาขึ้นมาเสียอย่างนั้นละร่างโปร่งหันมามองหน้าซีวอนด้วยสายตาที่ค้อนขวับ
“มึงห้ามชอบพี่กูนะ!” คำพูดของคยูฮยอนั่นทำเอาซีวอนเลิกคิ้วสูงมันไปเอามาจากไหนที่บอกว่าผมจะชอบพี่อาราผมไม่มีวันชอบเธอด้วยซ้ำ ยิ่งเห็นว่าร่างสูงตรงหน้าไม่ตอบก็ยิ่งเหมือนกับว่ายอมรับว่าซีวอนนั่นชอบพี่อารายิ่งทำให้คยูฮยอนหน้ามุ่ยหนักเข้าไปอีก
“ทำไมถึงห้ามชอบ?” ไม่รู้อะไรดลใจให้ซีวอนถามออกไปแบบนั้นแต่ซีวอนแค่อยากรู้ว่าคยูฮยอนจะตอบว่าอะไร
“ก็กูไม่อยากได้เพื่อนมาเป็นพี่เขยนี่!” คยูฮยอนเม้มปากแน่นก่อนจะคลายออกเมื่อหาเหตุผลที่มันเข้าท่าได้ ซีวอนเลิกคิ้วขึ้นสูงราวกับว่าไม่เชื่อในคำตอบของคยูฮยอนเท่าไหร่นักนั่นยิ่งทำให้ซีวอนนึกอยากจะแกล้ง
“เหตุผลมึงฟังไม่ขึ้น กูจะไม่ทำตามนะ”
“ไอ้..กูไม่ชอบแล้วก็ไม่มีเหตุผลด้วยมึงอย่าถามเหตุผลว่าทำไมเพราะกูก็ไม่รู้!” คยูฮยอนกอดอกฉับแล้วพ่นลมหายใจออกมาเมื่อระบายออกไปเสียหมดเปลือก ตากลมตวัดมองร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าก็พบว่าใบหน้าคมกำลังยิ้มแล้วก็นั่นแหละยิ้มกว้างจนลักยิ้มมันบุ๋มออกมาเชียวละครับ
“โอเคเหตุผลมึงผ่าน..กูจะไม่จีบพี่อาราแต่ว่าน้องพี่อารานี่ก็ไม่แน่นะหึ” ปลายจมูกโด่งเฉียดเข้าที่แก้มนิ่มแต่เมื่อเฉียดแล้วก็ขอกดมันสักฟอดก็แล้วกัน คยูฮยอนหน้าแดงระเรื่อและเหมือนโดนสตาฟไว้กับคำพูดและการกระทำของซีวอน
น้องพี่อารา..ก็ผมนี่ครับ
-///////////////v///////////////-
แล้วทำไมผมต้องหน้าแดงด้วยละฮึ่ย!
TBC.
ชอบหรือเปล่าคะตอนนี้ นิสัยพี่วอนเหมือนจะคลุมเครือเนอะไม่รู้ว่าจะปากแข็งหรือจะกวนประสาทดี ขนาดเราแต่งเองเรายังไม่แน่ใจเลย 555 #หลบรองเท้า
ตอนหน้าเจอกันหลังเข้าพรรษาค่า<3
Captain_Be
ความคิดเห็น