ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [Lun part]บทที่1 น้องชายตัวแสบ!!
ขอบคุณThemeสวยๆจาก...THE★FARRY
กิ๊งก่องงงงงง~
เสียงออดหน้าบ้านฉันดังขึ้นพร้อมกับร่างของนีกับเอมที่รออยู่หน้าบ้าน
“ดีจ้าลัล/ไงลัล”ทั้งสองพูดพร้อมกันเมื่อฉันเดินไปเปิดประตู พวกเอมมาบ้านน่ะไม่เท่าไรแต่ฉันกลัวน้องชายตัวแสบของฉันมากกว่า นอกจากโชแล้วก็แคปเปอร์นี่แหละที่น่ารักนอกนั้น...แสบๆกันทั้งนั้น ชินะกับภามก็เป็นพวกปากร้าย เชียรก็เป็นพวกหน้าตายส่วนอคินน่ะเหรอ...รายนี่แหละหนักสุดทั้งกวนประสาทปากร้ายแถมยังลงไม้ลงมืออีก-*-
“ดีจ๊ะเอม นี เข้ามาก่อนสิ”ฉันชวนพวกเอมเข้ามาในบ้าน
“ดีฮะพี่เอมพี่นี”โชที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ทักขึ้น
“จ้า~น้องโชนี่น่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะ”นีแซว...ก็น่าลัก...เอ้ย!น่ารักจริงๆแหละ โชก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อไป...ตั้งใจเรียนดีจริงน้องฉัน-*-แต่สงสัยจะมีแค่โช (กับชินะ) เท่านั้นล่ะม้าง~
“ลัล น้องแกโค-ต-รตั้งใจเรียนเลยอะ สมแล้วที่สอบได้อันดับ1ของม.5”เอมพูดบ้าง
“ไม่ขนาดนั้นหรอกแก^^” เอ...ว่าแต่คนอื่นไปไหนกันหมด”ฉันเดินไปที่โซฟาแต่ไม่เจอ...ไม่ใช่ว่าหนีเที่ยวนะ -_-++ (เดี๋ยวแม่จับเชือด) ว่าแล้วก็ถามโช
“แล้วคนอื่นล่ะ”
“อยู่ข้างบนมั้งฮะ...เมื่อกี้เห็นแวบๆ”โชตอบ ขึ้นไปวางแผนอะไรกันอีกล่ะสิพวกนี้=o=”^^ เฮ้ย~อย่าสนใจเลย..ฉันพยายามบอกตัวเองอย่างงั้น...
“ไปนั่งคุยกันข้างนอกเหอะ”ฉันชวนเอมกับนีแล้วเดินนำทั้งสองมาที่สวนหลังบ้าน พอเดินมาถึงก็นั่งลงที่ม้านั่งตรงพุ่มไม้คุยเล่นกันแต่แล้ว...
“ว้าย!!!/เฮ้ย!!!”นีกับเอมก็ร้องออกมาพร้อมกัน เย้ย!ง...งูเขียวนี่หว่า!งูเขียวกำลังเลื้อยมาทางนี้!! แต่เอ๊ะ...มันดูไม่เหมือนงูจริงยังไงก็ไม่รู้
“คิกๆ”ฉันได้ยินเสียงหัวเราะมาจากหลังพุ่มไม้ อ๋อ~พวกนี้เองสินะ บอกแล้วว่าพวกน้องฉันต้องวางแผนอะไรอยู่ (นอกจากฉันน่ะพวกนี้ไม่ค่อยฟังใครนักหรอกโดยเฉพาะอคิน-*-)
“อะแฮ่มๆ”ฉันแกล้งกระแอมเบาๆจนพวกที่อยู่หลังพุ่มไม้สะดุ้ง
“โห่~รู้แล้วหรอ”อคินทำหน้าเซ็งสุดๆเพราะรู้แล้วว่าฉันรู้
“ยังจะมาทำหน้าแบบนี้อีก!”ฉันดุ “ขอโทษเพื่อนพี่เดี๋ยวนี้!”
“...”พวกน้องๆฉันเงียบกันหมด...แล้วแคปเปอร์ไปไหนละนี่ในบ้านก็ไม่เห็นหรือจะอยู่ข้างบน
“จะขอโทษดีๆหรือจะ...”
“ขอโทษครับ!!!”ยังไม่ทันจบประโยคทุกคนก็พร้อมใจกันขอโทษเสียงดังแล้ววิ่งเข้าบ้านไป คงรู้สินะว่าถ่าไม่...คงเละ(เป็นพี่ที่น่ากลัวจริงๆ//โดนลัลซัดเข้ารอบ2)
...เชอะ!กะจะแกล้งหนักกว่านี้แท้ๆ...
เสียงความคิดของอคินที่ลอยเข้ามาในหัวทำให้ฉันหันไปค้อนขวับแต่เขาก็วิ่งเข้าบ้านไปแล้ว
“น้ำแตงกวาหน่อยไหมครับ^^”แคปเปอร์เปิดประตูมาพร้อมน้ำแตงกวาแก้วโต
“อยู่นี่เอง แล้วเมื่อกี้ไปไหนมาล่ะเรา”ฉันถามแคปเปอร์
“ก็ไปเก็บแตงกวาข้างบ้านน่ะครับ..ตกลงเอาน้ำแตงกวาไหมครับ^^”แคปเปอร์ตอบ เออ..ลืมไปหมอนี่ปลุกแตงกวาไว้ข้างบ้านนี่หว่า= =”
“เอ่อ..ไม่ล่ะจ๊ะ”ฉันตอบยิ้มๆ
“งั้นผมเข้าบ้านนะครับ”
“เออแคปเปอร์!ฝากดูคนอื่นๆหน่อยนะ โดยเฉพาะอคิน”ฉันวานแคปเปอร์
“อ่อ เรื่องแค่นี้เอง..สบายมากครับ”เขาพูดแล้วยิ้มจนฉันขนลุก
หลังจากนั้นฉันก็นั่งคุยกันเอมและนีต่อและดูเหมือนข้างในก็คงไม่มีปัญหาอะไรเพราะเงียบกริบไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาเลย สงสัยแคปเปอร์คงจัดการได้ละมั้ง ถ้าอคินหงอยไปสักคนก็ไม่ค่อยมีปัญหาแล้วล่ะ บอกแล้ว..หมอนี่น่ะแสบสุด หัวโจกเลยแหละเวลาก่อเรื่อง ฉันคุยกับนี เอมไปเรื่องๆพอรู้อีกทีก็6โมงเย็นแล้ว
“อ่ะ!6โมงแล้วงั้นพวกฉันกลับนะ”
“จ้าๆไว้พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนนะ”ฉันบอกลาและไปส่งทั้ง2คนหน้าบ้าน หลังจากนั้นก็กลับเข้าไปทำอาหารให้พวกน้องๆสินะ เฮ้ออออ~=A=น่าเบื่อจริงๆ-*-
น่าเบื่อตรงไหนรู้ไหม?ดูรายการอาหารที่มันสั่งกันเซ่!!!! โอ้ยยย~อาหารผู้ดีที่มันทำยากๆทั้งน้านนนนนน แต่ขอไม่บอกก็แล้วกันว่าอะไรบ้าง (คิดชื่อไม่ออกล่ะซิ//ก็เออซิฟระ!!:จขกท.) มีแต่โชกับแคปเปอร์นี่ล่ะ (2คนนี้ตลอดแหละ) ที่ดีๆหน่อยขออะไรง่ายๆT^T <<ซึ้งใจ
เช้าวันต่อมา~
กริ๊งงงงงงง!!~
เสียงนาฬิกาปลุกที่น่ารำคาญปลุกฉันอีกครั้ง วันนี้ต้องไปเรียนสินะT^Tไม่อยากไปเลย~ ฉันลุกจากเตียงแล้วไปอาบน้ำทันที (ไม่รีบก็สายกันสิ) หลังจากที่อาบเสร็จต้องไปปลุกน้องตัวแสบอีกนะ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ฉันเคาะประตูห้องของแต่ล่ะคน(ยกเว้นโช ชินะและแคปเปอร์)จนแน่ใจว่าพวกเขาตื่นแล้วจึงลงไปทำขนมปังปิ้งไว้รอพวกที่เหลือลงมา(เพราะทั้งสามคนที่ว่าลงมาแล้ว)
“แคปเปอร์ โช! พี่ไปก่อนนะพอดีต้องไปทำงาน”ฉันพูดแล้ววิ่งออกมาจากบ้านโดยไม่ลืม...”ฝากที่เหลือด้วยนะ”
“ฮะ/ครับ”ทั้งสองคนตอบกลับมาพร้อมกัน...ฉันรู้นะว่าพวกเขาจัดการได้ ว่าแล้วฉันก็รีบวิ่งไปโรงเรียนทั้งทีแต่ยังไม่ทันได้ไปไหนความรู้สึกพะอึดพะอมที่หายไป2วันก็กลับมาอีกครั้ง...
“ไม่คิดจะทักกันหน่อยเหรอ...ยัยแม่มด”แบบนี้มีเขาคนเดียว...การิน!!!
“การิน!!น..นายมาทำอะไร”
“นี่โง่หรือแกล้งโง่กันแน่ฮะ...ถ้าฉันไม่มาหาเธอแล้วจะมาหาใคร”เขายังพูดกวนประสาทเหมือนเดิม พอฉันทำท่าจะวิ่งหนีเขาก็จับข้อมือฉันไว้ "ช่วยหาอะไรสนุกๆมาให้ฉันดูหน่อยเซ่ เบื่อจะแย่ หึ...หึ"
“ปล่อย!!”ฉันตวาดใส่เขา
“ทำไม..เธอจะทำอะไรเหรอ”เขายิ้มอย่างกวนประสาท
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!!!”ฉันตะโกนพร้อมสะบัดมือออก..แต่ยิ้มขัดขืนเขาก็ยิ่งจับแน่นขึ้น “โอ้ย!!ฉันเจ็บนะ”
“เฮ้ย!!อย่ามายุ่งกับพี่สาวฉันนะเฟ้ย!!!”เสียงนี้...อคิน!!! พอฉันหันไปดูก็เห็นอคิน(ที่เพิ่งจะออกจากบ้าน)ยืนอยู่พร้อมแสยะยิ้มเตรียมมีเรื่อง ถึงเขาจะดื้อแต่เขาก็รักฉันนะ...นี่ล่ะข้อดีของเขา(แถมเขายังโกหกไม่เนียนด้วย)
“ทำไม!ถ้าฉันจะยุ่งแล้วนายจะทำไม!!”การินพูด ปล่อยมือฉันแล้วหันไปเผชิญหน้ากับอคิน ถ้าต่อยกันใครจะชนะเนี่ย(น่ากลัวทั้งคู่ขนาดฉันยังแอบกลัวอคินเลย-*-)เอ้ยๆ นี่ไม่ใช่เวลาคิดนี่หว่าต้องห้ามก่อน
“มาต่อยกันเลยดีกว่า!”นั่นไง..อคินเริ่มหาเรื่องแล้ว
“แน่จริงก็เข้ามาดิ!”การินก็อีก สองคนนี้เจอกันทีไรตีกันทุกที(เคยเจอกันหลายครั้งแล้ว)
“พอ!พอเลยนะ ทั้งคู่เลย!”ฉันยกมือขึ้นห้ามทั้งสองคน
“นั่นสิ ไปโรงเรียนกันเหอะนะเดี๋ยวก็สายหรอก!”แคปเปอร์ช่วยห้ามอีกคน
“นั่นสิ..เย้ยยยยย!!”เชียรที่กำลังพูดจู่ๆก็ตะโกนเสียงดัง
“อะไร”ฉันถามและเมื่อสังเกตดูดีๆ..โชหายไปไหนนะเมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลย
“สายแล้วววววว!!!”คราวนี้เป็นแคปเปอร์ที่ตะโกน...ห๊ะ!สายแล้ววววววววว โอโนววววววววว~ ตายแน่เลยฉัน วิชาแรกเป็นของครูสายสมรสุดโหดซะด้วย ไม่น่าถึงไม่เห็นโช...แอบชิ่งไปโรงเรียนก่อนนี้เอง>-< เรื่องเรียนนี่ไม่ได้เลยน้าน้องคนนี้เนี่ย บอกแล้ว...บ้านฉันมีแต่พวกประหลาด
“บร๊ะเจ้าเปปทีนแตก!สายแล้วววววว งั้นไปหล่ะ”แล้วอคินก็รีบใส่เกียร์หมา (มันเป็นหมาอยู่แล้วนี่เนอะ) ไปทันที...ดูคำอุทานมันสิ=o=”
“พี่ก็รีบไปเหอะครับ”ภามพูด(เพิ่มจะมีบท) เออใช่!ลืมไปเลย ว่าแล้วฉันก็รีบวิ่งไปทันทีโดยไม่สนใจการินเพราะเรื่องนี้ถูกตัดออกไปตั้งแต่มีคำว่าสายเข้ามาในสมองฉันแล้ว!
----------------------------------------------------------------------------
อยากอ่านต่อ...ต้องเม้นนะฮะ!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น