Chang You’re Love Chang You’re Cat ll WonKyu

ลำดับตอนที่ #5 : Chang You’re Cat V

สิ่งที่ทำให้ผมผ่อนคลายได้ในยามเมื่อยล้าคือ

กลิ่นหอมของ วนิลายิ่งถ้าผมได้แช่น้ำอุ่นๆ

นั่นน่ะสวรรค์บนดินของผมชัดๆ!

Chang You’re Cat  V

กลุ่มควันสีขาวที่ลอยฟุ้งออกมาจากห้องน้ำไม่ได้เลิกความสนใจจากแมวแสนหยิ่งที่คยูฮยอนก็พึ่งรู้ว่านอกจากจะ เริ่ด(?) เชิ่ด หยิ่ง แล้วมันจะยังขี้เกียจอีกให้ตายสิครับทำไมผมเลี้ยงแมวได้มานิสัยเหมือนคนขนาดนี้อยากบอกว่าแมวมันเหมือนเจ้าของเลยครับ สไนเปอร์น่ะแทบจะตรงข้ามกะผมทุกอย่างเลยนะ

ร่างโปร่งถอดเสื้อยืดสีเขียวอ่อนและกางเกงบอลออกจากร่างกาย มือเรียวเอื้อมมาหยิบผ้าขนหนูสีขาวสะอาดตามาพันส่วนล่างเอาไว้และส่วนข้างบนน่ะเหรอ..ก็เอาไว้ขาวล่อฟ้าล่อดินล่อแมวเอ้ยไม่ใช่ครับล่ออากาศไปขาเรียวพาเจ้าตัวออกมาข้างนอกห้องน้ำก็พบกับสไนเปอร์ที่นอนสบายบนที่นอนแสนนุ่ม

ไม่อยากจะบอกเลยครับว่าหน้าสไนเปอร์มันฟินมาก นี่มึงฝันอะไรอยู่วะถึงทำหน้าฟินขนาดนั้น

(￣(エ)￣)

ไม่มีเสียงหลุดออกจากริมฝีปากอิ่มขาเพรียวเร่งก้าวไปถึงที่นอนของสไนเปอร์ วงแขนเปลือยเปล่าอุ้มเจ้าแมวแสนหยิ่งนั้นขึ้นแนบอกขาวๆทำให้แมวความรู้สึกไวอย่างสไนเปอร์ลืมตาตื่นขึ้นมาในทันที อะไรขาวๆอยู่ตรงหน้าผมนะครับ? ไม่ใช่ขาวธรรมดานะครับแต่มันขาวมากซีวอนพูดเลย!!

ตากลมๆของสไนเปอร์ตวัดสายตามองขึ้นสูงไปอีกก็รู้สึกว่าตัวเองมีอาการอ้าปากค้าง ก็ไอ้คยูมันอุ้มผมอยู่ไอ้อุ้มไม่เท่าไหร่หรอกครับแต่มันถอดเสื้อผ้านี่สิมึงจะถอดเสื้อผ้าทำไมวะสัดแต่มึงโคตรขาวเลย..

“เมี๊ยว เมี๊ยว”

“ตื่นแล้วสินะเจ้าแมวขี้เซาวันเอาแต่นอนแล้วก็เที่ยวเล่น สบายใจจริงนะวันนี้อาบน้ำพร้อมกับชั้นนี่แหละหึหึ” ไอ้คยูมันพูดแล้วมีเสียงซาวด์เป็นหึหึตอบกลับมาด้วยครับ มึงคิดว่ากูจะกลัวมึงรึไงกะอีกแค่อาบน้ำกูไม่ใช่แมวนะกูเป็นคนเป็นมาฟียข้ามชาติที่หล่อและรวยมาก!

“แง๊ว!” คยูฮยอนก้มลงมองอาการสะบัดหน้าหนีของสไนเปอร์แล้วอยากจะบิดแก้มให้หายหมั่นเขี้ยว เชิ่ดไปเถอะเดี๋ยวพอเจอน้ำแล้วจะร้องเสียงหลงผมไม่ได้มีความสุขกับการแกล้งแมวนะครับทุกคนเชื่อผมใช่ไหมล่าผมรู้น่าคึคึ

คยูฮยอนหย่อนตัวลงไปในอ่างอาบน้ำที่ผสมครีมอาบน้ำเรียบร้อยอย่างช้าๆพร้อมกับอุ้มสไนเปอร์ลงไปด้วยมันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อพบกับน้ำอุ่นๆแต่มันก็ไม่ได้ดิ้นหนีเหมือนทุกครั้งนั้นแหละที่ทำให้ผมแปลกใจ หรือว่ามันตกใจจน ช็อกไปแล้วครับ?

“สไนเปอร์โอเคไหม?” ไอ้คยูมันถามผมครับผมเลยพยักหน้านานๆทีได้แช่น้ำอุ่นแบบนี้ก็ดีนะครับผมเงยหน้ามองไอ้คยูที่มันส่งยิ้มให้ผม..รอยยิ้มมันดูน่ารักยังไงบอกไม่ถูกแก้มกลมๆของมันเวลามันยิ้มแก้มก็ยิ่งกลมแถมตายังหยีอีกถามจริงมึงสมประกอบใช่ปะ?

“แง๊วว” ผมหันหลังให้กับมันไอ้คยูนั้นแหละครับแล้วมองฟองนุ่มๆที่อยู่ตรงหน้า อุ้งเท้าเล็กของสไนเปอร์ตะปบมันเบาๆและก็ทำให้ผมรู้เลยว่าเล่นแบบนี้มันก็เพลินดีเหมือนกัน ผมเลยเอาแต่เล่นฟองอยู่อย่างนั้นไม่ได้หันไปมองและไม่รู้เลยว่าไอ้คยูมันทำอะไรอยู่

ร่างโปร่งขยับเข้ามาใกล้เจ้าแมวแสนหยิ่งที่กำลังเล่นฟองอยู่อย่างนั้นวงแขนขาวตวัดสไนเปอร์ให้มาอยู่ในอ้อมกอดตากลมๆหันมองมาที่คยูฮยอนและเบิกตากว้างอย่าประหลาดมันทำให้คยูฮยอนหลุดหัวเราะออกมา สไนเปอร์ทำตัวไม่ถูกเมื่อถูกรัดด้วยวงแขนเรียวกลิ่นหอมอ่อนของวนิลาลอยเข้าจมูกเล็กอีกครั้ง

ซีวอนหันตัวเข้าหาคยูฮยอนและเขาก็พึ่งรู้ว่าคิดผิดมหันต์เมื่อความขาวมันกระแทกตาเข้าอย่างจัง ไม่รวมกับยอดอกสีชมพูอ่อนที่ล่อสายตาและริมฝีปากเขาอยู่..อะไรนะครับล่อริมฝีปากงั้นเหรอเหอะเป็นไปไม่ได้น่าที่ผมจะมามีอารมณ์กับเด็กที่ยังไม่จบมหาลัยแบบนี้คุกชัดๆ..

ก็แค่คุกเองนายเป็นมาเฟียนะซีวอนจะมากลัวอะไรกะอีแค่คุก!

เออวะครับก็อีแค่คุกทำอะไรมาเฟียอย่างผมไม่ได้อยู่แล้ว แต่ผมลืมไปหรือเปล่าว่าตอนนี้อยู่ในร่างของแมวอย่างสไนเปอร์หึหึ..ผมไม่ได้มีความคิดลามกอะไรผุดขึ้นในหัวนะครับแต่ก็นะผมไม่ได้บังคับให้คุณเชื่อผมหรอก คยูฮยอนก้มลงมองสไนเปอร์ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

มือเรียวหยิบแชมพูของคนกลิ่นวนิลาขึ้นมาเทลงบนฝ่ามือแล้วยีลงบนหัวเล็กนั้นช้าๆ ดีที่สไนเปอร์มันยอมอยู่นิ่งๆแต่สายตามันน่ะจ้องอกผมเขม็งเลยให้ตายสิลามกจริงๆเลยนะแมวของผมเนี่ย สัมผัสนุ่มๆกับกลิ่นหอมของวนิลาทำให้ซีวอนรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก

ปล่อยตัวและการกระทำตามที่ใจปารถนาเมื่อปลายเล็กเล็กสากของแมวนั้นตวัดเข้าที่ยอดอกสีอ่อน คยูฮยอนสะดุ้งโหยงและก้มลงมองทันทีว่าสไนเปอร์ทำอะไร ใบหน้าขาวแดงระเรื่อขึ้นทันทีอย่างน่าชังเมื่อเห็นว่าสไนเปอร์กำลังเลียยอดอกของเขาอยู่..

ไม่มีการห้ามใดๆหลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่มก็ยิ่งทำให้ซีวอนได้ใจยกอุ้งเท้าเล็กของสไนเปอร์ขึ้นมาทาบบนแผ่นอก ใกล้บริเวณหัวใจก็พบว่าหัวใจของคยูฮยอนกำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งซีวอนตวัดไล้ชิมยอดอกสีอ่อนอย่างเชื่องช้าและดึงดันเบาๆด้วยฟันคมซี่เล็กของแมว กลิ่นวนิลาทวีความรุนแรงมากขึ้นยิ่งกระตุ้นความอยากในตัวของซีวอนเข้าไปใหญ่ ริมฝีปากเล็กของซีวอนเคลื่อนมายังบริเวณเหนือยอดอกตรงตำแหน่งของหัวใจพอดี ฟันคมเล็กขบกัดลงไปแผ่วเบาให้พอเป็นรอยเขี้ยวก็ทำให้คยูฮยอนสะดุ้งอีกครั้ง

“อ๊ะ!” คยูฮยอนเม้มปากแน่นเขาไม่รู้ว่าทำไมไม่ห้ามเจ้าแมวตัวนี้ที่มันทำการอุกอาจเกินกว่าที่แมวตัวหนึ่งจะกระทำ ไม่รู้เพราะเขาเบลอ กับกลิ่นของวนิลามากเกินไปหรือเปล่าไม่รู้ว่าเขาหน้ามืดเพราะความอุ่นของน้ำมากเกินไปหรือเปล่าถึงได้เห็นร่างของสไนเปอร์ที่กำลังแปรเปลี่ยนเป็นมนุษย์ช้าๆ

มนุษย์ผู้ชายที่ตัวใหญ่กว่าผมใบหน้าของเขาราวกับถูกแกะสลักออกมา ริมฝีปากหยักที่กำลังครอบครองยอดอกผมรวมทั้งขบเม้มเบาๆนั้นราวกับภาพวาดชั้นเลิศ ผมที่เปียกลู่น้ำและสายตาที่มองมาทางผมตรงๆนั้นยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าหน้ามันร้อนกว่าที่เคยเป็นจะไม่ให้ผมเขินได้อย่างไรละครับก็ในเมื่อสายตานั้นมันบ่งบอกทุกอย่างว่าต่อไปนี้..

ผมคือคนของเขา..

“สะ..สไนเปอร์หยุดได้แล้วซนใหญ่แล้วนะ” คยูฮยอนพยามยามพูดเสียงเข้มทั้งๆที่หน้าแดงไปถึงไหนต่อไหน ซีวอนในร่างสไนเปอร์ยอมหยุดการกระทำอย่างว่าง่ายและหันไปสนุกกับฟองตรงหน้าอีกครั้งราวกับเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น คยูอฮยอนก้มลงมองหน้าอกตัวเองก็ยิ่งหน้าแดงไปใหญ่เมื่อมีรอยแดงจางๆจากการถูกกัดปรากฏขึ้นอยู่

“อาบน้ำไปคน(?)เดียวเลย!!” คยูฮยอนว่าเสียงเขียวทันทีจนทำให้ซีวอนหันมามองงงๆเป็นอะไรของมันวะครับ เมื่อกี้ตอนผมดูดหน้าอกมันน่ะทำหน้าเคลิ้มเชียว ทีพอตอนเห็นว่าเป็นรอยนิดๆหน่อยๆทำมาเป็นบ่นแค่อาบน้ำกูอาบเองก็ได้วะ ร่างโปร่งยันตัวลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำแล้วเปิดน้ำชำระคราบฟองสบู่ต่างๆตรงฝักบัว

สายตาคมหันมองเรือนร่างขาวสะอาดที่ยืนหันหลังให้อยู่พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่ปรากฏขึ้น ไอ้คยูมันขาวมากจริงๆนะครับเนื้อตัวมันก็หอมเหมือนกับว่ากลิ่นวนิลาออกมาจากตัวมันอย่างไงอย่างนั้น และก็นะกลิ่น
วนิลาน่ะกลิ่นโปรดผมซะด้วยสิหึหึ

คยูฮยอนรีบอาบน้ำเพราะไม่อยากมองตาสไนเปอร์เท่าไหร่นัก มือเรียวเอื้อมมาหยิบเสื้อคลุมที่นานๆทีจะได้ใส่มาคลุมตัวเอาไว้เมื่อหันมาก็ต้องสะดุ้งอีกครั้งเพราะสไนเปอร์ยืนทำตาแป๋วใส่อยู่ข้างๆ หัวกลมไซร้เข้ากับขาเพรียวอย่างออดอ้อนเพื่อหวังจะให้คยูฮยอนอาบน้ำให้เสร็จ

แล้วก็นะคยูฮยอนน่ะจะใจแข็งกับแมวตัวโปรดได้อย่างไร มือเรียวเอื้อมไปหยิบสายฝักบัวแล้วเปิดน้ำอุ่นๆให้รดลงบนตัวของสไนเปอร์เพื่อไล่คราบฟองสบู่ออกให้หมดจดพร้อมกับผ้าสะอาดผืนสีขาวที่มาห่อหุ้มตัวของสไนเปอร์ที่ตอนนี้เหลือเพียงตัวนิดเดียวให้ออกมาจากห้องน้ำ

“อ่าวชางมินมึงเก็บของทำไมจะกลับแล้วรึไงวะ?” คยูฮยอนเอ่ยถามเมื่อเห็นเพื่อนสนิทตัวเองกำลังเก็บของลงกระเป๋าอย่างรีบร้อน พร้อมกับวางสไนเปอร์ลงบนพื้นเพื่อให้มันสะบัดน้ำออกจากตัว(?)

“เออวะแม่กูโทรมาบ่นใหญ่เลย กูถึงต้องรีบกลับตอนกลางคืนเนี่ยเอาไว้เดี๋ยวกูมานอนค้างบ้านมึงใหม่แต่ว่ากลิ่นตัวมึงตอนอาบน้ำเสร็จนี่หอมดีจริงๆกูไปละ..ฟอด!!!!”

“เมี๊ยว!!!!” เสียงฟอดกับเสียงของสไนเปอร์ดังขึ้นพร้อมกันตอนนี้คยูฮยอนยืนเอ๋อไปแล้ว ไอ้ที่ชางมินมันหอมแก้มเขาน่ะไม่แปลกหรอกเพราะมันหอมปล่อยแต่ที่ทำผมงงคือเสียงของสไนเปอร์ มันร้องทำไม?

“หอมนิดเดียวเองน่าสไนเปอร์ไม่ต้องหวงออกนอกหน้าก็ได้” ชางมินพูดพร้อมกับเอื้อมมือมายีหัวเจ้าสไนเปอร์ ผมเห็นนะครับว่ามันขู่ฟ่อๆจะกัดชางมินอยู่แล้วชางมินหัวเราะอย่างชอบใจแล้วจึงหันมาล่ำลาผมอีกครั้งก่อนจะเดินลงไปข้างล่างอ่า..เมื่อกี้ชางมินมันบอกว่าอะไรนะครับสไนเปอร์หวงผมงั้นเหรอ-///-

แล้วผมจะหน้าแดงทำไมกัน ให้ตายสิโจ คยูฮยอนนายมันเพี้ยนชะมัด

ไอ้เด็กโย่งนั้นมันรู้ความคิดของผมแต่ไม่ทั้งหมดหรอกครับ ที่ผมแสดงออกไปเมื่อกี้เพราะร่างกายแมวๆมันพาไปสัตว์ทุกตัวมันมีสัญชาตญาณหวงเจ้าของกันทั้งนั้นแหละครับ ผมไม่ได้หวงไอ้คยูนี่หรอกใช่ไหมครับ? ตอนนี้ผมยืนมองไอ้คยูมันกำลังเปลี่ยนชุดนอนเป็นสีเขียวอ่อนอืมจะว่าไปมันก็..น่ารักดีนะครับ

ส่วนผมน่ะเหรอยืนเป็นแมวเปียกรอให้ไอ้คยูมันเช็ดตัวให้ไง เรื่องอะไรผมจะเช็ดเองก็มันเป็นคนพาผมไปอาบน้ำมันก็ต้องเป็นคนเช็ดตัวให้ผมสิครับ คยูฮยอนหันมามองสไนเปอร์ที่ยืนสั่นก็ต้องหัวเราะออกมาทั้งๆที่จะทำใจแข็งไม่มองไม่คุยด้วยแล้วนะแต่มันอดไม่ได้จริงๆแฮะ

“มานี่มาสไนเปอร์เดี๋ยวชั้นเช็ดตัวให้” เออกูรอมึงพูดคำนี้อยู่เนี่ยกว่าจะพูดนะไม่รอให้กูเป็นปอดบวมก่อนละสัด! สไนเปอร์เดินเตาะแตะไปหาคยูฮยอนด้วยท่าทีหยิ่งๆแต่คยูฮยอนน่ะชินแล้วกับท่าทีแบบนี้มือเรียวคว้าผ้าแห้งอีกผืนมาเช็ดตามขนยาวให้อย่างช้าๆ

สไนเปอร์หลับตาลงเมื่อคยูฮยอนกำลังเช็ดตัวให้มันทำหน้าเคลิ้มคล้ายจะหลับเต็มทน ผมเห็นแล้วอยากจะเกิดเป็นแมวจริงๆดูมันสบายเหลือเกิน เช็ดต่อได้ไม่นานขนยาวๆของสไนเปอร์ก็เริ่มแห้งความคิดที่อยากจะแกล้งเจ้าแมวตัวโปรดผุดขึ้นมาในหัวคยูฮยอนอีกครั้ง ริมฝีปากอิ่มกดจูบลงบนปลายจมูกเล็กแผ่วเบาพร้อมกับยิ้มจนตาหยี

มึงแอคแทคกูอีกแล้วนะไอ้คยู ได้เดี๋ยวกูจะจัดมึงคืนบ้างหึหึ

“ฝันดีนะสไนเปอร์ของชะ..” เสียงนุ่มชะงักลงไปเมื่อปลายลิ้นเล็กของสไนเปอร์ตวัดเข้าที่ริมฝีปากอิ่มแล้วไล้ไปมาช้าๆก่อนจะผลักออก ซีวอนยิ้มพอใจกับปฏิกิริยาของคยูฮยอนที่ตอนนี้มันนิ่งอึ้งไปแล้ว

“เมี๊ยวววว” สไนเปอร์ส่งเสียงร้องออกมาทำให้คยูฮยอนสะดุ้งและหลุดออกจากภวังค์เท่านั้นแหละ ใบหน้าขาวก็ขึ้นสีแดงระเรื่ออย่างน่ารัก คยูฮยอนวางสไนเปอร์ลงบนพื้นแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงมือเรียวเอื้อมมาปิดไฟบนหัวเตียงและคลุมโปงทันที

ให้ตายสิหน้าผมร้อนชะมัดกะอีแค่แมวเลียปากเท่านั้นเองน่าคยูฮยอน..แล้วทำไมไอ้ผู้ชายตัวสูงที่ผมเห็นในห้องน้ำมันถึงแวบเข้ามาในหัวผมด้วยเล่า!

สไนเปอร์มองเจ้าของตัวเองที่ชิงนอนคลุมโปงไปก็นึกชอบใจอุ้งเท้าเล็กเดินเตาะแตะไปยังที่นอนของมัน ทิ้งตัวลงบนเบาะนิ่มๆแล้วบิดขี้เกียจอย่างเกียจคร้าน ตากลมโตค่อนๆปิดลงและจมเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างเป็นสุข ต่างจากคยูฮยอนที่นอนเขินหน้าแดงอยู่อย่างนั้นกว่าจะหลับก็เกือบเช้า..

-หลายวันต่อมา-

แสงแดดที่สอดผ่านผ้าม่านมานั้นทำให้คยูฮยอนพลอกตัวหนีอย่างเกียจคร้าน เพราะรู้สึกว่าตัวเองนั้นยังนอนไม่เต็มอิ่มเท่าไหร่นักแต่แล้วเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้นั้นก็แผดร้องขึ้นมาอีกทำให้คยูฮยอนมุ่ยหน้านั่งบนเตียงแล้วกดปิดนาฬิกาปลุกนั้นซะ

หันไปมองยังที่นอนของสไนเปอร์ก็ต้องเบิกตากว้างเพราะว่ามันไม่อยู่ในที่นอนแล้ว ขาเพรียวยันตัวลุกขึ้นจากที่นอนตื่นเต็มตาเพราะสไนเปอร์แท้ๆเลยครับ รอยยิ้มค่อยๆคลี่ออกจากริมฝีปากอิ่มเมื่อเห็นสไนเปอร์นั่งเล่น(?)กับไมเดนในสวนหลังบ้าน คู่นี้มันก็ดูน่ารักดีนะครับ

ร่างโปร่งเดินไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วมาทานอาหารเช้ากับฮันนาที่มีรอยยิ้มอ่อนให้กับคยูฮยอนในทุกเช้า หลังจากทานข้าวเสร็จก็เป็นเวลาของทั้งเจ้าสไนเปอร์และไมเดนที่จะได้ทานบ้างวันนี้เป็นอาหารแมวอย่างดีเลยนะเนี่ย บ้านผมก็เลี้ยงแมวดีใช่เล่น(เสยผม)

“ไมเดน สไนเปอร์มากินข้าว!” คยูฮยอนตะโกนเรียกเจ้าแมวสองตัวที่นั่งเล่นอยู่ข้างนอกพอมันได้ยินเสียงผมปุบให้ทายว่าตัวไหนวิ่งเข้ามาเป็นตัวแรกครับ..คำตอบคือสไนเปอร์ที่รักของพวกคุณๆนั้นแหละครับมันวิ่งมาแล้วไม่มองหน้าผมด้วยนะมาถึงชามปุบก็กินทันทีเลยได้ข่าวว่าผมสอนมารยาทให้มันแล้วนะให้ตายสิ

ไอ้คยูมันมองหน้าผมครับแต่ผมไม่สนใจหรอกอารมณ์ตอนนี้คือกูหิวมาก!! (เชิ่ดใส่)

“ปาฏิหาริย์มาเฟียข้ามชาติชเว ซีวอนฟื้นจากการเป็นเจ้าชายนิทรา” เสียงของทีวีนั้นดึงความสนใจของซีวอนในร่างสไนเปอร์ได้เป็นอย่างดีรอยยิ้มแปลกๆปรากฏขึ้นบนริมฝีปากเล็ก คยูฮยอนหันไปมองข่าวด้วยท่าทีที่ไม่สนใจกับข่าวมากนักก่อนจะขึ้นไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปมหาลัย

วันนี้ผมต้องไปหาร่างของตัวเองซะหน่อยแล้วครับเพื่อสอนให้มันรู้จักการวางตัวในการเป็นมาเฟีย ผมก็แปลกใจเหมือนกันนะที่มันฟังผมรู้เรื่องแต่ทำไมผมคุยกับพวกไมเดนและแมวตัวอื่นๆไม่รู้เรื่องก็ไม่รู้สิ เมื่อกี้ผมพยายามแล้วนะครับก็ได้ยินแต่ไมเดนแมวแบ๊วมันตอบมาแต่เมี๊ยวๆ อะไรของมันก็ไม่รู้

ซึ่งกูไม่เข้าใจครับ  (￣(エ)￣)

ผ่านไปยี่สิบนาทีคยูฮยอนก็ลงมาพร้อมกับชุดนักศึกษาที่ดูเรียบร้อย ในมือถือตำราเรียนอยู่สองสามเล่มสไนเปอร์เงยหน้าจากการนอน(หลังจากกินอิ่ม)ขึ้นมามองเจ้าของก็จะสะบัดหน้าหนี ไอ้คยูมันแต่งตัวแบบนี้มันก็น่ารักดีนะครับเฮ้ยๆอย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นผมไม่ได้พิศวาสมันหรอกนะก็แค่ชมมันเฉยๆเท่านั้นเอง

“ผมไปเรียนแล้วนะครับแม่ ชั้นไปเรียนแล้วนะสไนเปอร์อยู่บ้านดีๆอย่าซนละ” คยูฮยอนยิ้มให้แม่และหันมาเตือนสไนเปอร์ที่นอนเกลือกลิ้งอยู่บนที่นอนด้านนอก

“เมี๊ยวว” เออกูรู้แล้วน่ามึงนี่สั่งกูจัง เดี๋ยวรอให้มึงออกไปสักพักให้แม่ มึงคุยกับคนข้างบ้านก่อนเมื่อนั้นค่อยเป็นเวลาของกูที่กูจะออกไปหาร่างของตัวเอง สัญญาก็ได้เอ้าว่าจะกลับมาก่อนมึงกลับบ้านพอใจไหมสัด!

“ดีมาก” คยูฮยอนยิ้มหวานให้สไนเปอร์ก่อนจะเดินไปที่หน้าบ้านเพื่อใส่ร้องเท้า ซึ่งการกระทำเหล่านี้อยู่ในสายตาของสไนเปอร์ตลอดเวลา คยูฮยอนหันมาโบกมือบ๊ายบายให้เจ้าแมวขนยาวสีเทาที่มองอยู่แต่แล้วมันกลับสะบัดหน้าหนีเสียอย่างนั้นไม่ทำให้คยูฮยอนขำได้ยังไงละครับจริงไหม

เจ้าเด็กคยูมันไปเรียนแล้วละครับซึ่งตอนนี้ก็ได้เวลาของผมแล้วละ ตากลมกวาดมองรอบๆเพื่อหาช่องทางสะดวกอุ้งเท้าเล็กก้าวเดินไปตามทางเดินอย่างระมัดระวังมากกว่าทุกครั้ง

“แง๊วววว”

เสียงนั้นทำเอาสไนเปอร์สะดุ้งเฮือกเจ้าแมวแสนหยิ่งค่อยๆหันไปมองช้าๆ เมื่อปรับโฟกัสได้ว่าตรงหน้าคือใครเจ้าสไนเปอร์แทบอยากจะกลายร่างตะปบหัวเจ้าแมวแบ๊วไมเดนโทษฐานที่มันทำให้เขาตกใจ! ไมเดนเอียงคอมองสไนเปอร์ด้วยแววตาที่สงสัย อยากจะบอกเหลือเกินว่าไอ้ท่าทางอย่างนี้มันอ่อยเขาไม่ได้หรอก
สไนเปอร์พูดเลย!

“…” ผมไม่พูดกับมันหรอกครับปล่อยให้มันเอียงคอให้หักตายไปเลย อุ้งเท้าเล็กเตรียมจะก้าวต่อก็ต้องหันมามองอย่างหงุดหงิดเมื่อ เจ้าไมเดนมันเข้ามาคลอเคลียแถมเลียปากผมอีก มึงนี่เอาใหญ่แล้วนะเห็นกูใจดีด้วยกะปืนเกลียวใช่ไหมห้ะ!!

“เมี๊ยววววววว” เจ้าไมเดนมันยิ้มหวานใส่ผมใหญ่เลยครับแต่ขอโทษเถอะถ้านมไม่บึ้ม กลิ่นตัวไม่หอม ขาไม่ยาว ชเว ซีวอนคนนี้ไม่สนใจหรอกเหอะ สไนเปอร์หันหน้าหนีไมเดนที่เข้ามาคลอเคลียอยู่อย่างนั้นเมื่อเห็นประตูบ้านที่เปิดแง้มไว้เล็กน้อยอุ้งเท้าเล็กของสไนเปอร์ก็ไม่พลาดที่จะเดินไปทางนั้น

ชเว ซีวอนเดินออกมาจากบ้านของคยูฮยอนด้วยสีหน้าที่ดูสบายใจขึ้นแม้จะอยู่ในร่างแมวก็ตามทีเพราะคนในบ้านของคยูฮยอนนั้นดูแลเขาเป็นอย่างดีในหลายวันที่ผ่านมา ถ้าจะพูดให้ถูกคือทั้งคยูฮยอนและฮันนาดูแลเขาดีมากติดตรงไอ้คยูนี่แหละที่มันชอบหาเรื่องมาแกล้งเขาที่อยู่ในร่างสไนเปอร์ นอกนั้นก็ถือว่าโอเคละนะ

อุ้งเท้าเล็กเดินเตาะแตะมายังโรงพยาบาลฮันซอง ตากลมกวาดมองช่องทางที่จะทำให้ตัวเองได้เข้าไปในโรงพยาบาลแห่งนี้ ริมฝีปากค่อยๆคลี่ยิ้มออกเมื่อเห็นกล่องขนาดใหญ่ที่วางอยู่บนรถทำความสะอาด สไนเปอร์จัดการกระโดดเข้าปอยู่ในกล่องนั้นอย่างเงียบเชียบ เพียงเวลาไม่นานเสียงพูดคุยเรื่องทั่วไปของเหล่าแม่บ้านก็ดังขึ้นพร้อมกับรถเข็นทำความสะอาดที่เคลื่อนตัวเข้าไปอยู่ในลิฟท์

‘ตึ้ง!’

ตากลมๆเหลือบไปมองชั้นที่พวกเหล่าแม่บ้านมาทำความสะอาดกันก็ต้องยกยิ้มชอบใจ เพราะชั้นนี้มันเป็นชั้นที่เขาต้องการจะขึ้นมาชั้นพิเศษนั้นเอง ซีวอนรอเวลาที่เหมาะเจาะก่อนจะค่อยๆออกมากล่องใบใหญ่ที่บรรจุอุปกรณ์ทำความสะอาดอย่างครบครัน เท้าเล็กของสไนเปอร์พาผมมาหยุดที่ระเบียงเพระไม่สามารถเข้าไปในห้องได้เนื่องจากพวกบอดี้การ์ดอยู่เต็มหน้าห้องไปหมด

(ครับนายท่านคุณซีวอนฟื้นแล้วตอนนี้อาการทรงตัวครับ แต่ยังไม่พูดอะไรออกมาและไม่อาละวาดเหมือนเมื่อก่อนไม่รู้ว่าจะช็อคจนสมองเสื่อมหรือเปล่า) ฮยอนซึงพูดผ่านปลายสายเป็นภาษาจีนพร้อมกับพ่นสารพิษที่เรียกว่านิโคตินออกมาจากริมฝีปาก ซีวอนขยับตัวเข้าไปในซอกมากขึ้นเพื่อหลบการเจอหน้าหัวสมองกำลังคิดในสิ่งที่ฮยอนซึงพูด

นายท่านคือใครกัน คนที่ใหญ่ในแก๊งคือเขาชเว ซีวอนไม่มีคนอื่นหรือว่าฮยอนซึงจะหักหลังเรา?

(ไม่ต้องห่วงครับนายท่านผมยักยอกเงินในแก๊งของซีวอนได้หลายร้อยล้านวอนแล้วไม่น่าเชื่อว่า การยิงปืนของผมก็แม่นเหมือนกันแม่นจนทำให้ซีวอนมันเอ๋อไปเลยครับฮ่าๆๆๆๆๆ!!) ฮยอนซึงระเบิดหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งกับสิ่งที่ตนทำลงไปเพราะเขาโดนซีวอนดุด่ามานานรู้ว่าที่ซีวอนทำเพราะต้องการฝึกลูกน้องแต่มันก็มากเกินไป เขาเคยรู้สึกผิดแต่ตอนนี้ไม่แล้ว คิดไม่ผิดจริงๆที่ไปร่วมมือกับแทคยอนมาเฟียเกาหลีที่กำลังจะบุกฮ่องกงหึหึ

มือหนากดม้วนบุหรี่ที่ยังคงเหลือกว่าครึ่งลงบนขอบระเบียงสีขาวบริสุทธิ์จนมันเป็นปื้นสีดำ พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบที่ฉีดดับกลิ่นปากมากลบกลิ่น ริมฝีปากแสยะยิ้มออกมาเมื่อหันเข้าไปมองด้านในสะท้านภาพชเว ซีวอนกำลังนั่งมองทีวีด้วยสายตาติดจะเลื่อยลอยโดยมีพยาบาลคอยดูแลอยู่ห่างๆ

“แก๊งของมึงต้องเป็นของกู ชเว ซีวอน”

ฮยอนซึงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นขายาวก้าวเดินออกมาจากระเบียงและแจกยิ้มเป็นมิตรให้กับลูกน้องที่ ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูทั้งวัน ซีวอนที่อยู่ในร่างสไนเปอร์กำลังสั่นสั่นด้วยความโกรธที่มันตีตื้นขึ้นมาถึงอกจนแทบจะระเบิด สุดท้ายคนที่เขาคิดไว้ใจที่สุดกำลังหักหลังเขาและจะยึดแก๊งที่เขาสร้างมากับมือไปต่อหน้าต่อตา ชเว ซีวอนคนนี้ไม่ยอมแพ้ง่ายๆแน่

ถ้ากูกลับคือร่างเดิมเมื่อไรคิม ฮยอนซึงมึงจะเป็นคนแรกที่กูจะไม่เอาไว้!!!

ครืนนนนนน ซ่า..ซ่า

ที่หลายคนบอกว่าโลกเราเปลี่ยนไปผมว่ามันจริงก็วันนี้แหละครับเมื่อเช้ายังอากาศดีๆอยู่เลยไหงพอผมจะกลับบ้าน ท้องฟ้าก็ถูกปกคลุมไปด้วยก้อนเมฆสีดำเวลาเพียงไม่นานหยดน้ำก็ถูกกลั่นออกมาเป็นสายฝนแถมยังตกหนักเสียด้วย ให้ตายสิครับผมกำลังจะกลับบ้านไปเล่นกับเจ้าสไนเปอร์แท้ๆ..

“คยูฮยอนมึงยังไม่กลับอีกเหรอ กลับกะกูไหม?!” ชางมินที่เดินลงมาจากตึกวิศวะเอ่ยถามทันทีมือหนามีหนังสือและร่มสีขาวใส คยูฮยอนหันมามองก่อนริมฝีปากอิ่มจะคลี่ยิ้มแล้วพยักหน้าอย่างถูกใจทันที

“เออๆกูไปด้วย ฝนตกหนักแบบนี้ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหยุด” คยูฮยอนบ่นกระปอดกระแปดพลางดึงหนังสือจากมือหนาแล้งส่งสายตาเป็นเชิงว่า คนที่กางร่มต้องเป็นมึงเพราะกูถือหนังสือแล้ว มีหรืออย่างชางมินจะมองไม่ออกมือหนาขยับตัวเล็กน้อยเพื่อกางร่มสีใสภายในร่มมีผู้ชายที่ตัวโตพอกันเดินเบียดอยู่มันคงจะดูโรแมนติคและเป็นที่กร๊ดกร๊าดของพวกสาววายแต่ถ้ามายืนใกล้พวกเขาคุณจะบอกว่า..ขอถอนคำพูดทันไหม

(￣(エ)￣)

“มึงอย่าเบียดกูดิวะไอ้โย่ง!”

“มึงนั้นแหละเบียดกูคิดว่าตัวเองเคะบอบบางนักรึไงห๊ะ มาทำค้อนตาคว่ำใส่กูอะขอบอกนะว่าชางมินน้อยไม่ตื่นเว้ย!”

“คำพูดมึงอุบาทมาก! อย่างกูเอามึงมาทำพันธ์หรอกไอ้เชี่ยโย่งเสียเวลา!!”

“ปากดีจริงนะมึง พูดแบบนี้มึงออกจากร่มกูไปเลยไป๊”

“ไอ้สัดกูเป็นเพื่อนมึงนะ..สไนเปอร์!!!”  จบบทสนทนากับชางมินในแทบจะทันทีเมื่อเห็นเจ้าสไนเปอร์ตัวโปรดนั้นเดินตากฝนขนยาวของมันเปียกลู่ไปกับน้ำจนทำให้มันดูเล็กลง สไนเปอร์หันมามองคยูฮยอนด้วยสายตาที่แข็งกร้าวเพราะคนที่อยู่ในร่างสไนเปอร์อย่างซีวอนนั้นกำลังจัดเรียงความคิดของตัวเองอยู่และไม่รู้ว่าทำไม

พอเห็นไอ้คยูมันอยู่กับเพื่อนโย่งล่ำคนนี้ผมรู้สึกหงุดหงิดมากกว่าเดิมอีก ฝนเย็นๆนี่ไม่ช่วยผมเลยให้ตายสิ

คยูฮยอนโยนหนังสือให้กับชางมินขาเพรียวกำลังจะก้าวข้ามถนนก็ต้องได้ยินเสียงหลายเสียงที่มันดังขึ้นพร้อมกัน ผมจำได้ว่าเสียงนั้นมันเป็นเสียงของสไนเปอร์ด้วยนะ

“เมี๊ยว!!!!!!!!!”   ไอ้คยูรถมึงเห็นไหมน่ะ!!!!!!!!!!!

“โครม!!!!!!!”

“คยูฮยอน ไอ้สไนเปอร์!!” ชางมินเบิกตากว้างกับภาพตรงหน้ารถยนต์ที่พุ่งมาเร็วด้วยความเร็วสูง ชนเข้ากับสไนเปอร์ที่เข้าตัวเข้ามารับแทนคยูฮยอน..เนื้อตัวของมันอ่อนปวกเปียกแถมเลือดยังไหลไม่หยุดตอนนี้
สไนเปอร์มันแทบจะไม่ต่างอะไรไปกับการนอนจมกองเลือด ผมที่ได้สติรีบโทรเรียกรถโรงพยาบาลสัตว์ทันทีเพราะดูแล้วไอ้คยูมันไม่เป็นอะไรมากแค่ถลอกแปะพลสเตอร์ก็คงหายแต่เจ้าสไนเปอร์นี่สิครับ ผมไม่รู้และไม่กล้าหวังว่ามันจะรอดไหมด้วยซ้ำ..

“มะเมี๊ยว..” ไอ้สัสเอ้ยกูจะเป็นพระเอกไปถึงไหนวะ โดนลูกน้องคนสนิทยิงยังไม่พอยังต้องมาโดนรถชนแทนไอ้คยูอีกผมไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไมต้องโดดมารับแทนเพียงแต่ว่าพอเห็นรถจะมาชนไอ้คยูแขนขาของผมมันก็วิ่งไปกันไอ้คยูมันแล้ว เหอะมันคงเป็นเวรกรรมของผมละมั้งไปฆ่าคนไว้เยอะพระเจ้าคงกำลังลงโทษผมอยู่ ตอนนี้ผมไม่ได้ยินเสียงไอ้คยูที่คาดว่ามันคงแหกปากเรียกชื่อเจ้าสไนเปอร์อย่างเอาเป็นเอาตาย

ทำไมผมถึงอยากยิ้มนะ..คงเป็นเพราะไอ้เด็กคยูนี่สินะที่ทำให้ผมได้มองโลกในมุมที่กว้างขึ้น

“ฮึ่กสไนเปอร์แกอย่าตายนะ ชั้นสัญญาว่าต่อไปนี้จะพาแกไปเดินเล่นทุกวันเลยฮือออ อย่าตายนะรู้ไหมเจ้าสไนเปอร์..” คยูฮยอนมองดูสไนเปอร์ที่สำลักเลือดอีกครั้งด้วยใจที่หวาดกลัวไม่กล้าเข้าไปกอดเพราะไม่รู้ว่าตอนนี้สไนเปอร์จะกระดูกหักมากน้อยแค่ไหนเขาทำได้เพียงแต่รถรถพยาบาลของโรงพยาบาลสัตว์เท่านั้น คยูฮยอนกลัวเหลือเกินว่าต้องเสียเจ้าแมวตัวนี้ไปชางมินที่ยืนมองอยู่ได้แต่กางร่มให้และบีบไหล่
คยูฮยอนเบาๆยิ่งทำให้คยูฮยอนร้องไห้หนักกว่าเก่า

“สไนเปอร์ฮึ่ก อยะอย่าทิ้งชั้นนะชะชั้นรักแกเจ้าสไนเปอร์ฮือออ!!” คยูฮยอนบีบมือตัวเองจนเลือดซิบแต่เขาก็ไม่สนตอนนี้เขาสนแต่เพียงร่างของสไนเปอร์เท่านั้น ชั่ววูบหนึ่งเขาเห็นผู้ชายคนนั้นอีกครั้งผู้ชายที่เห็นในห้องอาบน้ำกำลังนอนอยู่บนพื้นทับซ้อนกับร่างของสไนเปอร์ รอยยิ้มดูอ่อนแรงลงเรื่อยๆพร้อมกับเปลือกตากลมที่กำลังจะปิดลง

“มะเมี๊ยว..” เสียงสุดท้ายที่คยูฮยอนได้ยินและได้เห็นยังคงเป็นภาพของผู้ชายคนนั้นซ้อนทับกับภาพสไนเปอร์แต่เสียงนั้นทำให้เขาใจชื้นขึ้นมาได้เพียงนิดเดียวเท่านั้นเพราะเหตุการณ์ต่อมาคือสไนเปอร์หมดสติไปแล้ว

“สไนเปอร์!!!!!!!!!!”

“กูจะไม่ทิ้งมึง คยูฮยอน”

เสียงนั้นยังก้องในหัวผม ผมจะเชื่อมันได้ใช่ไหมครับเชื่อในตัวสไนเปอร์และผู้ชายคนนั้นได้ใช่ไหม..

TBC.

สไนเปอร์เราเริ่มเอนเอียงไปที่เจ้าของคยูแล้ว..ปกป้องขนาดนี้

เห็นภาพเลือนรางเกือบเอชดีขนาดนี้เจ้าของคยูก็ต้องมีหวั่นไหวกันบ้างแหละน่า

ตอนนี้มีทุกอารมณ์เลยฮ่าๆเจอกันตอนหน้าค่า

Captain_Be

❀ Supercell