คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : (SF) Where's the promised happiness -8- [100%]
ยูฮยอนสะุ้เฮือเมื่อถูโอบอ้วยท่อนแนแร่ รอยยิ้มปราบนริมฝีปาอิ่ม้าๆแล้วอ
ทับมืออีวอนเอาไว้ าลมโหันไปมอหิมะที่โปรยปรายลมา ใบหน้ามถูเยลบนไหล่
ลาพลาระับอไว้แน่นเพื่อให้วามอบอุ่นแ่ นอเา
“เหม่ออะไรอยู่หืมยูฮยอน พี่เิมเ้ามาถึไม่รู้ัว?”
“ิอะไรเพลินๆน่ะฮะ..พี่ีวอนผมอยาไปเที่ยว”
ยูฮยอนเอี้ยวัวมาหาีวอน หัวทุยบลับอแร่อย่าอออ้อนวแนเรียวล้อเ้าที่เอว
อีวอนไว้มันูเหมือนลูแมวอ้อนเ้าอเลยนะรับเนอะ
“เอาสิอยาไปเที่ยวไหนละ พรุ่นี้พี่ะพาไป” มือหนาลูบผมนิ่มอย่าเบามือพลาส่ยิ้มให้
“ไปที่ไหน็ไ้ฮะ..อแ่มีพี่ีวอน็พอ” ริมฝีปาอิ่มลี่ยิ้มอย่าน่ารัแล้วระับอแน่น
“ฮ่าๆพูาน่ารัแบบนี้มัน้อให้ราวัล
“เอ๋รา..”
ยัไม่ทันบประโยริมฝีปาอิ่ม็ถูรอบรอทันที าลมเบิว้าอย่าใ่อนะหรี่ล้าๆ
แนเรียวถูยึ้นมาให้โอบรอบอ ลิ้นอุ่นไล้ไปามริมฝีปานิ่มบลึอย่าใเย็นนมันแ้ำ
ยูฮยอนเผยอปาเล็น้อยและนั่น็ทำให้ลิ้นอุ่นไ้เ้าไปสำรวในโพรปาเล็มือหนาไล้เ้า
ไปสัมผัสวามเนียนนุ่มมืออผิว ยูฮยอนสะุ้เล็น้อยาวามอุ่นอฝ่ามือแ่็ไม่ไ้ปิเสธ
อะไรออมา ลิ้นเล็ถูไล่้อนนนมุม ปลายลิ้นอุ่นูึเบาๆนยูฮยอนส่เสียราอือออมา
มือเรียวบีบไหล่หนาแน่นีวอนึยอมละริมฝีปาออมาแ่็ไม่วายูบมุมปาเล็เบาๆไปหนึ่ที
“ไปทำานันีว่านะ..ไม่ั้นพี่อใไม่ไหวแน่ๆ” ีวอนบอสายามไล้มอยูฮยอนนแทบพรุน
“พี่ีวอนอ่า” ยูฮยอนบ่นอุบอิบใบหน้าเห่อแไปหมีวอนหัวเราะออมาอย่าอบใมือ
หนาว้าหมับเ้าที่ฝ่ามือนิ่มระับไว้แน่นนยูฮยอนเยหน้าึ้นมอ
“ลัวเมียหาย” ำพูหน้าายนั่นทำให้หน้ายูฮยอนแหนัว่าเ่าีวอนอมยิ้มแล้วพา
ยูฮยอนเินออมา
ร้านาแฟ..
“โหยพี่ีวอนทำไมไม่มาพรุ่นี้เลยละฮะ ที่ร้านลู้าเยอะมานผมทำแทบไม่ทันอยู่แล้วอ๊ะแล้วนะ..”
ฮยอแหยุบ่น(?)ในทันทีาู่เรียวมอมายัมือที่ยัับันอยู่อีวอนและยูฮยอนิ้วเรียว
มวเล็น้อยสมอำลัประมวลผล..เาพลาเหุาร์อะไรไปรึเปล่านะ?
“ไม่้อสสัยอะไรนานั้น็ไ้ยอแ พี่ับยูฮยอนเป็นแฟนันแล้ว” ีวอนเป็นฝ่ายเลยออมา
“ห๊ะ..ริเหรอยูฮยอน?!” ฮยอแเบิาว้าทันทีที่ฟับ
“อะอืม” ยูฮยอน้มหน้าุทันที เมื่อโนถามรๆแบบนี้็นมันเินนี่น่า-/////-
“เลิถามไ้แล้วน่าฮยอแ ลู้าเ็มร้านแล้วไปทำาน” ีวอนเอ่ยปาไล่ไม่ั้นยูฮยอนโน
ถามโน่นนี่นไม่ไ้ทำานแน่ๆ เพราะวามสสัยอฮยอแมันทะลุออมาาสายานานั้น
“พี่ีวอนอ่า..” ฮยอแเม้มปาเล็น้อยเมื่อโนสั่ ็นมันอยารู้นี่!
“ไม่มีแ่ ไปทำาน” สั่เสียเียบอีรั้่อนะละมือออายูฮยอน
“ฮะ..” ฮยอแเินอลับไปทำานามเิม ไม่เป็นไรอนพัเที่ยเาะถามยูฮยอนเอ-3-!
“พี่ีวอนอย่าไปุพี่ฮยอแสิฮะเห็นไหมเินอไปเลย” ยูฮยอนหันมาบอีวอน
“ไม่้อเลย..ไปทำานไ้แล้วเี๋ยวพรุ่นี้พี่ไม่พาไปเที่ยวนะ” ีวอนยเรื่อไปเที่ยวึ้นมาู่ และมัน็
ไ้ผลีะ้วยยูฮยอนยู่หน้าเล็น้อย่อนะยอมเินไปทำานอนเอ ีวอนหัวเราะออมาเบาๆ
ับท่าทาที่น่าเอ็นูนั่น..ถ้าายูฮยอนไปีวิอเาาสีสันแน่ๆ
-ห้อพนัาน-
ยูฮยอนเินมุบมิบปาบ่นีวอนเบาๆมือเรียวเอื้อมไปเปิล็อเอร์แล้วหยิบุออมา
ไอเย็นวาบ้านหลัทำให้ยูฮยอนหันไปมอ าู่สวยเปลี่ยนเป็นแ็ร้าวทันทีที่เห็น ิม ามิน
“มาทำไมามิน” น้ำเสียห่าเหินนั่นทำให้ามินยิ้มที่มุมปาอย่าร้ายา
“มาูเทวาอย่านายทุ์ใไ ้าเือนไปเือนมนุษย์นั่นแล้วนะว่าอย่าไปรัเทวาอย่าเ้า”
“เ้าไปเือนใร..พี่ีวอนเหรอ!?” ยูฮยอนเบิาว้าทันทีริมฝีปาอิ่มเม้มหาันแน่น
“ใ่้าไปเือนมนุษย์หน้าโ่ที่มาหลรัเทวายัเ้าไ โ ยูฮยอน” มือหนายึ้นมาออ
ามริบหันไปมอทาประู ริมฝีปายิ้มอย่าเย้ยหยันเมื่อเห็นีวอน
“นี่าานอย่าเ้าไม่วรมาูถูพี่ีวอนนะ!!!” ยูฮยอนวาใบหน้าหวานแล่ำ้วยอารม์โรธ
“หึมาอยู่ที่โลมนุษย์ไ้ไม่นานิเลสเยอะึ้นนะ” ามินปรายามอยูฮยอนอีรั้
“เ้าลับไปไ้แล้ว..้าัารเรื่ออ้าเอไ้เ้าไม่้อยุ่” ยูฮยอนับทแล้วหันลับไป
แ่ัวอีรั้ ามินมอแผ่นหลับา้วยวามรู้สึหลาหลาย
“แล้ว้าะรอูวันที่เ้าเสียน้ำาเพราะมนุษย์หน้าโ่นั่น”
น้ำเสียเย็นเยียบถูปล่อยออมาาริมฝีปาหนา ่อนามินะหายัวไปพร้อมลุ่มวัน
ยูฮยอนถอนหายใออมาแผ่วเบา..เหลือเวลาอีแ่สอวันเา้อใ้มันใหุ้้ม่าสิ..
------50%ที่เหลือะ------
“ยูฮยอนออมาส่อหน่อย!!”
“ฮะพี่ีวอน!” ยูฮยอนะโนลับไปมือเรียวว้าผ้าันเปื้อนสีำมาใส่แล้ววิ่ไปที่เาเอร์ ีวอนยื่น
แ้วาแฟที่บรรุอยู่ในล่อพร้อมส่ให้ยูฮยอน ริมฝีปาหยัยยิ้มึ้นมาเล็น้อย
“ให้ผมไปส่าแฟที่ไหนฮะพี่ีวอน?”
“ึร้ามร้านเรา ้ามถนนระวั้วยนะยูฮยอนรถมันเยอะ”
“ไม่้อห่วฮะ ผมเ่ึ้นั้เยอะ”
ยูฮยอนยิ้มว้าพลารับแ้วาแฟมาถือไว้ มือหนาเอื้อมมาบีบแ้มนิ่มเบาๆ..ีวอนรู้สึสัหร์
ใไม่่อยีลัวว่าะเิอะไรึ้นับยูฮยอนหรือว่าเาะิยูฮยอนมาเินไป?
“ผมไปแล้วนะฮะ” ยูฮยอนโ้ให้าเพรียว้าวเินออมาาร้าน ีวอนมวิ้วามมอแผ่นหลั
บาที่้าวเิน าเรียวัสินใเินามมายัหน้าร้านลัวเหลือเินว่าเาะเห็นยูฮยอนเป็นรั้สุท้าย
ยูฮยอนหัน้ายหันวามอถนนที่เ็มไป้วยรถราอย่าั้ใ แ่เพราะอะไรบาอย่าที่ทำให้เา้าวาไม่ออ..
‘พระเ้า..’
“ไ้เวลาลับแล้วละเทวา โ ยูฮยอน ้าะไม่ปล่อยให้เ้าอยู่ที่โลมนุษย์นานไปว่านี้อี..”
‘อเวลา้าอีวันเียว..’
“ไม่ไ้แล้วละ เสียใ้วยนะเทวายูฮยอนที่้า้อพาเ้าลับวันนี้”
ปรี๊นนนนนนนน..โรม!!!!!!!!!!
“ยู..ยูฮยอน!!!!!” ีวอนเบิาว้าอย่าใเมื่อเห็นนรัอเาโนรถน..่อหน้า่อา
เลือแานไหลออมาาัวยูฮยอนไม่หยุ ายาวรีบ้าวเ้าไปหาร่าที่นอนนิ่บนพื้นถนน
เสีย๊อแ๊ อแัึ้นไปทั่วแ่อนนี้ีวอนไม่สนใอะไรทั้นั้นนอา ร่าที่นอนนิ่อยู่รหน้า
“ยูฮยอนอย่าหลับนะ ลืมามอพี่สิ!!” ีวอนเย่าัวยูฮยอนเบาๆมือหนาโอบระับร่าายที่อ่อนแร
เอาไว้แน่นฮยอแที่วิ่เ้ามาหน้าีทันทีที่เห็นยูฮยอนเลือไหลออมาไม่หยุ
“ฮยอแโทรามรถพยาบาล่วน!!..ยูฮยอนนายห้ามหลับนะรู้ไหม” มือหนาเปรอะเปื้อนเลือ
ไปหมประรอแ้มนิ่มไว้ เสียทุ้มเริ่มสั่นเรือเมื่อยูฮยอนไอออมาเป็นเลือ..
“หะ..ฮะๆ” ฮยอแว้าโทรศัพท์ราาแพึ้นมาโทรหาเบอร์อโรพยาบาลที่อยู่ใล้ที่สุ
“พะ..พี่ีวอน..” ยูฮยอนเอ่ยเรียออมาอย่าแผ่วเบามือเรียวำเสื้ออีวอนเอาไว้อย่านหมแร
“ไม่้อพูนะยูฮยอน..พี่อแ่นายอย่าหลับ็พอ” ีวอนับมือเรียวไว้แน่นพร้อมระับนในอ้อมอ
“ผม..รัพี่นะ”
“พี่็รันายยูฮยอน..วามรัอพี่”
ริมฝีปาอุ่นนาบลไปบนหน้าผามนอย่าไม่นึรัเียเลือที่ิมา้วย าู่สวยหลับล้าๆ
เพื่อึมับสัมผัสที่อบอุ่นเป็นรั้สุท้าย น้ำาไหลึมาหาา้าๆ่อนยูฮยอนะหลับลไปในที่สุ
“ฮยอแรถโรพยาบาลมารึยั?!!!” ีวอนะโนเหมือนนบ้า..มือหนายัอร่าายยูฮยอน
ไว้ไม่ปล่อยเพื่อหวัว่าอนยูฮยอนื่นมาะเห็นเานแร..
“มาแล้วรับๆ” ฮยอแวิ่มาพร้อมพยาบาล ีวอนอุ้มยูฮยอนวาบนเปลผ้าอย่าเบามือแล้วามึ้นไปนั่บนรถ
มือหนาอบุมมือเรียวเอาไว้แน่นแล้วภาวนา่อพระเ้า..ไ้โปรอย่าพรานรัอเาไป
พระเ้ายืนมอภาพที่ีวอนสวอ้อนวอน่อเาที่ไม่ให้พรายูฮยอนไป..แ่เทวาับมนุษย์มัน
รัันไม่ไ้ะให้เาฝืนไ้อย่าไรัน? าู่เรียวหันไปมอน้อายแท้ๆ ที่ยืนเียบอยู่้าัน
น้ำาไหลเอ่อาาลมโเปรอะแ้มนิ่มโยที่เ้าัวไม่ิะเ็มัน
“เ้าร้อไห้เพราะมนุษย์นรัอเ้าั้นหรือยูฮยอน?”
“ฮะ..พระเ้า้าสสารพี่ีวอน..”
ยิ่พูน้ำาอยูฮยอน็ยิ่ไหลมาึ้น อีทึว้าัวยูฮยอนมาอไว้มือหนาลูบผมเบาๆอย่า
ปลอบประโลม าู่เรียวหันไปมอีวอนที่นั่ไม่ิั้แ่ร่าอยูฮยอนถูส่เ้าห้อุเิน
“น้ำาอเทวาน่ะมี่านะ เ้าเป็นถึน้อายอพระเ้าะร้อไห้่ายๆไ้อย่าไรัน”
“ฮึ่..พี่อีทึฮึ่้าอโทษ” น้ำเสียอู้อี้ฟัไม่รู้เรื่อัึ้น ยูฮยอนออีทึไว้แน่น
“้าไม่น่าให้เ้าลมาหาวามรัที่โลมนุษย์ริๆเลยนะยูฮยอน”
มือหนาเ็น้ำาที่เปรอะใบหน้าหวานออ้าๆ าลมโแ้ำริมฝีปาีเียวไปหม
ยูฮยอนไม่ไ้พูอะไร่อ นอาปล่อยให้น้ำามันไหลออมา..
-ห้อICU-
“หมอรับยูฮยอนเป็นยัไบ้า!?” ีวอนรีบถลาเ้าไปหาผู้เป็นหมอทันทีเสื้อผ้าเปรอะเปื้อนไป
้วยราบเลือที่แห้รั ามัวไปมอ้าในห้อผ่าัเพื่อที่ะไ้เห็นยูฮยอนสันิ็ยัี ..
“หัวสมอนไ้ไ้รับารระทบระเทือนอย่าหนัและเสียเลือไปมานทำให้เลือไปเลี้ยสมอ
ไม่พอและหยุหายใไปนานพอสมวรรับ” หมอสูวัยเปิผ่าปิปาออแล้วพูามอาารที่นเอ
ไ้รวเอมา ีวอนลืนน้ำลายอึให่
“ละแล้วยูฮยอนะปลอภัยไหมรับ?” มือหนาำหาันแน่น..ถ้าเาไม่บอให้ยูฮยอนออไปส่าแฟ
เรื่อมันไม่เป็นแบบนี้ เพราะเานเียวที่ทำร้ายยูฮยอน..
“อนนี้พ้นีอันรายแล้วรับแ่ยั้อรอูอาารอย่าใล้ิ เพรานไ้มีโอาสที่ะ
เป็นเ้าายนิทราสูมาหมออัว่อนนะรับ”
ีวอนัวาวาบเมื่อไ้ยินำพูอหมอที่ยูฮยอนะไ้เป็นเ้าายนิทรา ทำไมพระเ้าถึไ้โหร้าย
ับเาถึนานี้ เาไปทำอะไรผิั้นหรือถึอยาพรานรัอเาไป..ร่าายาวีใบหน้า
มีรอยฟอ้ำถูเ็นออมาาห้อผ่าั ีวอนเาะเียนไ้ไว้มือหนาุมมือเรียวที่มันีลน
ผิปิไว้หลวมๆ
“พี่ะอยู่้านายเอนะยูฮยอน..”
TBC..
ส่วนให่เราะสิอยู่ในทวิเอร์..อีสออน็ะบแล้วะเอันอนหน้าเนอะทุนน
*หลบรอเท้าและอาวุธทุนิที่ลอยมา*
ความคิดเห็น