คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : MY DEMON ACT.1
MY DEMON 1
สิ้นเสียงคำขู่นั้นมือเรียวก็ตวัดโอบรัดรอบเอวแกร่งทันทีคิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อเห็นว่าเอวที่ตนกำลังกอดอยู่นั้นบางเหลือเกิน..บางเกินกว่าจะเป็นเอวของผู้ชาย(?!)ไม่เก็บความสงสัยไว้ได้นานหรอกตากลมของคยูฮยอนตวัดมองเสี้ยวหน้าคมที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่..
บอกกูสิไอ้ซีวอนว่ามึงเป็นเคะในร่างเมะอะ!
“มีอะไรจะถามกูรึไงคยูฮยอน” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นทำให้เจ้าของชื่อสะดุ้งไปนิดริมฝีปากอิ่มมุบมิบ
ด่ามันไว้ในใจว่ารู้ได้ยังไง วงแขนแกร่งตวัดรัดเอวของคยูฮยอนมาชิดจนตอนนี้แทบจะเกยกันอยู่แล้วแต่
คยูฮยอนไม่ได้สนใจเรื่องนั้น
“ทำไมเอวมึงเล็กนิดเดียวเองวะ มึงเป็นเคะในร่างเมะใช่ไหมไอ้เชี่ยวอน!”
“คำนั้นน่ะเก็บไว้บอกตัวเองเถอะไอ้คยู” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียบๆมือหนาเอื้อมไปปิดโคมไฟที่หัวเตียงเป็นสัญญาณว่าควรจะเข้านอนได้จริงๆเสียที คยูฮยอนบ่นงึมงำอย่างที่ชอบทำเมื่อโดนกล่าวหาว่าตนเป็นเคะในร่างเมะแทนเสียอย่างนั้น
“นอนได้แล้ว..ฝันดี” บอกเสียงห้วนแต่การกระทำนั้นไม่ได้ห้วนตามเลยกลีบปากหยักนาบลงบนหน้าผากมนพร้อมตวัดผ่าห่มให้มาคลุมกาย คยูฮยอนคลี่ยิ้มกว้างอย่างลืมตัวก่อนเปลือกตาบางจะปิดลงช้าๆเมื่อได้ยินคำว่าฝันดีจากรูมเมทตัวเอง..
เสียงอึกทึกครึกโครมที่ดังขึ้นจากหน้าห้องปลุกร่างโปร่งให้ตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ตากลมเบนไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ก็พบว่านี่พึ่งหกโมงเช้าเท่านั้นใครมาเคาะประตูห้องเขาเสียงดังขนาดนี้ คยูฮยอนหันกลับมามองรูมเมทตัวเองที่นอนนี้นอนหลับสนิทไม่ได้รับรู้สิ่งแปลกปลอมที่เกิดขึ้นหน้าห้องเลยแถมมือของมันยังกอดเอวผมไว้แน่นอีกให้ตายเถอะครับนี่ผมกับมันไม่ได้เป็นแฟนกันนะ
นี่คือเรื่องจริงนะผมไม่ได้โกหกเพราะฉะนั้นจงเชื่อผม(ยิ้มยิงฟัน)
‘แกร๊ก’
“พี่อารามาได้ยังไงครับ..” ยังไม่ทันจะแกะมือปลาหมึกนี่ออกจากตัวหญิงสาวผู้เป็นต้นเหตุเสียงดังหน้าห้องก็ก้าวเข้ามาในห้องนอนใบหน้า ตาคู่สวยหันไปมองชเว ซีวอนที่นอนกอดน้องชายเขานิ่งก่อนจมูกโด่งสวยจะระบายลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“เรื่องนั้นมันไม่สำคัญหรอกคยู..พี่มาเตือนเราว่าให้ทำใจกับเรื่องประหลาดที่จะเกิดขึ้นกับตัวน้องและที่สำคัญอย่ารักมนุษย์ที่ชื่อว่า ชเว ซีวอนเด็ดขาด” คำบอกกล่าวของพี่สาวแท้ๆทำให้คยูฮยอนยิ่งเบิกตากว้างอย่างไม่เข้าใจหัวสมองเขาในตอนเช้ายังคงประมวลเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ทัน
“พี่อาราหมายความว่ายังไงครับจะเกิดออะไรขึ้นกับผมกันแน่?”
“พี่ยังบอกน้องไม่ได้ตอนนี้พี่ทำได้แค่มาเตือนอย่าให้น้องตกใจแต่สบายใจได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะไม่เป็นอันตรายต่อตัวน้องแน่นอนพี่สัญญา พี่ต้องไปแล้วและเจอกันใหม่นะคยูฮยอน” อาราพูดด้วยรอยยิ้มอย่างที่ชอบทำเป็นประจำหญิงสาวก้าวเดินออกจากห้องนอนไม่ฟังคำเรียกของน้องชายตัวเองที่ยังคงสงสัยไม่หายกับสิ่งที่อารามาเตือน
“พี่อาราเดี๋ยวสิครับมาคุยกับผมก่อน..พี่อารา พี่อารา!!”
“ไอ้คยูมึงเป็นอะไร?!!” ร่างสูงสะดุ้งเฮือกขึ้นมาในทันทีเมื่อเห็นว่าร่างโปร่งที่ตนนอนกอดอยู่นั้นส่งเสียงเรียกชื่อพี่สาวตัวเองเสียจนดังลั่น แถมมือของมันที่ผมคว้ามาจับไว้ก็เย็นเชียบเสียจนน่าเป็นห่วง ไอ้คยูมันฝันอะไรกันแน่ครับ?
“พี่อารา!! เฮือก!!” คยูฮยอนกระเด้งตัวออกมาจากที่นอนนิ่มใบหน้าหวานชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อแต่ทว่ามือนั้นกลับเย็นเหยียบ ร่างโปร่งผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าๆเมื่อคิดได้ว่านั้นคือสิ่งที่ตนฝันไปตากลมเบนหันกลับมามองรูมเมทที่ตอนนี้นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดไม่พูดไม่จาใส่เขา
แต่ความอบอุ่นจากมือหนาก็ทำให้คยูฮยอนคลี่ยิ้มออกมาได้อย่างไม่ยากเย็น
“มึงเป็นอะไรคิดถึงบ้านรึไงถึงเรียกหาพี่สาวขนาดนั้น” คิ้วหนายังคงขมวดหากันแน่นเข้าไปอีกเมื่อเจอคยูฮยอนยิ้มให้เออสงสัยมันบ้าแล้วจริงๆครับ ผมถามซีเรียสนะแต่ดูมันทำตัวสิมันน่าไหมเนี่ย
“เปล่ากูฝันร้ายนิดหน่อย..เจ็ดโมงแล้วกูไปอาบน้ำนะมีเรียนเช้า” เอ่ยบอกให้อีกคนได้รับรู้แม้จะบอกว่าฝันร้ายแต่คยูฮยอนเองก็ยังไม่รู้เลยว่าที่ตนเองฝันแบบนั้นเรียกว่าดีหรือร้าย ซีวอนทำได้เพียงพยักหน้าเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่พร้อมจะเล่ามือหนาคลายออกจากการเกาะกุมเพื่อหวังจะให้อีกคนได้ไปอาบน้ำ แต่แรงดึงรั้งที่มาจากต้นแขนทำให้คยูฮยอนขมวดคิ้วก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ
เมื่อริมฝีปากหยักนาบทับลงบนริมฝีปากอิ่มอย่างแผ่วเบาตาคมจับจ้องไปที่นัยน์ตากลมอย่างไม่ลดละจนคยูฮยอนเป็นฝ่ายที่จะเบือนหน้าหนีสายตาแบบนั้น ก้อนเนื้อที่คยูฮยอนเรียกมันว่าหัวใจกระหน่ำเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นหลังจากที่ได้รับสัมผัสอุ่นที่ริมฝีปาก
“พร้อมเมื่อไหร่ก็เล่าให้กูฟัง กูอยู่ข้างมึงเสมอ”
คยูฮยอนหน้าแดงระเรื่อกับการกระทำและคำพูดที่แสดงให้เห็นว่าซีวอนนั้นเป็นห่วงเขาจริงๆ มือเรียวเอื้อมมาจับชายกางเกงร่างสูงไว้ราวกับเด็กที่กลัวการหลงทาง มือหนาวางแปะลงบนหัวทุยอย่างแผ่วเบา
“ไปอาบน้ำสิเดี๋ยวกูทำอาหารเช้าให้ เพราะมึงฝันร้ายหรอกนะกูเลยทำให้ไม่งั้นมึงอย่าหวังจะได้ชิมฝีมือท่านซีวอนคนนี้เลยเหอะ” จากมือที่วางอย่างแผ่วเบากลับกลายเป็นขยี้เสียจนผมคยูฮยอนั้นฟูไปหมด ริมฝีปากอิ่มเบ้ออกให้กับความหลงตัวเองของร่างสูงแต่นั้นมันก็เป็นความจริง ความจริงที่ว่าซีวอนทำอาหารอร่อยกว่าผมเยอะ- -;
คยูฮยอนหันไปขว้างค้อนใส่ซีวอนเสียหนึ่งทีแต่ก็ยอมไปอาบน้ำตามที่อีกคนบอก เสียงปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงหยดน้ำกระทบลงบนพื้นกระเบื้องเป็นสัญญาณบ่งบอกได้ดีเลยว่าร่างโปร่งนั้นกำลังอาบน้ำอยู่ ตาคมจดจ้องไปที่หม้อต้มน้ำซุปที่กำลังเดือดปุดๆด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกเบนสายตามามองที่ปฏิทินก็พบว่าวันนี้มันวันที่31มกราแล้วอีกสามวันก็จะวันเกิดคยูฮยอนมันเร็วขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“เฮ้ยซีวอนมึงมัวเหม่ออะไรน้ำซุปมันเดือดจนหม้อจะแห้งแล้วเนี่ย!!!” เสียงโวยวายอันเป็นเอกลักษณ์ของโจ คยูฮยอนไปแล้วนั้นทำให้ซีวอนสะดุ้งเล็กน้อยมือหนาเอื้อมไปปิดแก๊สให้เรียบร้อยแล้วหันมามองคนที่พึ่งออกจากห้องน้ำคือ..มึงอาบน้ำไวไปไหนวะ
“กูไม่ได้เหม่อว่าแต่มึงเหอะอาบน้ำถูสบู่ปะเนี่ย อาบไวฉิบหาย”
“ถูเถอะไอ้สัสพูดงี้มึงมาพิสูจน์เลยไหม!” คยูฮยอนไม่รู้ตัวเลยว่าได้พูดอะไรออกไปแต่พอรู้ตัวอีกทีไอ้รูมเมทตัวโตนั้นก็ขยับเข้ามาใกล้เสียจนน่าใจหาย ปลายจมูกโด่งเตะลงที่ข้างแก้มนุ่มลมหายใจอุ่นที่กำลังเป่าลดอยู่นั่นทำให้คยูฮยอนรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ร่างโปร่งสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อปลายลิ้นอุ่นตวัดเข้าที่ต้นคอขาวก่อนจะเม้มปากเข้าหากันทำให้เกิดรอยแดงจางๆบนต้นคอ
“ไอ้ซีวอนมึงทำอะไรของมึงเนี่ย” เสียงที่ผมพยายามตวาดแล้วทำไมมันดังได้แค่นี้กันไอ้เสียงทรยศ! คยูฮยอนหน้าดำหน้าแดงเพราะรูมเมทนั้นสะบัดหน้าหนีแล้วเดินไปรอที่โต๊ะกินข้าว มือเรียวนั้นยังคงนาบอยู่กับลำคอเพียงแค่นึกถึงริมฝีปากร้อนจัดที่นาบลงมานั้นก็ทำให้หัวใจที่เคยสงบเต้นโครมครามอีกครั้ง
ซีวอนอมยิ้มกับท่าทางนั้นก่อนจะหันไปจัดการกับซุปในหม้อ
“กูก็พิสูจน์ไงไอ้คยู..แค่คอมึงยังหวานเลยตัวมึงจะหวานไหมวะ”
“ซีวอนนาเร็วๆสิคยูฮยอนหิวแล้ว” ร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงนั่นเอากับมันสิครับเมื่อกี้ยังด่าผมอยู่เลยพอตอนจะกินเนี่ยเสียงอ่อนเสียงหวานมาเชียวไอ้แมวขี้เกียจเอ้ย ร่างสูงไม่ได้ตอบรับอะไรกับเสียงที่ตะโกนออกมามือหนาจัดการเทซุปใส่ชามตักข้าวสวยลงในถ้วยในปริมาณที่เยอะกว่าคนปกติกิน ก็ผมเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่นี่ครับกินเยอะหน่อยก็ไม่แปลกหรอกเนอะ
มือหนาจับถ้วยข้าวและถ้วยซุปใส่ถาด(?)แล้วเดินเข้ามาที่โต๊ะคยูฮยอนที่นั่งอยู่นั่นทำหน้าดีใจราวกับเด็กได้ของเล่น สาบานสิครับว่าอีกไม่กี่วันมันก็จะยี่สิบแล้วน่ะยี่สิบนะครับไม่ใช่สิบสอง ตาคมนั่นสะดุดอะไรบางอย่างที่ต้นคอก่อนจะจุดยิ้มที่มุมปากไม่คิดเลยนะครับว่าไอ้ที่ผมออกแรงเม้มนิดๆหน่อยๆนั่นมันจะทำให้คอไอ้คยูแดงชัดขนาดนั้น
ถามว่าดีไหมน่ะเหรอครับดีมากเลยละครับจะได้ไม่มีใครเข้าใกล้มัน หึ
“มึงอย่ายิ้มน่ากลัวแบบนั้นดิวะกูขนลุกวะ” คยูฮยอนที่เงยหน้าขึ้นมาเห็นรอยยิ้มนั้นพอดีก็อดแขวะไม่ได้ผมละอย่างรู้จริงๆว่ามันคิดอะไรอยู่เหมือนมันจะอ่านง่ายนะครับแต่ขอบอกเลยว่าอ่านโคตรยาก ร่างสูงยักไหล่พร้อมกับกดยิ้มมุมปากมือหนาคีบข้างเข้าปากอย่างคนสบายอารมณ์นั่นทำให้คยูฮยอนเบ้ปากอย่างหมั่นไส้
“ไปมหาลัยได้แล้วไอ้คยูมันสายแล้ว” ซีวอนเอ่ยเตือนเมื่อเห็นเวลามันกระชั้นชิดแต่คนตัวขาวยังคงอ้อยอิ่งอยู่กับการกินข้าวเช้า
“มึงอย่ากวนกูดิกูกินข้าวอยู่เห็นปะเนี่ย!”
“ก็เห็นไงถึงบอกเดี๋ยวค่อยมากินตอนเย็น มึงไปเรียนได้แล้วเดี๋ยวกูไปส่ง” ร่างสูงไม่ได้ฟังคำด่าที่คนตัวขาวแต่ปากจัดนี่พ่นออกมาอีกมือหนาจัดการดึงแขนของคยูฮยอนให้ลุกขึ้นแล้วลากออกมาจากห้องทันที ตลอดทางคยูฮยอนได้แต่นิ่งเงียบเมื่อถูกขัดใจแต่ซีวอนรู้ดีเลยละว่าการง้อเพื่อนตัวขาวนี่ต้องทำยังไง
“เดี๋ยวตอนเย็นกูซื้อชีทเค้กร้านโปรดมึงไว้ให้เลิกทำหน้าเป็นแมวเหม็นเบื่อได้แล้ว” ซีวอนพูดด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มมันทำให้สาวๆในมหาลัยหันมามองแต่กับคยูฮยอนน่ะเหรอ ก็แค่รอยยิ้มของพวกตัวโกงที่ชอบตัวหัวแล้วลูบหลังเท่านั้นแหละว้า!
“ก็หายโกรธมึงก็ได้เพราะชีทเค้กหรอกนะ มึงอย่าเหลิง!”
“กูรู้แล้วน่ามึงนี่ก็ร้อนตัวจริงนะ”
“กูไม่ได้ร้อนตัวแต่กูแค่พูดความจริงเท่านั้น(สะบัดหน้าหนี)” คยูฮยอนหันหน้าหนีทันทีที่พูดจบแต่คนที่มายืนอยู่ตรงหน้านั้นสร้างความงุนงงให้กับเจ้าตัวเป็นอย่างมาก ชายร่างสูงโปร่งสูงกว่าผมและเผลอๆอาจจะสูงกว่าไอ้ซีวอนด้วยซ้ำกำลังยืนยิ้มให้ผม เอ่อ..ใครวะครับ?
“สวัสดีครับพี่คยูฮยอน” ชายตรงหน้าเป็นฝ่ายเอ่ยทักก่อนจนทำให้คยูฮยอนสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเผลอมองนานมากเกินไป(ผมก็แค่เก็บรายละเอียดเท่านั้นแหละ!) ปฏิกิริยาที่น่ารักนั้นทำให้ชายหนุ่มปริศนายิ้มมากกว่าเดิม
“สวัสดีนายเป็นใครน่ะ รู้จักฉันด้วยเหรอ?” เอ่ยถามในสิ่งที่ค้างคาในขณะที่ซีวอนก็จ้องผู้ที่มาใหม่อย่างไม่ลดละจนเผลอทำหน้าตาบึ้งตึงใส่แขกที่เขาไม่รู้จัก
“ทำไมผมจะไม่รู้จักคนที่ผมรักละครับ” รอยยิ้มของคนตรงหน้าทำให้คยูฮยอนตาพร่าไปชั่วครู่มันดูดีมากเสียจนผมละสายตาไม่ได้และยิ่งคำพูดที่หลุดออกมาจากปากนั่นอีก..โจ คยูฮยอนกำลังรู้สึกว่าตัวเองกำลังเขินอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ซีวอนลอบมองคยูฮยอนและชายตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแผ่วเบา
“อะเอ่อ..”
“ผมชเว มินโฮ วิทยาศาสตร์การกีฬาปีหนึ่ง..
ผมรักพี่คยูฮยอน..คบกับผมนะครับ”
TBC.
เปิดตัวมินโฮแรงมากค่า มาดูกันว่าพี่ซีวอนของเราจะทำยังไง
วันเสาร์จองบัตรคอนเอสเจรถชนวันอาทิตย์ก็รถคว่ำรอบสอง
เราหมดเคราะห์รึยังคะ? ถถถถถถถถถถถถถ
เจอกันตอนหน้าค่า
ปล.ขอบคุณนะคะที่เือนเราเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันมีอะไรบอกได้เน้อ
Captain_Be
❀ Supercell
ความคิดเห็น