คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : ผมคือเซียน >0
“มึงอยากดูกูตายนักใช่มั้ย!!!!” วี้ดดด~
“มึงอยากดูกูตายนักใช่มั้ย!!!!” วี้ดดดด~
“มึงอยากดูกูตายนักใช่มั้ย!!!!” วี้ดดดด~
“.............” อะไรฟะ -*-
“มึงอยากดูกูตายนักใช่มั้ย!!!!”
วี้ดดดด~
“มึงอยากดูกูตายนักใช่มั้ย!!!!”
“นี่..ไอม่อน..”-_-^ ทำเป็นไม่สนใจอีก..
“มึงอยากดูกูตายนักใช่มั้ย!!!!” วี้ดดดดด~
“มึงอยากดูกูตายนักใช่มั้ย!!!!”
“ไอพี่ม่อนครับ...-*-”
.
.
..
….
……
“มึงอยากดูกูตายนักชะ...”
“ว้อยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!! -*- ย้ากกกกกกกกก!!!!!”
โครม!!!
“เฮ้ย...ไอตอง ทำไรวะ..หายใจไม่ออกโว้ยย ลุกออกไป๊ >0<”
“ไม่ลุกว้อย -*- จนกว่าแกจะเลิกกรอไอฉากนั้นกลับไปกลับมา...” มึงโรคจิตเรอะ -*-
“ไมอ่ะ = =? มันตลกดี..โคดฮา ฮ่าๆๆๆ ^0^”
“ฮา....พ่อแกดิ ชั้นรำคาญ..-*- เห็นรายงานกองนั้นมั้ย ห๊ะ!! = =”
“เออๆ..ก็ได้ โห่ ไรอ่ะ ม่อนเซ็งมะใจเลย =0=”
“ไม่ช่วยทำยังมาปากดี -*- ” ไอนี่นี่ = =
“เออ แต่ดูกี่ทีก็ฮา..ไว้เดี๋ยวเอาจูออนมานั่งดูอีกทีดีกว่า ฮามัน ไอผีเด็กโคโดโมะ ฮ่าๆๆ ^0^”
สมองไอนี่ ไปไม่กลับซะแล้ว..- -
“เออ ปิดก็ดีละ..ชั้นจะได้นั่งทำรายงาน เยอะชิบเป๋งถ้าทำไม่ทันพรุ่งนี้งานเข้าอีก..อาจารย์วลัยก็..”
วี้ดดดด~~
“มึงอยากดูกูตายนักใช่มั้ย!!!!”
“ ^ ^ ” ม่อน
“ = = ” ตอง
วี้ดดดดดด~~
“มึงอยากดูกูตายนักใช่มั้ย!!!!” ไอนี่ วอนซะแล้ว
“ >_< ” ม่อน
“ =*= ++ ” ตอง
“ไอม่อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!”
...............................................
...................................
................
คนเราเกิดมา..
ชีวิตจริงมันช่างแตกต่างกับในหนังสิ้นดี
เกิดมาก็ต้องมาโรงเรียน เรียนๆๆ แล้วก็ตกงาน = =
ทำไมน้อ..ชีวิตเราจะเหมือนแบบในหนังบ้างไม่ได้
ซักครั้งที่ทำให้มันดูมีสีสันขึ้นมาบ้าง ไม่จำเจแบบทุกวันเนี้ยะ
เฮ้ออ..เซ็งกบ =0=
“เฮ้ย ตอง..หวัดดี ^ ^”
“เออ หวัดดี..วันนี้มีคาบศูนย์ป่ะวะ”
“เพิ่งเปิดเทอมได้อาทิตย์เดียว จะรีบเอาคาบศูนย์ไปทำแม้วไรฟะ -*-..”
“นอน..= =”
เอ่อ..หวัดดีฮะ..ผมชื่อ ตอง ชื่อจริงคือ วรินทร์..= =
มีคนบอกว่าชื่อผมเหมือนผู้หญิง..ตอนใหม่ๆที่จารย์ขานชื่อวรินทร์
แล้วเห็นเป็นหน้าผม..ก็ทำหน้ากันแบบเนี้ยะ
0_0!!
0o0!!
แต่ช่างเถอะ เพราะพ่อแม่ตั้งมาให้เงี้ยะ
วันนี้วันจันทร์ เพิ่งเปิดเทอมมาได้อาทิตย์นึง..อ้อ ผมอยู่ ม.5 นะ
นิสัยผมน่ะหรอ...อืมม =_=
“หวัดดีไอตอง...^ ^”
“เออ”
“ตอง ดีจ้า..”
“ดีค้าบ ริน..ชื่อรินเหมือนชื่อจริงเราเลย..สงสัยจะเปนคู่กัน > <”
“เฮ้ย ไอตอง หวัดดี มานี่หน่อยดิ ^0^”
“ไปไม -*- ไม่ไป - -^..”
“ตองจ้ะ..ข้อนี้ทำไงอ่า สอนน้ำหน่อยสิ..T_T”
“ได้เลย ยาหยี ^_^”
เห็นได้ชัดว่า..หม้อ = =
แต่ถึงกระนั้นก็มีอยู่คนนึง
ซึ่งผมยกให้เป็นหนึ่งในดวงใจ..> <
เธอช่างน่ารัก น่ากอด น่าเลิฟ น่าพริตตี้
น่าคาวาอิ๊ น่าคิวท์ อ้ายยยยยยย >_<
เธอคนนั้นก็คือ...
“หวัดดี ไอตอง”
คนนี้ค้าบบบ > < อ้ายยยยย
จุ๊บๆๆๆๆ >+<
“เฮ้ย!! 0_0!! ไอแสด..ไอตองมาจูบกรูทำม้ายย มึงไม่คิดแต่กูคิดนะ > <”
เสียงใครวะ คุ้นๆ -_-^
“ไอม่อน 0_0!!” อ้ากกก จูบผู้ชายยยยยย T_T
“สาด บอกกรูดีๆดิ กรูไม่ชอบให้ขืนใจ อ่ะๆ อีกข้างๆ ^ ^”
“พ่อม...-*-” เป็นการผสมคำแบบไม่มีความหมาย (จริงๆนะ)
ไอนี่ชื่อ ไอม่อน..เป็นเพื่อนผมมานานและเหมือนกัน
นิสัยมิแตกต่างกัน (ถึงเป็นเพื่อนกันได้)..
ไม่รู้จะอธิบายยังไง ไว้อ่านๆไปก็เข้าใจนิสัยมันเอง = =
“อ้าว พี่ตอง พี่ม่อนหวัดดีคับ หนังที่แนะไปวันนั้น หนุกมากเลยคับ ^ ^”
“แน่นอน พี่ซะอย่าง ฮ่าๆๆ ^0^” กูแนะเว้ย ไม่ใช่มึง เอาหน้าตลอด -*-
“เฮ้ย ตอง วันหลังเอา The others มาให้พี่ยืมหน่อยนะ”
“ได้ค้าบ พี่วิว ไว้พรุ่งนี้นา =0=” น้องสาวเค้าน่ารักน่ะ..- -
“พี่ตองอ่า..หนังที่ให้มาน่ากลัวเกิน หนูยังดูไม่จบเลย T^T”
“เรื่องไรหรอน้อง..=0=” ไอม่อนถาม
“โปรแกรมหน้า อะไรเนี่ยะ..หนูเปิดไปเจอผีฉากแรก ก็ปิดเลย T_T”
“ฮ่าๆๆ เรื่องนั้นผีกรอดูเป็นสิบรอบอ่ะน้องเอ้ย ฮ่าๆๆ ^0^” ไอประสาท -*-
“เอาน่า ก็ลองดูเอาละกันนะ ถ้าน่ากลัวมากก็ไม่ต้องดู มาเอาหนังเรื่องอื่น แนวอื่นไปก็ได้ ^ ^”
ผมลูบหัวเด็กคนนั้นแล้วยิ้ม..
น้องคนนั้นพยักหน้าแล้วก็วิ่งไป
รู้สึกถูกชะตาบอกไม่ถูก
ชื่อผมยังไม่รู้จักเลย แต่ว่ารู้จักน้องคนนี้ผ่านทางเพื่อนน้องเค้าอีกที..
ว่าจะถามชื่อก็ลืมทุกที..รู้สึกหน้าคุ้นมากเลยด้วย เหมือนเคยเห็นที่ไหนไม่รุ = =
ผมกับไอม่อนคนรู้จักเย้อออ =0=
เยอะในที่นี้ก็คือรู้จักหมดทั้งโรงเรียน ไม่ได้โม้จริงๆ (ทำหน้าไม่เชื่ออีก -*-)
คือไม่ใช่ผมรู้จักหมด..แต่คนอื่นทั้งโรงเรียนน่ะรู้จักผมกับไอม่อนหมด..
จริงๆเอ้า..แต่ว่า..
ไม่ใช่ในฐานะ “ไอตอง” หรือ “ไอม่อน”
“ส้ม เมื่อวานอ่ะ ได้ดูหนังที่ฉายตอนบ่ายๆป่ะ ยูบีซีอ่ะ..ที่เป็นผู้หญิงไปอยู่ในบ้านที่ไกลๆ ดูมึนๆอ่ะ”
“บ้านไรของแก น้ำ ดูมึนๆ -*- มีด้วยหรอบ้านมึนๆ = =”
“ก็ไม่ใช่..แบบนางเอกมันไปอยู่ในบ้านแบบโบราณๆ น่ากลัวๆอ่ะ..จบโคดชอคเลย แกหามาดูดิ”
“หรอ เรื่องไรอ่ะ..เผื่อชั้นเคยดูแล้ว แต่ก็ไม่ค่อยคุ้นเลยอ่ะนะ =0=”
“ไม่รู้อ่ะ ดูจนจบ ลืมดูชื่อเรื่อง..ที่นางเอกเป็นพยาบาล ไปอยู่บ้านเก่าๆเพราะออกจากงาน..งืมม”
“The skeleton key น่ะ..เป็นหนังที่ดีมากอีกเรื่องนึงเลย..ชั้นชอบนะ ^ ^”
“ใช่..ตัวละครนิดเดียว แต่ก็ใช้อย่างเต็มประสิทธิภาพ..ลุ้น ตื่นเต้น และจบได้เยี่ยมมาก ^_^”
“อ้าว ตอง ม่อน..เอ้อ นั่นแหละ ส้ม น่าจะใช่เพราะมีกุญแจเป็นจุดสำคัญด้วย”
“อืมม ไว้ชั้นจะหามาดู..ถ้าเป็นเรื่องหนังต้องถามนายจริงๆนะนี่ ตอง..”
“แน่นอน..โดยเฉพาะหนังผีนะ.. ^0^”
นั่นแหละคับที่พูดถึง..
ทุกคนรู้จักผมในนาม “เซียนหนัง”
“ไอตอง มึงลืมกรูหรอ -*-..”
เออนั่นแหละคับ ผมและ “ไอม่อน” -*- ..ในนาม “เซียนหนัง”
ไม่ว่าจะเรื่องนู้นเรื่องนี้เรื่องนั้น ถ้าหากสงสัยเกี่ยวกับหนัง
หรืออยากหาข้อมูลไรเพิ่มเติม..ทุกคนก็จะมาหาผมกับไอม่อน
ราวกับว่าผมเป็น สารานุกรมภาพยนตร์ เยี่ยงนั้นแล =0=
“ตอง..เย็นนี้ชั้นไปบ้านแกนะ..^ ^”
“ไปทำไม -*-..” อีกละ ไปมันทุกวัน
“ดูหนัง” นั่น กุว่าละ มึงเคยคิดจะตั้งใจเรียนบ้างมั้ย?
“ไอม่อน มึงหยิบหนังร้านกุ ไม่เคยจ่ายค่าเช่าเลยนะ..มึงเป็นใคร วิเศษมาจากไหนวะ -*- ”
นั่นแหละ ประเด็น = =
“ฮอกวอร์ตมั้งสาด..มะรู้ล่ะ กุจะไป -*-..”
“กุไม่ให้ไป วันนี้กุจะเล่นมาริโอ้ -*-..”
“เฮ้ย!! บุปผาราตรี เฟส 3 มันทำเกมขายแล้วหรอวะ..โห แสด แม่งทันสมัย 0_0!!”
“มาริโอ้ เก็บเห็ดเฟ้ย ไอฟาย -*-..” ดูมันคิด..
“ให้กูไปเหอะน้า ขอดูแค่เรื่องเดียวพอ >/\<”
“ไม่เอาเว้ยย อาทิตย์ที่แล้วมึงไปทุกวันเลย ไม่พอใจหรือไง >0<”
“ก็ได้..ไม่ให้ไป กุแฉ..-*-..”
“อะไร๊ กูไม่มีไรปกปิดเว้ย คนมันบริสุทธิ์ใจ..= =”
“แพรรรรรรรรรรร >0<”
“เฮ้ยยยยยยยย 0_0!!”
เฮ้ยยย ไอม่อน ไอเพื่อนเวล..
แพรหันมาด้วยนะเว้ย..-*-
โอย น่ารัก..เฮ้ย ไม่ใช่..อ่าว ชิบ lost ละ
เค้าเดินมาทางนี้ด้วย > <
“ไอสาดม่อน..ไรของมึงเนี้ยะ..-*-”
“อ้ออึงไอ้ไอ้อูไออูอั๋งอ้านอึงอ่ะ..อูออกแอ้วอ้าอูอ่ะแอ๋ >_<”
“เออๆ กูให้ไปแล้ว ไปๆ”
“มีใครเรียกเราหรือป่าว?”
เสียงนั่น..เสียงของผู้หญิงที่น่ารักที่สุด..
เท่าที่ผมเคยเห็นมา..ในชีวิต
ผมเธอยาวตรงสีดำขลับ ดวงตากลมโตไม่แอ๊บแบ๊ว -*-
น่ารัก เรียบร้อย อั่กๆๆ จะเป็นลม..>_<
“ปะ..เปล่าๆคับ” ผมตอบ..ทำไมเสียงผมเป็นแบบนี้ล่ะเนี่ยะ
“ไออัด อ่อยอูอ๊ะโอ้ยยยยย >_<” ไอม่อนพยายามพูด ขณะที่ผมอุดปากมันอยู่ -*-
“มึงต้องเงียบ..ไม่งั้นไม่ - ต้อง - ไป” ผมกระซิบข้างหูมัน
“เออ >_<”
แล้วผมก็ปล่อยมัน..มันวิ่งออกไปที่หน้าต่างเพื่อทำการหายใจ..
ปล่อยให้ผม ยืนอยุ่ต่อหน้าเธอคนนี้..แพร
สองต่อสอง..
“หรอ..อืมม แต่จะว่าไป ตอนม.4 เราก็ไม่ได้คุยกันเลยนะ” เธอถามผม
“อะ..อื้อ ก็เราเป็นเด็กไม่ค่อยสนใจเรียนนี่นา ฮ่าๆ ^0^” แล้วมึงจะพูดเพื่อ...-*-
“แต่ผลการสอบของตองก็ดีเกือบทุกทีเลยนะ..^ ^”
อย่ายิ้มดิเฮ้ย...>_< แล้ว แล้ว..
เค้าจำผลการสอบเราได้ หรือว่า..หรือว่า
“แพรเป็นคนกรอกคะแนนให้อาจารย์น่ะ เลยจำได้..^ ^”
ป่อยยยย T_T
“แพรๆ..มาดูข้อนี้หน่อยสิ ทำไมชั้นได้ไม่ตรงกับเธออ่า” เฮ้ย ยัยปลวก มารหัวใจ -*- เด๊ยวพ่อฆ่าซะนี่
“งั้นแพรไปก่อนนะ..แล้วคุยกันจ้ะ ตอง ^ ^”
“อ่ะ..อื้อ ^ ^”
เฮ้ออ..=0=
เกือบตาย..นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว
“เอ้อ ตอง”
“คะ คับ 0_0!!” แพรเรียกผมอีกที
“ได้ยินว่าตองรู้จักหนังเยอะ..ยังไงมาแนะนำแพรบ้างนะ..แพรชอบดูหนังมากเลย..แล้วจะรอนะ ^ ^”
“อ่ะ...อ่า…คับ”
.....................................................
..................................
...........................
“ไอตอง..Are we there yet กับ Are we done yet นี่มันเรื่องต่อกันป่ะวะ..” เสียงใครดังจากลิบๆ..
“หน้าปกเป็นตัวละครเดียวกันเลย..อันไหนภาคแรกวะ”..หรอ..
“ไอตอง มึงฟังกูอยู่ป่ะเนี้ยะ..เฮ้ย ไอตอง >0<”
เสียงเป็ดที่ไหนวะ น่ารำคาญ...
เฮ้อ วันนี้มีความสุขที่สุดเลย..ได้คุยกับแพรด้วย อ้ายยย >_<
เลือกหนังอะไรไปให้เค้าดูพรุ่งนี้ดีนะ..
“ไอตองโว้ยยย >_<”
“เฮ้ยย 0_0!!”
“เป็นไร ใจลอยเชียวนะมึง.. -*-..” ไอนี่ มาพูดกรอกหู หูกูแตกขึ้นมาทำไง
“เรื่องของกู ทำไม -_-^..”
“เรื่องแพรวันนี้อ่ะดิ๊ -_-++” ชิ้งๆๆ
“แล้วจะทำไม -_-^ ”
“กูหึงนะ >_<”
“มึงพูดแบบนี้อีกที กูไล่ออกนอกบ้านเลย..= =”
ไอนี่พูดแบบนี้ทีไรแล้วขนลุก..-*-
ที่นี่ บ้านผม เป็นร้านเช่าหนัง ซีดี ดีวีดี มีหมด..
ผมต้องเฝ้าร้านทุกวัน บ้านนี้ผมก็อยู่คนเดียว
เพราะพ่อกับแม่อยู่ที่สาขาแรก ส่วนพี่ชายผมก็อยู่อีกสาขานึง
ตอนแรกๆก็ไม่ค่อยชินหรอก แต่หลังๆก็สบายดี เหงามั้ย?
ไม่เหงาหรอก..รำคาญเสียด้วยซ้ำ -_-^
ไอม่อนมาค้างบ้านผมบ่อยๆ เพราะบ้านมันอยู่ข้างๆเนี่ยะ = =
“โห่ ไม่พูดก็ได้..ชั้นนอนบ้านแกนะวันนี้..ไอนี่น่าดูดี” กุว่าละ จนได้ = =
“เออๆ..ปิดร้านเลยละกัน จะสี่ทุ่มละ..ไอม่อนไปเก็บป้ายหน้าร้านมาหน่อยดิ”
ผมเก็บของบนเคาเตอร์ทั้งหมดลงในลิ้นชัก พร้อมล็อคกุญแจ
ไอม่อนวางซีดีสองแผ่นที่มันพูดถึงมะกี้แล้วเดินออกไปหน้าร้าน
พร้อมยกป้ายเข้ามา..ขณะที่กำลังจะปิดประตูร้านนั่นเอง..
“เดี๋ยวค่ะ >0<”...”
“0_0!! อ้าวว น้อง..”
เสียงไอม่อนดังขึ้น ทำให้ผมหันไปมองหน้าร้าน
เห็นเด็กผู้หญิงคนที่เจอเมื่อเช้า กำลังยืนหอบอยู่
ผมเดินเข้าไป..
“น้องมาทำไรที่นี่ครับเนี่ยะ..ถ้าจะคืนหนังไม่ต้องรีบก็ได้นะ”
“ชะ..ช่วยหนูด้วย” เด็กคนนั้นพูดด้วยเสียงเหนื่อยหอบ
“ช่วยอะไรครับ มีอะไร..ทำไมหรอ?”
“พี่..พี่หนู..เป็นอะไรไม่รู้” เธอพูดทั้งที่ยังหอบอยู่มาก
“ทำไม พี่น้องเป็นอะไรครับ..” น้องคนนั้น เงียบไปพักนึงก่อนเอ่ยขึ้น
“เหมือน..เหมือนไม่ใช่พี่หนู”
ผมกับไอม่อนหันมามองหน้ากันช้าๆ = =
ลางสังหรณ์บอกว่า มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
“เหมือนโดนผีสิงเลย..”
0_0!!นั่นไง โอย กูเครียด..แล้วมาบอกกรูแล้วจะได้อะไรเนี่ยะ พี่ไม่ใช่หมอผีนะน้อง T_T
“พี่ตองทำยังไงดีหนูกลัว”
พูดไม่ทันขาดคำน้องเค้าก็โดดเข้ามากอดผม..
ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงรู้สึกว่าน้องเค้า มันมีอะไรที่คลิ๊กกันกับผม
ผมกอดน้องเค้า ลูบหัวเบาๆพยายามให้หยุดร้อง..ไอม่อนยืนงงนิ่งๆ
“พี่ตอง ทำยังไงดีคะ พี่ตอง..”
เสียงน้องเค้ามาพร้อมเสียงสะอื้น
ผมยังสับสนอยุ่มาก นี่มันเรื่องอะไร ใครทำไม อะไร..โดนผีสิงงั้นหรอ?
แล้วทำไมต้องมาหาผม..หรือว่าเห็นเป็นเรื่องผีเลยมา..งั้นหรอ T_T
ผมไม่รู้ ไม่รู้อะไรเลย..
รู้แต่ตอนนี้ต้องช่วยเด็กคนนี้ก่อน ทำให้เธอหายตระหนก
“แล้วไม่มีผู้ใหญ่อยู่ที่บ้านเลยหรอ” ผมถามอย่างใจเย็น
“พ่อกับแม่หนูไม่ค่อยอยู่หรอก..วันนี้พี่จิ๊บกับพี่วรรณ ก็ลากลับบ้านไปด้วย หนูเลยอยู่กับพี่แพรสองคน”
อะไรนะ? = =
“พี่หนูชื่ออะไรนะ?” อย่าให้เป็นคำตอบนั้นเลย T/\T
“พี่แพร..ห้าทับหนึ่ง” 0_0!! นั่นไง..
“พี่ตอง ช่วยพี่แพรด้วย..ช่วยพี่แพรด้วยนะคะ”
น้องคนนั้นพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพราก
ผมกอดน้องเค้าแน่น..เงยหน้าขึ้นมองหน้าไอม่อนที่กำลังสวดมนต์ = = (ล่วงหน้า?)
ความคิดเห็น