[NCT] ✿ Sideline ✿ [JaeTen]

มนุษย์เรานั้นต่างมีความละโมบโลภมากในตัวเอง แม้สิ่งที่ตนมีอยู่จะเพอร์เฟ็คท์มากเพียงใด แต่มันก็ไม่เพียงพอต่อความต้องการ

.

.

.

.

.

.

            ความรักสำหรับคนเพศเดียวกันนั้นถือได้ว่ายังไม่เป็นที่ยอมรับสำหรับคนส่วนใหญ่ แต่สำหรับเหล่าวัยรุ่นหัวทันสมัยนั้นก็พอที่จะเข้าใจได้ว่าความรักนั้นเกิดขึ้นจากหัวใจไม่ใช่เหตุผลที่ว่าธรรมชาติเลือกสรรให้เพศหญิงคู่กับเพศชาย

            หูฟังสีแดงสดที่บรรเลงเพลงรักอยู่ถูกเจ้าของมันดึงให้หลุดจากใบหูเล็ก เตนล์มุ่งหน้าไปยังชายคนรักที่นั่งรอเขาอยู่ตรงม้านั่งในสวนสาธารณะ หน้าหวานปรากฏรอยยิ้มเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั่งทำหน้าบูดไม่สบอารมณ์เสียเท่าไหร่ เตนล์พอจะรู้สาเหตุว่าเป็นเพราะเขาเองที่เป็นฝ่ายมาไม่ตรงตามเวลานัดหลังเลิกเรียน

            ทุกๆเย็น..ทั้งคู่จะนัดเจอกันที่สวนสาธารณะแห่งนี้ มันเป็นความรักในวัยเรียนที่เรียบง่าย ไร้ความหวือหวา แต่ก็หวังว่าความรักร่วมเพศของพวกเขาจะยืนยาวพอที่จะพิสูจน์ให้ใครต่อใครเห็นว่าทั้งหมดทั้งมวลที่พวกเขาคบกันนั้นเกิดจากความรัก แม้อาจจะดูเด็กเกินไป แต่เตนล์พอจะแยกแยะออกได้ว่าสิ่งไหนคือความหลง และสิ่งไหนคือความรัก

            อย่างเช่นที่เป็นอยู่ตอนนี้ เขาเรียกมันว่าความรัก

            มือเล็กวางลงบนไหล่แกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของรุ่นน้องต่างโรงเรียน คนรักของเขาอายุเด็กกว่า 1 ปี ทั้งคู่เจอกันครั้งแรกเมื่อปีที่แล้วและผ่านไปเพียงไม่กี่เดือนก็ตกลงคบกันด้วยคำขอของแจฮยอน คนรักของเตนล์

            แจฮยอนเพียงแค่หยอดเหรียญลงในตู้ของเล่นที่ตั้งอยู่ตามข้างถนนทั่วไปและมันบังเอิญว่าของเล่นนั้นเป็นแหวนพลาสติกสำหรับเด็กน้อย แจฮยอนให้แหวนวงนั้นเป็นของขวัญก่อนจะเอ่ยปากขอเตนล์คบ

            และเตนล์ก็ตกลงคบหาอย่างไม่ลังเล

            เพราะเขารักแจฮยอนมาก...มากชนิดที่ไม่สามารถหาใครมาเปรียบได้

            “รอเค้านานมั้ย?” คนตัวเล็กกว่าทำหน้าอ้อน เตนล์รู้ว่าแอคโย่ของเตนล์นั้นได้ผลมาทุกครั้งที่แจฮยอนงอน

            แต่คงยกเว้นครั้งนี้

            “ไปไหนมา” แจฮยอนเอ่ยเสียงเรียบ เขาผละตัวห่างจากเตนล์สองถึงสามก้าว

            “พอดีพี่ทำเวรอ่ะ ขอโทษนะที่ไม่ได้โทรบอกก่อน อย่างอนเค้าน้าตัวเอง” เตนล์เขยิบกายเข้าหาแจฮยอน ใช้หัวน้อยๆกดลงบนอกแกร่งจนแนบชิดแบบที่ชอบทำเป็นประจำ และถ้าเป็นปกติแจฮยอนก็จะใช้มือลูบกลุ่มผมสีเข้มของเตนล์อย่างอ่อนโยน แต่ครั้งนี้ไม่ใช่..

            มือหนาผลักศรีษะของเตนล์ออกจากอกของเขาก่อนจะเม้มปากเข้าหากันราวกับกั้นอะไรบางอย่างอยู่ “อย่าเข้ามาใกล้ผม พี่มันสกปรกเกินไป” แจฮยอนกล่าว

            “อะ..อะไรนะ..แจ..แจฮยอน นายว่าไงนะ” น้ำเสียงอึกอักของเตนล์ทำเอาคนพูดประโยคเมื่อครู่เริ่มน้ำตารื้น ขอบตาของเตนล์เองก็เริ่มเปียกแฉะเพราะน้ำตาที่รินไหล เตนล์ไม่รู้ว่าที่แจฮยอนพูดหมายถึงอะไรแต่ใจทั้งดวงของเขาปวดร้าวไปหมด

            “กับไอ้จอห์นนี่ไง ประธานนักเรียนโรงเรียนพี่ไง!” แจฮยอนส่งเสียงตะคอกทั้งๆที่หัวใจเขาก็เจ็บไม่ต่างกันกับที่เตนล์รู้สึก อาจจะมากกว่าเพราะแจฮยอนเป็นผู้ถูกกระทำ

            “จอห์นนี่? เฮ้ย แจ..” เตนล์พยายามจะอธิบายเรื่องราวทั้งหมดระหว่างความสัมพันธ์ของเขากับประธานนักเรียนแต่แล้วเตนล์ก็ต้องชะงักคำพูดทุกอย่างเมื่อคนตรงหน้าชูโทรศัพท์มือถือที่ปรากฏร่างกายเปลือยเปล่าของเขากับจอห์นนี่บนเตียงนอนในลักษณะท่าทางที่กำลังสู่สมกันอยู่

            หลักฐานทุกอย่างชัดเจน เตนล์ไม่มีสิทธิ์แก้ตัว

            เขายอมรับว่ามันผิด แต่นั่นเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบ

            “เราเลิกกันเถอะ พี่เตนล์”

            แจฮยอนยังคงรักเตนล์เหมือนเดิมตั้งแต่วันแรกจนวันนี้..แต่ความรักของเขาพังทุกอย่างเมื่อพบว่าคนรักของเขานอกใจไปมีอะไรกับชายคนอื่น

            มันร้าวไปทั้งหัวใจ..ที่ต้องเป็นฝ่ายบอกลาคนรักทั้งๆที่ความรักของแจฮยอนไม่ได้ลดน้อยลงเลย แม้เขาจะรู้ว่าเตนล์มีชายคนอื่นก็ตาม เขาไม่ได้เกลียดเตนล์เลย เพียงแค่การยืนอยู่ที่เดิมมันเจ็บ..แจฮยอนเลยเลือกที่จะเดินออกมา

            แต่แล้วเขาก็พบว่า การเดินจากมาก็เจ็บไม่แพ้กัน

talk::เฮนโหล่ววว เปิดเรื่องใหม่ค่ะ555555 กามเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือเรื่องเก่ายังแต่งไม่จบ

หลักๆก็คงอัพ #น้องเมียแจเตนล์ มากกว่าเพราะแต่งไว้หลายตอนแว้วว ส่วนเรื่องนี้เพิ่งได้ฤกษ์แต่งไม่นาน

แต่ไรท์อยากลงก็ลงเลย อิ้อิ้555555 

Tag #SidelineJT

? cactus